Metoda ta zapewnia podłużny przepływ prądu i stosuje się ją w przypadku mięsni odnerwionych tzn. mięsni, które w wyniku uszkodzenia komórek ruchowych rdzenia lub nerwu ruchowego zostały wyłączone spod wpływu impulsów nerwowych. Metodę 2-biegunową można stosować do pobudzenia mięsni zdolnych lub nieznacznie uszkodzonych. Przy tym zabiegu biegun ujemny łączy się z elektrodą ułożoną obwodowo.
Wskazania do elektrostymulacji dwubiegunowej- metodę tę stosuje się w przypadku mięsni odnerwionych, w celu pobudzenia mięśni zdolnych lub nieznacznie uszkodzonych

23. Prawo Dastre - Morata
Bodźce termiczne (ciepło lub zimno) działając na duże powierzchnie skóry powodują przeciwne do naczyń skóry zachowania się pni naczyniowych klatki piersiowej i jamy brzusznej, naczynia nerek, śledziony i mózgu wykazują taki sam odczyn jak naczynia skóry.
24. Wpływ środowiska wodnego na ustrój
Rozpatrując masaż w środowisku wodnym należy uwzględnić specyficzne działanie tego środowiska na ustrój ludzki. Podstawowymi czynnikami bodźcowymi są:
- czynnik fizykochemiczny
- czynnik termiczny
- czynnik mechaniczny
25. Czynnik termiczny wody
Czynnik termiczny wody - woda w zależności od temp. Wykazuje pewną rozpiętość stopnia dysocjacji, np. woda przy temp. 0°C wykazuje pH ok. 7,5, czyli jest lekko alkaiczna, przy temp 34°C wykazuje pH ok. 6,8 prawie obojętne, przy temp 50°C wykazuje pH 6,6 czyli jest bardziej kwaśna. Zależnie od temp. Wody wyróżnia się zabiegi: zimne 8°-20°, chłodne 20°- 27°, letnie 28°- 33°, ciepłe 34°-37°, gorące 38°-40°.
26. Czynnik mechaniczny wody
Czynnik mechaniczny wody- działanie mechaniczne wody należy do czynników niespecyficznych. Działających na ustrój w środowisku wodnym.
Podczas masażu można wyróżnić następujące czynniki mechaniczne działające na ustrój.
27. Ciśnienie hydrostatyczne
Ciśnienie hydrostatyczne- związane jest z znużeniem ciała w wodzie i uzależnione jest od ciśnienia słupa wody na powierzchnię ciała. Występuje ono podczas kąpieli, masażu wirowego i podwodnego. Ciśnienie hydrostatyczne wywiera nacisk na naczynia żylne i chłonne oraz na zakończenia nerwów czuciowych w skórze. I związane z tym działanie refleksoryczne.
28. Wypór hydrostatyczny
Wypór hydrostatyczny- jest to siła wznosząca wynikająca z prawa Archimedesa dająca pozorne obniżenie masy ciała co jest wykorzystane w fizjoterapii jako zastosowanie obciążenia przy osłabieniu siły mięśniowej.

Ciśnienie hydrodynamiczne- powstaje pod wpływem wymuszonego ruchu strumienia wody lub pod wpływem ruchu ciała zanurzonego w wodzie.
W masażu źródłem ciśnienia hydrodynamicznego są różnego typu urządzenia wytwarzające strumień wody, który skierowany na tk. masowane stanowi bodziec mechaniczny.

