OP10 2~1, Imi˙ i nazwisko:


Imię i nazwisko:

Krzysztof Wiśniewski

POLITECHNIKA LUBELSKA WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY

GRUPA E.D.3.5

Data wykonania

1995.10.11

Numer ćwicz.:

OP 10 / 2

Temat:

Pomiar skręcalności właściwej roztworu

Zaliczenie:

Ocena:

Data:

Podpis:

1. WYNIKI POMIARÓW I OBLICZEŃ

a). tabelka

Lp.

c

[kg/m3]

l

[m]

*10-3

α1

[ °]

r α1 =

α1 - α1

[ °]

r2 α1

[ °2]

α2

[ °]

r α2 =

α2 - α2

[ °]

r2 α2

[ °2]

k

Φ(rα2)

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

1,428

95,04

- 0,1

- 0,1

- 0,1

0,0

0,1

- 0,1

- 0,1

0,1

0,1

0,0

0,1

0,0

0,2

- 0,1

0,0

0,1

0,3

0,0

0,2

0,1

0,1

0,3

0,145

0,145

0,145

0,045

- 0,054

0,145

0,145

- 0,054

- 0,054

0,045

- 0,054

0,045

- 0,154

0,145

0,045

- 0,054

- 0,254

0,145

- 0,154

- 0,054

- 0,054

- 0,254

0,021

0,021

0,021

0,002

0,003

0,021

0,021

0,003

0,003

0,002

0,003

0,002

0,024

0,021

0,002

0,003

0,065

0,021

0,024

0,003

0,003

0,065

- 8,0

- 8,3

- 8,2

- 8,0

- 7,9

- 8,2

- 8,1

- 7,8

- 7,9

- 8,1

- 7,8

- 8,1

- 7,6

- 7,8

- 8,1

- 7,9

- 7,6

- 8,0

- 7,9

- 8,0

- 8,4

- 8,7

- 0,018

0,282

0,182

- 0,018

- 0,118

0,182

0,082

- 0,218

- 0,118

0,082

- 0,218

0,082

- 0,418

- 0,218

0,082

- 0,118

- 0,418

- 0,018

- 0,118

- 0,018

0,382

0,682

0,0003

0,0795

0,0331

0,0003

0,0139

0,0331

0,0067

0,0475

0,0139

0,0067

0,0475

0,0067

0,1747

0,0475

0,0067

0,0139

0,1747

0,0003

0,0139

0,0003

0,1459

0,4651

- 0,582

- 0,604

- 0,597

- 0,582

- 0,589

- 0,597

- 0,589

- 0,582

- 0,589

- 0,597

- 0,582

- 0,597

- 0,575

- 0,567

- 0,597

- 0,589

- 0,582

- 0,582

- 0,597

- 0,597

- 0,626

- 0,663

1,712

0,822

1,264

1,712

1,510

1,264

1,614

1,106

1,510

1,614

1,106

1,614

0,340

1,106

1,614

1,510

0,340

1,712

1,510

1,712

0,444

0,023

∑=1,0

∑=0,001

∑ =

0,354

∑ =

- 176,4

∑=0,004

∑=

1,3322

k =

- 0,594

α1=

0,045

α2=

- 8,018

b).przykładowe, kompletne wyliczenie według wzoru dla jednego z pomiarów

c = = = 142,8 kg/m3 l = 95,04 *10-3 [m]

V = 0,000025 [m3]

m = 0,00357 [kg]

p = = = 0,185

h === 3,044

2. KRÓTKA TEORIA TEMATU OGÓLNEGO

Elektromagnetyczna teoria promieniowania opracowana przez Maxwella podaje, że światło podobnie jak każde inne promieniowanie elektromagnetyczne jest falą poprzeczną.

W fali takiej drgania wektora natężenia pola elektrycznego E i wektora indukcji magnetycznej b są wzajemnie prostopadłe oraz prostopadłe do kierunku rozchodzenia się fali.

Źródła światła składają się przeważnie z olbrzymiej ilości atomów lub cząstek

promieniujących niezależnie od siebie. Tym samym światło rozchodzące się w dowolnym

kierunku, złożone jest z niezależnych ciągów fal, których płaszczyzny drgań są

zorientowane w sposób przypadkowy wokół kierunku rozchodzenia się x.

Niekiedy w promieniu świetlnym może wystąpić asymetria drgań i wówczas drgania

wektora E na całej długości promienia zachodzą np. tylko w jednej płaszczyźnie. O takim

promieniu mówimy, że jest spolaryzowany liniowo.

płaszczyzna X

polaryzacji X

E

E

E

płaszczyzna drgań wektora E

Płaszczyznę, w której zachodzą drgania wektora E nazywa się płaszczyzną drgań,

płaszczyznę prostopadłą do niej - płaszczyzną polaryzacji.

