Imię i nazwisko : Zbigniew Stypuła Sebastian Wojtyniak |
|
Wydział :
Nawigacyjny |
Kierunek : Transport morski |
|||
Grupa nr 5 |
Ćwiczenie nr 1 |
Data wykonania 20.10.98 |
Data oddania 02.11.98 |
|||
Temat : Pomiar prędkości wyjścia elektronów z metalu. |
|
Uwagi : |
Ocena : |
1. Teoria.
Według modelu teorii elektronowej metal składa się z dodatnich jonów zanurzonych
w ośrodku utworzonym ze skolektywizowanych elektronów. Elektrony zewnętrznej powłoki atomu metalu nie są mocno związane z atomem i mogą swobodnie poruszać się wewnątrz metalu w przestrzeni między atomami.
Jony dodatnie znajdujące się w węzłach sieci przestrzennej wytwarzają pole elektryczne o stałym dodatnim potencjale U, który przy powierzchni metalu szybko spada do zera.
Aby elektron mógł opuścić metal, należy mu dostarczyć energii, zwanej pracą wyjścia
i opisywanej wzorem :
L = eU
W zależności od tego, w jaki sposób elektron uzyska wymaganą energię, można wyróżnić następujące rodzaje emisji elektronowej : termoemisję, fotoemisję, emisję przez bombardowanie i emisję zimną.
W zjawisku fotoemisji energię potrzebną do wykonywania pracy wyjścia dostarczają kwanty światła padające na powierzchnię metalu. Nadmiar energii kwantu zostanie przekazany fotoelektronowi w postaci energii kinetycznej :
Rozkład prędkości elektronów można wykonać metodą hamującego pola elektrycznego. Jeżeli lampę elektronową włączy się w obwód, to nawet przy braku napięcia między elektrodami w obwodzie popłynie prąd elektryczny. Wskazuje to, że elektrony są emitowane z powierzchni metalu z pewną prędkością i mogą kosztem własnej energii kinetycznej przebyć drogę między katodą i anodą. Gdy między katodą i anodą istnieje pole hamujące elektrony, to do anody dotrą tylko te, których energia kinetyczna jest większa od pracy pola hamującego.
Wyznaczając charakterystykę prądowo - napięciową diody lub fotokomórki dla napięć hamujących można wyznaczyć wartość napięcia hamującego UH i znaleźć prędkość elektronów.
charakterystyka prądowo - napięciowa diody i fotokomórki
2. Tabele pomiarowe.
A. Prąd żarzenia I=290mA
L.p. |
UH [V] |
I[mA] |
1 |
0,1 |
1,1 |
2 |
0,15 |
0,85 |
3 |
0,2 |
0,65 |
4 |
0,25 |
0,4 |
5 |
0,3 |
0,25 |
6 |
0,35 |
0,2 |
7 |
0,4 |
0,1 |
8 |
0,5 |
0,02 |
9 |
0,6 |
0,0 |
B. Prąd żarzenia I=160mA
L.p. |
UH [V] |
I[ěA] |
1 |
0,1 |
0,035 |
2 |
0,125 |
0,02 |
3 |
0,15 |
0,015 |
4 |
0,175 |
0,01 |
5 |
0,2 |
0,007 |
6 |
0,225 |
0,005 |
7 |
0,25 |
0,002 |
8 |
0,35 |
0,0 |
C. Prąd żarzenia I=200mA
L.p. |
UH [V] |
I[ěA] |
1 |
0,1 |
2,5 |
2 |
0,125 |
2 |
3 |
0,15 |
1,2 |
4 |
0,175 |
0,7 |
5 |
0,2 |
0,5 |
6 |
0,225 |
0,2 |
7 |
0,275 |
0,0 |
Prędkość wyjścia elektronów z materiału katody
A.
=
B.
=
C.
=
3. Wykres I=f(U)
4. Wykresy I=f(UH)