Aqua

Nikogo nie dziwi wykorzystanie wodnego środowiska do ćwiczeń. Pływanie cieszy się ogromną popularnością a zajęcia w wodzie są stosowane od dawna jako forma rehabilitacji. Aqua robic i aqua fitness nadają tego typu ćwiczeniom diametralnie inny wymiar. Decyduje o tym wiele czynników. Po pierwszy, wyjątkowe właściwości wody sprawiają, że jest to trening bezpieczny i efektywny oraz dostępny dla wszystkich. Po drugie, aqua ćwiczenia to świetna zabawa. Zanurzenie daje poczucie prywatności, pozwala cieszyć się treningiem w grupie. Odpowiednie wykorzystanie pływalni do ćwiczeń jest sprawą niesłychanie istotną. Dodatkowo podczas ruchu w wodzie wystepuje opór związany z tarciem. Przy doborze ćwiczeń duże znaczenie ma siła wyporu. Człowiek o wadze 70 kg w wodzie "pozornie" waży około 6 kg. Siła wyporu zdecydowanie ułatwia wykonywanie ćwiczeń.
W zależności od głebokości zanurzania, ułożenia ciała w wodzie i wykonywanego ruchu, możemy mówić o ćwiczeniach w warunkach odciążenia, ćwiczeniach wspomaganych i ćwiczeniach z oporem.
Na ciało zanurzone w wodzie działa również ciśnienie hydrostatyczne, które wywiera duży wpływ na ruchy klatki piersiowej (ułatwiając wydech i powodując opór przy wdechu) oraz jamy brzusznej. Wielkość ciśnienia hydrostatycznego zależy od głębokości zanurzenia. Siła wyporu i ciśnienie hydrostatyczne zmniejszają do minimum pracę statyczną mięśni, konieczną do utrzymania pionowego ułożenia ciała oraz wpływają na odciążenie stawów i kręgosłupa. Umożliwia to dłuższe wykonywanie ruchów, które na lądzie znacznie szybciej podowują zmęcznie. Podnosi także bezpieczeństwo wykonywanych ćwiczeń.
Kolejną istotną właściwością wody jest jej lepkość. Ruchy wykonywane w wodzie natrafiają na opór związany z jej spójnością i lepkością. Opór ten zależny od szybkości ruchów oraz wielkości powierzchni ciała.
Planowanie treningu gimnastycznego w wodzie wiąże się ze zrozumieniem ogromnej różnicy pomiędzy ćwiczeniami na lądzie i w wodzie. Różnica ta jest głównym powodem, dla którego przenosimy zajęcia z sali do basenu.
Zasady dobierania ćwiczeń i prowadzenia treningu w wodie są ściśle określone. Instruktor musi być przeszkolony i dosknale przygotowany na każdej lekcji. Powinien także znać zasady ratownictwa wodnego i bezpieczeństwa na basenach. Można wyróżnić kilka rodzajów zajęć w wodzie, które z powodzeniem oferują poszczególne pływalnie. Ich rodzaj w dużym stopniu zależy od warunków, jakie są dostępne, tzn. wielkości i głębokości basenu oraz używanego sprzętu. Zajęcia mogą odbywać się w wodzie płytkiej (głębokość do pasa), wodzie o średniej głębokość (do klatki piersiowej) i głębokiej (brak kontaktu z iała z dnem). W czasie jednych zajęć możliwe jest przemieszczanie się z płytkiej wody na głęboką. Zależnie od głębokości zmienia się rodzaj treningu. W wodzie płytkiej i średniej ćwiczenia mogą być wykonywane bez dodatkowego sprzętu. W tym przypadku planuje sie zajęcia choreograficzne o charakterze aerobowym lub zajęcia wzmacniające mięśnie przy wykorzystaniu oporu wody. Natomiast woda głęboka obliguje do użycia sprzętu zwiększającego pływalność i pozwalającego na swobodne unoszenie się na jej powierzchni.

