Wykład 12

Indosant - dokonuje przeniesienie prawa weksla na inną osobę (indosatariusza). A jeżeli indosatariusz chciałby go przenieść sam staje się indosantem, i przekazuje weksel kolejnemu indosatariuszowi. Tak samo wyglądało by przekazywanie weksla trasowanego (tyle że pojawiłby się w obiegu trasat).

Awal - weksel może mieć awalistę lub awalistów, czyli osoby, które udzieliły poręczenia wekslowego. (tak jakby żyrant) Można ręczyć za część lub całość, jeżeli nie napisano za kogo poręczono wskazuje się głównego dłużnika czyli trasat w wekslu trasowanym albo wystawcy w wekslu zwykłym?

Rymesa - weksel oznaczony przynajmniej jednym indosem. Im więcej osób podpisanych na wekslu tym większa szansa ściągnięcia sumy od tych dłużników wekslowych.

Rekta-weksel (weksel nie na zlecenie)- weksel z zakazem indosowania, nie można go indosować (puszczać w obieg).

Funkcje weksla

4 zasadnicze:

• Kredytowa - pozwala wystawcy weksla na odroczenie (do daty wskazanej na wekslu do jego wykupienia) zapłaty określonej sumy pieniężnej, a także umożliwia uzyskanie kredytu bankowego, przez dyskontowanie weksla, bank przejmie i weksel wypłaci umówioną sumę, a sam przy terminie płatności weksla okaże go temu, który go wystawił - do zapłaty. Bank na tym zarabia.

• Obiegowa - weksel można przenosić nieograniczoną liczbę razy za pomocą indosu (praktycznie w nieskończoność). Gdy nie ma zakazu.

• Płatnicza - służy tu przez kolejne jego przekazywanie jako środek płatniczy.

• Gwarancyjna - obecnie chyba najbardziej istotna. Polega na tym, że dzięki wekslowi uzyskujemy zobowiązanie innych dłużników, gdy główny dłużnik nie zapłacił. Występuje proces postępowania nakazowego.

Weksel gwarancyjny (kaucyjny) - pojęcie czasem myli się z wekslem in blanco, którym weksel gwarancyjny może być ale nie musi. Weksel ten polega na powstaniu szczególnej relacji
w postępowaniu wobec zobowiązania podstawowego i złożonego. Relacja ta polega na zabezpieczeniu zobowiązania podstawowego przez weksel zwykły, przez ponowienie zobowiązania wystawcy który zobowiązuje do wykupienia weksla. W działalności gospodarczej stanowi on wygodny środek zabezpieczenia wierzytelności.

Np. Flizowanie łazienki już się nie liczy, nie liczy się wypełnienie zobowiązania wyflizowania ale spełnienia warunku weksla. Przy postępowaniu gwarancyjnym zobowiązanie nie wygasa, gdyby zapłacił za wyflizowanie łazienki, pani musiałaby oddać weksel. Weksle gwarancyjne przyjmują także banki. Bank nie żąda zapłaty za weksel ale spłacenia kredytu czy pożyczki. Gdy nie spłaci w terminie wówczas bank wykorzystuje łatwość postępowania sądowego przez weksel kaucyjny (komornika wzywa, albo sprzedaje weksel). Przy wekslu in blanco nie wpisuje się od razu gdyż nie wiadomo w jakim stopniu kredytobiorca nie spłaci kredytu.

Weksel nie musi być wypełniony na blankiecie wekslowym. Choć wówczas jest go łatwiej wypełnić, można go wystawić na zwykłej kartce, ważne żeby miał prawidłową treść.

Zdolność wekslową ma osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych, mająca 18 lat i nie będąca ubezwłasnowolniona.

Trzeba pamiętać o tym, że prawo wekslowe jest bardzo wysoko sformalizowane, banalne niedopatrzenie może unieważnić postępowanie wekslowe, wymogiem takim jest, że w treści weksla musi się znaleźć słowo weksla wkomponowane w treść dokumentu. Np. Zapłacę za ten weksel. Albo w przypadku weksla trasowanego: Proszę zapłacić za ten weksel.

I musi być podpis wystawcy, suma wekslowa, data płatności, miejsce wystawienia czasem także i miejsce płatności, i inne klauzule.

