Ogniska

Rodzaje ognisk Wigwam   Układamy go zazwyczaj wbijając na środku pal i opierając o niego coraz to grubsze patyczki. Dogodne do gotowania i ogrzewania się (zużywa wiele opału). Podpałkę wstępną należy umieścić pośrodku przygotowanego miejsca wokół wbitego w ziemię kołka,z otwarciem od strony nawietrznej dla zapewnienia ciągu. Ognisko należy osłaniać od wiatru zapalając je od strony nawietrznej. Studnia     Ten stos układa się kładąc 2 patyki wzdłuż i 2 patyki w poprzek;) Do środka wsypuje się drobne gałązki.  Zapewnia dużo ciepła i światła dzięki dużemu dopływowi powietrza. Dlatego może ono służyć do gotowania i sygnalizacji. Piramida     Podobne do ogniska typu "studnia",z tym, że ułożone jest z pełnych warstw drewna, anie z ażurowej konstrukcji. Takie ognisko pali się długo i można je wykorzystać jako ogień na całą noc. Gwiazda     Przydatne, jeśli zależy nam na oszczędnym zużyciu opału lub na niewielkim ogniu.Ogień pali się pośrodku "gwiazdy"; stosownie do potrzeb podsuwa się kłody do środka. Można je odciągnąć na bok, jeśli chcemy gotować nad żarem. Dla ogniska tego rodzaju zaleca się stosowanie twardego drewna. Ognisko daje odrobinę ciepła, niewiele światła i dymu. Idealne np. na próbę trzech piór do ogrzania się w nocy - zagotowania małej ilości wody. Bezpieczne ognisko nocne     Ognisko to umożliwia sen przy ogniu bez niebezpieczeństwa, że płonące kłody stoczą się na śpiącego. Należy położyć dwie duże świeże kłody na ognisku w taki sposób, że będą chronić ciebie i twoje schronienie w miarę, jak ognisko będzie się wypalać. Zwróć uwagę na położenie ściany odbijającej ciepło. Długotrwałe ognisko     Ognisko rozpala się w rowku wykopanym dla ochrony przed wiatrem. Można je także przygotować na ziemi, przy użyciu dwóch świeżych kłód utrzymujących żar w jednym miejscu. Kłodymuszą mieć średnicę co najmniej 15 cm ( imgrubsze tym lepiej) i być ułożone tak, aby możnabyło stawiać na nich naczynia do gotowania. Pod kłodymożna podłożyć dwa patyki o średnicy 2,5 cm,aby zapewnić lepszy dopływ powietrza do ognia. Ognisko "Dziurka od klucza"     Należy wykopać w ziemi dołek w kształcie dziurki od klucza,odpowiednio usytuowanej względem wiatru. Ognisko to ma podobne zalety jak ognisko długotrwałe. Ognisko "T"     Jest to ognisko dogodne do gotowania. Ogień utrzymuje się w górnej części litery "T", skąd pobiera się żar do gotowania w części dolnej. OPAŁ Drewno sosnowe - z reguły bardzo żywiczne i łatwo palne. Spala się czystym płomieniem umiarkowanie szybko. Grube polana z wierzchu się zwęglają a potem gasną - należy je rozrąbać i ponownie włożyć do ogniska. Zostawia sporo żaru - najlepsze drewno do pieczenia ziemniaków. Niespecjalnie nadaje się do gotowania (zostawia na garnkach trudno zmywalny osad.   Drewno brzozowe - zawiera dużo tłuszczu. Pali się dość dobrze - zarówno mokre jak i suche. Wydziela niedużo ciemnego dymu o słodkawym zapachu. Zostawia niewiele popiołu. Podczas spalania wydziela się dużo ciepła. Kora brzozowa doskonale nadaje się na podpałkę, ale także np. do pisania.    Drewno świerkowe - żywiczne, daje jasny płomień i siwy dym pachnący żywicą. Spala się bardzo szybko i zostawia niewiele popiołu. Dość dobre na podpałkę - zwłaszcza drobne gałązki z dołu pnia.   Drewno dębowe - bardzo twarde. Pali się wolno i trwale dając dużo żarzących się węgli. Świetne do pieczenia ziemniaków, ale najlepiej nie marnować do ogniska i użyć do pionierki...   