Do najczęściej stosowanych przyrządów należą:
- pasy wypornościowe- wykonane z pianki, zapinane wokół tułowia. Ćwiczenia z użyciem pasów należą do najbardziej atrakcyjnych. Praca na średniej i głębokiej wodzie z użyciem pasa daje najwięcej możliwości ćwiczeń przy optymalnych warunkach odciążenia i całkowitym braku lub minimalnym impakcie. Utrzymanie pozycji pionowej wymaga napięcia mięśni brzucha, grzbietu i pośladków oraz utrzymania tego napięcia prawie przez cały czas zajęć. Ruchy rąk i nóg powodują zachwianie równowagi ciała. W celu jej odzyskania uruchomiona jest maksymalna liczba mięśni. Każdy ruch wykonywany w wodzie zmusza do pokonania jej oporu przez cały czas zajęć. Ruchy rąk i nóg powodują zachwianie równowagi ciała. W celu jej odzyskania uruchomiana jest maksymalna liczba mięśni. Każdy ruch wykonywany w wodzie zmusza do pokonania jej oporu, przez co ruchy w każdym kierunku wpływają na prace mięśni. Jeżeli zwiększeniu ulega tempo ćwiczeń praca staje się bardziej efektywna. Używanie pasa wpływa dodatnio na bezpieczeństwo zajęć. Wiele osób nie potrafi pływać i wręcz boi się wody, pas nie krępuje ruchów oraz pozwala bez trudu utrzymać się na wodzie. Warto też wspomnieć, że użycie psa pozwala utrzymać pozycję pionową bez konieczności zanurzania głowy.
- tzw. makarony- piankowe walce, zwiększające pływalność, nie zapewniają takiego komfortu jak pasy, lecz wykorzystywane są na wiele innych sposobów (ćwiczenia ramion, klatki piersiowej itp.),
- piankowe sztangi i ciężarki- lekkie piankowe hantle pływają na wodzie, użycie ich pod powierzchnią wody powoduje znaczy opór, stosowane są także jako elementy wypornościowe,
- buty wypornościowe- często używane razem z pasem, pozwalają stosować szereg ćwiczeń uaktywniających dolne partie ciała.

Do treningu w wodzie używa się także przyborów zwiększających opór. Należy do nich przede wszystkich: rękawice, piankowe ciężarki, plastikowe butelki wypełnione powietrzem, specjalne kołowrotki, przypinane do rąk lub nóg odcinki plastku (zwiększające opór), specjalne platformy (podobne do stepów) zwiększające atrakcyjność zajęć.
Środowisko wodne umożliwia wykonywanie ćwiczeń, które dla niektórych osób są niemożliwe do wykonania na lądzie, gdyż są bolesne i zbyt trudne. Wodne zajęcia polecane są jako forma usprawniania, dostępna dla wszystkich: dla osób po operacjach, otyłych, starszych, cierpiących na artretyzm, osteoporozę, mających problemy z układem kostno-stawowym. W wodzie bez obaw mogą też ćwiczyć kobiet w ciąży.
Osoby regularnie korzystające z tego rodzaju zajęć obserwują wzrost wytrzymałości organizmu, zwiększenie siły mięśniowej, poprawę gibkości i rozciągnięcia oraz utratę wagi ciała. Aqua fitness szczególnie polecany jest dla pań (panów) nie przywyklych do dużego wysiłku fizycznego. Aqua robic wiąże sie z nieco wyższą intensywnością ćwiczen, dodatkowo zajęcia prowadzone są przy specjalnie dobranej muzyce.
Wodna gimnastyka może być jednynym rodzajem aktywności, może też uzupełniać trening innego rodzaju. Korzyści płynące z ćwiczeń w wodzie są nieocenione. Jako nowa forma aktyności ruchowej gimnastyka w wodzie zdobywa sobie coraz wiekszą rzeszę zwolenników.

Inną ważną cechą jest lepkość, czyli tarcie wewnętrzne. Lepkość cieczy maleje wraz ze wzrostem temperatury, co hamuje migracje cząsteczek wody w tkankach w niższych temperaturach. W zasadzie, wodę można uważać przy umiarkowanych ciśnieniach za ciecz o małej lepkości i ściśliwości. Wraz ze wzrostem ciśnienia lepkość rośnie dość znacznie, co trzeba uwzględniać we wszelkich projektach instalacji pracujących w wyższych ciśnieniach.

Kolejną własnością wody odróżniająca ją od innych cieczy jest jej wysokie napięcie powierzchniowe. Wyższe wartości napięcie powierzchniowe osiąga tylko dla stopionych metali. Jest ono związane z oddziaływaniami międzycząsteczkowymi (zależnymi od temperatury) poprzez wiązania wodorowe łączącymi cząsteczki wody w duże asocjaty. Wraz ze wzrostem temperatury napięcie powierzchniowe wody maleje. Zjawiskiem związanym z napięciem powierzchniowym jest menisk (określony kształt powierzchni wody). Jego kształt zależy od wartości sił spójności i sił przylegania. Gdy siły spójności są większe od sił przylegania tworzy się menisk wypukły (np. woda w naczyniu szklanym pokrytym parafiną), gdy jest odwrotnie, tworzy się menisk wklęsły (np. woda w szklanym naczyniu). Z kolei tworzenie menisku wklęsłego pociąga za sobą zjawisko włoskowatości (wznoszenie cieczy w kapilarach).