Podpis wystawcy weksla - na wekslu musi być złożony podpis własnoręczny. Jeżeli składa go osoba prawna, powinna się tam znaleźć pieczęć osoby prawnej. Dopuszcza się podpisanie weksla podpisem nieczytelnym, pod warunkiem, że będzie on udostępniał identyfikację wystawcy dokumentu. Dla bezpieczeństwa lepiej podpisać się czytelnie.

Problem klauzul wekslowych - na wekslu niekiedy wpisuje się określone klauzule wekslowe,
i klauzule te dzieli się na 3 kategorie prawne:

1. KLAUZULA DOMICYLU - (domicylant - osoba, która zapłaci za weksel, ułatwiał technicznie otrzymanie tych pieniędzy.) Obecnie najczęściej jako domicylanta wskazuje się bank, gdzie wystawca ma rachunek.

2. KLAUZULE DOPUSZCZALNE I WEKSLOWO SKUTECZNE - zasadniczo odsetki powinnyśmy wliczyć do sumy wekslowej. Jednak przy wekslach płatnych za okazaniem lub jakiś czas za okazaniem, danego dnia, możemy wyliczyć odpowiednie odsetki i wówczas klauzula odsetek ma znaczenie prawowite i jest wskazana; ktoś nie ma pieniędzy na zapłatę za weksel dlatego daje mu się czas do zapłaty.

3. KLAUZULA ZA ZWOLNIENIE ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA PRZYJĘCIE WEKSLA - oczywiście weksel przyjmuje trasat, gdy termin płatności jest później ale gdy trasat nie podejmuje się do przyjęcia weksla, wówczas natychmiast możemy zwrócić się do wystawcy który musi wypłacić natychmiast / gdy jest napisane bez obliga - oznacza to, czeka się do ustalonego terminu.

4. KLAUZULA BEZ PROTESTU (BEZ KOSZTÓW) - „zapłacę za ten weksel bez protestu 10 tys. zł” - oznacza to, że w wypadku odmowy zapłaty weksla przez trasata nie musimy sporządzać tzw. protestu czyli urzędowego stwierdzenia notarialnego, by domagać się zapłaty.

5. NIE NA ZLECENIE (ZAKAZ INDOSOWANIA) - zapłacę za ten weksel nie na zlecenie, oznacza że nie możemy puszczać weksla w obieg drogą indosu. Z reguły weksle gwarancyjne są wekslami nie na zlecenie.

6. KLAUZULE NIEDOPUSZCZALNE, weksel jest zobowiązaniem do bezwarunkowej zapłaty. Nie można na wekslu pod rygorem jego unieważnienia zamieszczać warunku, albo uzależniać weksla od innego świadczenia. Natomiast niedopuszczalne ale nie objęte nieważnością jest klauzula odsetek terminowych.

7. KLAUZULE DOPUSZCZALNE ALE WEKSLOWO OBOJĘTNE, np. klauzula dotycząca wskazania za co ten weksel będzie czy został wystawiony. Ona nie ma żadnego znaczenia, weksel jest wówczas zobowiązaniem abstrakcyjnym.

Skutek wystawienia weksla - przede wszystkim za wystawiony w sposób ważny weksel odpowiada wystawca weksla. Oznacza to, że odpowiada za zapłatę takiego weksla jeżeli jest to prosty weksel, a jeżeli trasowany, wystawca przyjmuje zobligowanie weksla przez trasata, chyba że jest klauzula bez obliga.

W przypadku weksla indosowanego, ostatni posiadacz weksla ma prawo przedstawić go głównemu dłużnikowi czyli wystawcy, i gdy nie było tam klauzuli bez kosztów, może on żądać zapłaty od osób wymienionych wcześniej na wekslu. W poszukiwaniu zwrotnym gdy wystawca odmówił zapłaty, można żądać zapłaty od każdego wcześniejszego indosanta. W postępowaniu trasowanym
w pierwszym uderzeniu chcemy pieniądze od trasata, wówczas gdy zapłaci dajemy mu weksel, jeżeli nie zapłaci, poszukujemy od osób będących wcześniejszymi indosantami. Jeżeli na wekslu napiszemy nie na zlecenie, albo zakaz indosowania wówczas weksel staje się papierem wartościowym imiennym, wówczas uprawnionym do zobowiązania z weksla staje się tylko remitent. Gdyby któryś
z indosantów dokonał przekazania weksla in blanco, gdy indosant tylko się podpisał, wówczas każdy znalazca weksla byłby uprawniony do wykonania praw z weksla.

