PEDAGOGIKA SPOLECZNA sc 3


Zadania pedagogiki społecznej:

-zmiana niekorzystnych warunków rozwojowych

-ulepszanie wpływów pozytywnych

Funkcje pedagogiki społecznej:

-kompensacja - wyrównanie braków utrudniających prawidłowy rozwój jednostki

-profilaktyka - zapobieganie powstawania niekorzystnych zjawisk

- doskonalenie - rozwijanie prac własnych, by doskonalić siebie i otoczenie

Podstawowe cechy pedagogiki społecznej:

-globalność

-dynamika

-kompensacja

-wartościowanie

Idee Radlińskiej:

-podmiotowości - traktować jednostkę jako podmiot

-sprawiedliwości społecznej - wszyscy mają równy dostęp do warunków rozwojowych

-pomocniczości - społeczeństwo ma obowiązek pomagania

-edukacji społecznej - wychowanie; jedno z elem. życia społ.- kul.

Siły społeczne - cechy, uzdolnienia i aspiracje jednostki przejawiające się w konkretnym działaniu

Źródła sił społecznych:

-grupa rówieśnicza

-instytucje społeczne

-role społeczne pełnione przez jednostkę

-sam człowiek

-sytuacje zagrożenia

TYPOLOGIA SIŁ SPOŁECZNYCH

wg Radlińskiej:

-narastające

-zanikające

-jawne

-ukryte

wg Kowalskiego:

-podstawowe

-zorganizowane

-współwyznaczające

-wsteczne

-wzmacniające

-postępowe

-osłabiające

-zachowawcze

-spontaniczne

-rozwojowe

Wsparcie społeczne - wszelka pomoc jednostce w jej trudnej sytuacji (pomoc w jej przezwyciężeniu); istnieje cały czas, a aktywizuje się w sytuacjach trudnych

Rodzaje wsparcia społecznego:

-emocjonalne

-wartościujące

-informacyjne

-duchowe

Poznańska szkoła badań nad rodziną:

-wieloaspektowa, integralna analiza życia rodzinnego z uwzględnieniem interakcji z zewnętrznym układem społecznym

-kompleksowa analiza - ważne elementy struktury i funkcji rodziny oraz świadomości rodziny dot. życia rodzinnego i zjawisk ściśle powiązanych z życiem rodzinnym

-bada się wzajemne uwarunkowania tych elem., wg zasad odwracalności kategoriami zmiennych niezależnych i zależnych

Funkcje rodziny wg Tyszki:

-biopsychiczne:

*prokreacyjne

*zewnętrzne

-ekonomiczne:

*materialno-ekonomiczne

*opiekuńczo-zabezpieczające

-społeczno-wyznaczające:

*klasowa

*legalizacyjno-kontrolna

-socjopsychiczne:

*socjalizacyjna

*kulturalna

*emocjonalno-ekspresyjna

*rekreacyjno-towarzyska

Szkoła środowiskowa wg Szackiego:

-jako placówka wychowawcza ściśle współpracująca z rodzicami i instytucjami, które rozwijają zainteresowania uczniów

-brak rozbieżności między celami wychowawczymi w domu i w szkole

-przygotowywanie dziecka do życia dorosłego

-pamiętać: szkoła jest dla dzieci, a nie dzieci dla szkoły!

-Krytyka tłumienia tego co spontaniczne

Cel wychowawczy szkoły środowiskowej:

-powiązanie szkoły z życiem

-zaspokojenie potrzeb duchowych uczniów (wszechstronne zaspokajanie potrzeb)

-kompleksowe realizowanie funkcji podstawowych (wychowawcza, opiekuńczo-socjalna i kształcenia)

-rozwijanie motywacji i umiejętności ucznia do dalszego poszerzaniu i pogłębianiu wiedzy

-aktywizacja różnorodnych sił społecznych, np.: rodziców

Podstawowe funkcje szkoły środowiskowej:

1.kształcąco-wychowująca

-optymalne wykorzystanie zdolności dziecka

-rozszerzanie różnorodnych form ich aktywności

-organizowanie współpracy z innymi instytucjami

2.opiekuńcza

-stała i kompleksowa opieka nad warunkami nauki

-rozpoznawanie i diagnozowanie braków spowodowanych opóźnieniem w rozwoju

-organizowanie czasu wolnego

-zapobieganie i usuwanie zagrożeń

3.koordynacyjna

-podział racjonalny zadań

-jednolita opieka wychowawcza

Zasady współdziałania szkoły ze środowiskiem: (wg Winiarskiego)

1)Oddolnej inicjatywy i dobrowolności

-chęć dobrowolnego współdziałania musi zrodzić się wśród członków danego środowiska (nauczyciele, rodzice, mieszkańcy...)

2)Równorzędności i poszanowania partnerów

-jednakowe traktowanie wszystkich uczestników współdziałania

3)Kompleksowości współpracy

-holistyczne podejście do współpracy (wszystkie aspekty pod uwagę)

4)Korelacji celów i działań

-elementy współpracy nie są sprzeczne, nie przeciwstawiają się sobie, nie wykluczają się wzajemnie

5)Autentyczności zadań i działań

6)Planowości współpracy

-współdziałanie musi mieć charakter świadomy, celowościowy, intencjonalny

-współpraca powinna opierać się na wcześniej opracowanym integralnym planie działania

7)Ciągłości i systematyczności

-długotrwałość, duża częstotliwość, rytmiczność, płynność, aktywność wszelkich działań

8)Elastyczności i różnorodności form oraz metod działania

-(elas.) przeciwstawienie się schematyczności, sztywności, uniformizacji, niezmienności

-(różn.) przeciwstawienie się unifikacji, jednorodności, monotonii, ubóstwu treści, form i metod działania

9)Innowacyjności w pracy środowiskowej

-nowatorstwo społeczno - pedagogiczne, twórcze podejście (nie odtwórcze)

10)Stopniowego poszerzania zakresu współdziałan

Typologie grup społecznych:

1.ogólny podział:

*zwarte

*luźne

*okazyjne

2.ze wzgl. na wiek członków:

*rówieśnicze

*zróżnicowane

3.ze wzgl. na płeć:

*jednorodne

*mieszane

4.ze wzgl. na społeczna podstawę ich istnienia:

*celowe (grupy wtórne)

*spontaniczne (grupy pierwotne)

Funkcje grupy rówieśniczej: (wg Misztala)

MAKROSPOŁECZNE

-wyznaje określony system wartości

-kreuje wzorce zachowań

-egzekwuje ich przestrzeganie

MIKROSPOŁECZNE (złożone)

-dostarcza motywacji do działania celowego

-wyznacza role społeczne , uczy samodzielności

MIKROSPOŁECZNE (proste)

-zaspokaja potrzebę przynależności i akceptacji

-źródło zabawy i rozrywki (organizowanie czasu wolnego)

-dostarcza wrażeń, przygód i nowych doświadczeń

Grupa rówieśnicza - organizm społeczny, który wyróżnia się spośród innych nie ze względu na cechę demograficzną, lecz ze względu na typ więzi, bliskie, nacechowane wzajemną aprobatą uczestnictwo

Typy kierowania grupą rówieśniczą:

PRZODOWNICTWO- gotowość do współdziałania, osoba ta ze względu na swój charakter i

opiekuńczość obdarzona jest przez grupę zaufania

PRZYWÓDZTWO- jest zdobywane przy aprobacie członków grupy, może wynikać z

kwalifikacji lub możliwości jednostki

PANOWANIA(władza)- zdobywana instrumentalnie, głównie siłą, autokratyzm, rygoryzm, centralizacja decyzyjna

Pierwotność i wtórność grup rówieśniczych

GRUPA PIERWOTNA

GRUPA WTÓRNA

-członkostwo spontaniczne, nacechowane poczuciem uczestnictwa

-dominują więzi osobowe i powszechna identyfikacja wzajemna (znajomość osobista)

