3. SDH (system synchroniczny, synchronizowany zegarem pierwotnym)
zalety:
- Posiada zaimplementowane mechanizmy bezpośredniego dostępu do strumieni o niższych przepływnościach w strumieniu zbiorczym (wskaźniki)
- Umożliwia w pełni zautomatyzowane, centralne i/lub rozproszone zarządzanie siecią
- Bardzo duża elastyczność sieci, dzięki informacjom kontrolno - sterującym
- Wysoka efektywność wykorzystania zasobów sieciowych
- Możliwość łatwej współpracy z systemami PDH (europejskimi, amerykańskimi bądź japońskimi)
- Uniwersalność struktury zwielokrotnienia pod względem przepływności przenoszonych strumieni cyfrowych)
- Znaczna niezawodność struktur sieciowych SDH
- Wysoka jakość usług transmisyjnych
- Obniżenie kosztów eksploatacyjnych sieci transmisyjnej
- Standaryzowany styk optyczny do współpracy urządzeń różnych producentów. Standaryzacja i uproszczenie sieci.
- Pojedyncza krotnica synchroniczna spełnia funkcje całej hierarchii urządza sieci plezjochronicznej, co prowadzi do zmniejszenia liczby urządzeń w sieci
-Żywotność.
- Możliwość realizacji nadzoru na całej długości połączenia
- Zastosowanie samo-naprawiającej się architektury umożliwiającej automatyczną rekonfigurację bez straty połączeń.
- Sterowanie programowe. Utworzenie kanałów zarządzania sieciowego wewnątrz ramki SDH oznacza możliwość sterowania programowego siecią np. obsługa alarmów, nadzór nad jakością transmisji, rekonfiguracja, zarządzanie zasobami sieci, bezpieczeństwo, planowanie i projektowanie sieci
- Przepustowość na żądanie. Dynamiczne przyporządkowanie żądanej przepustowości połączeniu. Realizacja usług szybkiej komutacji pakietów, przełączanie między sieciami LAN, telewizja wysokiej rozdzielczości HDTV.
- Przyszła sieć szerokopasmowa B-ISDN
wady:
- Wprowadzanie bitów dopełnienia na każdym poziomie zwielokrotnienia (np.. Nie jest możliwe dokładne umiejscowienie ramki 2Mb/s w kanale 140Mb/s
- Konieczność demultipleksacji i ponownej multipleksacji aby wydzielić kanał 64kb/s)
- W związku z dużą liczbą urządzeń zwielokratniających są ograniczone możliwości sterowania siecią
- Brak możliwości nadzoru jakości transmisji
- Mała podatność systemu na realizacją nowoczesnych usług
PDH
- Brak jednolitego, międzynarodowego standardu zwielokrotnienia strumieni cyfrowych,
- Brak możliwości transmisji sygnałów o przepływnościach niestandardowych dla danego poziomu
- Brak hierarchii zwielokrotnienia,
- Konieczność multipleksacji / demultipleksacji strumienia cyfrowego przy każdorazowym
- Duża różnorodność niestandardowego sprzętu, znaczna jego energochłonność
- Niska niezawodność,
- Bardzo ograniczone możliwości rekonfiguracji sieci transmisyjnej,
- Brak organicznych dla systemu mechanizmów zautomatyzowanego zarządzania siecią,
- Brak jednolitego standardu definiującego styk optyczny,
- Wysokie koszty systemu.
- Format ramki sygnału cyfrowego jest inny dla każdej przepustowości, bity dopełnienia;
- Zwielokrotnienie bitowe (zamiast bajtowego) - konieczność demultipleksacji do poziomu 2 Mbit/s przed wprowadzeniem do cyfrowych pól komutacyjnych;
- Dostęp do kanału cyfrowego o niższych przepływnościach jest możliwy po demultipleksacji wszystkich strumieni wyższych rzędów;
- Brak standaryzacji systemów o przepływności powyżej 140 Mbit/s,
- Trzy różne standardy systemów PDH na świecie.