Indos może być zupełny albo in blanco. Gdy jest in blanco możemy się zachować na różne sposoby - możemy sami zamienić go na zupełny, wpisując swoje nazwisko i adres. Ale możemy także przenieść ten weksel na inną osobę bez indosowania czyli wręczyć ten weksel tej osobie.

Problem przyjęcia weksla - (przy wekslu trasowanym) wówczas powstaje ten problem. Przyjęcie weksla następuje aż do terminu płatności. Ale lepiej przedstawić weksel trasatowi możliwie szybko, gdyż możemy zażądać wypłaty przez wystawcę, chyba że jest klauzula bez obliga. Trasat może ograniczyć przyjęcie weksla do części sumy wekslowej! Weksel może być płatny w 4 różnych terminach. Wskazuje się 4 sposoby terminów płatności weksla:

za okazaniem (czyli jest to weksel a Vista) musi być on jednak przekazany do zapłaty najdalej rok od przedstawienia weksla;

po okazaniu - pozwala dłużnikowi na zebranie środków ; dla całej sumy wekslowej obowiązuje jeden termin płatności, nie ma weksli płatnych ratalnie, przedstawienie do zapłaty powinno zostać określone w określonym terminie i miejscu. Jeżeli weksel zostanie zapłacony, wystawca ma prawo zażądać zwrotu dokumentu wekslowego,

w określonym dniu, albo pewien czas po dacie.

Protest wekslowy to odmowa przyjęcia weksla przez trasata albo odmowa głównego wystawcy. Protest sporządza się u notariusza, ale także w urzędach pocztowych. Protest pisze się na grzbiecie weksla i powinien on być dokonany po 2 dniach powszednich od wystawienia. Przy nie dokonaniu protestu w terminie skutkuje to tym, że posiadacz weksel traci możliwość żądania zapłaty od wtórnych użytkowników wekslowych. Od protestu należy odróżnić notyfikacje, jest to obowiązek zawiadamiania przez posiadacza weksla indosanta i wystawcy weksla o fakcie nie przyjęcia i nie zapłacenia weksla. Mamy na nią 4 dni od podjęcia protestu. Informuje się innych że główny nie zapłacił i inni mają się przygotować do zapłaty. Mogą nas obciążyć odpowiedzialnością za szkody, że nie byli wcześniej zawiadomieni. W postępowaniu sądowym prowadzi się nakaz zapłaty sumy wekslowej, można żądać zwrot kosztów procesu, notyfikacji, itd. Do pozwu dołącza się oryginał weksla. Zarzuty mają bardzo ograniczony zakres, np. nieprawidłowego wypełnienia weksla, albo że wystawca weksla nie miał zdolności weksla. Ale oznacza to, że konsekwencji nie będzie ponosiła tylko ta osoba.

Czeki

Prawo czekowe pochodzi również z roku 1936, i nie zostało zmienione, i jest zgodne z prawem UE.

Czek jest dokumentem, któremu wystawca poleca bankowi wypłacenie określonej sumy pieniężnej okazicielowi czeku bądź oznaczonej osobie. Wypłata pochodzi ze środków zgromadzonych na rachunku przez wystawcę czeku.

Czek różni się od weksla, tym że przy wekslu trasatem może być każdy, a przy czeku bank. Druga różnica polega na tym, że czek nie podlega przyjęciu, a w przypadku weksla trasowanego trasat musi przyjąć weksel żeby podjąć zobowiązanie wekslowe. Weksel zawsze wskazuje osobę remitenta, czek natomiast może być na okaziciela. Kolejna różnica polega na tym, że czek jest płatny tylko za okazaniem. Pieniądze na rachunku muszą być utrzymywane przez 10 dni. Antydatuje się czeki żeby skrócić okres odpowiedzialności karnej i konieczności utrzymywanie pieniędzy na rachunku. Po 10 dniach od wystawienia czeku wystawca może zakazać wypłaty tego czeku. Czeki zawsze wystawia się na blankietach.

Wykład 13

Konosamenty to papiery wartościowe towarowe wystawiane w związku przyjęciem ładunku na statek. Konosament wystawia na żądanie załadowcy - armator czyli przewoźnik, ale w istocie konosament ten podpisuje kapitan w imieniu armatora. Konosament określa przyjęcie towaru w określonej ilości, a także określa port docelowy ładunku. Z chwilą jego wystawienia, może być on przedmiotem obrotu na różnego rodzaju giełdach towarowych, itp.

