Temat : Komunikacja społeczna w wymiarze środowiskowym.
Ten rodzaj komunikacji najczęściej określany jest poprzez pryzmat strategii personalnej, przy czym zwrócić uwagę musimy na następujące przesłanki : polemikę, technikę odzwierciedlania, parafrazowania oraz potwierdzania.
Analizując komunikację z punktu widzenia jej skuteczności w różnych zbiorach społecznych, możemy dokonać następujących rozróżnień :
- wertykalny - obejmuje on tzw. komunikację pionową w górę i w dół, typowa treść takich przekazów obejmuje dyrektywy dotyczące sposobu wykonywania określonych zadań jak również wszelkiego rodzaju wnioski czy prośby (rodzice- dzieci, przełożony- podwładny).
- w układzie o kierunku horyzontalnym komunikacja ma miejsce wówczas gdy przebiega między jednostkami i grupami znajdującymi się na tym samym poziomie organizacyjnym. Ułatwia ona koordynację działań a także może być wykorzystana do wspólnego rozwiązywania problemów.
- komunikacja o kierunku diagonalnym (poprzecznym) - ma miejsce wówczas, kiedy pojawiają się czynniki uniemożliwiające, zakłócające lub zniekształcające przepływ informacji.
Określa się to mianem barier komunikacyjnych, które mogą mieć wymiar psychiczno-społeczny lub fizyczny np. różnice percepcyjne, różne stany emocjonalne, dystans hierarchiczny, brak zaufania, brak koncentracji, presja czasu, nikła użyteczność treści.
Istotną zasadą w komunikacji międzyludzkiej jest zachowanie spójności pomiędzy przekazem werbalnym a ekspresją niewerbalną.
Komunikacja społeczna wykład 8