Woda jest mokra, bo siły spójności są mniejsze od sił przylegania.
Jak wkładamy palec do szklanki z wodą to działamy siłami przylegania i przyciągamy cząsteczki wody. A że siły spójności wody są zbyt małe to przyciągnięte przez nas cząsteczki wody zostają nam na palcu :)

Kąpiel już w kulturach starożytnych była ważnym elementem codzienności, z czasem stając się prawdziwym rytuałem o głębokim znaczeniu obyczajowym, a także religijnym. Starożytni Rzymianie zażywali kąpieli, by obmyć ciało, lecz także zapewnić czystość duchową. W codziennym życiu, większość obywateli Rzymu korzystała z czynnych od południa do zmierzchu term. Termy były to publiczne łaźnie, w których można było zażywać różnego rodzaju kąpieli: zimnych, gorących i parowych. W sali kąpieli zimnych znajdował się basen pływacki, w sali kąpieli gorących wanny lub basen z gorącą woda. Sale ogrzewano gorącym powietrzem doprowadzanym z podziemnego paleniska systemem rur znajdujących się pod posadzką i w ścianach. Rytualne kąpiele przetrwały do dzisiaj również w kulturze wschodniej. W Indiach na początku stycznia co sześć lat odbywa się święto polegające na rytualnej kąpieli w nurcie Gangesu.

W dzisiejszych czasach kąpiel to także nie tylko prosty zabieg higieniczny. Najczęściej jest to nieoceniona chwila przyjemności połączona z codzienną pielęgnacją ciała. Kąpiel to także więcej niż tylko relaks i odprężenie po ciężkim dniu. Odpowiednio dobrane składniki dodane do ciepłej wody doskonale wpływają na nasze ciało, pielęgnują je i wzmacniają.
Niesłychanie popularne są także kąpiele lecznicze, polecane przy wielu rozmaitych schorzeniach. Łacińskie słowo balneum oznacza kąpiel, łaźnię, stąd pochodzi nazwa balneologia, zajmująca się m.in. leczeniem kąpielami wodnymi. Zabiegom balneoterapeutycznym najłatwiej jest poddawać się w sanatoriach, ale niektóre można przeprowadzać w domowych warunkach.
Prysznic i kąpiel, którym poddajemy się we własnej łazience, mogą też mieć terapeutyczny charakter. Leczniczy prysznic z silnego strumienia chłodnej wody (ok. 22 st. C) pobudza krążenie. Gdy do bolących miejsc dociera więcej krwi, rozgrzewają się one i ból ustępuje. Chłodny prysznic działa korzystnie na układ nerwowy, mięśniowo-stawowy, podnosi odporność, przyspiesza przemianę materii. Zabieg rozpoczynamy od polewania ciała ciepłą wodą, potem stopniowo obniżamy jej temperaturę (nawet do 18 st. C) i po 10 min podwyższamy ją nieco. Zabieg kończymy chłodnym strumieniem. Potem energicznie się wycieramy. Gorąca kąpiel działa rozkurczowo, łagodzi bóle mięśni, podnosi ciśnienie i ułatwia oczyszczanie organizmu z toksyn. Nie powinna trwać dłużej niż 10 min. Na zakończenie polewamy się wodą o temperaturze ciała.

Kąpiele lecznicze ( wg Straburzyńskiego 1988 ) - do kąpieli leczniczych zalicza się tylko kąpiele przy użyciu naturalnych tworzyw uzdrowiskowych, tj. wód leczniczych, towarzyszących im gazów oraz peloidów.
Sztuczne kąpiele lecznicze ( wg Staburzyńskiego 1988 ) - kąpiele w roztworach różnych soli w wodzie gospodarczej oraz gazach technicznych.
Można zaproponować nazwy i podział:
- naturalne kąpiele lecznicze
- sztuczne kąpiele lecznicze
- kąpiele lecznicze w wodzie gospodarczej,
a więc kąpiele lecznicze to różnego rodzaju kąpiele wykorzystywane w celach zdrowotnych i terapeutycznych ( wszystkie kąpiele poza higienicznymi ).

