Bruno Schulz ("Sklepy cynamonowe"):
Opowiadania Schulza pene sbaœniowej, onirycznej atmosfery - obrazw z podœwiadomoœci i wyobraŸni czowieka. To niby opis miasta z dziecistwa, ale jake inny od realistycznych fotografii, wyzwalajcy mitycznrzeczywistoœ, pen symboli. Jest tu obraz miasta, mit ojca, motyw dojrzewania, tsknota za egzotyk dorosoœci, filozoficzne poszukiwanie prawdy o czowieku.
Akcja spenia tu rol drugorzdn, proz Schulza zaliczamy do awangardowych pomysw midzywojnia. Jej konstrukcja i interpretacja wymaga technik psychoanalizy, odczytania symboli i surrealistycznej poetyckiej kreacj i przestrzeni.
Maria Dbrowska ("Noce i dnie"):
Dzieje mioœci i romansu Zenona Ziembiewicza wygldajz pozoru na zwyky bana, oparty o trjkt: m-ona-kochanka, i to w dodatku schemat: panicz uwodzi suc z ludu. Niejest tak - w romans to pretekst do podjcia:
problematyki spoecznej (obraz ziemiastwa, inteligencji miejskiej, ludu)
problematyki moralnej (pytanie o granic moraln, ktrej przekroczy nie wolno, o ocen czynw postaci)
problematyki filozo icznej (pytanie: jakimjest czowiek czy takimjak postrzega siebie, czy takimjak widzgo inni?)
problematyka obyczajowa (konformizm bohatera)
Chwyt kompozycyjny umieszczenia w pocztku powieœci - jej rozwizania, finau nieszczœliwego romansu, pozwala odrzuci czytelnicz ciekawoœ i skupi si na analizie kolejnych etapw zdarze i przernian w psychice postaci. Jest to zatem fabua retrospektywna. Pisarka stosuje te chwyt zderzenia rnych perspektyw widzenia i oceny tych samych osb i zdarze.
Witold Gombrowicz ("Ferdydurke"):
Opowieœ o Jziu, ktryjako trzydziestoletni mczyzna zostaje sprowadzony do awy szkolnej i od nowa przemierza szko, pensj, wieœ -jest w istocie filozoficznrozprawo czowieku i kategorii Formy. Jzio poszukuje tego, co w czowieku prawdziwe, rzeczywiste, a nie narzucone przez spoeczny schemat. Znajduje: form, konwencj, stereotyp. Jest to powieœ:
gra - poszukiwanie autentyzmu , komedia oœmieszajca wszelkie wartoœci
bunt przeciw Formie
satyra na szko, mieszczastwo i ziemiastwo drwina ze œwiatajako rekwizytorni form.
Awangardowa powieœ Gombrowicza posiada wiele cech powieœci, ktra wykrystalizuje si po wojnie i otrzyma nazw "noveau roman". Jest to m.in. pierwszoosobowa narracja, ktra przedstawia œwiat widziany oczyma bohatera, poprzez jego poszukiwania i wraenia. Peno tu absurdu, scen groteskowych, paradoksu i postaci karykaturalnych. Pisana specyficznym "gombrowiczowskim" stylem: przestawienie szyku zda
neologizmy - pupa, gba, chwyt podgldania i przedrzeŸniania.
Stefan eromski ("Przedwioœnie"):
Dzieje Cezarego Baryki, ktry wychowywa si w Baku i tam jako mody chopak by œwiadkiem rewolucji, potem zaœ wrci do Polski, by tu rozpocz dorose ycie - s pretekstem do poruszenia kilku wanych tematw:
obraz i sia rewolucj i
dyskusja o koncepcjach naprawy Polski
dylematy dojrzewania i poszukiwania autorytetw przez modego czowieka
charakterystyka rnych œrodowisk polskich
Powieœ polityczna. Uwaana jest za najdojrzalsze dzieo eromskiego. Utrzymana w tradycyjnej konwencji, trzecioosobowej narracji,jest "przegl dem" kolejnych scen przestrzeni, ktre spina biografia bohatera. eromski operuje tu oszczdniejszym stylem, lecz wprowadza symbole: snimi np. synne szklane domy, o ktrych marzy stary Baryka. Fina powieœci wskazuj e na kompozycj otwart
Saga rodzirma - bo snidzieje Bogumia i Barbary Niechcicw, oraz ich dzieci koczy si w momencie wybuchu I wojny œwiatowej (lata 1884-1914). Jak to w panoramicznym utworze bywa, znajdziemy bogactwo tematw i zoonproblematyk:
psychologiczn (kontrast postaci, psychika Barbary Niechcicowej)
patriotyczna (motyw powstania, pracy, obraz polskiego domu)
obyczajowa
spoeczna .
filozoficzna
Tradycja sagi rodzinnej siga XIX wieku, jest to te tzw. powieœ-rzeka, ktra przedstawia losy postaci przez wiele lat, ogarnia wiele œrodowisk, miejsc, ukazuje przemiany spoeczno-obyczaj owe. Utrzymana w konwencj i realistycznej, z przezroczyst narracj Kreacja gwnych postaci opiera si na kontraœcie .
Zofta Nacowska ("Granica"):
Dzieje mioœci i romansu Zenona Ziembiewicza wygldaj z pozoru na zwyky bana, oparty o trjkt: m-ona-kochanka, i to w dodatku schemat: panicz uwodzi suc z ludu. Nie jest tak - w romans to pretekst do podjcia:
problematyki spoecznej (obraz ziemiastwa, inteligencji miejskiej, ludu)
problematyki moralnej (pytanie o granic moraln, ktrej przekroczy nie wolno, o ocen czynw postaci)
problematyki filozoficznej (pytanie: jakimjest czowiek - czy takimjak postrzega siebie, czy takimjak widzgo inni?)
problematyka obyczajowa (konformizm bohatera)
Chwyt kompozycyjny umieszczenia w pocztku powieœci -jej rozwizania, finau nieszczœliwego romansu, pozwala odrzuci czytelnicz ciekawoœ i skupi si na analizie kolejnych etapw zdarze i przemian w psychice postaci. Jest to zatem fabua retrospektywna. Pisarka stosuje te chwyt zderzenia rnych perspektyw widzenia i oceny tych samych osb i zdarze.
goldpm@polbox.com