Drewno bukowe - pali się dobrze, nawet mokre. Dobrze łupliwe i ciężkie. Popiół po spaleniu jest jasno siwy. Podczas palenia bardzo daleko strzela iskrami. Jałowiec - drewno miękkie i wonne. Nadaje się na rozpałkę (suche gałązki z rudym igliwiem). Wydziela silny dym o korzennym zapachu. Doskonały do wędzenia. ZASADY WYBIERANIA MIEJSCA NA OGNISKO Wybieraj miejsce osłonięte. Nie rozpalaj ogniska u podnóża drzewa lub pnia. Usuń z ziemi wszystko, co się na niej znajduje w promieniu co najmniej 1 m, aż do odsłonięcia gleby. Jeśli grunt jest mokry lub pokryty śniegiem roznieć go na platformie zbudowanej z kłód ze świeżo ściętych drzew, pokrytej warstwą ziemi lub kamieni. W razie silnego wiatru wykop dół i w nim rozpal ogień. W warunkach wietrznej pogody otocz swoje ognisko kamieniami. EKRANY ODBIJAJĄCE CIEPŁO OGNIA Jeśli możesz, zbuduj reflektor ognia (będący w istocie ekranem) z pni lub kamieni. Będzie on odbijał lub kierował ciepło w pożądaną stronę, a jednocześnie osłoni ognisko przed wiatrem. Można wykorzystać takie ściany do skierowania ciepła na schronienie do spania. Nie rozpalaj ognia u podnóża dużego głazu; raczej wybierz miejsce na ogień w taki sposób abyś siedział pomiędzy głazem a ogniem. dla uzyskania jeszcze większej ilości ciepła, zbuduj za ogniskiem ścianę kierującą, która odbije ciepło w twoim kierunku (głaz będzie pochłaniać ciepło i ogrzewać twoje plecy. 0strzeżenie: Nie kładź na ogniu mokrych ani porowatych kamieni - mogą one rozerwać się po nagrzaniu. Nie używaj łupków, miękkich brył ani żadnych kamieni, które pękają, łuszczą się albo robią wrażenie pustych w środku. Jeśli zawierają one wilgoć,przy nagrzaniu mogą ulec rozerwaniu co może być groźne dla życia. 0strzeżenie: Nie kładź na ogniu mokrych ani porowatych kamieni - mogą one rozerwać się po nagrzaniu. Nie używaj łupków, miękkich brył ani żadnych kamieni, które pękają, łuszczą się albo robią wrażenie pustych w środku. Jeśli zawierają one wilgoć, przy nagrzaniu mogą ulec rozerwaniu co może być groźne dla życia. Zwyczaje ogniskowe   Na początku mianowany jest strażnik ognia. Strażnik ognia - jest to osoba, która czymś się zasłużyła. Do ogniska może dokładać tylko on, wyjątek to dołożenie do ogniska po przyjściu. Strażnik dba o to by ogień nie był za duży, by stos ogniskowy wyglądał estetycznie. Po mianowaniu strażnik nie wraca do okręgu ale stoi poza nim przygotowując sobie chrust. Nie uczestniczy w zabawach, rozmowach i śpiewach (chyba że prowadzący ognisko mu na to zezwoli). Ogniska nie gasimy - strażnik czeka aż samo się dopali. Podczas rozpalania ogniska musi być cisza, uczestnicy stoją w kręgu dookoła stosu.  Ognisko rozpala się od jednej zapałki. Na początku obrzędowa pieśń "Płonie ognisko" Jeżeli ktoś się spóźni musi dołożyć do ogniska gałązkę drzewa iglastego (czasem ograniczone jest tylko do jałowca) Jeżeli ktoś chce odejść od ognia musi stanąć na baczność i skinąć głową. Jeśli chcemy coś powiedzieć wyciągamy rękę w stronę ognia i czekamy aż prowadzący udzieli nam głos. Nóż należy położyć ostrzem do ognia, a rogatywkę lilijką do ognia na znak szacunku dla żywiołu. Ognisko kończy się 2 i 3 zwrotką "Płonie ognisko". Na słowa "wstaje wiara w ordynku szczęśliwa" wszyscy wstają. Łączymy się w krąg, śpiewamy "Bratnie słowo" i prowadzący puszcza iskierkę. Zwyczajów ogniskowych może być więcej, lub mogą być inne od wyżej wymienionych -  zależy to często od środowiska.

---