-niewielkie rozmiary

-grupa o ustalonym świecie wartości wzorców o różnorodnych implikacjach organizacji grupy

-istnieje umowny system kontroli i doraźne sankcje

-zmienność okazjonalności celów i wew. hierarchii

-przywództwo wynika z cech osobowych i aprobaty grupy

-członkowie pochodzą z rekrutacji formalnej

-dominacja więzi rzeczowych i stosunków organizacji

-możliwie wielkie rozmiary grupy o rozgałęzionej strukturze

-istnienie własnych celów i interesów dominujących nad interesami innych

-posiadanie formalnych wzorów zachowań egzekwowanych formalnymi sankcjami

-centralizacja decyzyjna i koordynacja działań

-wyspecjalizowane kierownictwo, wyalienowani przywódcy

Tolerancja - wyrozumiałość w stosunku do przekonań odmiennych od naszych

Uprzedzenie -negatywna i nieracjonalna postawa wobec innych osób, która jest silna, sztywna i odporna na zmianę

Ubóstwo- brak dostatecznych środków do życia, nędza, bieda i niedostatek w sensie ekonomicznym

Podstawowe przyczyny ubóstwa:

-bezrobocie

-bezdomność

-brak wykształcenia

-dysfunkcjonalność rodziny

-niedostateczna troska o ludzi starszych

-zły stan zdrowia

-niekorzystna sytuacja np.: państwa

Rodzaje ubóstwa:

absolutne

względne

Trzy teorie przyczyn ubóstwa:
1) skażonych charakterów

-ubóstwo upatrywane w jednostce

-indywidualne defekty

-brak zdolności i możliwości podjęcia pracy

2)ograniczonych możliwości

-nierówność dostępu do szkół i miejsc pracy

-dyskryminacja płciowa lub rasowa

3)”wielkiego brata”

-wina po stronie rządu, bo poprzez wysokie podatki zniszczył on bodźce do umacniania niezależności ekonomicznej rodziny

Przyczyny bezrobocia:

-niskie i „wąskie” wykształcenie

-zwolnienie z pracy na skutek redukcji etatów (zwolnienia grupowe)

-niewznowienie umowy o pracę

-handel zagraniczny (kapitał zagraniczny w kraju, import)

-postęp technologiczny i techniczny

Skutki przyczyn bezrobocia:

-pogorszenie się sytuacji materialnej rodziny

-popadnięcie w alkoholizm

-złe warunki mieszkaniowe

-izolacja społeczna

-kłopoty wychowawcze z dziećmi

-poczucie winy

-niski wzory zaspokajania potrzeb kulturalnych (tylko TV)

-negatywny stosunek do nauki

Formy przeciwdziałania bezrobociu:

-inicjowanie i finansowanie szkoleń

-organizowanie dodatkowych miejsc pracy i udzielanie pracownikom pomocy finansowej

-inicjowanie i finansowanie robót publicznych

-udzielanie pożyczek z Funduszu Pracy

-przyznawanie i wypłata zasiłków

-aktywizowanie bezrobotnych w ramach programów specjalnych i zajęć w klubach pracy

Bezdomność - względnie stała sytuacja człowieka pozbawionego mieszkania (domu)

Rodzaje bezdomności:

-z wyboru

-z konieczności

-JAWNA - akceptacja braku mieszkania i tułaczki (sensu - stricto)

-UTAJONA - mieszkanie w miejscach do tego nieprzystosowanych (sensu -largo)

Przyczyny bezdomności:

-dobrowolnie wybrany styl życia

-uchodźstwo (desperackie decyzje)

-własne lub cudze zachowanie dewiacyjne)

-zdarzenia losowe

-wadliwa polityka społeczna

-brak pracy i pieniędzy

-bycie byłym więźniem

-bycie byłym wychowankiem domu dziecka

- warunki lokalne

-przemoc w rodzinie

Przeciwdziałanie bezdomności:

-działalność instytucji opiekuńczych (przytułków, szpitali, hospicjów)

