14/10/2001

Badania socjologiczne (marketingowe) - sondaże

Opinia publiczna była informowana o stanie poparcia partii politycznej. Publikowano 3-4 centra i między innymi dlatego można było uniknąć manipulacji.

„Zasada społecznego środka ciężkości” - luzie skłonni są popierać tych, którzy mają dużą szansę wygrania wyborów.

Tego typu sondaże mogą też demobilizować elektorat - SLD-UP miało bardzo wysokie sondaże i wyborców to po prostu zniechęciło do głosowania.

Z kolei gdy sondaże pokazują, że dana partia nie ma żadnych szans w wyborach to wtedy działa prawo „niezmarnowania głosu”.

Sondaże pokazują potęgę mediów. Ludzie dowiedzieli się dzięki mediom, że istnieją takie partie jak Samoobrona, Liga Polskich Rodzin czy Prawo i Sprawiedliwość. Sukces Leppera i Samoobrony to między innymi:

1. Spadek zaufania do elit politycznych

2. Znakomita socjotechnika, organizacja kampanii:

1. przeprowadzenie potrzeb rynku

2. odwołano się do szarego człowieka

3. straszenie Leppera nie przyniosło żadnych efektów a wręcz odwrotnie (na jego plus)

Unia Wolności wystąpiła w kampanii jako „Mocna klasa średnia”, z tym że, nie ma w Polsce klasy średniej. Dodatkowo Geremek nie jest osobą medialną.

SLD-UP miało kiepską kampanię, niepotrzebnie dopuszczono Belkę do głosu na 3 dnie przed wyborami.

PO wypadło dosyć negatywnie w kampanii - Płażyński nie jest postacią zbyt medialną.

Krzaklewski również ma kiepski wizerunek medialny (choć jest sympatyczny).

Prawo i Sprawiedliwość mieli media za wrogów (są bardzo nielubianą partią).

PSL - Kalinowski „szokował” swoim uśmiechem. Wyraźnie również było widać, że PSL jest jakby rozbite.

Najciekawsze wizerunki:

Leszek Miller - znakomity wizerunek, świetny ubiór, wygląd zewnętrzny (wykorzystanie swojej siwizny), bardzo dobrze przygotowane wystąpienia.

Andrzej Lepper - wykorzystał swoje zdolności jako mówca i rozmówca. Jest osobą fotogeniczną. Szybko się uczy, słucha doradców, mówi szczerze, bluzga (taki ma styl). Jest człowiekiem ludu. Jego bojkoty dodawały mu zwolenników.

Zastosowane środki w kampanii:

1. nowe zasady finansowania (limity)

2. sytuacja międzynarodowa (atak na USA)

3. z góry wiadome były sondaże wyników

Wszyscy kandydaci podczas kampanii byli nienagannie ubrani. Najlepiej prezentowała się Platforma Obywatelska. Można było zauważyć, że partie korzystały z usług firm zajmujących się PR.

Regres internetu - wycofywanie się kampanii z internetu.

Najlepsze hasło wyborcze miało Prawo i Sprawiedliwość „Prawo i Sprawiedliwość”.

28/10/2001

Rynek polityczny (r.p.) to termin ekonomiczny - regulacja życia politycznego w oparciu o reguły konkurencji tak jak na tradycyjnym rynku. R.p. to system interakcji pomiędzy partiami politycznymi, liderami politycznymi (to podmioty stosunków relacji rynkowych) a wybory to konsumenci tych produktów.

R.p. charakteryzuje rywalizacja, konkurencja, która umożliwia swobodę wyborów spośród wielu opcji.

Segmentacja rynku - podział danego rynku politycznego czyli wyborców na względnie jednolite grupy wyborców - zwolenników. Segmentacja rynku politycznego polega na zidentyfikowaniu cech wyborcy (obiektywne i subiektywne) w oparciu o kryterium:

1. społeczno-ekonomiczne

2. demograficzne

3. psychologiczne i socjologiczne

Ad. 1 .

• dochody

• wykształcenie

• zawód

• przynależność do grup społecznych

Ad.2. Miejsce zamieszkania, wiek, płeć (kobiety łatwiej przekonać niż mężczyzn - przekaz emocjonalny).