Hydroterapia jest to metoda leczenia polegająca na zewnętrznym stosowaniu wody. Podstawę leczniczego działania stanowi odpowiednia temperatura lub ciśnienie wody użytej odpowiednio do zabiegów leczniczych ja i profilaktycznych (SPA).  Woda działa na nasz organizm w trojaki sposób: fizykochemiczny, mechaniczny oraz termiczny. Zabiegi te powodują rozluźnienie mięśni, przekrwienie tkanek, zwiększenie odpływu chłonki i dopływ krwi żylnej do serca.
Zabiegi w hydroterapii możemy podzielić na:
1 Zabiegi z wykorzystaniem ciśnienia hydrostatycznego wody:
    - kąpiele całkowite częściowe,
    - kąpiele perełkowe, tlenowe,
    - kąpiele aromatyczne,
    - masaż podwodny,
2 Zabiegi z wykorzystaniem ciśnienia strumienia wody:
    - polewanie,
    - natryski stałe, ruchome,
3 Zabiegi za pośrednictwem tkanin:
    - nacieranie, zawijanie,
    - okłady, kompresy

Kąpiele stanowią doskonałe przygotowanie do masażu i zabiegów kosmetycznych:

• kąpiel solankowa - zabieg w wodzie nasyconej jodem, wspomagającym odchudzanie. Zawarty w solance brom działa uspakajająco i relaksujące

• kąpiel doktora Kneippa - metoda leczenia oparta na hartowaniu ciała. W trakcie leczenia zalecane są zimne kąpiele, chodzenie boso po rosie i śniegu, ruch na świeżym powietrzu oraz dieta bogata w warzywa i zawierająca małą ilość mięsa. Często pod tą nazwą w ośrodkach odnowy biologicznej kryje się gorąco - zimne odświeżające kąpiele, doskonałe podczas rekonwalescencji. Ten rodzaj kąpieli wzmacnia system obronny organizmu

• kąpiele aromatyczne - kąpiel z dodatkiem olejków eterycznych będących składnikami wielu ziół. Działanie kąpieli aromatycznych ma charakter kompleksowy. W czasie kąpieli na organizm działają: ciśnienie hydrostatyczne, temperatura wody oraz olejki eteryczne, które podczas kąpieli wchłaniają się przez skórę

• kąpiel perełkowa - kąpiel z masażem powietrznym. Sprężone powietrze wypychane jest przez specjalne dmuchawy i wydostaje się przez dysze umieszczone najczęściej w dnie wanny. W jednej wannie umieszczonych jest od 40 do 150 otworów. Powietrze jest lekko podgrzewane, aby kapiący się nie odczuwał nieprzyjemnego uczucia zimna. Wielkość bąbli powietrznych zależy od wielkości otworów dysz. Bąble powietrzne masują ciało bardziej delikatnie niż woda w czasie hydromasażu. Kąpiel perełkowa relaksuje i odpręża. Można ją wzbogacić dodając olejków eterycznych, koncentratów substancji ziołowych lub mineralnych. W niektórych wannach dodatkowo montowane są dmuchawy z ozonatorem zapewniając tym samym zonowy masaż powietrzny.

• masaż podwodny (hydromasaż) wykonuje się na ciele zanurzonego pacjenta używając strumienia wody z gumowego węża pod ściśle dawkowanym ciśnieniem 2-4 atmosfer. Hydromasaż wykonuje się w tanku Hubbarda lub specjalnie wyposażonych wannach. Masaż podwodny wpływa wybiórczo na określone grupy mięśni. Odmianą masażu podwodnego jest masaż wirowy (wirówka). Taki masaż wykonuje się poprzez działanie wirującej wody na zanurzoną w niej kończynę. Hydromasaż sprawdza się w kosmetyce. Redukuje tkankę tłuszczową i cellulit, wygładza i ożywia skórę, polepsza jej ukrwienie. Otwiera pory, dzięki czemu ma działanie oczyszczające. Badania naukowe wykazały, że kąpiel perełkowa jest o 80% skuteczniejsza pod względem oczyszczania niż zwykła woda.