-rozwój instytucji charytatywnych

-system gwarantowanych prawem i ogólnodostępnych świadczeń państwowych

-kontrolowane przez państwo programy poprawy warunków życia

-instytucje dyscyplinujące (np.: domy pracy)

-instytucje opiekuńczo - wychowawcze

-zakłady dysponujące kwaterami zastępczymi dla grup bezproblemowych

Diagnoza - rozpoznanie, tzn. zebranie potrzebnych danych i ich krytyczne opracowanie w drodze rozumowania

Walory dobrej diagnozy:

-ciągłość

-łatwość zmian

-unikanie błędów

-obiektywizm

-pełność

Etyczne aspekty diagnozy:

-bronić się przed przedmiotowym traktowaniem osoby badanej

-podmiotowi działającemu zależy na poprawności stosunków społecznych

-niezbędne jest zaufanie, zachowanie poufności, współpraca, obustronne poczucie odpowiedzialności

-osoba diagnozująca powinna sobie zdawać sprawę ze specyficznych cech badania diagnostycznego

-zdawać sobie sprawę z konsekwencji z zależności interpersonalnych

Radlińska:

-„przede wszystkim nie zaszkodzić”

-nie wolno zmuszać do zeznań (np.: poprzez szantaż)

-nie wolno wywoływać silnych stresów

-nie wolno stosować niewychowawczych i niehumanitarnych metod

-nie wolno stosować pozornej anonimowości

-nie wolno kierować się zdarzeniami z przeszłości

Błędy diagnostyczne:

a)orzekania

-przypisanie komuś jakiejś cechy mimo braku podstaw do tego

b)pominięcia

-pomija się pewnego typu ważne zjawiska pojmowane jako złe

a)obserwacji

-nie dostrzegamy wszystkich cech lub widzimy te, których nie ma

b)techniczne

-dotyczą aparatury i notatek

c)rozumowania

Praca socjalna - urządzenia i przedsięwzięcia, które powinny pomóc ludziom w ich integracji ze społeczeństwem, by prowadzili oni godne życie

Pacjent - jednostka potrzebująca pomocy na skutek wydarzenia losowego, niezdolny do pokierowania sobą

Formy pracy socjalnej:

1)RATOWNICTWO- pomoc doraźna

2)POMOC- dość krótkotrwała (niewielka interwencja)

3)OPIEKA- pełna odpowiedzialność za drugiego człowieka, pacjent nie potrafi sobie poradzić

Zasady etyczne pracownika socjalnego:

-człowiek- najwyższa wartość, ma swoje prawa np.: samostanowienia i popełniania błędów, własnej godności

-każdy ma równy dostęp do usług socjalnych

-działać bezinteresownie (bez liczenia na własne korzyści)

-podopieczny ma pełne prawo do informacji o swojej sytuacji (podpisany kontrakt ze zobowiązaniami wobec siebie pr. socj. i pacjenta

-obowiązuje tajemnica zawodowa

-formy pracy dostosowane do podopiecznych (są w różnym wieku)

-traktować podopiecznych indywidualnie

-tolerancja wobec pacjentów (oddzielenie poglądów prywatnych od pracy)

-kierować się bezstronnością, sprawiedliwością, zasadą dobra pokrzywdzonego

-stawiać prawidłowe diagnozy

METODY PRACY SPOŁECZNO - WYCHOWAWCZEJ

1)Prowadzenie indywidualnego przypadku

-metoda swoistego dialogu między pracownikiem socjalnym a pacjentem

-jest to metoda, która polega na analizie jednostkowych losów ludzkich, wnikania w określone sytuacje wychowawcze lub analizie konkretnych zjawisk natury wych. przez pryzmat jed .biografii ludzkiej

Zadania pracownika socjalnego:

-zrozumienie jednostki

-zabiegi terapeutyczne mające na celu rozładowanie lęku

Zasady pracownika socjalnego:

