ROLA POLIMERÓW
- materiał powłokowy - proces polimeryzacji powoduje zwiększenie wytrzymałości na ściskanie układanej zaprawy oraz znaczne zwiększenie jej przyczepności do podłoża.
- nadawanie zaprawie optymalnej lepkości - nabiera ona cech kleju, możliwe staje się ona dzięki temu znaczne pocienienie (do kilku mm) układanych warstw, zarówno podczas murowania jak i tynkowania. Obniża to jej koszty stosowania.
- substancja żelująca - część polimerów pod wpływem wody pęcznieje, stabilizując w ten sposób zaprawę. Jest to ważne np. przy układaniu płytek ceramicznych. Użyty klej szybko uzyskuje wytrzymałość technologiczną umożliwiając utrzymanie się płytek na ścianie lub posadzce.
- rola substancji retencyjnych - metylan celulozy w początkowej fazie przygotowania zaprawy gromadzi pewną ilość wody, którą później stopniowo oddaje umożliwiając w ten sposób prawidłowy przebieg procesu wiązania i twardnienia.
- zwiększenie elastyczności - zabezpiecza to przed odspajaniem się od podłoża ułożonej zaprawy spowodowanym jego mikroruchami.
- polepszenie właściwości reologicznych - zapewniona jest duża niezmienność cech użytkowych w czasie oraz zwiększona odporność na czynniki korodujące.
- łatwość użycia - znaczna oszczędność czasu na wykonanie jednostkowej powierzchni względem zaprawy tradycyjnej.
Podstawowe zasady stosowanie zapraw polimerowych:
1) ograniczenie zakresu stosowania ( wiąże się ze skurczem)
2) Cienkowarstwowe nakładanie (podaje to producent, stosowanie pac zębatych),
3) Przygotowanie podłoża - trzeba przestrzegać instrukcji (przyczepność podłoża),
4) Przygotowanie do użycia - niedopuszczalne jest zmienianie zaleceń fabrycznych producenta (proporcje ilości),
5) Uelastycznienie w przypadku większości mas polimerem (np. metylenem celulozy).