Konosament jako papier wartościowy towarowy oznacza prawo do dysponowania ładunkiem przez posiadacza konosamentu. Jeżeli konosament zmienił właściciela, to osoba go posiadająca będzie miała prawo ten ładunek odebrać. Jeżeli wystawiono go w jednym egzemplarzu (czyli sola konosament) i jego właściciel chce go odebrać ładunek w porcie pośrednim ma do tego prawo.
Z kolei jeżeli wystawiono kilka egzemplarzy konosamentu, to gdy chce się go odebrać w porcie pośrednim trzeba przedstawić wszystkie konosamenty. Z reguły odebranie ładunku wiąże się z opłatą przewozową - frachtem.

Funkcja gospodarcza konosamentu - ponieważ np. ceny ropy przewożonej statkiem się zmieniają, można obracać konosamentem na giełdzie, podczas gdy on wciąż jest w transporcie.

Jakie konosamenty są wystawiane:

Konosamenty imienny - uprawnia osobę imiennie w treści dokumentu i wówczas zbycie konosamentu musi nastąpić za pomocą cesji. Może być konosament indosowany. Może być także konosament na okaziciela.

Obligacje - papiery wartościowe emitowane w serii, są masowo emitowane przez podmiot zwany emitentem zobowiązujący się do ich wykupienia, określając świadczenie pieniężne na rzecz obligatariusza, a także zobowiązuje się do świadczenia tzw. świadczeń dodatkowych.

Obligacje mogą emitować przedsiębiorcy mający osobowość prawną, ale także sp. k.-a. choć nie ma osobowości prawnej; przedsiębiorstwa państwowe, spółdzielnie, itp. Mogą emitować także jednostki samorządu terytorialnego, czyli gminy, powiaty. Mogą je emitować inne podmioty jeśli przyznano im takie prawo ustawowo, np. fundusz ochrony środowiska. Emitowanie obligacji Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego regulują inne prawa, a nie ustawy. Obligacje można emitować najdłużej na okres 10 lat. Po upływie tego czasu emitent musi zapłacić cenę + odsetki lub jeżeli są sprzedawane z dyskontem, suma jest określona z góry. Obligacje mogą być albo imienne albo na okaziciela (nie ma indosowanych).

Prawo własności intelektualnej.

Gdy założono międzynarodową organizację ochrony własności przemysłowej (ang. WORD, fr. OMPI), objęto nią dwie dotychczasowe organizacje - ochrony przemysłowej, i organizację ochrony praw autorskich.

Oprócz praw rzeczy, prawa mają dobra niematerialne, które ogólnie są wynikiem twórczości intelektualnej człowieka. Granica między twórczością a zwykłym rzemiosłem jest płynna. Wyniki działalności intelektualnej człowieka powinny być zatem chronione jak prawo do rzeczy. Twórca intelektualne ma prawo do ochrony swojego dzieła. Światowa Organizacja Własności Intelektualnej (ang. World Intellectual Property Organization, skrót WIPO) jest jedną z 16 organizacji wyspecjalizowanych ONZ z siedzibą w Genewie. Zajmuje się koordynacją i tworzeniem regulacji dotyczących systemu ochrony własności intelektualnej, a także świadczeniem pomocy prawnej i technologicznej.

Własność intelektualną możemy podzielić na 2 zasadnicze kategorie:

- przedmioty stanowiące własność przemysłową (a więc składniki nadające się do wykorzystania
w szeroko pojętej działalności gospodarczej

- na własność praw autorskich, wynik twórczości artystycznej, naukowej i wynalazczej, itp.

Składnikami własności intelektualnej są zatem składniki własności przemysłowej (wynalazki), znaki towarowe, wzory przemysłowe, wzory użytkowe, topografie układów scalonych, oznaczenia geograficzne.

Druga grupa składników własności intelektualnej to utwory w rozumieniu prawa autorskiego: dzieła literackie, naukowe, artystyczne, muzyczne, plastyczne, w tym także tzw. prawa pokrewne czyli twórczość artystów wykonawców czyli odtwórców.