Faza cyklu życia rodziny: (Dietl)

1. faza kawalerska - w Polsce nie występuje ze względów mieszkaniowych

2. młode małżeństwo bezdzietne

3. młode małżeństwo z dzieckiem, gdzie najmłodsze ma mniej niż 6 lat.

4. Małżeństwo z dziećmi na utrzymaniu rodziców, gdzie najmłodsze ma więcej niż 6 lat.

5. Starsze małżeństwo pracujące, gdzie dzieci są poza domem a głowa rodziny pracuje.

6. Starsze małżeństwo emeryckie, które nie pracuje

7. Starsza osoba samotna na emeryturze (najczęściej w Polsce jest to kobieta).

Ad. 3. Socjologiczne czynniki określające zachowania:

• grupa odmienna (na jej podstawie porównujemy status społeczny)

• grupa asocjacyjna (przynależności, coś oczywistego w procesie socjalizacji)

• grupa dysasocjacyjna (grupa dająca negatywny przykład)

Grupy pozytywne tworzą asocjację

• grupy aspiracyjne w społeczeństwie - dostrzega ta grupa, że żyje wyżej, posiada wyższy prestiż, żyje lepiej

Czynniki psychologiczne - są oparte na artykulacji potrzeb typu „być”.

Proces dokonywania wyboru:

• wyborca uświadamia sobie swoje potrzeby

• oczekuje i poszukuje sposobu zaspokojenia tych potrzeb (analiza alternatywy wyboru)

• głosuje

• ocena słuszności wyboru (odczucia po dokonaniu wyboru).Zawsze występuje dysonans podecyzyjny.

• Przywództwo opinii „OLIMP” - Olimp to osoby wpływowe, lansowane przez media „rząd dusz”. W Polsce niedoceniana jest rola Olimpu. W USA zawsze jest osoba lub grupa odpowiedzialna za współpracę z show - biznesem. Im więcej polityk zbierze takich osób, tym kampania jest skuteczniejsza. W show - biznesie, w mediach przeważają opcje liberalne. W USA media popierają demokratów.

- Styl życia - jest to zespół codziennych, zwyczajnych zachowań, który charakteryzuje jednostkę bądź grupę. Siciński, Łyszka i Jawłowska wyróżnili w Polsce następujące style życia:

1. styl życia elit kulturalnych - elitarny - tzw. Twórcy kultury i sztuki i Ci którzy ją upowszechniają: pisarze, poeci, naukowcy, studenci, dziennikarze, artyści.

2. Styl życia pracowników umysłowych tzw. Urzędniczy (np. Ursynów Warszawski).

3. Styl życia neomieszczański - drobny biznes (sklepiki, butiki).

4. Styl życia plebejski - tzw. Robotniczy (Tarchomin, Bemowo)

5. Styl życia lumpen proletariatu - Ci, którym się nie powiodło i nie powiedzie.

6. Styl wiejski

McCarthy brał pod uwagę różnice klasowe i wprowadził podział Amerykanów na klasy:

• klasa wyższa (Upper - 2%, jest to klasa zróżnicowana wewnętrznie. Są to przedstawiciele rodów amerykańskich kilku pokoleń, np. Fordowie; są również dorobkiewicze)

• klasa średnia (Middle - ok. 11-15% populacji USA, jest to najważniejsza, najbardziej opiniotwórcza klasa; t ludzie mający wysokopłatne zawody, biznesmeni)

• klasa niższa (Lower - 36%; mały biznes)

• wykwalifikowani robotnicy - 38%, też jest to klasa niższa

• niziny społeczne - 13% - żyją na koszt społeczeństwa

Aktywność klasowa jest zróżnicowana klasowo - klasa wyższa jest bardziej aktywna. Klasy niższe są bardziej skłonne do naśladownictwa klas wyższych. Najbardziej buntownicze są wyżyny klasy niższej a nie same niziny.

Badanie samowyobrażenia:

Samowyobrażenie - jak się postrzegamy i w jakim obszarze się sytuujemy. Postawa polityczna w dużym stopniu wynika z samowyobrażenia. Samowyobrażenie w ostatnich wyborach wykorzystała Unia Wolności - „silna klasa średnia”.

