Adios pomidory!

Sałatka z gruszek i cykorii

1 cykoria biała pokrojona w słupki

1 cykoria czerwonolistna (radicchio albo rukola, coś, co doda koloru) pokrojona jak wyżej

1 gruszka np. odmiany Bosc pokrojona w słupki

¼ szklanki orzechów włoskich, obranych i posiekanych (najlepiej w młynku do orzechów)

¼ szklanki pokruszonego sera Stilton lub innego pleśniowego sera do posypania

sos:

¼ szklanki oliwy z oliwek wymieszanej z olejem z orzechów włoskich (lub sama oliwa)

1 łyżka drobniutko pokruszonego Stiltona

1 łyżka musztardy Dijon

1 łyżka syropu klonowego

3 łyżki octu winnego lub szampańskiego, może być też ocet gruszkowy

Sos lepiej zrobić zawczasu, aby ser się rozpuścił w słodko-kwaśnej zalewie.

Warzywa i owoce miesza się z orzechami i sosem. Serem posypuje się już na talerzach. Nie dodaje się soli, jako że ser i musztarda są wystarczająco słone.

Sałatka ta występuje w różnych wersjach, na przykład można dodać przekrojone na pół czerwone winogrona. Syrop klonowy można zastąpić miodem.

Cykoria jest ogólnie wszędobylska i świetnie komponuje się z innymi warzywami i grzybami. Można ją na przykład wymieszać z piórkami z łodyg selera lub z surowym korzeniem selera pokrojonym w drobniutkie słupki (czyli julienne), dodać pokrojone cienko grzyby i ser Gruyère w paseczkach bądź parmezan w cienkich płatkach struganych obieraczką do ziemniaków. Wybór sera zależy od rodzaju grzybów: Gruyère dobrze komponuje się z pieczarkami; cremini czy portabello z parmezanem. W tym przypadku rezygnujemy z syropu klonowego i zamiast octu używamy soku z cytryny.

Cykoria jest też składnikiem sałatki z przywiezionym z Mazur wędzonym pstrągiem. Jeżeli nie byliśmy w tym roku na Mazurach lub ryby nie brały, można użyć wędzonej makreli z pobliskiego sklepu spożywczego.

1 cykoria

1 koper włoski

rukola

1 wędzona ryba typu pstrąg czy makrela rozdrobniona widelcem

sok z cytryny

oliwa z pierwszego tłoczenia

Na listopadowe Święta Dziękczynienia od lat podaję tę sałatkę z ciepłym sosem z sera koziego, posypaną siekanymi orzechami laskowymi:

6 szklanek jesiennych sałat

6 fig (najlepiej świeżych, ale mogą też być suszone, wymoczone wcześniej w wodzie)

⅓ szklanki porto

szczypta cukru

2 łyżki octu balsamicznego

⅓ szklanki oliwy

5 dkg białego sera koziego typu chèvre

½ szklanki siekanych orzechów laskowych

W małym garnuszku gotuję figi z cukrem i porto. W międzyczasie podgrzewam orzechy laskowe na patelni bez oliwy, wkładam do papierowej torby i miętoszę, aby odeszła od nich skórka. Potem siekam drobno. Wyławiam ugotowane figi i po ostudzeniu kroję na ćwiartki. W gotującym się wywarze z porto i fig z dodatkiem octu i oliwy roztapiam na małym ogniu ser kozi, aż otrzymam piękny sos. Dodaję pokrojone figi i nie dłużej niż minutę przed podaniem zalewam sosem i mieszam. Posypuję każdy talerz orzechami laskowymi.

Ser kozi z poprzedniej sałatki robi furorę w sałatce serwowanej w jednej z moich ulubionych restauracji pod patriotyczną nazwą “Texas goat cheese salad”:

8 dkg sera koziego (najlepiej bucheron) pokroić w grube plasterki i umieścić z boku każdego talerza sałatkowego. Tuż przed nałożeniem sałatki talerz zostanie podgrzany w kuchence (tradycyjnej bądź mikrofalowej) i ser się roztopi. Obok sera położymy jesienne sałaty w sosie z suszonych pomidorów i przed samym podaniem posypiemy jabłkiem pokrajanym w mini-słupki, czyli julienne i migdałami krojonymi w plasterki podgrzanymi na patelni.

Sos z suszonych pomidorów

W blenderze miksujemy:

¼ szklanki suszonych pomidorów w oliwie

1 łyżkę musztardy Dijon

1 łyżeczkę octu balsamicznego

1 łyżeczkę cukru bądź słodziku

oliwę

Sos mieszamy z jesiennymi sałatami i kładziemy na ciepłych talerzach obok sera. Posypujemy jabłkiem julienne i ciepłymi migdałami. Każdy kęs sałaty macza się w roztopionym serze. Mniammm…

Oczywiście, sałatki można robić też z zimowych przetworów i konserw. Ale to już temat na grudniowy artykuł.

---