Źródłami własności intelektualnej są:

Pierwsze licząca się konwencja to

1. Konwencja związkowa paryska o ochronie własności przemysłowej z 1883, Polska przystąpiła do niej zaraz po odzyskaniu niepodległości w 1919

2. Druga to konwencja berneńska też z 1883 r., ratyfikacja w Polsce w 1935

3. Z 1891 należy wskazać porozumienie madryckie o zwalczaniu fałszywych oznaczeń pochodzenia (nie można wina z Zielonej Góry nazwać szampanem). Jeżeli chodzi o prawo krajowe należy zwrócić uwagę na ustawę o prawie autorskim i pokrewnych z 1994r. Ustawę o prawie własności przemysłowej z 2000r. I ustawę o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 1993 r.

Prawo autorskie

Przedmiotem prawa autorskiego są utwory. Utworem w rozumienie tego prawa jest każdy przejaw działalność twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od jego przeznaczenia, wartości i sposobu wyrażenia. W szczególności są nimi utwory literackie, naukowe, artystyczne jak i plastyczne.

Cechą utworu autorskiego jest to, że jest to niematerialne dobro prawne, niezależnie od sposobu jego utrwalenia. Artysta może sprzedać obraz, ale jego kupiec dalej nie jest jego twórcą.

Corpus mechanicum to materialne utrwalenie utworu, np. że ktoś napisał na maszynie wiersz.

Natomiast piosenka którą ktoś nuci, gdy ją zasłyszał odrywa się od Corpus mechanicum i przechodzi do Corpus vegetativum.

Utwór musi być rezultatem pracy człowieka. Utwór musi mieć cechę twórczości czyli indywidualny charakter, coś nowego, niepowtarzalnego. Ale prawo nie wymaga, żeby utworem był wyłącznie przejaw twórczości, który ma ustalony poziom. Każdy poziom indywidualnej twórczości stanowi o indywidualizacji utworu. Twórcą może być zarówno geniusz jak i osoba chora psychicznie, np. Nikifor.

Trzecim elementem utworu chronionego przez prawo autorskie jest

ustalenie tego utworu w jakiejkolwiek postaci,

jest to uzewnętrznienie utworu, które umożliwia zapoznanie się z tym utworem przez co najmniej jedną osobę poza twórcą. Np. gdy na wieczorze autorskim pisarz przedstawia swój wiersz, gdy usłyszą go słuchacze utwór został ustalony. Wystarczy to ustalenie, żeby chronić dany utwór. Może mieć charakter trwały, np. pod postacią druku, lub przejściowy, np. recytacja.

Utwór żeby mógł być przedmiotem prawa autorskiego, nie musi być ukończony, nawet konspekty, szkice, rysunki są chronione gdy mają cechy autorskie. Np. szkice do Hołdu Pruskiego Matejki.

Czy tytuł utworu podlega ochronie? - generalnie nie. Np. tytuł „Chłopi”, mają charakter banalny. Ale nie mylić z prawem tytułu prasowego. Nie podlega ochronie temat utworu. Zanim Sienkiewicz napisał „Krzyżaków” zrobił to Kraszewski.

Rodzaje utworów:

• samoistne (niezależne, pierwotne),

• ich przeciwieństwem są utwory zależne,

• 3 kategorią są utwory inspirowane.

Utwór zależny to utwór, który z innego utworu przejmuje pewne jego elementy, ale sam jest utworem gdyż nosi piętno osobistej twórczości, np. tłumaczenie, przeróbka, adaptacja na inną technikę. Np. scenariusz filmowy w oparciu o powieść.

Utworem inspirowanym jest utwór samodzielny, oryginalny ; do którego inspiracją był inny utwór. Parodie, karykatury, pastisze, recenzje są utworami inspirowanymi.

• Kolejny rodzaj utworu to utwory zbiorowe (łączne) - ich klasycznym przykładem jest to opera - łączy w sobie muzykę i akcję dramatyczną (libretto).

Np. Tekst Agnieszki Osieckiej i muzyka Seweryna Krajewskiego. Połączenie dwóch odrębnych utworów. Utworem zbiorowym jest np. encyklopedia.

• Czymś innym są zbiory utworów takie jak antologie, wybory utworów, a także bazy danych. Taki zbiór utworów ma charakter twórczy. Dobór utworów w zbiorze jest wkładem twórczym autora takiej antologii.

Ochrona utworu - (w Polsce bardzo liberalne) następuje automatycznie przez jego ustalenie w jakiejkolwiek postaci, nie ma obowiązku rejestracji, żeby były one chronione, same ich ustalenie oznacza jednoznacznie ich ochronę. Przyjęło się, że utwory drukowane są opatrywane na wzór amerykańskiego systemu © - copyright, podaje się także nr ISBN, i opisuje komu przysługują prawa autorskie.

