Reforma bankowa w Polsce w latach 1988 - 1989
W latach 1988 i 1989 w Polsce rozpoczęła się budowa nowoczesnego sektora finansowego odpowiadającego zasadom gospodarki rynkowej wraz z podjęciem reformy bankowej, polegającej na wprowadzeniu dwuszczeblowego systemu bankowego. W 1988 r. RM zatwierdziła dokument opracowany przez NBP zawierający założenia reformy bankowości polskiej:
oddzielenie Banku Centralnego od banków komercyjnych,
utworzenie na bazie 430 oddziałów będących w strukturze NBP 9 banków depozytowo-kredytowych konkurencyjnych względem siebie: Bank Śląski, Bank zachodni, BPH w Krakowie, PBG w Łodzi, PBK w Warszawie, BDK w Lublinie, WBK w Poznaniu, Bank Gdański, Pomorski Bank Kredytowy.
zliberalizowanie warunków wejścia do sektora bankowego przez kapitał zagraniczny i osoby prywatne,
zniesienie przedmiotowego, podmiotowego i terytorialnego ograniczenia działalności banków,
wprowadzenie zasady swobodnego wyboru banku przez klientów oraz oparcie stosunku banków z klientami na umowie cywilno-prawnej,
uzyskanie przez banki pełnej samodzielności finansowej oraz w dziedzinie kształtowania stóp procentowych i warunków prowadzenia działalności kredytowej,
przebudowano stosunki Bank Centralny - banki komercyjne /od tej pory oddziaływanie BC na banki komercyjne - jak na Zachodzie/,
wprowadzono regulacje bankowe oraz utworzono instytucję nadzoru bankowego w celu zabezpieczenia depozytów bankowych .