E doświadczalne wyznaczamy ze wzoru: E=(V(n+1)-V(n))/(r(n+1)-r(n))
Dla kondensatora płaskiego przyjmujemy między okładkami:
E = const (z definicji)
V= - Er
Wnioski:
Na podstawie przeprowadzonego doświadczenia i wykonanego wykresu V teoretycznego w funkcji r możemy stwierdzić, że charakterystyka dla punktów teoretycznych dla kondensatora cylindrycznego różni się od charakterystyki dla punktów doświadczalnych. W przypadku E teoretycznego w funkcji r pokrywa się ona prawie z E doświadczalnym. Różnica pomiędzy potencjałem doświadczalnym a teoretycznym oraz różnica pomiędzy przebiegiem linii ekwipotencjalnych doświadczalnych i teoretycznych spowodowana jest przede wszystkim niemożliwością dokładnego przyłożenia sondy pomiarowej (zużyty papier przewodzący), niedokładnością przyrządów pomiarowych (błąd odczytu odległości wynosi około 0,001 m , dokładność woltomierza 0,01 V).
W przypadku kondensatora płaskiego zależność Vteoret.= f(d) prawie nie różni się od Vdośw. =f(d), natomiast zależność Eteoret. =f(d) jest nieco inna niż Edośw .=f(d), jednak w przybliżeniu jest prostą równoległą do osi OX, co świadczy o tym, że natężenie pola w dowolnym punkcie między elektrodami kondensatora płaskiego ma wartość stałą. Linie ekwipotencjalne są liniami prostopadłymi do wektora E, ale w obszarze pola jednorodnego są liniami prostymi natomiast w pobliżu końców elektrod linie ulegają zagięciu. Zaburzenia linii ekwipotencjalnych w polu jednorodnym spowodowane są wpływem czynników zewnętrznych na to pole oraz takimi samymi błędami, jak w przypadku kondensatora cylindrycznego.
- 1 -