Jednégo dnia dwaj knôpi szlë so ze szkołë. Wnym uzdrzelë orzech.

- To je mój orzech - zawrzeszczôł jeden z knôpów. - Jô go pierszi postrzégł.

- On je mój, bo to jô go pierszi podniósł - spiérôł sã jego drëch.

Uczëł nen sztrid jinszi knôp ë rzekł:

- Dôjta mie nen orzech. Jô waju pogodzã.

Przegrizł orzech, pół skorëpczi dôł jednému, pół - drëdżému, a jąderkò zjôdł sóm.

- To je moja nôdgroda za pogodzenié waju - rzekł.

Jednégo dnia dwaj knôpi szlë so ze szkołë. Wnym uzdrzelë orzech.

- To je mój orzech - zawrzeszczôł jeden z knôpów. - Jô go pierszi postrzégł.

- On je mój, bo to jô go pierszi podniósł - spiérôł sã jego drëch.

Uczëł nen sztrid jinszi knôp ë rzekł:

- Dôjta mie nen orzech. Jô waju pogodzã.

Przegrizł orzech, pół skorëpczi dôł jednému, pół - drëdżému, a jąderkò zjôdł sóm.

- To je moja nôdgroda za pogodzenié waju - rzekł.

Jednégo dnia dwaj knôpi szlë so ze szkołë. Wnym uzdrzelë orzech.

- To je mój orzech - zawrzeszczôł jeden z knôpów. - Jô go pierszi postrzégł.

- On je mój, bo to jô go pierszi podniósł - spiérôł sã jego drëch.

Uczëł nen sztrid jinszi knôp ë rzekł:

- Dôjta mie nen orzech. Jô waju pogodzã.

Przegrizł orzech, pół skorëpczi dôł jednému, pół - drëdżému, a jąderkò zjôdł sóm.

- To je moja nôdgroda za pogodzenié waju - rzekł.

---