PODSTAWY PRAWNE UDZIELANIA PIERWSZEJ POMOCY.

Art. 162 k.k.

„Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia lub poważnego uszczerbku na zdrowiu - podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”

[ przepis dotyczy również przypadku samobójstwa; odstąpić od udzielania pomocy można jedynie w przypadku zbytniego ryzyka np.: kto nie umie pływać nie skacze do wody, bez odpowiedniego zabezpieczenia nie wydobywać ofiar z płonącego pojazdu; uszkodzenie ubrania lub niewielkie urazy własne nie zwalniają z obowiązku udzielenia pomocy; ratownikowi nie wolno udzielając pomocy zaniedbywać przy tym swoich ważnych obowiązków służbowych - wymaga się aby pomoc była możliwie najlepsza, powinna posiadać cechy pomocy kwalifikowanej ]

„Prawo cywilne kwalifikuje udzielanie pierwszej pomocy jako: nie zlecone wykonanie zadania. Wykonawca nie zleconego zadania odpowiada za szkody powstałe w wyniku niewłaściwie wykonanych czynności jedynie wówczas, gdy te szkody są następstwem rozmyślnego lub wyraźnie niedbałego wykonywania zadania.”

Art. 424 k.c.

„Kto zniszczył lub uszkodził cudzą rzecz albo zabił lub zranił cudze zwierzę w celu odwrócenia od siebie lub innych niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio od tej rzeczy lub zwierzęcia, ten nie jest odpowiedzialny za wynikłą stąd szkodę, jeżeli niebezpieczeństwa sam nie wywołał a niebezpieczeństwu nie można było inaczej zapobiec i jeżeli ratowane dobro jest oczywiście ważniejsze aniżeli dobro naruszone.”

Shaman

---