ORGANIZACJE KOMÓRKOWE
Szef
↓↓↓
Podwładni
Charakterystyka SO:
Rozpiętość kierowania - ilość pracowników podlegających kierownikowi:
Doświadczenie pracowników (dyscyplina);
Złożoność zadań wykonywanych;
Powtarzalność zadań wykonywanych;
Możliwość wykorzystania algorytmów decyzyjnych, schemat np. szkoleń.
Formalizacja - ograniczenie dowolnośći zadań:
Ilość pracowników;
Szczegółowość przepisów;
Restrykcyjność przepisów (na ile kary są odstraszające).
Zróżnicowanie:
Pionowe - liczba szczebli;
Poziome - specjalności zawodowe;
Przestrzenne - liczba lokalizacji.
Kształty struktury
Smukła Spłaszczona
Rozmieszczenie uprawnień decyzyjnych:
Pełna centralizacja;
Częściowa decentralizacja;
Pełna decentralizacja.
Więzi:
Hierarchiczne: przełożony ↔ podwładny
Informacyjne: Przełożony ↔ (informacja) ↔ Podwładny
Pracownik A ↔ (informacja) ↔Pracownik B
Funkcjonalne: Pracownik A ↔ (współpraca) ↔ Pracownik B
Techniczna - wynika z usytuowania stanowisk w procesie wykonawczym.
Struktura służy osiąganiu celu. Tworzy sieć niesprzecznych zależności pomiędzy poszczególnymi częściami organizacji (komórkami).
Nadaje organizacji kształt.
Typy struktur:
Umowna;
Funkcjonalna;
Macierzowa.