Projekt


Psychologia humanistyczna jako najlepsza koncepcja przy kierowaniu innymi ludźmi


Z poznanych koncepcji psychologicznych człowieka najbardziej odpowiada mi koncepcja psychologii humanistycznej powstałej w latach sześćdziesiątych. Twórcy tej psychologii odrzucili jednowymiarowy portret człowieka sformułowany przez Skinnera; uznali ten portret za zniekształcony, ponieważ nie przedstawiał autentycznej osoby, która dąży do samorealizacji i harmonijnego rozwoju. Maslow jeden z twórców tego kierunku- powiedział kiedyś, że o ile Freud zajmował się słabymi stronami człowieka o tyle psychologia humanistyczna próbuje odkryć jego mocne strony. Nie interesuje ją pytanie, co robić, aby ludzie chorzy przestali chorować, ale pytanie, jak zmienić tych, którzy nie są chorzy, w ludzi zdolnych do samorealizacji własnych potencjalnych szans, takich jak przeżycia twórcze, miłość, altruizm czy rozwój własnego „ja” . Staje się to głównym hasłem psychologii humanistycznej. Człowiek sam sobie wyznacza cele i dąży do nich – obraz człowieka, który ciągle się rozwija. Psychologia ta mówi, że takim człowiekiem można kierować, ale należy mu stworzyć warunki do rozwoju. Zadaniem osoby kierującej jest stworzenie mu warunków. Każdy człowiek sam sobie określa cel do rozwoju. Aby kierować człowiekiem, który się rozwija należy dać mu wsparcie, pomóc nie kierując nim. Tworząc odpowiednie warunki nie można nic mu narzucać. Kierownik musi poznać możliwości danego człowieka: skłonności, predyspozycje a później do tych zdolności dostosować zadania. Rogers uważał że człowiek powinien robić to co najlepiej umie. Jeżeli ktoś dobrze się sprawdza w czynnościach indywidualnych to nie angażować go w grupie a osoba dobrze sprawdzająca się w grupie pozostawić ją w niej. Rolą kierownika jest dostosowanie możliwości tego pracownika.
Głównym celem psychologów humanistycznych jest badanie aktualnego doświadczenia i bezpośrednich przeżyć, a więc tego, co znajduje się w „polu fenomologicznym”. Chcąc osiągnąć ten cel stosują oni wiele metod, wśród których dominują samo opis i samoocena. Psychologowie ci są przekonani, że jednostka zna najlepiej własne, osobiste doświadczenia i dlatego jej wypowiedzi o sobie są w wysokim stopniu trafne  .
Metody poznawania ludzi stosowane przez psychologów humanistycznych są z reguły bardzo proste. Najważniejszym źródłem wiedzy o człowieku bywają najczęściej jego bezpośrednie wypowiedzi o sobie. Przeprowadzono bardzo wiele badań, w których porównano sądy osobiste z bardzo wyrafinowanymi technikami, takimi jak testy projekcyjne czy opinie doświadczonych klinicystów i ekspertów. Okazało się, że w wielu przypadkach sądy o własnych stanach emocjonalnych, o prawdopodobnych sukcesach czy niepowodzeniach są zgodne z testami psychometrycznymi  .
W centrum zainteresowań psychologów humanistycznych znajduje się również pytanie jak ułatwić i przyspieszyć harmonijny rozwój jednostki, co robić, aby umiała ona aktualizować swoje potencjalne szanse, aby stała się autentycznym i twórczym człowiekiem. Odrzucili oni zasady inżynierii behawiorystycznej i psychoterapii analitycznej konstruując własne metody i techniki rozwoju osoby.
Jedną z metod rozwoju osoby są grupy spotkaniowe i wychowanie humanistyczne, których zadaniem jest przyspieszenie osobistego rozwoju, poprawa stosunków interpersonalnych i usprawnienie komunikacji miedzy ludzkiej. Metoda ta jest bardzo przydatna w „kierowaniu ludźmi”. Pozwala ona poznać każdego pracownika indywidualnie. W koncepcji humanistycznej zadanie dla kierownictwa nie polega na kierowaniu, lecz na koordynowaniu poczynań personelu. Grupy spotkaniowe nie mają specjalnego programu; porozumiewanie się ich członków jest spontaniczne i swobodne. Jedyną „rolą”, jaką może pełnić w czasie spotkania, jest rola facylitatora, czyli osoby stwarzającej odpowiedni klimat, zwiększający bezpieczeństwo itp. Facylitatorem może być każdy uczestnik spotkania  . Celem grup spotkaniowych jest rozwój autentycznych stosunków miedzy ludzkich odrzucenie maski i zachowań fasadowych; szczere mówienie o aktualnych doświadczeniach i doznaniach. Szczególną wagę przypisuje się przeżycią emocjonalnym. Jeśli ktoś nienawidzi jakiejś osoby mówi: „Jestem zły na ciebie, sam nie wiem, dlaczego, dlatego też chciałbym na ten temat porozmawiać”. Taka szczera wypowiedź nie musi wywoływać otwartej agresji  . Spotkania takie można organizować w zespołach współpracowników co przyczyni się do lepszego samopoczucia personelu. W efekcie  takich spotkań można wykluczyć nierozwiązane problemy natury emocjonalnej przez co można zmniejszyć konflikty w grupie. Teorie humanistyczną uważam za najbardziej bliską mojemu sposobowi myślenia, pozwala ona najbardziej trafnie dopasować  odpowiedniego człowieka do odpowiedniego stanowiska pracy. Pozwala bez zaburzeń i konfliktów rozwijać się pracownikowi.

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

---