1.Gdzie uchodzi cewka moczowa - Cewka moczowa kobiety znajduje się… (łechtaczka, wzgórek łonowy, pochwa…)

U płci żeńskiej cewka wyprowadza mocz z pęcherza, u płci męskiej przez cewkę przechodzi mocz i nasienie. Cewka moczowa żeńska jest krótkim przewodem o typowej dla dróg moczowych budowie ściany. Ma około 4cm długości, po wyjściu z pęcherza biegnie ku przodowi i dołowi, złączona z przednią ścianą pochwy. Uchodzi na zewnątrz w zatoce moczowo-płciowej. Cewka przez przednią część dna miednicy mniejszej utworzona przez przeponę moczowo-płciową. Jest tu otoczona zwieraczem cewki. Cewka moczowa męska ma około 20cm długości, po wyjściu z pęcherza moczowego przechodzi przez gruczoł krokowy, następnie przez mięśnie dna miednicy, otoczona zwieraczem cewki i wchodzi w ciało gąbczaste. Jej ujście zewnętrzne jest na końcu prącia.

2. Ciała neuronów

W organizmie człowieka jest około 1 biliona komórek nerwowych i od kilkunastu do kilkudziesięciu razy więcej komórek podporowych lub neuronów, czyli komórek glejowych. Znaczna większość neuronów jest skupiona w ośrodkowym układzie nerwowym. Ciała neuronów tworzą w ośrodkowym układzie nerwowym tzw. substancje szarą, a pęczki aksonów i dendryty - substancję białą. W rdzeniu kręgowym substancja biała otacza szarą, w mózgu jest odwrotnie.

3. Twarzoczaszka

Części twarzoczaszki: żuchwa, szczęka, kość jarzmowa, kość sitowa nosowa, kość łzowa, podniebienna, lemiesz, małżowina nosowa dolna,, Części twarzoczaszki kości nosowych (os nasale) kości łzowej (os lacrimale) małżowiny nosowej dolnej (concha nasalis inferior)

lemiesza (vomer) szczęki (maxilla) żuchwy (mandibula) kości podniebiennej (os palatinum) kości jarzmowych (os zygomaticum) kości gnykowej . Twarzoczaszka - Chroni narządy zmysłów: wzroku, węchu i smaku, otacza początkowe odcinki dróg oddechowych i pokarmowych, składa się z: kości nosowych (os nasale), kości łzowej (os lacrimale), małżowiny nosowej dolnej (concha nasalis inferior), lemiesza (vomer), szczęki (maxilla), żuchwy (mandibula), kości podniebiennej (os palatinum), kości jarzmowych (os zygomaticum), kości gnykowej (os hyoideum). Ruchomymi elementami twarzoczaszki człowieka jest żuchwa, w której umieszczone są zęby oraz kość gnykowa nie mająca połączenia z innymi kośćmi czaszki

4. Narządy pomocnicze mięśni

MIĘŚNIE WYPOSAŻONE SĄ W NARZĄDY POMOCNICZE :

POWIĘZIE - błona łączno - tkankowa otaczająca rzadko 1 mięsień, najczęściej grupę mięśni o podobnej czynności; ustala przebieg mięśni; w niektórych mięśniach ciała jest pogrubiona tworzy troczki np. na stopie, lub pasma np. z boku na udzie; czasami otacza 1 mięsień tworząc dla niego pochewkę

POCHEWKI ŚCIĘGIEN - ma 2 warstwy - wewnętrzną włóknistą maziową, zewnętrzną włóknistą,; otaczają ścięgna narażone na tarcie

KALETKI MAZIOWE - zbudowane z wewnętrznej i zewnętrznej warstwy; zabezpiecza przed tarciem

BLOCZKI I TRZESZCZKI - rzepka, na ręce, stopie; zmieniają kierunek przebiegu ścięgien

5. Pień mózgowy - Części pnia mózgu - most, śródmózgowie, rdzeń przedłużony

Pień mózgu - struktura anatomiczna ośrodkowego układu nerwowego, obejmująca wszystkie twory leżące na podstawie czaszki.

Jak cały układ ośrodkowy układ nerwowy jest otoczony błonami łącznotkankowymi, nazywanymi oponami. Oddzielają one pień mózgu od ścian jamy czaszki.