Wybrany przez nas segment rynku politycznego powinien odznaczać się:

• fizyczną dostępnością

• niezbędnym poziomem stabilności (kryterium musi być w miarę stałe)

• wymiernością (możliwość zmierzenia go)

• znacznymi rozmiarami

• zróżnicowaniem (odrębność umożliwiająca odmienne reagowanie na oddziaływania marketingowe)

Wybiera się jeden lub kilka segmentów i tworzy się ofertę, prognozy dla tego segmentu lub segmentów.

LPR wybrała:

• ludzi z małych miast i wsi

• osoby starsze i w wieku podeszłym

• kobiety (brało się pod uwagę wpływ kościoła i Radia Maryja)

LPR reprezentuje poglądy tradycyjne, sceptycy, przeciwnicy UE.

PiS:

• mieszkańcy przedmieść lub miasteczek wokół wielkich miast (bo tam jest duża przestępczość)

• osoby starsze i wiek podeszły

SLD-UP:

• wszyscy ludzie bez konkretnych grup, ogólnospołeczni

PSL:

• mieszkańcy małych miejscowości, wsi

• ludzie o chłopskich korzeniach

Samoobrona:

• ludzie skrzywdzeni, marginalizowani, frustraci

• chłopstwo, robotnicy PGR-ów

PO:

• połknęła elektorat UW czyli zalążki klasy średniej o poglądach liberalnych

Status wyborczy (wyborców można podzielić na):

• ekswyborców (np. ekswyborcy UW)

• aktualnych wyborców

• potencjalnych wyborców

• nie - wyborca (na pewno nie będzie na nas głosował)

Stan lojalności: najbardziej lojalny elektorat ma SLD (21-22% zawsze będzie na nich głosować)

Nastawienie (stosunek) do partii może być:

• entuzjasta

• pozytywnie nastawiona osoba

• obojętnie nastawiona osoba

• negatywnie nastawiona osoba

• wróg

18/11/2001

Sponsoring w życiu politycznym - to słowo łacińskie oznaczało „przyrzekać”, „obiecywać”, „przyrzeczenie”.

Sponsoring to wspieranie materialne, organizacyjne lub finansowe kogoś lub czegoś w zamian za tzw. Platformę reklamową czyli pozytywny rozgłos.

Zawsze występuje sponsor i sponsorowany. Sponsor może być traktowany jako osoba, która organizuje lub sponsoruje. Czasem tak nazywa się sponsorowanego.

Występują 2 płaszczyzny reklamy:

1. Oddziaływanie bezpośrednio na publiczność

2. Oddziaływanie na publiczność za pośrednictwem np. mediów (publiczność medialna)

Przyczyny stosowania sponsoringu:

1. Reklama traci publiczność - „przejadła się”, spadek skuteczności reklamy

2. Koszty reklamy są bardzo drogie a sponsoring jest tańszy

3. Ograniczenia w zakresie reklamy, np. prawo polskie ogranicza kwotę jaką można wydać na kampanię wyborczą. W związku z tym w polityce pozostaje lobbing, a przede wszystkim sponsoring, np. działalność sponsoringowa Jolanty Kwaśniewskiej. Ponadto wiele firm, których dotyczą ograniczenia w zakresie reklamy sponsorują imprezy (np. tytoń, alkohol, lekarstwa).

Nie należy mylić sponsoringu z mecenatem:

Mecenat - to anonimowy dobroczyńca lub chowający się w cień. Nie robi tego dla rozgłosu czy zysku, brak jest wzajemnych świadczeń. Występuje zwykle w jednej dziedzinie, bierze się czasem z sentymentu.

Sponsoring natomiast to działania interesowne gdzie liczy się pozytywny rozgłos.

Cele polskiego sponsoringu:

1. Propaganda nazwy i logo. Jest to błąd sponsorów, ponieważ na Zachodzie za takie pieniądze gwarantuje się więcej świadczeń niż tylko logo i nazwa.

