EAiE		Imię i nazwisko: 1.Robert Bogdanski 2.Jakub Franczak		ROK: I Grupa: 1		Zespół: 7
Pracownia fizyczna I	Temat :Wspolczynnik zalamania swiatla dla cieczy					Nr. Ćwiczenia: 51
Data wykonania 15.05.1997	Data oddania:		Zwrot do poprawy:		Data oddania:	Data zaliczenia:	OCENA:

Wprowadzenie

Kąt załamania światła przy przejściu przez granicę dwóch ośrodków o różnych gęstościach optycznych zależy od kąta padania oraz od tego, czy przejście światła jest z ośrodka optycznie rzadszego do gęstszego, czy na odwrót. Przy zwiększeniu kąta padania od zera do pewnej określonej wartości, kąty załamania też rosną. Dzieje się tak aż do sytuacji, w której promień załamany biegnie równolegle do powierzchni łamiącej, czyli kąt

załamania równa się 90 stopni. Odpowiadający mu kąt padania (który jest ostry) nazywamy

kątem granicznym

Dla kątów padania większych od nie będzie już promienia załamanego,

zajdzie całkowite wewnętrzne odbicie światła. Kąt graniczny wyznacza się przez przyjęcie

w prawie załamania Snelliusa jedynki jako wartości kąta załamania.

Do pomiaru współczynnika załamania cieczy używa się powszechnie refraktometru Abbego. Zasadniczą częścią przyrządu są dwa pryzmaty zbudowane ze szkła o dużym współczynniku załamania.

Badana ciecz wypełnia płasko równoległą przestrzeń między pryzmatami. Współczynnik załamania tej cieczy musi być mniejszy niż pryzmatów. Promienie wychodzące z pryzmatu P₁ padają

pod różnymi kątami na warstewkę cieczy. Na granicy szkło-ciecz ulegają załamaniu i odbiciu. Załamane

promienie przenikają przez pryzmat P₂, a po wyjściu załamują się ponownie. W rezultacie promienie wychodzące są równoległe do padających. Oświetlają one pole widzenia lunetki L₁ refraktometru.

Promienie padające na ciecz pod kątami większymi od kąta granicznego ulegają całkowitemu wewnętrznemu odbiciu w pryzmacie P₁, a więc nie trafiają do lunetki - stąd zaciemnienie części pola widzenia. Ostra linia oddzielająca jasną i ciemną część pola widzenia odpowiada kątowi granicznemu.

Wartość współczynnika załamania odczytujemy w drugiej, pomocniczej lunetce na skali sprzężonej z kątem obrotu pryzmatów P₁ i P_{2 .}

Opracowanie wyników:

Roztwór 1			lp.	Pomiary współczynnika dla otrzymanych roztworów.
			1	1,342
Masa substancji [g] =	6		2	1,341		Średnia ar.=	1,3416
Masa roztworu [g] =	106		3	1,342
Stężenie proc. c% =	5,66		4	1,342
			5	1,341
Roztwór 2			lp.	Pomiary współczynnika dla otrzymanych roztworów.
			1	1,34
Masa substancji [g] =	6		2	1,34		Średnia ar.=	1,34
Masa roztworu [g] =	126		3	1,34
Stężenie proc. c% =	4,76		4	1,34
			5	1,34
Roztwór 3			lp.	Pomiary współczynnika dla otrzymanych roztworów.
			1	1,338
Masa substancji [g] =	6		2	1,339		Średnia ar.=	1,3384
Masa roztworu [g] =	156		3	1,338
Stężenie proc. c% =	3,85		4	1,339
			5	1,338
Roztwór 4			lp.	Pomiary współczynnika dla otrzymanych roztworów.
			1	1,335
Masa substancji [g] =	6		2	1,334		Średnia ar.=	1,3344
Masa roztworu [g] =	201		3	1,334
Stężenie proc. c% =	2,99		4	1,335
			5	1,334
				Tabela zależności współczynnika zał. światła wzg.
					stężenia roztworu
		Stężenia rozt.		5,66	4,76	3,85	2,99
		Współcz. n		1,3416	1,34	1,3384	1,3344

Zmierzona wartość współczynnika dla wody destylowanej n wynosi :

1.1,334

2.1,333

3.1,334 n średnie = 1,3338

4.1,334

5.1,334 n tablicowe = 1,333

Wnioski:

Wartość współczynnika załamania dla wody otrzymana przez pomiar jest bardzo dobrym przybliżeniem wartości tablicowej. Spowodowane jest to prostotą przyrządów pomiarowych a jednocześnie dużą dokładnością ze względu na łatwość i wyrazistość odczytu.

---