Części składowe pnia mózgu: rdzeń przedłużony, most, śródmózgowie

W pniu mózgu znajdują się liczne pierwotne ośrodki odpowiedzialne za utrzymanie funkcji życiowych. Znajduje się tam ośrodek oddychania, ośrodek regulujący pracę serca, ośrodek regulujący ciśnienie tętnicze, ośrodek regulujący temperaturę organizmu, ośrodek regulujący metabolizm, przysadka będąca ważnym gruczołem dokrewnym, ośrodki odruchowe wzroku i słuchu, ośrodek integracji bodźców ruchowych i czuciowych i twór siatkowaty pnia mózgu, odpowiedzialny za zdolność do czuwania, za stan przytomności i zdolność do wybudzania: patrz śpiączka, sopor.

6. Stawy jendoosiowe

STAWY JEDNOOSIOWE :

głowowy-dolny - szczytowo obrotowy, głów żebrowych, żebrowo-poprzeczne, promieniowo-łokciowe bliższe i dalszy, śródręczno-paliczkowy kciuka, międzypaliczkowe ręki, skokowo-goleniowy - skokowy górny, skokowo-piętowy - skokowy tylny, skokowo-łódkowo-piętowy - poprzeczny stępu, piętowo-sześcienny, międzypaliczkowe stopy

STAWY DWUOSIOWE :

głowowy-górny - szczytowo potyliczny, łokciowy, promieniowo-nadgarstkowy, nadgarstkowo-śródręczny, kciuka - siodełkowaty, śródręczno-paliczkowe, kolanowy, Śródstopno paliczkowe

STAWY WIELOOSIOWE :

mostkowo-obojczykowy, barkowo-obojczykowy, ramienny, biodrowy

STAWY PŁASKIE :

nadgarstkowo-śródręczny, krzyżowo-biodrowy, piszczelowo-strzałkowy, klinowo-łódkowy, stępowo-śródstopne, międzyśródstopne, międzyśródręczne

7. Dlaczego ciało obce zawsze trafia do jelita prawego

8. Zewnetrzne narządy płciowe

9. Element oka niezałamujący światła

Źrenica

10. Cewa pokarmowa

Cewa pokarmowa - Tworzą ją: przełyk, żołądek, jelito cienkie i jelito grube. Na całej długości ściana cewy posiada taką samą budowę warstwową: (1) błona śluzowa: budują ją kolejno: nabłonek, łącznotkankowa blaszka właściwa i mięśniówka błony śluzowej (muscularis mucosae) - cienka warstwa mięśniówki gładkiej, której skurcz powoduje sfałdowanie błony śluzowej (2) błona podśluzowa - tkanka łączna (3) błona mięśniowa: 2 warstwy mięśniówki gładkiej (wyjątek - przełyk, p. dalej) - wewnętrzna okrężna, zewnętrzna podłużna. Kurczliwość tej mięśniówki wywołuje ruchy perystaltyczne; (4) błona zewnętrzna: wlóknista (w odcinkach leżących zewnątrzotrzewnowo) lub surowicza (w odcinkach leżących wewnątrzotrzewnowo) - tkanka łączna, w przypadku błony surowiczej pokryta nabłonkiem jednowarstwowym płaskim (międzybłonkiem).

11. Funkcje nerek

Główne zadania nerek to: usuwanie z moczem szkodliwych produktów przemiany materii, zatrzymywanie składników niezbędnych dla organizmu, które ulegają przefiltrowaniu do moczu pierwotnego (resorpcja), regulacja objętości płynów ustrojowych, wpływ na ciśnienie tętnicze krwi (układ renina-angiotensyna-aldosteron), wpływ na prawidłową erytropoezę (produkcja erytropoetyny), wpływ na równowagę kwasowo-zasadową (pH krwi), dzięki możliwości zakwaszania moczu, wpływ na układ kostny przez produkcję aktywnych postaci witaminy D3

12. Gruczoł mlekowy

przekształcenie gruczolu potowego. Grzoł mlekowy Jest największym gruczołem skórnym. Składa się z ciała sutka, otaczającego go ciała tłuszczowego, a na szczycie znajduje się otoczka brodawki sutkowej z brodawką. Gruczoł sutkowy dorosłej kobiety leży na wysokości III do VII żebra, głównie na mięśniu piersiowym większym i częściowo na mięśniu zębatym przednim. Między sutkami znajduje się zatoka sutkowa. Gruczoł mlekowy człowieka jest największym gruczołem skórnym. Składa się z ciała sutka, otaczającego go ciała tłuszczowego, a na szczycie znajduje się otoczka brodawki sutkowej z brodawką. Gruczoł sutkowy dorosłej kobiety leży na wysokości III do VII żebra, głównie na mięśniu piersiowym większym i częściowo na mięśniu zębatym przednim. Między sutkami znajduje się zatoka sutkowa

