Holocaust w literaturze wspó³czesnej.
Holocaust - termin okreœlaj¹cy zag³adê ¯ydów w okresie II wojny œwiatowej. Zniszczenie ludnoœci ¿ydowskiej stanowi³o jeden z g³ównych punktów programu partii hitlerowskiej. W wyniku holocaustu zginê³o ponad 5 mln ¯ydów. Literatura wspó³czesna bogata jest w utwory traktuj¹ce o holocauœcie. Pisarze, którzy prze¿yli wojnê i widzieli jej skutki, czêsto wracaj¹ w swej twórczoœci do tych tragicznych wydarzeñ. Zag³ada ¯ydów, ich cierpienia i poœwiêcenie s¹ tematami wielu dramatycznych reporta¿y i opowiadañ. Do najbardziej znanych utworów o holocauœcie nale¿¹: "Medaliony" Zofii Na³kowskiej, "Opowiadania" Tadeusza Borowskiego i "Zd¹¿yæ przed Panem Bogiem" Hanny Krall. Zbiór opowiadañ Zofii Na³kowskiej "Medaliony" mia³ ukazaæ ogrom zbrodni hitlerowskich i jednoczeœnie oddaæ ho³d milionom ofiar faszyzmu. Ka¿de opowiadanie to inny fragment rzeczywistoœci, inna postaæ, inne prze¿ycia i cierpienia. Opowiadania Na³kowskiej tworz¹ fragmentaryczne, sk³adaj¹cy siê z u³amków zdarzeñ rejestr zbrodni hitlerowskich. Jest on jednak doœæ szeroki i ró¿norodny, obejmuje cierpienia ludzi w ró¿nych obozach i miejscach zag³ady, przedstawia ofiary, a tak¿e katów. Ukazuje wiele wstrz¹saj¹cych faktów oraz trwa³e zmiany wywo³ane przez faszyzm w psychice ludzkiej. "Kobieta cmentarna" to opis getta ¿ydowskiego w Warszawie w czasie jego likwidacji. Dramat mordowanych rozgrywa siê za murem, s³ychaæ krzyki i p³acz, widaæ po¿ary i wyrzucane z okien na bruk dzieci. Ludzie z tej strony muru nie mog¹ spaæ, jeœæ, prze¿ywaj¹ rozterki moralne z powodu swej bezsilnoœci. Próbuj¹ zrozumieæ, wyt³umaczyæ sobie, s¹ podatni na propagandê niemieck¹, bo wtedy ³atwiej im ¿yæ. W opowiadaniu "Dwojra Zielona" zaskakuje nas postawa m³odej ¯ydówki, która znalaz³a w sobie doœæ si³y, by przetrwaæ niesamowite wprost okropnoœci. Straci³a mê¿a, przed wywózk¹ do obozu ukrywa³a siê na strychu. Gdy Niemcy urz¹dzili sobie strzelaninê w Sylwestra, straci³a oko. Ze szpitala trafi³a do obozu w Majdanku, potem pracowa³a w fabryce amunicji. Prawie œlepa, bo na jedynym oku zrobi³ siê jej wrzód, pracowa³a, bo ba³a siê selekcji Jak wyznaje, przetrwa³a to wszystko, bo pragnê³a przekazaæ innym ludziom wieœæ o okrucieñstwie okupantów. Najbardziej wstrz¹saj¹c¹ scen¹ jest scena z opowiadania "Doroœli i dzieci w Oœwiêcimiu", gdzie dzieci bawi³y siê w palenie ¿ydów, jedyn¹ zabawê jak¹ zna³y. Dzieci zmuszone do ci¹g³ego przygl¹dania siê nieludzkim okrucieñstwom zatraci³y zdolnoœæ rozró¿niania dobra i z³a. Obóz okaleczy³ ich psychikê. Tadeusz Borowski w "Opowiadaniach" pokazuje prawdê o ¿yciu obozowym, nie upiêksza swoich doœwiadczeñ. Z wielk¹ pasj¹ ods³ania mechanizm zbrodni. Ukazuje ludzi spodlonych strachem, zapominaj¹cych o swojej cz³owieczej godnoœci z lêku przed torturami i œmierci¹. W opowiadaniu "Proszê pañstwa do gazu" autor w sposób obrazowy przedstawi³ wp³yw niemieckiego terroru na psychikê zarówno Polaków, którzy roz³adowywali transporty, jak i ¯ydów, którzy tymi transportami przyje¿d¿ali. Pijani wiêŸniowie roz³adowuj¹cy wagony obchodzili siê z wiêŸniami czêsto brutalniej ni¿ zrobiliby to esesmani stoj¹cy dooko³a placu roz³adunkowego na bocznicy. Postawa ¯ydów by³a ró¿na. Od dobrowolnego skazywania siê na œmieræ, a¿ po wypieranie siê w³asnych dzieci przez matki, które chcia³y za wszelk¹ cenê ¿yæ, a nie iœæ z dzieæmi do gazu. Wiêkszoœæ ¯ydów do koñca nie wierzy³a w to, ¿e jad¹ na œmieræ i wioz³a ze sob¹ swój najcenniejszy dobytek, który bogaci³ III Rzeszê i pozwala³ prze¿yæ obozowi kolejne dni. "Zd¹¿yæ przed Panem Bogiem" Hanny Krall to opis wywiadu z doktorem Edelmanem - znanym kardiochirurgiem, który w czasie powstania w getcie warszawskim by³ zastêpc¹ komendanta ¯ydowskiej Organizacji Bojowej. W rozmowie tej Edelman przedstawia getto takim, jakim by³o rzeczywiœcie. Mówi o ludziach, którzy tysi¹cami t³oczyli siê, aby dostaæ siê do transportu do Treblinki, a tak¿e o garstce m³odych i niedoœwiadczonych ludzi, którzy nie chcieli zgin¹æ w gazie i rozpoczêli beznadziejn¹ walkê z przewa¿aj¹cymi si³ami okupanta. Edelman mówi zarówno o tych, którzy w obliczu klêski pope³niali samobójstwa, jak i o tych, którzy walczyli z poœwiêceniem i oddawali ¿ycie, aby inni mogli prze¿yæ i powiedzieæ prawdê o tamtych tragicznych czasach. ¯ycie wewn¹trz getta ca³y czas by³o wyborem pomiêdzy ¿yciem a œmierci¹. Nikt z tych ludzi nie by³ pewien tego, czy prze¿yje kolejny dzieñ. Toczyli oni beznadziejn¹ walkê po to, aby zwróciæ uwagê œwiata na los ¿ydów, oraz aby zgin¹æ godnie z broni¹ w rêku.