2. Wyłączność w swojej dziedzinie albo wyłączność w ogóle.

Umowa powinna zawierać:

• wymienienie nazwy sponsora w czasie imprezy

• możliwość wystąpienia sponsora w czasie imprezy

• umowa wyłączności

• prawne sankcje za niedotrzymanie zobowiązań

3. Prestiż

4. Wizerunek firmy i produktu

5. Znajomość firmy na rynku

6. Dotarcie do grupy docelowej (publiczność I-ego stopnia, II-ego stopnia to nasi klienci). Nie należy sponsorować w ciemno, tylko sponsorować takie imprezy, które zapewnią nam dotarcie do grupy docelowej.

7. Wzrost zaufania do firmy

8. Może służyć rozwojowi pozytywnych relacji ze społecznością lokalną. Ma to fundamentalne znaczenie w przypadku polityków.

9. Promocja produktów

10. Uzyskiwanie przewagi konkurencyjnej

11. Obejście prawnych ograniczeń w reklamie

Rodzaje sponsoringu:

1. Ze względu na przedmiot sponsoringu:

1. osobowy (konkretne osoby lub zespół osób, np. pisarz, sportowiec, drużyna

2. instytucjonalny (np. klub sportowy, teatr, uczelnia)

3. projektowy (finansowanie projektu jakiegoś przedsięwzięcia, np. wyprawa na biegun)

2. Ze względu na liczbę sponsorów:

1. wyłączny

2. koosponsoring (z klauzulą konkurencji lub bez)

3. Ze względu na charakter świadczeń:

1. finansowy

2. rzeczowy

3. usługowy

4. Ze względu na sposób ujawniania sponsoringu opinii publicznej:

1. sponsoring imienny, title-sponsoring (może występować nawet w nazwie imprezy np. BIG STAR Party)

2. sponsoring emblematowy - sponsor udziela sponsorowanemu uprawnień do posługiwania się emblematem, np. sportowcy - ich wizerunki są wykorzystywane w reklamach firm

5. Ze względu na aktywność:

1. sponsor aktywny

2. sponsor pasywny (np. daje tylko pieniądze)

6. Ze względu na dziedzinę:

1. sponsoring skoncentrowany (najczęściej dziś spotykany)

2. sponsoring zróżnicowany

7. Ze względu na czas trwania:

1. sponsoring jednorazowy (np. jakiś koncert)

2. sponsoring długookresowy (np. stypendia dla najlepszych studentów)

8. Ze względu na charakter sponsora:

1. sponsoring prowadzony przez firmę w obrębie swojej branży

2. sponsoring organizowany przez fundację ( w tym celu najczęściej powoływane)

3. sponsoring prowadzony przez instytucje, nie związane z branżą

9. Ze względy na zasięg

1. sponsoring lokalny

2. sponsoring regionalny

3. sponsoring krajowy

4. sponsoring zagraniczny

5. sponsoring międzynarodowy

10. Ze względu na cel:

1. może być dla pozytywnego wizerunku (zwiększenie znajomości marki sponsora, produktu)

2. dla właściwego wizerunku

Dziedziny sponsoringu w Polsce:

1. Sport - to 70% przedsięwzięć sponsoringowych. Cały mecenat zaczął się od sportu, sport jest widowiskowy i ma dużą publiczność. W przypadku imprezy sportowej sponsor powinien przed imprezą akcentować swój sponsoring (nawet na lata przed dużą imprezą). Można też sponsorować sport zawodowy: indywidualni zawodnicy, sport amatorski, rekreację czy wypoczynek w społecznościach lokalnych, sport dzieci i młodzieży.