13. Jelito grube

Jelito grube Jelito grube (łac. intestinum crassum) - końcowy odcinek jelita kręgowców łączący jelito cienkie z odbytem. W jelicie grubym odbywa się końcowy proces formowania kału. Śluzówka jelita grubego tworzy kosmki jelitowe (są one jednak dużo niższe niż np. w jelicie cienkim). Jest również silnie pofałdowana, co zwiększa jego powierzchnię. W jelicie grubym zachodzi końcowy etap wchłaniania wody, elektrolitów i soli mineralnych z resztek pokarmowych.jelito ślepe (cecum), okrężnicę (wstępującą, poprzeczną i zstępującą) (colon), esicę (sigmoideum), odbytnicę, czyli (jelito proste) (rectum . Jelito grube (łac. intestinum crassum) - końcowy odcinek jelita kręgowców łączący jelito cienkie z odbytem. W jelicie grubym odbywa się końcowy proces formowania kału. Śluzówka jelita grubego tworzy kosmki jelitowe (są one jednak dużo niższe niż np. w jelicie cienkim). Jest również silnie pofałdowana, co zwiększa jego powierzchnię. W jelicie grubym zachodzi końcowy etap wchłaniania wody, elektrolitów i soli mineralnych z resztek pokarmowych. Jelito grube dzieli się na: jelito ślepe (cecum), okrężnicę (wstępującą, poprzeczną i zstępującą) (colon), esicę (sigmoideum), odbytnicę, czyli (jelito proste) (rectum). Jelito grube uchodzi na zewnątrz pojedynczym otworem (odbyt). Jelito grube oddzielone jest od jelita cienkiego zastawką krętniczo-kątniczą. U wszystkich kręgowców poza ssakami łożyskowymi końcowy odcinek jelita grubego (odbytnica) tworzy kloakę, do której wydalane są stałe i płynne odpadowe produkty przemiany materii, a także do której otwierają się nasieniowody i jajowody.

14. Konikotomia

Wykonuje chrząstka tarczowatą a chrzastka pierścieniowatą

Chrząstka tarczowata (łac. cartilago thyroidea) - największa chrząstka budująca krtań i stanowiąca przednie rusztowanie jej górnej części. Jest nieparzysta, składa się z dwóch płytek łączących się w płaszczyźnie pośrodkowej. Z przodu, pomiędzy płytkami, zaznacza się wcięcie tarczowe górne (łac. incisura thyroidea superior), które u mężczyzn tworzy łatwo zauważalne tzw. jabłko Adama

15. Korowy ośrodek wzroku

16. Kosteczki słuchowe w uchy środkowym

Kosteczki słuchowe: młoteczek, kowadełko, strzemiączko

17. Kość miedniczna

Kość miednicza: składa się z kości kulszowej, biodrowej i łonowej, łączy się z kością krzyżową

18. Krew do badań diagnostycznych

Krew do badań diagnostycznych pobiera się z żyły łokciowej w zgięciu łokciowym, odpiszczelowa odłokciowa

19. Kolisty kształt pęcherzyków płucnych

Kolisty kształt pęcherzyków płucnych: warunkowany przez ciśnienie parcjalne tlenu w pęcherzyku płucnym „Krew dochodząca do kapilar płucnych zawiera 5% objętościowych tlenu o ciśnieniu 40 mmHg i 5,5% objętościowych CO2 o ciśnieniu 46 mmHg. Tak więc ciśnienie tlenu w pęcherzyku płucnym jest większe o prawie 60mmHg „ (tego nie jestem pewna, jak ktoś ma nech robi update). Surfaktum zapewnia kulisty kształt pęcherzyka płucnego

20. Liczba kręgów

Liczby kręgów : szyjny (7), piersiowy (12), lędźwiowy (5, krzyżowy (5), kręgi ogonowe-guziczne (3-5)

21. Macica- przodozgięcie

Kąt w miednicy 125-6

22. Unaczynienie serca

Unaczynienie serca: tętnice wieńcowa prawa i lewa odchodzące od początkowego odcinka aorty

