Do oddziału perinatologii przyjęto 17 letnią pacjentkę w I ciąży, 35/36 tygodni. U pacjentki mimo lecznia hipotensyjnego utrzymuje się nadciśnienie tętnicze rzędu 150/100 mmHg. W badaniach dodatkowych stwierdzono: białkomocz dobowy-2,5g, liczba trombocytów 105000/mm3, podwyższoną aktywność enzymów wątrobowych oraz podwyższone stężenie D-dimerów (3 razy powyżej normy własnej laboratorium).
Leczeniem z wyboru zaburzeń krzepnięcia u tej pacjentki będzie:
A. podawanie heparyny podskórnie.
B. podawanie heparyny dożylnie.
C. podanie podskórne preparatu frakcjonowanej, drobnocząsteczkowej heparyny.
D. ukończenie ciąży.
E. podawanie małych dawek kwasu acetylisalicylowego.
U pacjentki możemy rozpoznać ciężką postać preeklampsjii. Pojawiająca się w takich przypadkach trombocytopenia może być uważana za jeden z objawów zespołu HELLP lub rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, za czym w tym przypadku, przemawia istotnie zwiększone stężenie D-dimerów. Jedynym efektywnym leczeniem stanu przedrzucawkiowego i rzucawki, również zaburzeń w układzie krzepnięcia, które im towarzyszą, jest ukończenie ciąży. Heparyna może mieć zastosowanie w profilaktyce wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, ale ryzyko jej podania ciężarnym z nadciśnieniem jest zbyt duże ( krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego ! ) aby zalecać jej użycie w tej grupie pacjentek.
R. Klimka „Położnictwo” str. 489-513.
Pytanie sprawdza: umiejętność rozpoznawania zaburzeń krzepnięcia towarzyszących powikłaniom ciąży i podejmowania decyzji.
Stopień taksonomii wg Blooma: III
Stopień trudności pytania: średnio trudne.
Odpowiedź prawidłowa D.