2. Kultura - sponsorujemy tam gdzie jest najwięcej publiczności, bo są to potencjalni klienci - np. imprezy kulturalne

3. Sfera społeczna - w Polsce najmniej popularna

4. Nauka - jest bardzo mało finansowana przez sponsorów

5. Ekologia - ekologiczny sponsoring np. ginących gatunków zwierząt

6. Media - sponsoring medialny

Grupy docelowe sponsoring (do kogo docieramy):

1. Klienci, wyborcy, potencjalni wyborcy

2. Media, a za ich pośrednictwem inne grupy

3. Nasi partnerzy

4. Politycy, ludzie władzy

5. Instytucje finansowe

6. Akcjonariusze

7. Pracownicy

8. Szeroka opinia publiczna

Elementy planu sponsoringowego:

1. Wybór sponsorowanego

2. Strategia sponsoringu

3. Realizacja sponsoringu

Szczegółowy plan sponsoringu zawiera:

• analiza stopnia potencjalnego zainteresowania mediów

• badanie współczynnika ryzyka (czy np. nie stracimy reputacji przy niepowodzeniu jakiegoś klubu piłkarskiego, który przegrywa; doping, złe zachowanie publiczności)

• szczegółowy plan działań - promocja mix

• określa świadczenia na rzecz sponsorowanego

• budżet

• wykaz korzyści dla sponsora

• plan koordynacji poszczególnych działań

W Polsce największymi sponsorami są podmioty zagraniczne np. Coca - Cola, IBM, Pepsi. Krajowi to PKN ORLEN, Rafineria itp.

Politycy uprawiają sponsoring bo:

• nie obciąża on kosztów kampanii wyborczej

• możne też organizować a nie sponsorować, tzn. Bez nakładów finansowych

• jest to istotny medialny rozgłos

Skala potrzeb - dostosowanie się do standardów światowych, gdzie dużą rolę odgrywa działalność filantropijna.

02/12/2001

Sztab wyborczy

Najważniejsze osoby w sztabie wyborczym:

1. Kierownik produkcji spotów reklamowych - twórca reklam, tworzy główna ideę przyświecającą kampanii i pilnuje aby iść jej drogą.

2. Socjolog - zamawia, czyta sondaże, analiza mediów, analiza opinii publicznej, badania skutków reklamy, rankingi popularności partii, polityków

3. Rzecznik prasowy - odpowiedzialny za kontakty z mediami, tworzy media relations, posiada sieć kontaktów. Rzecznikiem powinien być dziennikarz z zawodowym doświadczeniem. Jego praca oparta jest głównie na nieformalnych kontaktach. Rzecznik prasowy wysyła do mediów informacje: specjalistyczne lub krótkie informacje przeznaczone do bezpośredniej publikacji (już zredagowane) bądź: serwisy fotograficzne, oświadczenia prasowe (krótki tekst na papierze firmowym zatytułowany „oświadczenie”. Jest to oficjalne stanowisko kandydata podpisane przez rzecznika).

4. Kierownik planu - przygotowuje wszelkie publiczne wystąpienia (fryzura, makijaż, ubranie, tekst). Może to być kilka osób. Odpowiada za nagłośnienie, mównice, ubiór kandydata i osób towarzyszących, odpowiednie zachowanie, przemówienia odpowiednie do zaistniałych sytuacji, przygotowuje kandydata na wystąpienia i imprezy, wtajemniczając kandydata w tajemnice danego miejsca (np. wystąpienie lokalne, kierownik planu zbiera informacje na temat problemów danego miejsca i pilnuje żeby to zostało poruszone w tekście wystąpienia). Współpracuje ściśle z wizażystą, stylistą, kosmetyczką, ze specjalistą ds. retoryki.

5. Koordynator zbiórki funduszów (księgowy) - przyjmuje pieniądze, jest związany zasadami finansowania kampanii wyborczej. Najczęściej sam kandydat zbiera pieniądze na swoją kampanię.

6. Sztab doradców - najczęściej składa się ze specjalistów w różnych dziedzinach (finanse, ubezpieczenia społ. Itp.) Sztab opracowuje strategie wyborcze. Doradcy mają więcej do powiedzenia niż sam kandydat. Polityk nie zawsze może powiedzieć to, co myśli - trzeba uważnie czytać sondaże. Doradcy muszą być dyspozycyjni.

Obowiązki szefa sztabu:

1. tworzy strukturę organizacyjną sztabu

2. opracowuje koncepcję czyli filozofie całej kampanii

3. opracowuje plan finansowy (kosztorys)

4. rozdziela zakres obowiązków poszczególnym komórkom i potwierdza te obowiązki

5. kieruje pracą sztabu

6. dobór pracowników

7. opracowuje program przedsięwzięć przedwyborczych

8. ma wgląd w materiały propagandowe i koryguje je

9. odpowiada za media plan kampanii.

