W moje pracy omówię cechy ekonomiczne gospodarstw domowych.
Gospodarstwo domowe to jeden z podmiotów gospodarczych, ludzi wspólnie zamieszkujących i podejmujących decyzje finansowe dotyczące sposobu zarobkowania i wydawania zarobionych pieniędzy. Osoby samotne, utrzymujące się samodzielnie, to jednoosobowe gospodarstwa domowe. Mają specyficzne cechy odróżniające je od innych podmiotów ekonomicznych. Specyfika ta wynika z tego, że gospodarstwa domowe są jednostkami działającymi głównie w sferze spożycia, a nie bezpośrednim ogniwem produkcji społecznej.
Oprócz ekonomicznej funkcji gospodarstwa domowego, równolegle
realizowane są funkcje rodziny (prokreacyjna, wychowawcza, opiekuńcza,
ekspresyjna i inne), co daje w pewnym zakresie możliwość zamiennego użycia tych
terminów. Warto też zwrócić uwagę na wspólny element gospodarstwa domowego i
rodziny. Gospodarstwo domowe, podobnie jak rodzina, ma jednego szczególnego
reprezentanta zwanego odpowiednio głową gospodarstwa domowego i głową
rodziny.
Ekonomicznymi funkcjami gospodarstw domowych są funkcje: konsumpcyjna i produkcyjna. Gospodarstwo domowe jest kategorią ekonomiczną, kryterium: posiadanie oraz zarządzanie wspólnym majątkiem oraz wspólnym budżetem w celu zaspokajania głównych potrzeb członków gospodarstw domowych.
Gospodarstwa domowe klasyfikuje się na podstawie:
a) liczby osób w nim,
-jednoosobowe,
-wieloosobowe
b) według tego czy pracują, i skąd mają pieniądze
- podsektor gospodarstw indywidualnych- gospodarstwa domowe osób fizycznych pracujących najemnie,
- gospodarstwa osób fizycznych mających nie zarobkowe źródło dochodów np. emeryci,
- podsektor gospodarstw domowych pracodawców i pracujących na własny rachunek w gospodarstwach indywidualnych w rolnictwie,
- podsektor gospodarstw domowych pracodawców i pracujących na własny rachunek poza gospodarstwami indywidualnymi w rolnictwie
c)według tego w jakim stanie jest to gospodarstwo domowe pod względem rozwoju
- gospodarstwa samotnej, młodej osoby,
- gospodarstwa młodego małżeństwa które nie mają dzieci
- gospodarstwa młodego małżeństwa które mają dziecko lub dzieci
- gospodarstwa małżeństwa w wieku 30-45lat, których dzieci chodzą jeszcze do szkoły
- gospodarstwa małżeństwa w wieku średnim (46-60lat) z nastolatkami i tymi którzy już się usamodzielnili
- gospodarstwa małżeństwa w podeszłym wieku których dzieci już mają swoje rodziny
- gospodarstwo samotnej starszej osoby (na ogół po śmierci małżonka).
Niezbędnym warunkiem realizacji celu działalności gospodarstw domowych jest swoboda wyboru. Gdy gospodarstwa domowe kupują róże dobra i usługi wpływają na róże procesy gospodarcze. Gdy nabywa jakieś dobra lub/i usługi staje się konsumentem.
Konsument to osoba tworząca gospodarstwo domowe. Konsumuje on
produkty i usługi zaspokajające potrzeby podstawowe, oraz zużywa sprzęty, wyroby i
inne dobra dla zaspokojenia potrzeb wyższego rzędu. Konsument i gospodarstwo domowe są to podstawowe podmioty konsumpcji.
Konsumpcja zaś to proces, w zużywane są przedmioty konsumpcji, to znaczy różnego rodzaju dobra tylu pożywienia jaki i inne usługi. Celem konsumpcji jest więc zaspokajanie potrzeb ludzkich . Wyróżnia się konsumpcję indywidualną (jeśli dany przedmiot konsumowany jest przez jedną osobę), która dotyczy takich dóbr, jak żywność, odzież, środki higieny osobistej, oraz konsumpcję zbiorową (jeśli dany przedmiot konsumowany jest przez grupę ludzi), do której przedmiotów zaliczamy samochód, pralkę, telewizor, wazon
Dodatkowo konsumpcję zbiorową można podzielić na konsumpcję gospodarstwa domowego, grupową i ogólnospołeczną. Pod pojęciem konsumpcji 7 gospodarstwa domowego należy rozumieć sytuację, gdy przedmiot konsumpcji jest użytkowany przez przynajmniej dwóch członków tego gospodarstwa, czyli np. konsumpcja telewizora, samochodu, mieszkania. Przez konsumpcję grupową rozumie się wspólne użytkowanie dobra przez jakąś grupę społeczną (mieszkańcy wsi, renciści, małżeństwa z dziećmi w wieku szkolnym). Zaś konsumpcję ogólnospołeczną można zinterpretować jako korzystanie przez całe społeczeństwo z określonych dóbr i usług świadczonych przede wszystkim przez aparat państwa (bezpieczeństwo, obrona narodowa)
Typami gospodarstw domowych są też wyodrębnione w badaniach budżetów
gospodarstw domowych grupy społeczno-ekonomiczne; wyróżnia się
gospodarstwa:
-pracowników,
-rolników,
- pracujących na własny rachunek,
- emerytów i rencistów oraz
- utrzymujących się z nie zarobkowych źródeł.
Głównym źródłem utrzymania gospodarstw pracowników jest praca najemna
w sektorze publicznym lub prywatnym. W gospodarstwach rolników głównym
źródłem utrzymania jest dochód z użytkowanego indywidualnego gospodarstwa
rolnego. Głównym źródłem utrzymania członków gospodarstw pracujących na własny
rachunek jest takaż właśnie praca lub wykonywanie wolnego zawodu. Podstawowym
źródłem utrzymania emerytów i rencistów są emerytury lub renty. Gospodarstwa, w
których głównym źródłem utrzymania są źródła nie zarobkowe, takie jak zapomogi,
zasiłki dla bezrobotnych, darowizny, dochody z tytułu własności i wynajmu budynków
i budowli niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, zaklasyfikowane
są do gospodarstw utrzymujących się ze źródeł nie zarobkowych. Wszystkie te grupy
mogą czerpać dochody także z innych źródeł, ale dochód dodatkowy jest niższy od
dochodów uzyskiwanych ze źródła głównego, na podstawie którego dokonano
klasyfikacji do grupy społeczno-ekonomicznej.
Ogólnie gospodarstwo domowe każdy tworzy osoby samotne jaki i rodziny wielodzietne. Wszyscy jesteśmy połączeni i bez znaczenia czy pracuje czy też nie czy mieszkamy sami czy razem wszyscy musimy płacić podatki, robić zakupy i potrzebujemy innej osoby (chociaż na trochę) żeby przetrwać.
Biografia:
Podstawy przedsiębiorczości M. Biernacka J. Korba Z. Smute
„Ekonomika i organizacja przedsiębiorstw D. Dębsk
Zeszyt z ekonomii klasa 2 i 3 technikum