1. Czyn:
jest pojęciem nadrzędnym nad pojęciami działania i zaniechania
może polegać tylko na działaniu, gdyż zaniechanie jest z faktycznego i prawnego punktu widzenia „brakiem czynu”
nie może być popełniony w sytuacji, gdy sprawca nie narusza reguł postępowania z dobrem prawnym
żadne z powyższych
2. Prawdą jest, iż:
każdy czyn bezprawny jest czynem karalnym
każdy czyn karygodny jest czynem zawinionym
każdy czyn karalny jest czynem karygodnym
żadne z powyższych
3. Nie jest przestępstwem czyn, którego społeczna szkodliwość:
jest nieznaczna
nie jest znaczna
jest znikoma
żadne z powyższych
4. Czyn zabroniony:
to zachowanie, które realizuje wszystkie elementy struktury przestępstwa
to zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej
to zachowanie, które stanowi ustawowy wzorzec karalnego naruszenia normy sankcjonowanej
żadne z powyższych
5. Karygodność określonych czynów rozumiana in abstracto, a nie in concreto:
oznacza, iż w przypadku niektórych typów czynów zabronionych wypełnienie ich znamion przesądza automatycznie stwierdzenie, że są one także i karygodne
jest badana zgodnie ze strukturą przestępstwa zaraz po ustaleniu, że dany czyn jest bezprawny i karalny
ma zasadniczy wpływ na ustalenie granic zagrożenia karą, które ustawodawca ustala dla określonego typu zachowań
żadne z powyższych
6. Ustalenia dotyczące naruszenia normy sankcjonowanej:
odnoszą się zasadniczo do oceny bezprawności określonego czynu
odnoszą się zasadniczo do oceny karalności określonego czynu
odnoszą się albo do oceny określonego czynu karalności albo oceny jego bezprawności w zależności od tego czy określona norma sankcjonowana wynika tylko z ustawy karnej czy też nie
żadne z powyższych
7. Opis czynu naruszającego normę sankcjonowaną:
znajduje się tylko w hipotezie normy sankcjonowanej
znajduje się w hipotezie i dyspozycji normy sankcjonującej
znajduje się zarówno w dyspozycji normy sankcjonowanej jak i w hipotezie normy sankcjonującej i jest on tożsamy w obu przypadkach, tzn. najpierw zachowanie określone zostaje jako dozwolone albo zabronione w dyspozycji normy sankcjonowanej, a potem dokładnie tak samo opisane zachowanie znajduje się w hipotezie normy sankcjonującej jako podstawa do zastosowania dyspozycji normy sankcjonowanej
żadne z powyższych
8. Prawdą jest, iż:
można odmiennie określić adresata normy sankcjonowanej i sankcjonującej, ale tylko w ten sposób, że następuje zawężenie zakresu adresatów normy sankcjonującej w stosunku do adresatów normy sankcjonowanej z uwagi na to, że ustawodawca może dążyć do objęcia odpowiedzialnością karną tylko określonej grupy podmiotów
można odmiennie określić adresata normy sankcjonowanej i sankcjonującej, a sposób w jaki zostanie to dokonane wpłynie na to, czy nadal będziemy mieli do czynienia z typem powszechnym, czy też typem indywidualnym właściwym albo niewłaściwym
nie można odmiennie określić adresata normy sankcjonowanej
żadne z powyższych
9. Rolą reguł postępowania z dobrem prawnym jest:
określenie czy doszło do naruszenia normy sankcjonowanej
określenie czy dane zachowanie jest karalne czy też nie
określenie czy dane zachowanie realizujące znamiona typu czynu zabronionego w konkretnym przypadku jest karygodne
żadne z powyższych
10. Prawdą jest, iż:
dwa różne typy czynu zabronionego mogą wyrażać tą samą normę sankcjonowaną
dwa różne typy czynu zabronionego mogą wyrażać tą samą normę sankcjonującą
dwa różne typy czynu zabronionego nie mogą wyrażać ani tej samej normy sankcjonowanej ani tej samej normy sankcjonującej
żadne z powyższych
11. Formalny typ czynu zabronionego to taki typ, który:
nie wywołuje żadnej zmiany w świecie zewnętrznym
jest typem konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo
czasem może być popełniony przez zaniechanie
żadne z powyższych