23. Mięśnie oddechowe

Mięśnie oddechowe: przepona, międzyżebrowe zewnętrzne

24. Najdłuzsza część cewki moczowej u mezczyzny

Najdłuższa część cewki moczowej u mężczyzny: gąbczasta, 12-15 cm

25. Unaczynienie mózgowia

Unaczynienie mózgowia: tętnica podstawna, szyjna, kręgowa

26. Części wewnątrzotrzewnowe

Część wewnątrzotrzewnowe to nerki, nadnercza i trzustka

27. Nerw przewodzący wrażenia

Nerw przewodzący wrażenia: wzrokowy, błędny, słuchowy, węchowy

28. Nerw- mieśnie twarzowe twarzy

Nerwy-mięśnie twarzowe: nerwy twarzowe

29. Nadciśnienie wrotne

Nadciśnienie wrotne: zwiększenie ciśnienia w żyle wrotnej powyżej 13 mmHg; najczęstsze powikłanie marskości wątroby

30. Objętość zapasowa wydechowa

Objętość zapasowa wydechowa-objętość powietrza, które można usunąć z płuc po spokojnym wydechu ERV= ok. 1000 ml

Objętość zapasowa wdechowa- objętość którą można dodatkowo wciągnąć do płuc po normalnym wdechu ok. 2500 ml

31. Tony serca

I ton - zamknięcie zastawek przedsionkowo-komorowych

Tony serca - efekty akustyczne towarzyszące pracy serca, powstają w wyniku drgania zastawek wywołanego przez uderzenie w nie krwi podczas skurczu i rozkurczu serca. Wyróżnia się cztery tony serca, z których dwa są fizjologiczne (I i II) i występują u wszystkich ludzi, a dwa pozostałe, tzw. tony dodatkowe (III i IV) mogą występować w stanach patologicznych lub u osób zdrowych (szczególnie u dzieci).

ton 1, skurczowy (systolityczny) jest wynikiem gwałtownego zamknięcia się zastawek oddzielających przedsionki serca od komór (zastawek przedsionkowo-komorowych). Ton skurczowy jest najlepiej słyszalny w piątej przestrzeni międzyżebrowej po obu stronach mostka.

ton 2, rozkurczowy (diastoliczny) jest wynikiem zamknięcia zastawek oddzielających komory i tętnice (zastawek półksiężycowatych). Ton rozkurczowy jest najlepiej słyszalny w drugiej przestrzeni międzyżebrowej po obu stronach mostka.

ton 3i powstaje podczas wypełniania się i rozszerzania komór serca podczas rozkurczu, jest najlepiej słyszalny na koniuszku serca. Występuje jako ton fizjologiczny u dzieci lub (częściej) w przypadku powiększenia prawej lub lewej komory.

ton 4 powstaje podczas skurczu przedsionków

Tony serca badane są za pomocą stetoskopu, w celu stwierdzenia prawidłowej pracy serca.

32. Porażenie nerwu łokciowego co powoduje

Porażenie nerwu łokciowego: występuje stosunkowo często, zwłaszcza w przypadku urazów dalszego końca kości ramiennej i okolicy stawu łokciowego. Charakterystycznym zespołem objawów porażenia n. ulnaris jest tzw. ręka szponiasta. , Ręka błogosławiąca-nerw pośrodkowy, ręka szponiasta-nerw łokciowy, nerw promieniowy-ręka opadająca,

33. Przewód piersiowy

Przewód piersiowy - jest największym naczyniem chłonnym w anatomii człowieka i ważną składową układu limfatycznego. Ze względu na możliwość wystąpienia krążenia obocznego, jego podwiązanie nie jest niebezpieczne.

Przewód piersiowy zbiera główną część chłonki z organizmu, oprócz prawej strony klatki piersiowej, prawej kończyny górnej, szyi i głowy, które są drenowane przez prawy przewód limfatyczny. Ze względu na obecność limfy, u żywego człowieka ma białawe zabarwienie