Nie są przedmiotem prawa autorskiego akty normatywne (ustawy, urzędowe dokumenty, formularze np. PIT…)

Podmioty prawa autorskiego - artykuł 8 ustawy o prawie autorskim i pokrewnych mówi że prawo autorskie przysługuje automatycznie temu, kto utwór stworzył. Twórcą jest osoba fizyczna ale nie oznacza to, że podmiotem prawa autorskiego zawsze będzie twórca. W niektórych przypadkach przepisy ustawy mogą opisywać, że prawo autorskie będzie przysługiwać nie twórcy, ale innym osobom: producentowi nagrań, spadkobiercy, studiu filmowemu. Twórca na ogół otrzymuje prawo do swego utworu w sposób pierwotny. Jeżeli wbrew woli twórcy ujawniono jego autorstwo należy to traktować jako naruszenie praw autorskich. Pojawia się problem kto ma chronić twórcę, reprezentuje go wówczas wydawca albo organizacja taka jak Zaiks.

Sygnowanie własnych utworów innym nazwiskiem w celu ukrycia ich autorstwa, przy kopiowaniu obrazów jest fałszerstwem w rozumieniu kodeksu prawnego.

Czasem prawo autorskie może służyć innej osobie niż twórcy, pracodawcy. Jeżeli pracownik stworzy utwór w ramach obowiązków wynikających ze stosunku pracy, wówczas autorskie prawa majątkowe nie będą przysługiwały jemu, ale pracodawcy.

Podobnie sytuacja wygląda przy produkcji filmowej. Prawo do utworu filmowego w zakresie praw majątkowych przysługuje producentowi, natomiast cząstkowe prawa w zakresie praw osobistych przysługują reżyserowi, aktorom, operatorom, itd. Te prawa pracodawca nabywa z chwilą przyjęcia utworu od pracownika. Szczególne regulacje dotyczą programów komputerowych, nabycie następuje od pierwotnego zaistnienia programu, a nie od przyjęcia utworu przez pracodawcę. Instytucji naukowej przysługuje prawo przejęcie utworu w sytuacji gdy pracownik AE otrzymał grant wówczas AE otrzymuje pierwszeństwo wydania takiej książki. Uczelni przysługuje prawo do pierwszeństwa pracy magisterskiej studenta. W okresie do 6 m-cy.

Treść prawa autorskiego - w Polsce obowiązuje

zasada dualizmu prawa autorskiego: dzieli się je na

• autorskie prawa osobiste (które zawsze przysługują tylko i wyłącznie twórcy)

• prawa majątkowe mogące natomiast przysługiwać zarówno twórcy ale także innej instytucji.

1. Autorskie prawa osobiste to prawa o charakterze dóbr osobistych polegające na pewnej więzi osobistej między twórcą a utworem. Są związane z osobą twórcy - nie może ich się zrzec, sprzedać. W szczególności jest to prawo do autorstwa - jako prawo autorskie osobiste zobowiązuje wszystkich do faktu, że autorem utworu jest jego twórca - tylko twórca decyduje czy oznaczy go imieniem i nazwiskiem, pseudonimem czy anonimowo (tylko i wyłącznie od autora). Gdy decyzja nie zostanie uszanowane mówi się o naruszeniu prawa do autorstwa.

Najczęściej spotykany jest plagiat czyli opatrzenie całego utworu swoim imieniem i nazwiskiem. Nie jest natomiast plagiatem przytaczanie urywków utworów w zakresie uzasadnionym wyjaśnieniem, analizą, której dokonujemy.

2. Prawo do integralności utworu - to drugie prawo osobiste ; każdy twórca ma niezbywalne prawo do niezmieniania integralności utworu, przy emitowaniu utworu twórcy. Np. gdy nie zgodzi się na koloryzowanie filmu, gdy producent na to nie wyraził zgody.

osoba potwierdzająca możliwość spłaty zobowiązania finansowego innej osoby

Przelew (łac. cessio "dobrowolne ustąpienie", stąd potoczne określenie "cesja") to przeniesienie wierzytelności z majątku pierwotnego wierzyciela (zbywcy, cedenta) do majątku osoby trzeciej (nabywcy, cesjonariusza) na podstawie umowy zawartej między tymi osobami.

 Związek Autorów i Kompozytorów Scenicznych

---