12. Koniecznym znamieniem typu czynu zabronionego jest:
skutek
bliższe określenie podmiotu typu czynu zabronionego
bliższe określenie przedmiotu typu czynu zabronionego
żadne z powyższych
13. „Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3” jest typem:
skutkowym
indywidualnym
z zaniechania
żadne z powyższych
14. „Kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5” jest typem:
naruszenia dobra prawnego
konkretnego narażenia dobra prawnego
abstrakcyjnego narażenia dobra prawnego
żadne z powyższych
15. „Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2” jest typem:
konkretnego narażenia dobra prawnego
skutkowym
z zaniechania
żadne z powyższych
16. „Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5” w zakresie w jakim chodzi o znęcanie się nad osobą najbliższą jest typem:
powszechnym
indywidualnym
powszechnym lub indywidualnym w zależności czy chodzi o działanie czy też zaniechanie
żadne z powyższych
17. „Kto zawiera małżeństwo, pomimo że pozostaje w związku małżeńskim, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności i albo pozbawienia wolności do lat 2” jest typem:
powszechnym
indywidualnym właściwym
indywidualnym niewłaściwym
żadne z powyższych
18. „Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3” jest typem:
czasem umyślnym
czasem nieumyślnym
zawsze nieumyślnym
żadne z powyższych
19. Warunek podwójnej karalności będzie miał zastosowanie dla ustalenia odpowiedzialności karnej sprawcy:
a) gdy sprawca co prawda działał w Polsce, ale skutek jego działania nastąpił poza granicami Polski
b) zawsze gdy sprawca jest cudzoziemcem
c) gdy do sprawcy nie może mieć zastosowania polska ustawa karna
d) żadne z powyższych
20. Obywatelstwo sprawcy nie ma znaczenia, gdy stosujemy:
a) zasadę personalną
b) zasadę ochronną bezwzględną
c) zasadę represji wszechświatowej (inaczej konwencyjnej lub uniwersalnej)
d) żadne z powyższych
21. Prawdą jest, że jeśli chodzi o zasady prawa karnego intertemporalnego, to:
a) w przypadku wątpliwości czy należy stosować ustawę nową czy poprzednio obowiązującą, stosuje się ustawę poprzednio obowiązującą z uwagi na zakaz retroaktywnego stosowania ustawy nowej
b) w przypadku zmiany ustawy polegającej na złagodzeniu odpowiedzialności karnej, zawsze modyfikuje się wszystkie orzeczenia wydane na gruncie ustawy poprzednio obowiązującej
c) wybór możliwych do zastosowania ustaw ogranicza się do ustawy obowiązującej w chwili popełnienia czynu i ustawy obowiązującej w chwili orzekania
d) żadne z powyższych
22. Ustawą względniejszą jest zawsze ta ustawa:
a) która przewiduje niższą dolną granicę zagrożenia ustawowego za czyn, który zarzuca się sprawcy
b) która powstała w wyniku dokonanej przez ustawodawcę derogacji części ustawy poprzednio obowiązującej
c) która dopuszcza warunkowe zawieszenie kary wymierzonej sprawcy
d) żadne z powyższych
23. Prawdą jest, iż:
a) przyjęcie, że sprawca miał świadomość konieczności realizacji znamion typu czynu zabronionego i godził się na to przesądza, że działał on z zamiarem wynikowym
b) przyjęcie, że sprawca miał świadomość możliwości realizacji znamion typu czynu zabronionego przesądza, że działał on umyślnie
c) przyjęcie, że sprawca miał świadomość możliwości realizacji znamion typu czynu zabronionego przesądza, że nie działał on z zamiarem bezpośrednim
d) żadne z powyższych
24. Prawdą jest. iż:
a) brak zamiaru skutkuje zawsze koniecznością przyjęcia nieumyślności
b) sprawca może odpowiadać jednocześnie za nieumyślne działanie i umyślne następstwa tego działania
c) sprawca może odpowiadać jednocześnie za umyślne działanie i nieumyślne następstwa tego działania
d) żadne z powyższych
25. Błąd co do znamion typu czynu zabronionego zawsze wyklucza:
a) bezprawność
b) karalność
c) winę
d) żadne z powyższych
3
5