Siatka dyfrakcyjna. Obraz dyfrakcyjny w doświadczeniu Younga wykonanym nie ze światłem laserowym jest na ogół mało wyraźny, ze względu na to, że tylko mała część strumienia światła przechodzi przez szczeliny. Dlatego zbudowano tzw. Siatkę dyfrakcyjną, która stanowi układ nie dwóch, ale wielu szczelin. Siatkę dyfrakcyjną można wykonać różnymi sposobami. Jeden ze sposobów polega na wykonaniu szeregu delikatnych równoległych rys na szkle. Rysy takie stanowią przeszkodę dla światła, przerwy między rysami spełniają rolę szczelin. Odległość między sąsiednimi szczelinami w siatce dyfrakcyjnej nazywa się stałą siatki. Zwykle jest ona bardzo mała. Siatka dyfrakcyjna służy m. in. do bardzo dokładnego wyznaczania długości fal świetlnych.