-akceptacji

-komunikacji

-indywidualizacji

-uczestnictwa

-zaufania i poszanowania prywatności

-zmierzać do takiego nastawienia jednostki, by zapragnęła ona sama skorygować swoje życie. Opracować własny plan postępowania i dopomagać jednostce w uchwyceniu konsekwencji jej własnych pomysłów

2)Metoda pracy grupowej

-jest to metoda, która polega na kontakcie pracownika socjalnego z zespołem przez wspólne działanie jego członków, prac. socj. Stoi na straży wykonywanych zadań (są one sugerowane przez prac. socj. i samych członków grupy)

ODMIANY METODY GRUPOWEJ:

-rozwojowo - wychowawcza

-kształtowanie na gruncie pracy kulturalno - oświatowej dorosłych i młodzieży (np.: w domach kultury czy klubach)

-sposób bycia nie odbiega od ogółu

-ich zadaniem jest służenie pomyślnemu rozwojowi fizycznemu, psychicznemu i kulturalnemu (a nie opiekuńczość)

-psychoterapeutyczna

-nastawienie na poczynania terapeutyczne: ratownicze, opiekuńcze dorosłych osób nieprzystosowanych społecznie, o zaburzeniach w zachowaniu się

-rewalidacyjna

-organizowanie pracy wychowanków przez prac. socj.

Zasady pracy z grupą:

-samorządności

-dobrowolności

-styczności osobistej

-wzajemnego wspomagania

-perspektywy działalności (cel, który ukierunkuje działalność)

-działalności demokratycznej (każdy jest członkiem tej grupy)

PRACA SOCJALNA

Praca socjalna - urządzenia i przedsięwzięcia, które powinny pomóc ludziom w ich integracji ze społeczeństwem, by prowadzili oni godne życie

Pacjent - jednostka potrzebująca pomocy na skutek wydarzenia losowego, niezdolny do pokierowania sobą

Formy pracy socjalnej:

1)RATOWNICTWO- pomoc doraźna

2)POMOC- dość krótkotrwała (niewielka interwencja)

3)OPIEKA- pełna odpowiedzialność za drugiego człowieka, pacjent nie potrafi sobie poradzić

Zasady etyczne pracownika socjalnego:

-człowiek- najwyższa wartość, ma swoje prawa np.: samostanowienia i popełniania błędów, własnej godności

-każdy ma równy dostęp do usług socjalnych

-działać bezinteresownie (bez liczenia na własne korzyści)

-podopieczny ma pełne prawo do informacji o swojej sytuacji (podpisany kontrakt ze zobowiązaniami wobec siebie pr. socj. i pacjenta

-obowiązuje tajemnica zawodowa

-formy pracy dostosowane do podopiecznych (są w różnym wieku)

-traktować podopiecznych indywidualnie

-tolerancja wobec pacjentów (oddzielenie poglądów prywatnych od pracy)

-kierować się bezstronnością, sprawiedliwością, zasadą dobra pokrzywdzonego

-stawiać prawidłowe diagnozy



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PEDAGOGIKA SPOŁECZNA Pilch Lepalczyk skrót 3 pierwszych rozdziałów
Prosz por wna koncepcj Innego Levinasa i Wewn trznego Nauczyciela J, Pedagogika społeczna, Filozo
WYCHOWANIE I KSZTAŁCENIE W ZREFORMOWANEJ SZKOLE, PEDAGOGIKA SPOŁECZ
pojęcia pedagogika społeczna
podstawowe?chy pedagogiki społecznej
Fenomenologia, Pedagogika społeczna, Filozofia
Srodowisko i wychowanie Wroczynski, pedagogika społeczna
INSTYTUT PEDAGOGIKI SPOŁECZNEJ, pedagogika społeczna
Pedagogika Społeczna pyt. i odp., PEDAGOGIKA SPOŁECZ
pedagogie instytucjonalne wykład 2, Pedagogika studia magisterskie, pedagogika instytucjonalna w pol
Młodzież w przestrzeni społecznej miasta, nauczanie przedszkolne i polonistyka, edukacja wczesnoszko

więcej podobnych podstron