Imię i nazwisko: Krzysztof Wiśniewski |
POLITECHNIKA LUBELSKA WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY GRUPA E.D.3.5 |
|||
Data wykonania 1995.10.11 |
Numer ćwicz.: OP 10 / 2 |
Temat: Pomiar skręcalności właściwej roztworu |
||
Zaliczenie: |
Ocena: |
Data: |
Podpis:
|
1. WYNIKI POMIARÓW I OBLICZEŃ
a). tabelka
Lp. |
c [kg/m3] |
l [m] *10-3 |
α1 [ °] |
r α1 = α1 - α1 [ °] |
r2 α1 [ °2] |
α2 [ °] |
r α2 = α2 - α2 [ °] |
r2 α2 [ °2] |
k
|
Φ(rα2)
|
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22.
|
1,428 |
95,04 |
- 0,1 - 0,1 - 0,1 0,0 0,1 - 0,1 - 0,1 0,1 0,1 0,0 0,1 0,0 0,2 - 0,1 0,0 0,1 0,3 0,0 0,2 0,1 0,1 0,3
|
0,145 0,145 0,145 0,045 - 0,054 0,145 0,145 - 0,054 - 0,054 0,045 - 0,054 0,045 - 0,154 0,145 0,045 - 0,054 - 0,254 0,145 - 0,154 - 0,054 - 0,054 - 0,254
|
0,021 0,021 0,021 0,002 0,003 0,021 0,021 0,003 0,003 0,002 0,003 0,002 0,024 0,021 0,002 0,003 0,065 0,021 0,024 0,003 0,003 0,065 |
- 8,0 - 8,3 - 8,2 - 8,0 - 7,9 - 8,2 - 8,1 - 7,8 - 7,9 - 8,1 - 7,8 - 8,1 - 7,6 - 7,8 - 8,1 - 7,9 - 7,6 - 8,0 - 7,9 - 8,0 - 8,4 - 8,7 |
- 0,018 0,282 0,182 - 0,018 - 0,118 0,182 0,082 - 0,218 - 0,118 0,082 - 0,218 0,082 - 0,418 - 0,218 0,082 - 0,118 - 0,418 - 0,018 - 0,118 - 0,018 0,382 0,682 |
0,0003 0,0795 0,0331 0,0003 0,0139 0,0331 0,0067 0,0475 0,0139 0,0067 0,0475 0,0067 0,1747 0,0475 0,0067 0,0139 0,1747 0,0003 0,0139 0,0003 0,1459 0,4651 |
- 0,582 - 0,604 - 0,597 - 0,582 - 0,589 - 0,597 - 0,589 - 0,582 - 0,589 - 0,597 - 0,582 - 0,597 - 0,575 - 0,567 - 0,597 - 0,589 - 0,582 - 0,582 - 0,597 - 0,597 - 0,626 - 0,663 |
1,712 0,822 1,264 1,712 1,510 1,264 1,614 1,106 1,510 1,614 1,106 1,614 0,340 1,106 1,614 1,510 0,340 1,712 1,510 1,712 0,444 0,023 |
|
|
|
∑=1,0 |
∑=0,001 |
∑ = 0,354 |
∑ = - 176,4 |
∑=0,004 |
∑= 1,3322 |
k = - 0,594
|
|
|
|
|
α1= 0,045 |
|
|
α2= - 8,018 |
|
|
|
b).przykładowe, kompletne wyliczenie według wzoru dla jednego z pomiarów
c = = = 142,8 kg/m3 l = 95,04 *10-3 [m]
V = 0,000025 [m3]
m = 0,00357 [kg]
p = = = 0,185
h === 3,044
2. KRÓTKA TEORIA TEMATU OGÓLNEGO
Elektromagnetyczna teoria promieniowania opracowana przez Maxwella podaje, że światło podobnie jak każde inne promieniowanie elektromagnetyczne jest falą poprzeczną.
W fali takiej drgania wektora natężenia pola elektrycznego E i wektora indukcji magnetycznej b są wzajemnie prostopadłe oraz prostopadłe do kierunku rozchodzenia się fali.
Źródła światła składają się przeważnie z olbrzymiej ilości atomów lub cząstek
promieniujących niezależnie od siebie. Tym samym światło rozchodzące się w dowolnym
kierunku, złożone jest z niezależnych ciągów fal, których płaszczyzny drgań są
zorientowane w sposób przypadkowy wokół kierunku rozchodzenia się x.