Bicze szkockie - zabieg polegający na polewaniu całego ciała skupionym bądź wachlarzowatym strumieniem wody, stosując na zmianę natrysk deszczowy i kolczasty. Z reguły przez 1-2 min stosuje się wodę o temperaturze 40 st. C, potem przez 20-30 sekund wodę o temperaturze 20 st. C lub niższej. Zabiegi w takim układzie powtarza się dwa razy. Bicze oprócz działania termicznego mają bardzo silne działanie mechaniczne, stanowią one formę masażu wodnego. Bicze mogą być wykonywane na całym ciele lub częściowo. Wpływają stabilizująco na autonomiczny układ nerwowy, pobudzają krążenie, oddychanie i przemianę. Wskazane są przy nerwicach, zaburzeniach krążenia obwodowego, zanikach mięśniowych, stanach po złamaniach, skręceniach, stanach po urazach tkanek miękkich, zwyrodnieniach stawów, otyłości, schorzeniach ginekologicznych.

Inne stosowane kąpiele:

KĄPIELE MINERALNE (dzielono w zależności od użytego medium zabiegowego):
1. kąpiele solankowe,
2. kąpiele kwasowęglowe ,
3. kąpiele siarczkowo-siarkowodorowe,
4. kąpiele radoczynne,
5. kąpiele ozonowe

Kąpiele medyczne ( wg Pratzela i Schnitzera ) - do których zaliczamy:
- kąpiele w naturalnych tworzywach uzdrowiskowych
- kąpiele w wodzie , w której rozpuszczono naturalne tworzywa uzdrowiskowe
- kąpiele w wodzie z dodatkiem roślin leczniczych.

Dysponując w domu tylko jedną sauną, możemy korzystać z trzech rodzajów kąpieli. Wystarczy odpowiednio ustawiać temperaturę i poziom wilgotności. I tak można wyróżnić trzy formy kąpieli w saunie: sauna mokra, sauna sucha, sauna parowo-ziołowa.

to odnowa
biologiczna, tlen, antyutleniacze, antyoksydanty, młodość ciała i ducha, odmładzanie
organizmu, aromaterapia, ozonoterapia, bar tlenowy, witalność.

Działanie tlenoterapii (ozonoterapii):
odmładzanie organizmu; dezynfekcja
(bakteriobójcze, grzybobójcze oraz wirusobójcze; wzmacnianie odporności
organizmu; stymulator krążenia, oparzenia, infekcje wirusowe. Jako terapia
uzupełniająca w leczeniu różnych odmian raka.

Kiedy
i komu potrzebna jest terapia tlenowa? Wszyscy
jej potrzebują: dzieci, młodzież, dorośli, kobiety i mężczyźni. Kiedy? -
zawsze i systematycznie.

KOBIETY
- Terapia
tlenowa powinna być stałym zabiegiem kosmetycznym dla Pań dbających o
siebie. Terapia tlenowa powoduje, że skóra staje się zdrowsza. Lepsze
dotlenienie organizmu to znakomita kosmetyka od wewnątrz. Na skórze nie widać
zmęczenia i nie tworzą się zmarszczki. Od wielu lat z terapii tlenowej
korzystają aktorki, modelki i piosenkarki.

Najseksowniejsza
babcia Tina Turner przekroczyła już 60-tkę. Ale jej wiek tlenowy ocenia się
na 30 lat.

Sposób
na przedłużenie młodości jest prosty � więcej tlenu.
Odpowiednio dotleniony organizm ma lepszą przemianę materii, szybciej się
regeneruje, wolniej starzeje, a choruje rzadko lub wcale. Skoro szalejącej po
scenie Tinie wystarcza kilka seansów tlenowych tygodniowo, dlaczego nie pójść
w jej ślady?

Niedoboru tlenu w organizmie nie da się łatwo uzupełnić, bo oddychamy byle
jak i byle czym. Rachunek jest
prosty � im mniej tlenu dostarczamy komórkom, tym częściej zapadamy na
infekcje. Dlatego skorzystać należy z terapii tlenowej.

---