DIAGNOZA DZIECKA
SIEDMIOLETNIEGO.
Opis przypadku.
Podczas obserwacji uczniów klasy pierwszej moją uwagę zwróciła dziewczynka
Kasia, która sprawia trudności wychowawcze. Problemy te związane są z nadpobudliwością psychoruchową, zaburzonymi kontaktami z rówieśnikami, przejawami agresji i trudnością z koncentracji uwagi.
Prowadząc obserwację dziecka spostrzegłam, że wciąż się bawi i kręci, głośno
rozmawia, wychodzi z ławki, nie uważa, nie słucha poleceń nauczyciela.
Pracuje powoli, przejawia trudności koncentracji uwagi. Zadania odrabia
niestarannie , często nie kończy rozpoczętej pracy. Niedbale prowadzi zeszyty
przedmiotowe, pisze niestarannie i z błędami, prace plastyczne są ubogie w
szczegóły, niestaranne.
W kontaktach z rówieśnikami jest konfliktowa, przeszkadza w zabawie,
Nie chce się podporządkować innym dzieciom, sama nie potrafi zorganizować
żadnej zabawy. Często przejawia agresję w stosunku do dzieci. Bez powodu
uderzyć, ugryżś, kopnąć, popycha, zabiera dzieciom przybory szkolne. Dzieci
bardzo często skarżą się na jej zachowanie.
Dziewczynka pochodzi z rozbitej rodziny. Matka powtórnie wyszła za mąż,
Kasia ma przyrodnią siostrę. Biologiczny ojciec nie interesuje się dzieckiem.
W obecnej rodzinie opiekę nad dziećmi sprawuje głównie matka.
Prognozy.
NEGATYWNA
Uczennica nie będzie potrafiła przestrzegać podstawowych zasad dyscypliny w
szkole, nie będzie potrafiła skoncentrować się na wykonywaniu określonych
czynności, co prowadzi w konsekwencji do dużych problemów w nauce. Brak
akceptacji społecznej dzieci może doprowadzić do tego, że uczennica zniechęci się
do szkoły i zacznie wagarować. Może także spowodować wzrost agresji.
POZYTYWNA
Pozytywne zmiany w zachowaniu dziecka mogą nastąpić kiedy skierujemy jej
aktywność i zaangażowanie emocjonalne na cele społecznie pozytywne. Zostanie
zaspokojona potrzeba akceptacji i uczennica nawiąże kontakt z rówieśnikami.
Tym samym nastąpi zmiana nastawienia do nauki. Kasia będzie potrafiła dłużej
skupić uwagę na wykonywanym zadaniu i lepiej będzie przyswajać wiedzę.
Propozycje rozwiązań.
Biorąc pod uwagę zachowanie dziewczynki można podjąć następujące działania:
stworzenie na terenie klasy atmosfery zrozumienia i akceptacji,
podjęcie pracy terapeutycznej, indywidualnej,
ustalenie jasnych reguł rządzących życiem dziecka w szkole i w domu,
dostrzeganie nawet najmniejszych postępów w nauce i zachowaniu Kasi,
stosowanie pozytywnych wzmocnień,
systematyczna współpraca z domem rodzinnym.
Działania te zostały wdrożone poprzez powierzenie Kasi zadań do wykonania w
klasie: wycieranie tablicy, przygotowanie pomocy do zajęć, przynoszenie kredy,
pomoc w zawieszaniu gazetek ściennych itp. Kasia brała udział w przedstawieniu
klasowym, zachęcałam ją do zabawy z rówieśnikami, chwaliłam ją na tle grupy za
dobrze wykonane prace itd. Rozładowywałam napięcie dziecka poprzez stosowanie
ćwiczeń uspokajających. Moje działania nie ograniczały się tylko do pracy na
terenie szkoły, systematycznie kontaktowałam się z mamą dziecka.