34. Otwór kolcowy

Przez otwór kolcowy przechodzi tętnica oponowa środkowa

35. Rozkurcz komór w EKG - Rozkurcz - T

36. Sarkomer

Sarkomer - podstawowa jednostka czynnościowa mięśnia poprzecznie prążkowanego. Sarkomer tworzą szeregowo ułożone segmenty włókien mięśniowych (miofibryl). Pojedyncza komórka mięśni prążkowanych może zawierać do 100 000 sarkomerów.Przyjmuje się, że sarkomer leży pomiędzy liniami Z, które regularnie powtarzają się w mięśniu. Linie te są w istocie cienkimi błonami oddzielającymi jedne sarkomery od drugich.W obrębie sarkomeru można wyróżnić odcinki anizotropowe (prążek A) i izotropowe (prążek I) zależnie od zdolności do załamywania światła w mikroskopie polaryzacyjnym. Część środkowa wykazuje zdolności do podwójnego załamania światła (prążek A), a częśc i końcowe są jednołomne (prążek I). Długość sarkomeru w rozluźnionym mięśniu kręgowca wynosi ok 2,5 mikrometra.Sakromer jest w istocie złożonym kompleksem kilkunastu białek, które tworzą dwa podstawowe filamenty:

filamenty grube, składające się z miozyny i tityny

filamenty cienkie, składające się z aktyny, troponiny i tropomiozyny

Wzajemne oddziaływania między obu typami filamentów, pod wpływem jonów wapnia powodują skurcz sarkomerów i co za tym idzie również skurcz całych mięśni. Sarkomer Sarkomer - podstawowa jednostka czynnościowa mięśnia poprzecznie prążkowanego. Sarkomer tworzą szeregowo ułożone segmenty włókien mięśniowych (miofibryl). Pojedyncza komórka mięśni prążkowanych może zawierać do 100 000 sarkomerów.Przyjmuje się, że sarkomer leży pomiędzy liniami Z, które regularnie powtarzają się w mięśniu. Linie te są w istocie cienkimi błonami oddzielającymi jedne sarkomery od drugich

37. Silny odwodziciel przedramienia

38. Sploty- ktory odcinek nerwów nie buduje

39. Staw ramienny jest wzmacniany przez...

40. Ścięgno Achillesa Pięta Achillesa to część mięśnia… (trójgłowego łydki?)

Ścięgno Achillesa inaczej ścięgno piętowe (łac. Tendo Achillis, Tendo calcanneus)- jest to ścięgno mięśnia brzuchatego łydki (łac. musculus gastrocnemicus) i mięśnia płaszczkowatego (łac. musculus soleus).

Mięsień brzuchaty łydki przechodzi w szerokie płaskie ścięgno, które łączy się ze ścięgnem mięśnia płaszczkowego wytwarzając ścięgno piętowe (Achillesa). Przyczep tego ścięgna znajduje się na guzie piętowym. Przyczepia się na dolnej i tylnej chropowatej powierzchni tego guza, między górna częścią a ścięgnem znajduje się obszerna kaletka maziowa

41. Trójkąt śmierci

Trójkąt śmierci (łac. triangulum mortis) - to obszar anatomiczny twarzy w kształcie trójkąta, którego podstawę tworzy linia łącząca kąciki ust z wierzchołkiem szczytu piramidy nosa. Zawiera wargę górną i piramidę nosa. Obszar ten posiada specyficzne unaczynienie żylne: z jednej strony żyły nosa i wargi górnej łączą się z układem żylnym szyi przez żyłę twarzową a z drugiej ku górze poprzez żyłę kątową i żyłę oczną górną i dolną (patrz rysunek) wnikają do zatoki jamistej w jamie czaszki.

Odpływ krwi w kierunku jamy czaszki przez żyłę kątową jest szczególnie niebezpieczny, w przypadku stanów zapalnych w obrębie tego trójkąta: (czyrak przedsionka nosa, czyrak wargi górnej) stwarzając niebezpieczeństwo groźnych dla życia powikłań wewnątrzczaszkowych, szczególnie zakrzepowego zapalenia zatoki jamistej. Dochodzi do niego w następstwie zakrzepowego zapalenia naczyń żylnych. Powikłaniom wewnątrzczaszkowym z tego obszaru sprzyja także, specyficzna budowa żył twarzoczaszki, które pozbawione są zastawek żylnych, co sprzyja rozprzestrzenianiu się procesu zapalnego.

42. Układ przywspółczulny - budowa

Układ przywspółczulny, parasympatyczny - podukład autonomicznego układu nerwowego odpowiedzialny za odpoczynek organizmu i poprawę trawienia. W uproszczeniu można powiedzieć, że działa on antagonistycznie (odwrotnie) do układu współczulnego. Włókna nerwowe układu przywspółczulnego wychodzą z pnia mózgu. Większość z nich przebiega wspólnie z nerwem błędnym, dochodząc do płuc, serca, żołądka, jelit, wątroby itp. W układzie tym, podobnie jak w układzie współczulnym, występują zwoje, leżące w pobliżu unerwianych narządów lub w samych narządach oraz sploty (np. splot sercowy, płucny), natomiast w przeciwieństwie do niego układ przywspółczulny nie reaguje jako całość, lecz aktywizuje tylko te funkcje, które są niezbędne w danym czasie.

