Rok akademicki 1997/98 |
LABOLATORIUM Z FIZYKI |
|||
Nr ćwiczenia: 26 |
Wyznaczanie pojemności kondensatora metodą drgań relaksacyjnych. |
|||
Wydział: Elektronika Kierunek: El. I telek. Grupa: III |
Sadecki Andrzej Smulski Zbigniew |
|||
Data wykonania 3.11.1997 rok |
Ocena |
Data zaliczenia |
Podpis |
|
|
T |
|
|
|
|
S |
|
|
|
1. Zasada pomiaru
W obwodzie składającym się z oporu R, źródła prądu stałego, kondensatora o pojemności C i wyłącznika W napięcie na kondensatorze będzie wzrastało w czasie zgodnie z równaniem: (1.1)
Rozbudowując obwód przez równoległe podłączenie do pojemności C neonówki o napięciu zapłonu i gaśnięcia odpowiednio Uz i Ug . Po zamknięciu wyłącznika w obwodzie napięcie na kondensatorze wskutek periodycznego rozładowywania przez neonówkę będzie się zmieniać w sposób piłokształtny.
Obliczamy okres T drgań relaksacyjnych (czas upływający między dwoma kolejnymi rozbłyskami neonówki). (1.2)
T = t1 + t2
gdzie: t1 - czas ładowania kondensatora od napięcia Ug do napięcia Uz;
t2 - czas rozładowania kondensatora od napięcia Uz do napięcia Ug
Czas ładowania t1 obliczymy jako różnicę czasów potrzebnych do naładowania kondensatora od 0 - Uz i od 0 - Ug.
Równanie (1.1) można zapisać w postaci:
Przekształcając te równania otrzymano:
czas ładowania:
t1 = tz - tg
Zmiana napięcia, w czasie rozładowywania kondensatora przebiega zgodnie z równaniem:
W przypadku gdy U0 = Uz a U = Ug, więc czas t2 potrzebny na rozładowanie kondensatora od napięcia Uz do Ug wyniesie:
Podstawiając do równania (1.2) otrzymujemy (1.3)
Nie zmieniając w obwodzie napięcia zasilania U0 oraz neonówki, stwierdzamy, że dla danego obwodu wyrażenie:
jest wartością stałą. Wzór (1.3) można zapisać:
T = R * C * K
Wzór ten stanowi podstawę wyznaczania pojemności kondensatora metoda drgań relaksacyjnych.
Włączamy do obwodu kondensator o znanej pojemności C. W czasie t zaobserwujemy n rozbłysków neonówki. Okres drgań T obliczymy:
Jeżeli teraz do obwodu, w miejsce kondensatora o znanej pojemności, wstawimy kondensator o nieznanej pojemności, to ilość rozbłysków neonówki w tym samym czasie t wyniesie n1, a okres drgań
Dzieląc stronami otrzymujemy:
2. Schemat układu pomiarowego
3. Ocena dokładności pojedynczych pomiarów
1. Dokładność pomiaru czasu Δt = 1 [s]
2. Dokładność wyznaczenia ilości błysków Δn = 2
4. Tabele pomiarowe.
a) C = 1 μF t0 = 180 s
|
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
n |
168 |
172 |
164 |
168 |
175 |
n1 |
245 |
234 |
284 |
289 |
309 |
Cx [μF] |
0,686 |
0,735 |
0,577 |
0,581 |
0,566 |
b) C = 1 μF n = 100`
|
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
t [s] |
102 |
107 |
105 |
104 |
98 |
t1 [s] |
62 |
59 |
57 |
57 |
55 |
Cx [μF] |
0,607 |
0,551 |
0,542 |
0,548 |
0,561 |
5. Przykładowe obliczenia wyników pomiarów wielkości złożonej
a) c = 1 [μF]
n = 168
n1 = 245
b) C = 1 [μF]
Rachunek błędów.
Błąd przeciętny pojemności.
Średnia arytmetyczna dziesięciu wartości Cx
Cx = 0,595 [μF]
Lp |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
|
0,091 |
0,140 |
0,018 |
0,014 |
0,029 |
0,012 |
0,044 |
0,053 |
0,047 |
0,034 |
Błąd przeciętny wartości C
C = 0,048 [μF]
b)Błąd maksymalny pojemności
Błąd pojemności kondensatora obliczono metodą różniczki logarytmicznej
Przykładowe obliczenie dla danych zawartych w tabeli 1 kolumna 1:
Przykładowe obliczenie dla danych zawartych w tabeli 2 kolumna 1:
7. Zestawienie wyników pomiarów
1. Cx = (0,686± 0,091 ) μF 6. Cx = (0,607 ± 0,012 ) μF
2. Cx = (0,735 ± 0,140 ) μF 7. Cx = (0,551 ± 0,044 ) μF
3. Cx = (0,577 ± 0,018 ) μF 8. Cx = (0,542 ± 0,053 ) μF
4. Cx = (0,581 ± 0,014 ) μF 9. Cx = (0,548 ± 0,047 ) μF
Cx = (0,566 ± 0,029 ) μF 10. Cx = (0,561 ± 0,034 ) μF
Cx = (0,595 ± 0,048 ) μF
8. Uwagi i wnioski
W doświadczeniu pojemność kondensatora mogła być zmierzona nieprecyzyjnie, ponieważ wpłynęło na to błąd reakcji obserwatora przy wyłączaniu i wyłączaniu stopera, oraz przy liczeniu ilości błysków na neonówce. Zauważono, że rozbłyski neonówki nie były regularne co oznacza, że czas został zmierzony nieprecyzyjnie