Kuba
Chociaż Kuba jest od lat na liście krajów wspierających terroryzm, sami Amerykanie przyznają, że jej zaangażowanie w tej dziedzinie znacznie osłabło. Po zamachach w Nowym Jorku i Waszyngtonie Kuba w ogóle nie pojawiła się w wypowiedziach amerykańskich polityków jako możliwy cel odwetu USA lub nacisku. Amerykanie przypuszczają, że w ostatnich latach kubańskie wsparcie dla terrorystów i partyzantów stało się "bierne" - Castro daje im schronienie, dodaje otuchy, ale nie zbroi i nie finansuje. W ostatnich latach Castro dawał schronienie ściganym w Ameryce Łacińskiej terrorystom baskijskim z ETA, a także irlandzkim z IRA i politycznego skrzydła tej organizacji Sinn Fein. Przez pewien czas, w latach 80., przechowywanie terrorystów z ETA na Kubie pod kontrolą rządu w Hawanie odbywało się na mocy porozumienia z rządem hiszpańskim Felipe Gonzaleza. W czasie półtorarocznego zawieszenia broni przez ETA w latach 1999-2000 przedstawiciele baskijskiego rządu autonomicznego spotykali się z rzecznikami ETA w Hawanie. Niall Conolly, jeden z ostatnio zatrzymanych w Kolumbii członków IRA, był jednocześnie delegatem Sinn Fein na Amerykę Łacińską i mieszkał przez ostatnie pięć lat w Hawanie. Istnieją poszlaki, że wojskowi piloci kubańscy wciąż uczą latania helikopterami kolumbijskich partyzantów z FARC oraz ELN, toczących wojnę domową z rządem w Bogocie. Zwłaszcza powstanie i działalności ELN inspirowane były przez Hawanę. Na Kubie odbywały się w ostatnich latach poufne spotkania negocjatorów rządu kolumbijskiego z rzecznikami ELN. W latach 60. i 70. Kuba była nieporównanie aktywniej wspierała światową rewolucję. Prowadził ją w ramach tzw. Sojuszu Trójkontynentalnego strategiczny Departament Ameryk pod przywództwem samego Castro i jego najbardziej zaufanego towarzysza Manuela Pineiro alias "Rudobrodego". Na Kubie szkolili się, zbroili i brali pieniądze buntownicy i partyzanci z Algierii, sandiniści z Nikaragui, montoneros z Argentyny, chilijscy bojowcy z M-19 i MIR, partyzanci z Kolumbii, Salwadoru, Gwatemali i Portoryko. Potem reżim kubański sam otwarcie zaangażował się w wojny w Angoli, Kongo, Mozambiku, Etiopii i Somalii. Kubą posługiwał się ZSRR przy zdobywaniu stref wpływów w Trzecim Świecie i podkopywaniu tam pozycji Zachodu. Jednak rewolucyjne awanturnictwo nieokiełznanego Castro było dla ZSRR często niewygodne. Po upadku ZSRR Kuba została sama, a kiedy znikła sowiecka pomoc finansowa, nie jest już w stanie "szerzyć rewolucji".