Neurotransmiterem układu jest wyłącznie acetylocholina (zarówno we włóknach przed- jak i zazwojwych), która pobudza receptory muskarynowe i nikotynowe.

Ośrodki układu przywspółczulnego znajdują się w odcinku krzyżowym rdzenia kręgowego (S2-S4) oraz w jądrach przywspółczulnych nerwów czaszkowych III, VII, IX i X.

Czynności układu

zwężanie źrenicy

hamowanie wydzielania śliny

hamowanie czynności serca (zmniejszanie siły skurczu)

zwężanie oskrzeli

rozszerzanie naczyń krwionośnych powodujące spadek ciśnienia tętniczego krwi

nasilanie skurczów przewodu pokarmowego

kurczenie pęcherza moczowego

wzrost wydzielania insuliny

Substancje pobudzające czynność tego układu nazywa się parasympatykomimetykami, natomiast substancje hamujące układ przywspółczulny nazywa się parasympatykolitykami (cholinolitykami). Niektóre z nich, zarówno pobudzające jak i hamujące, stosuje się w lecznictwie.

43. Układ bodźcwo-przewodzący serca

układ bodźcowo-przewodzący serca, jest odpowiedzialny za automatyzm serca. Znajduje się pomiędzy komórkami mięśnia sercowego. Jest on kontrolowany przez wyższe struktury mózgowe za pośrednictwem nerwu błędnego.

44. Układ przywspółczulny- funkcje

45. Uszkodzenia łąkotki

uszkodzeniu ulega łąkotka przyśrodkowa, poniewaz jest najmniej ruchoma

Łąkotki (łac. menisci) - dwa włóknisto-chrzęstne, półksiężycowate twory, znajdujące się na powierzchni stawowej kości piszczelowej. Ich zadaniem jest pogłębienie powierzchni stawowej stawu kolanowego. Obie łąkotki ustawione są swoimi rogami do środka powierzchni stawowej, gdzie przytwierdzone są do kości piszczelowej przy pomocy pasm łącznotkankowych. Na przekroju poprzecznym łąkotki mają kształt trójkąta prostokątnego, zwróconego podstawą na zewnątrz, zrośniętego z torebką stawową. Powierzchnia przylegająca do kości piszczelowej jest płaska, górna przylegająca do kłykci kości udowej jest wklęsła.

Łąkotka boczna łąkotka boczna (łac. meniscus lateralis) - krótsza, bardziej zakrzywiona, tworzy prawie pełny pierścień; początkowy przyczep łąkotki znajduje się ku przodowi od guzka międzykłykciowego bocznego, a końcowy ku tyłowi od guzka międzykłykciowego przyśrodkowego

Łąkotka przyśrodkowa łąkotka przyśrodkowa (łac. meniscus medialis) - dłuższa, szersza, kształtem przypomina sierp; przyczep początkowy znajduje się ku przodowi przed polem międzykłykciowym przednim, a końcowy ku tyłowi od pola międzykłykciowego tylnego

46. Przestzeń podpajęczynówkowa

Pajęczynówka - opona środkowa mózgu

47. Enzym w ślinie

48. Funkcje wątroby

49. Njawiększa ruchomość kręgosłupa

50. Wiązadła żółte

więzadła żółte zawierają tkankę elastyczną, ruch ich jest częściowo bierny

51. Kierunek przepływu krwi

Kierunek przepływania krwi… LP Lk aorta tetnica narzady zyły gorna i dolna PP PK pien płucny tetnice płucne płuca zyły LP

52. Gruczoły dokrewne (szyszynka - melanina, jądra-testosteron)

53. Kości (płackie długie)

54. Naczynia- jaka krew w żyłach tetnicach itp.

Żyły - odtlenowana

Tętnice - natlenowana

55. Mieśnie działające na staw ramienny

56. Komora z kresomózgowiem

57. Zatoka oboczna nosa

58. Gdzie zachodzi zginanie się

zgięcie ręki odbywa się w płaszczyznie strzałkowej, oś poprzeczna

59. Zebra - 5 rzekomych

60. Zółtaczka mechaniczna Jak zapobiec żółtaczce

---