Cechy szefa sztabu:

• dobry manager

• dyspozycyjność

• duże doświadczenie, np. w dziedzinie kampanii reklamowych

• odporność na stres

• umiejętność kierowania zespołem

Specjalista ds. mediów

• tworzy dobrą atmosferę pracy z mediami

• redaguje materiały dla mediów

• opracowuje media plan w sensie czasowym (dzień, tydzień...)

Początek kampanii rozpoczyna się od opracowania strategii kampanii.

Pytania przy opracowywaniu strategii kampanii:

1. Jak wygrać wybory?

2. Do jakich grup społecznych powinien się odwołać?

3. Co nas (pozytywnie) wyróżnia od innych kandydatów

4. Dlaczego wyborca ma na mnie głosować?

Pytania istotne do wygrania wyborów:

1. jaka jest potrzebna minimalna ilość głosów, aby mieć tzw. „próg uczestnictwa”?

2. Jakie jest geograficzne rozłożenie wyborców?

3. Gdzie są rejony niezdecydowanych wyborców?

4. Ile głosów trzeba otrzymać w poszczególnych okręgach aby wygrać wybory?

16/12/2001

Bezpośrednie formy marketingu politycznego

Dotarcie - bezpośrednia oferta dla odbiorcy

Bardzo wielu polityków z powodu ograniczeń finansowych prezentuje swoje sylwetki podczas imprez organizowanych w danym okręgu wyborczym, np. imprezy strażackie - PSL, imprezy związkowe - SLD.

Marketing bezpośredni wg Kotlera = to interaktywny system marketingu, w którym wykorzystuje się jedno lub więcej mediów reklamowych w celu wywołania wymiernych odpowiedzi z rynku albo /oraz zawarcia transakcji w nowym rynku.

Potęga marketingu bezpośredniego wynika z :

1. pozwala dotrzeć do precyzyjnie określonej grupy dotychczasowych lub potencjalnych klientów

2. szybka forma promocji

3. reakcja klienta jest natychmiastowa

4. można dokładnie mierzyć rezultaty

5. można prognozować, przewidywać efekty

cechy marketingu bezpośredniego:

1. niepubliczny wręcz intymny charakter kontaktów

2. dopasowanie do osoby (przekaz jest dopasowany do adresata)

3. aktualność

4. ukierunkowanie na osobę / grupę

5. precyzja

6. swoboda wyboru

7. przewidywalność

8. nietypowość

9. komunikacja wzajemna

w Polsce na marketing bezpośredni wydaje się 2-5% budżetu na środki reklamowe, w USA 40%, w Europie Zach. 30%. Należy doceniać rolę marketingu bezpośredniego.

Przyczyny stosowania marketingu bezpośredniego:

• segmentacja społeczeństwa (standaryzacja grup społecznych)

• oferuje się produkty, usługi, które w normalnej sprzedaży nie są dostępne ze względu na swoją nietypowość

• akcje marketingu dają możliwość tańszego zakupu towaru

• pozwala na oszczędność czasu

• reklama „przejadła się”

Cele marketingu politycznego:

• skłonienie potencjalnego klienta do natychmiastowej decyzji lub zakupu

• spowodowanie powstanie więzi przyjaźni z klientem

• wzmocnienie pozytywnego wizerunku

Marketing bezpośredni jest marketingiem więzi, przyjaźni, podstawą jest prowadzenie bazy danych.

Metody marketingu bezpośredniego:

1. telemarketing - marketing przez telefon

2. telesprzedaż - sprzedaż przez telefon

3. przesyłka bezpośrednia (katalog)

4. sprzedaż bezpośrednia (sprzedaż sieciowa - AVON)

5. sprzedaż przez TV, radio

6. telewizja interaktywna

7. sprzedaż internetowa

8. sprzedaż faksem (zadzwonienie do firmy i prośba o przedstawienie oferty faksem)

9. kasety, płyty video, DVD

10. składanie oferty pocztą elektroniczną

11. składanie oferty za pomocą SMSów reklamowych

Telemarketing - buduje lojalność klienta do firmy. W przypadku partii politycznych budowanie lojalności jest sprawą kapitalną - tworzenie fanklubów.