Liniową polaryzację światła można uzyskać kilkoma sposobami:

a). odbicia świtała pod określonym kątem do płaszczyzny dielektryka;

b). dwójłomności spowodowanej anizotropią prędkości światła w kryształach;

c). dichronizmu liniowego czyli niejednakowego pochłaniania światła dla różnych kierunków

drgań fali świetlnej;

d). rozproszenie światła przez cząstki gazu lub cieczy.

Metoda a.

W roku 1809 Malus odkrył, że światło może być częściowo spolaryzowane przy odbiciu od granicy dwu ośrodków dielektrycznych . Stopień polaryzacji zależy od wartości kąta padania.

Gdy kąt padania α spełnia warunek tg α = n 21 , gdzie n 21 jest współczynnikiem załamania

ośrodka odbijającego, wtedy promień odbity ulega całkowitej polaryzacji, Warunek ten zwany jest prawem Brewsteda.

ośrodek I n1

ośrodek II n2

Wektor E każdego ciągu fal w promieniowaniu padającym można rozłożyć na dwie składowe:

prostopadłą do płaszczyzny padania oznaczoną kropkami oraz leżącą w tej płaszczyźnie oznaczoną strzałkami.

Zgodnie z prawem załamania sin α / sin β = n 21 ,a z prawa Brewsteda tg α = n 21 . porównując

otrzymujemy: sin α / sin β = sin α / cos β stąd wynika, że sin β = cos α lub sin β = sin (Π/2-α)

co daje α + β = Π / 2 .Więc całkowita polaryzacja zachodzi, gdy promień odbity i załamany tworzą

kąt prosty.

Metoda b.

Prawo Snelliusa w ogólnej postaci jest słuszne w przypadku przejścia przez ośrodek izotropowy.

Z przejściem promienia przez ośrodek anizotropowy wiąże się szereg zjawisk niespotykanych w ośrodkach izotropowych Wewnątrz kryształów anizotropowych promień rozkłada się na dwa promienie: jeden spełniający prawo Snelliusa - zwyczajny i drugi - nadzwyczajny, dla którego współczynnik załamania nie jest wielkością stałą, lecz zmienia się wraz ze zmianą kąta padania.

ośrodek I

kalcyt

Z N

Istnieje jednak wewnątrz kryształu kierunek, wzdłuż którego nie zachodzi podwójne załamanie. Kierunek ten jest osią optyczną kryształu.

Metoda c.

W celu spolaryzowania promienia kieruje się go na błonę dichromiczną zwaną polaroidem .

polaroid zbudowany jest z błony celofanowej, na którą nakłada się równolegle drobne kryształki

heperytu bądź też łańcuchowe cząsteczki polimeru nasyconego cząsteczkami jodu.

E

E E

polaroid

Metoda d.

Polega na emisji promieniowania przez cząstki w wyniku wzbudzenia ich przez promieniowanie

świetlne. Światło rozproszone pod kątem 90° w stosunku do wiązki padającej jest całkowicie spolaryzowane.

3.WYKONANIE ĆWICZENIA

Celem ćwiczenia jest wyznaczenie skręcalności właściwej roztworu glukozy. Do badania skręcalności używa się polarymetru, który składa się z polaryzatora i analizatora. Analizator można obracać tak, aby kierunek drgań przepuszczonych przez niego był zgodny z kierunkiem drgań światła spolaryzowanego przez polaryzator.

C

o

P - Polaryzator A - Analizator L - Luneta C - Ciecz

Zasada działania polarymetru:

Najpierw przeprowadza się zerowanie polarymetru przez odczyt na skali w położeniu analizatora jak na pierwszym rysunku. Po wstawieniu roztworu między polaryzator i analizator następuje skręcenie płaszczyzny polaryzacji o kąt α, który odczytuje się na skali.:



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
IMI I NAZWISKO, Technologiczne
FIZA-2~1, fizyka na pięć-mini, ZAGADNIENIE 6
OPT3 2~1, Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej
FIZA-2~1, sciaga1, Operator
Cwicz3 z, ˙wiczenie 3 Imi˙ i nazwisko
FIZA-2~1, fizyka na pięć, ZAGADNIENIE 6
FIZA-2~1, Fizyka mini, ZAGADNIENIE 17
FIZA-2~1, Ciało stałe - Model prawie swobodnych elektronów, tw Blocha...
10 2~1, PRACOWNIA ZAK˙ADU FIZYKI PL.
FIZA 1, Imi˙ i nazwisko :
FIZA-2~1, EGZAMIN1, Operator
FIZA-2~1, Atom wodoru, Atom wodoru, f
FIZA-2~1, Ciało stałe - Struktura kryształu o wiązaniu jonowym...
FIZA-2~1, fizyka, ZAGADNIENIE 17
Auto-2~1, Politechnika Lubelska, Studia, semestr 5, Sem V, Sprawozdania, sprawozdania, Sprawozdania,
P2 2~1

więcej podobnych podstron