Grzegorz Ziółkowski IIA

Przystosowanie płazińców do pasożytniczego trybu życia na przykładzie tasiemców.

Tasiemce należą do Płazińców. Są pasożytami. Z reguły mają dwa lub więcej stadiów rozwoju
Posiadają żywiciela pośredniego i ostatecznego. Ich budowa zewnętrzna i wewnętrzna przystosowana jest do warunków żerowania. Dorosłe postacie są pasożytami układów pokarmowych kręgowców. Aby zminimalizować ryzyko usunięcia z przewodu pokarmowego tasiemce mają szereg przystosowań budowy. Posiadają:

Główkę => zawiera ona centrum nerwowe. Na jej powierzchni znajdują się narządy czepne
(zestaw przyssawek, haczyków, bruzd). Za pomocą tych narządów tasiemiec
przyczepia się do błony śluzowej jelit i jest bardzo trudny do odczepienia.

Szyjkę => nowe człony powstają w tej właśnie części. Zabezpiecza to tasiemca przed
zginięciem i pozwala w razie oderwania reszty członów tasiemca łatwo

odbudować utracone człony. {Pomijam tu funkcje rozrodcze każdego członu}

W każdym członie znajdują się narządy rozrodcze męskie jak i żeńskie. Pozwala to
w końcowej fazie na produkcje dużej ilości jaj, które będą w przyszłości
tasiemcami. W ten sposób zachowana zostaje ciągłość gatunku.

Układ pokarmowy jest słabo lub wcale nie rozwinięty. Na coś takiego pozwala
pasożytowanie w układzie pokarmowym kręgowca, gdzie pożywienia jest
pod dostatkiem .

Układ oddychania beztlenowy => w środowisku, w którym żyją nie ma tlenu w stanie
„wolnym” więc tasiemce muszą pobierać energię użyteczną biologicznie
wykorzystując oddychanie beztlenowe.

Układ nerwowy jest słabo rozwinięty. Żyjąc w jelitach nie muszą reagować na wszystkie
rodzaje bodźców.

Budowa ciała przypomina tasiemkę. Pozwala to tasiemcowi na rozwinięcie się wzdłuż jelita
bez zbędnych ograniczeń. Jaja z ostatnich członów mają też skróconą
drogę na zewnątrz.

Tasiemiec jest prymitywnym zwierzęciem, jednak jego przystosowanie do pasożytniczego trybu życia jest godne mistrza. Takie małe, a takie przebiegłe!!!!!!!!!!!!!!!

---