Zawsze tworzy się program lojalnościowy - jego elementy to:

• cel programu

• adresaci

• korzyści

• strategia komunikowania w programie

• zasady finansowania przedsięwzięcia

• strategia wdrażania programu

• analiza funkcjonowania programu

Baza danych - zawiera spis aktualnych i potencjalnych klientów. Lista zawiera adresy, numery tel. Oraz aktualne dane o klientach i coś o ich preferencjach. Istotne jest zabezpieczenie bazy danych.

Istnieją 4 rodzaje danych:

1. Dane demograficzne - wiek, płeć, narodowość, wielkość

2. Cechy psychograficzne - styl życia, zainteresowania, hobby

3. Cechy geograficzne - miejsce zamieszkania

4. Cechy społeczno - ekonomiczne - dochody, zawód, wykształcenie, status społeczny

5. Historyczne - dotychczasowy sposób dokonywania zakupów

6. Zawodowe - pozycja w firmie

Rodzaje list:

• listy wewnętrzne - ludzie z którymi nawiązano kontakt

• listy zewnętrzne - ludzie spoza firmy

Co musi być w takie bazie:

• numer i data ważności

• data i kwota ostatniego zakupu

• kwota ostatnio wydana

• lista osób, które kupiły na kredyt (wiarygodni i niewiarygodni)

13/01/2002

Internet

Zalety mp. w internecie:

1. nowe medium - efekt nowości

2. interaktywność - możliwość komunikacji

3. hipertekst - animacje, film, dźwięk, kolory i przekaz cyfrowy

4. 24 godzinny charakter działania

5. stosunkowo niski koszt

6. możliwość modyfikacji

7. odbiorca aktywny ma swobodę kreacji - kreatywność

8. budowanie ośrodków, siedliska, witryny

9. globalizm

Wady:

1. kolosalna ilość stron internetowych (można zostać niezauważonym)

2. jeśli nie jest pożyteczna strona, to oglądalność serwisu jest niska

3. zasięg

Jakie formy mp możemy wykorzystać w internecie:

• poczta elektroniczna 9pojawiła się 1973-1974) - W. Brytania, Norwegia, USA, Kanada. W 1976 roku królowa Elżbieta II wysłała coś pocztą elektroniczną.

• Spaming (mechaniczne wiadomości). Żeby wprowadzić spam wprowadza się sponsoring i bezpłatne konta. Dopina się adres domeny z krótką rekomendacją.

PO w porozumieniu z onet i wp ma swoją witrynę.

Również UW wykorzystuje tego typu reklamę.

Prezydent Kwaśniewski rozsyłał listy internetowe do osób, które podpisały się do jego kandydatury w wyborach.

W Polsce pierwsza przeglądarka powstała w 1991 roku, pierwsze strony w 1992, a pierwsze strony komercyjne w 1994.

Sposoby umieszczania informacji w internecie:

• możemy zamówić własną stronę

• możemy wejść na cudzą stronę

Strona główna powinna być czytelna, z myślą przewodnią. Mogą się tam również znaleźć programy, deklaracje, materiały informacyjne, a wyborca przy wysłaniu jakiegoś pytania powinien liczyć na odpowiedź.

Reklamą można się posiłkować na cudzych stronach poprzez:

• bannery (na stronach najczęściej odwiedzanych)

• formy treści umieszczane na sponsorowanych stronach

• jako link na stronach użytecznych

• jako zapis w katalogu wyszukiwarek

• jako link współtworzący (SLD+UP) (Trybuna+SLD)

• czat (np. politycy)

• publikowanie rezultatów jakiegoś czatu z politykiem

• promocja regionalna (marketing regionalny)

Elementy pożyteczne to m.in. mapy, ciągi komunikacyjne, instytucje, adresy, braki SMS, rozkłady jazdy, programy muzyczne, możliwość umieszczania bezpłatnych reklam w dziale reklamy, gadżety, konkursy z nagrodami (dzięki temu zbieramy bazę danych).

1

3

---