Niekiedy w promieniu świetlnym może wystąpić asymetria drgań i wówczas drgania
wektora E na całej długości promienia zachodzą np. tylko w jednej płaszczyźnie. O takim
promieniu mówimy, że jest spolaryzowany liniowo.
płaszczyzna X
polaryzacji X
E
E
E
płaszczyzna drgań wektora E
Płaszczyznę, w której zachodzą drgania wektora E nazywa się płaszczyzną drgań,
płaszczyznę prostopadłą do niej - płaszczyzną polaryzacji.
Liniową polaryzację światła można uzyskać kilkoma sposobami:
a). odbicia świtała pod określonym kątem do płaszczyzny dielektryka;
b). dwójłomności spowodowanej anizotropią prędkości światła w kryształach;
c). dichronizmu liniowego czyli niejednakowego pochłaniania światła dla różnych kierunków
drgań fali świetlnej;
d). rozproszenie światła przez cząstki gazu lub cieczy.
Metoda a.
W roku 1809 Malus odkrył, że światło może być częściowo spolaryzowane przy odbiciu od granicy dwu ośrodków dielektrycznych . Stopień polaryzacji zależy od wartości kąta padania.
Gdy kąt padania α spełnia warunek tg α = n 21 , gdzie n 21 jest współczynnikiem załamania
ośrodka odbijającego, wtedy promień odbity ulega całkowitej polaryzacji, Warunek ten zwany jest prawem Brewsteda.
ośrodek I n1
ośrodek II n2
Wektor E każdego ciągu fal w promieniowaniu padającym można rozłożyć na dwie składowe:
prostopadłą do płaszczyzny padania oznaczoną kropkami oraz leżącą w tej płaszczyźnie oznaczoną strzałkami.
Zgodnie z prawem załamania sin α / sin β = n 21 ,a z prawa Brewsteda tg α = n 21 . porównując
otrzymujemy: sin α / sin β = sin α / cos β stąd wynika, że sin β = cos α lub sin β = sin (Π/2-α)
co daje α + β = Π / 2 .Więc całkowita polaryzacja zachodzi, gdy promień odbity i załamany tworzą
kąt prosty.
Metoda b.
Prawo Snelliusa w ogólnej postaci jest słuszne w przypadku przejścia przez ośrodek izotropowy.
Z przejściem promienia przez ośrodek anizotropowy wiąże się szereg zjawisk niespotykanych w ośrodkach izotropowych Wewnątrz kryształów anizotropowych promień rozkłada się na dwa promienie: jeden spełniający prawo Snelliusa - zwyczajny i drugi - nadzwyczajny, dla którego współczynnik załamania nie jest wielkością stałą, lecz zmienia się wraz ze zmianą kąta padania.
ośrodek I
kalcyt
Z N
Istnieje jednak wewnątrz kryształu kierunek, wzdłuż którego nie zachodzi podwójne załamanie. Kierunek ten jest osią optyczną kryształu.
Metoda c.
W celu spolaryzowania promienia kieruje się go na błonę dichromiczną zwaną polaroidem .
polaroid zbudowany jest z błony celofanowej, na którą nakłada się równolegle drobne kryształki
heperytu bądź też łańcuchowe cząsteczki polimeru nasyconego cząsteczkami jodu.
E
E E
polaroid
Metoda d.
Polega na emisji promieniowania przez cząstki w wyniku wzbudzenia ich przez promieniowanie
świetlne. Światło rozproszone pod kątem 90° w stosunku do wiązki padającej jest całkowicie spolaryzowane.
3.WYKONANIE ĆWICZENIA
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie skręcalności właściwej roztworu glukozy. Do badania skręcalności używa się polarymetru, który składa się z polaryzatora i analizatora. Analizator można obracać tak, aby kierunek drgań przepuszczonych przez niego był zgodny z kierunkiem drgań światła spolaryzowanego przez polaryzator.
C
o
P - Polaryzator A - Analizator L - Luneta C - Ciecz
Zasada działania polarymetru:
Najpierw przeprowadza się zerowanie polarymetru przez odczyt na skali w położeniu analizatora jak na pierwszym rysunku. Po wstawieniu roztworu między polaryzator i analizator następuje skręcenie płaszczyzny polaryzacji o kąt α, który odczytuje się na skali.: