Działalność patriotyczna w latach 1831- 1846
Element, który najbardziej i najszerzej się utrzymał się na emigracji była to kultura a szczególności literatura. Za granicą znajdowało się wiele poetów jak Adam Mickiewicz czy Cyprian Kamil Norwid oraz wiele muzyków m. in. Fryderyk Chopin. Literatura wiązał emigracje z krajem. Poeci w swych utworach rozżarzali patriotyzm rozpowszechniały go. Utwory te trafiały do Polaków przez kordony graniczne. Bardzo ważnym ruchem emigracyjnym była konspiracja. Wzorowym przykładem patrioty społeczeństwa polskiego był sam Konarski. To on potajemnie przedostał się przez granice zaboru rosyjskiego i utworzył gałąź swojego stowarzyszenia. W tym związku zrzeszało się ponad 3 tys. ludności. Działało to przez trzy lata, gdyż został skonfiskowany przez Rosjan. Konarski został aresztowany i torturowany a celem tego było to by wydał wszystkie osoby jemu podobne. Jednak ten nikogo nie wydał w roku 1839 został stracony. Po nim nastąpiła fala poszukiwań i likwidacji konspiracji. W tym procesie śmierć poniosło 51 osób. Termin wybuchu powstania został ustalony na 21 luty 1846. Kraków został zaatakowany w nocy z 20 na 21 luty. Na wieść, iż do miasta zbliżają się oddziały powstańcze dowódca wojsk austriackich wycofał się po za granice śląska. Tym to sposobem Kraków stał się wolny. W kamienicy zwanej krzysztofory, na starym rynku utworzyła się siedziba rządu Narodowego. Ogłosił on manifest, zawierający reformy społeczno- polityczne. Rząd pozyskał sobie wiele zwolenników a przede wszystkim młodzieży. Do Krakowa przybył też Dembowski ze swoim odziałem górników z Wieliczki. W ciągu kilku dni rządowi udało się sformować dość pokaźną armię. Na czele rządu stanął Jan Tyssowski. Reformy władzy były tak sformowane by uwłaszczyć chłopów a tym samym ich pozyskać. To spowodowało właściwy skutek tzn. chłopi zaczęli formować swoje oddziały. Niestety Austriacy obiecywali chłopką pieniądze, jeśli ci będą walczyć ze szlachtą. Rzeczywiście tak było. Na Kraków był kierowany odział Austrii. Na ich przeciw był skierowany oddział powstańczy, który pod Gdowem został stłumiony. Następnego dnia tj. 27 lutego Dembowski przebrany w szaty chłopskie wziął udział w procesji. Porucz niego udział wzięli 40 księży i zakonników. Cała ceremonia miała miejsce na przedmieściu Krakowa. Podczas niej zginął Dembowski z kuli zadanej przez Austriaków. Celem jego uczestnictwa było pozyskanie chłopów. Ponadto jego śmierć przyczyniła się do przyspieszenia upadku powstania. Tyssowski uciekł, a 1500 powstańców opuściło Kraków, składając broń na granicy pruskiej. Postanie krakowskie było najbardziej radykalniejsze ze wszystkich było bardzo krótkie, bo trwało zaledwie 9 dni. Sprawę nie podległości chciano połączyć z uwłaszczeniem chłopów. O losach tego zrywu narodowego zadecydowała sytuacja mająca miejsce w Galicji. Jak wyżej wspomniałem o losach powstania zadecydowała tragiczna sytuacja w Galicji. Tam wybuchła wojna między chłopami a szlachtą. Wieś nie zgadzała się z tym, iż od 30 do 50 procentów dobytku musiała płacić panu o prócz tego musiała płacić wysokie podatki państwu. Chłopi nie zgadzając się na taką dole wypowiedziała wojnę szlachcie, na to również złożyło się podsycenie ich przez Austrie oraz klęska głodu i zalanie przez rzeki pola. Chłopi napadali na dwory okradając, paląc i mordując szlachtę Wyrażali w ten sposób nie zadowolenie i bunt przeciwko tej warstwie społecznej. Były jednak grupy chłopów, które przyłączyli się do szlachty i walczyli z nimi, ale była to środowisko nie liczne, i szybko zostało ono stłumione gdyż przywódca umarł, jakim był Andruszkiewicz. Powstańcy zostali ujęci i aresztowani. Powstanie to nazywało się Powstaniem Chochołowskim. Powstanie krakowskie spowodowało, iż Polacy zostali bardzo silnie znienawidzeni przez zaborców, a to z kolei przyczyniło się do masowych egzekucji i sądzenia oraz wywozu na Syberię powstańców. W listopadzie roku 1846 Austria zlikwidowała Wolne miasto Kraków i wprowadziła własną autonomię oraz językiem na uniwersytecie Jagiellońskim i urzędowym stał się J. Niemiecki. Na stanowiska urzędników dawano Niemców. To naruszało postanowienia traktatu Wiedeńskiego.