materialy 21cyfrowa metoda uzyskiwania ortofotomapy, materiały


Pod pojęciem cyfrowej ortofotomapy należy rozumieć rastrowe zapisany obraz powierzchni terenu przetworzony z obrazów źródłowych do postaci kartometrycznej. Chcąc zachować źródłową zawartość informacyjną lotni­czych zdjęć na etapie skanowania (zamiana postaci analogowej na cyfrową) stosowany jest mały wymiar piksela. Praktycznie stosowane są rozmiary piksela 7,5-30 urn w zależności od rodzaju dalszego przeznaczenia i wykorzys­tania zapisu cyfrowego oraz relacji skalowej skala zdjęcia/skala opracowania. W efekcie w technologiach cyfrowych operujemy bardzo dużymi zbiorami danych (przykładowo lotnicze zdjęcie monochromatyczne zeskanowane pikselem o rozmiarach 12,5 urn tworzy plik 352 MB, a zdjęcie barwne odpowied­nio trzy razy większy).

Technika cyfrowej ortofotografii pozwala przetworzyć obraz utworzony w dowolnej projekcji na obraz wynikowy w odwzorowaniu ortogonalnym. Do procesu korekcji geometrycznej wpływu orientacji zewnętrznej urządzenia rejestrującego oraz deniwelacji terenu określane są wcześniej parametry orien­tacji zewnętrznej zdjęcia oraz Numeryczny Model Terenu (DTM). Samo prze­twarzanie ze względu na ilość danych (pikseli) podlegających obróbce wyko­nywane jest na specjalizowanych stacjach roboczych.

Produkt w postaci cyfrowej ortofotomapy powinien charakteryzować się określoną kartometrycznością oraz jakością radiometryczną.

Tradycyjnie cyfrowa ortofotomapa jest wizualizowana na podłożu papiero­wym. Do tego celu stosowane są specjalistyczne naświetlarki lub plotery atramentowe. Plotery atramentowe pozwalają na tworzenie pojedynczych kopii. Przy planowanym wielonakładowym upowszechnianiu produktu należy wytworzyć folie wydawnicze do druku na naświetlarce.

Przy tym sposobie upowszechniania produktu finalnego zakładana jest jego kartometryczność na poziomie m = ±0,2 mm w skali drukowanej mapy.

Obrazy ortofotograficzne w formie cyfrowej stanowią często jedną z warstw w bazie danych SIT/GIS i w takim przypadku zakładany jest wynikowy wy­miar piksela w terenie. Przy tworzeniu cyfrowej orofotomapy dla takich po­trzeb zakłada się, że kartometryczność nie powinna być niższa niż wymiar piksela.

Omawiana kartometryczność cyfrowej ortofotomapy jest rozumiana jako bezwzględna dokładność lokalizacji elementów terenowych względem ze­wnętrznego układu odniesienia. Oczywiście należy pamiętać, że z taką precy­zją będą odwzorowane na cyfrowej ortofotomapie jedynie elementy leżące na powierzchni topograficznej, którą w procesie przetwarzania reprezentuje DTM. Wszystkie obiekty terenowe „wystające" z powierzchni terenu będą w dal­szym ciągu na cyfrowej ortofotomapie prezentowane w sposób zniekształcony. Co prawda prowadzone są prace nad wyeliminowaniem tego mankamentu produktu poprzez generowanie tzw. „true" ortofotomapy. Jednak ta technolo­gia jest uzależniona zarówno od posiadania odpowiedniego oprogramowania, jak również sporządzania do tego celu w odpowiedni sposób zdjęć lotniczych.

Poza scharakteryzowaną bezwzględną dokładnością obiektów odwzorowa­nych na cyfrowej ortofotomapie należy poruszyć jeszcze zagadnienie dokład­ności względnej na tym produkcie. Problem ten występuje przy tworzeniu ortofotomapy z kilku obrazów źródłowych. Omawiane niezgodności obniżają głównie wrażenie wizualne (nie pogarszają dokładności bezwzględnej) i są widoczne na stykach elementów liniowych mozaikowanych (łączonych) ortofotografii. Taki efekt będzie zauważalny gdy przekroczy wymiar piksela wyni­kowego i powstaje przy indywidualnym odtwarzaniu orientacji zdjęć lotni­czych w oparciu o terenowe punkty osnowy. Wpływ tego czynnika można ograniczać na etapie mozaikowania poprzez odpowiedni dobór przebiegu linii połączenia. Chcąc całkowicie uniknąć wpływu tego czynnika należy przepro­wadzić proces aerotriangulacji dla wykorzystywanego zespołu zdjęć i określo­ne w ten sposób parametry orientacji zewnętrznej tych zdjęć bezpośrednio wykorzystywać w procesie generowania cyfrowych ortofotografii wchodzą­cych w skład ortofotomapy.

Osobnym problemem jest właściwa jakość radiometryczna tworzonej orto­fotomapy. Błędy tonalne tworzonego produktu mogą mieć następujące przy­czyny:

Dzięki cyfrowej obróbce obrazu cytowane błędy są możliwe do skorygo­wania i nie muszą obciążać produktu finalnego. Praktycznie dla cyfrowej modyfikacji radiometrycznej możemy używać większość oprogramowania teledektycyjnego. Programy te jednak najczęściej wprowadzają zmiany według przyjętego (wybranego) algorytmu dla całej powierzchni obrazu cyfrowego. Korekcja lokalna wynikająca z potrzeby likwidacji wpływu np. topografii terenu jest w praktyce trudna do zrealizowania. Najczęściej wyspecjalizowane firmy wykonujące ortofotomapy mają własne oprogramowanie, którego nie upowszechniają. Bardzo często, aby ograniczyć potrzebę wykonywania korekcji radiometrycznej, wykonywane są zdjęcia celowane. Przy takim podejściu cyfrowa ortofotomapa powstaje z przetwarzania jednego zdjęcia obejmującego obszar całego arkusza. Dobrej jakości zdjęcie lotniczej w takim przypadku eliminuje potrzebę korekcji radiometrycznej. Takie rozwiązanie jest ekonomi­cznie uzasadnione, o czym świadczą wykonywane projekty cyfrowej ortofotomapy w krajach zachodnich.

Analizując produkt w postaci cyfrowej ortofotomapy należy zasygnalizo­wać problem jej dystrybucji. Istnieje możliwość tworzenia wydruków tej mapy i dalsze tradycyjne jej wykorzystywanie. Jednak w przypadku produktu cyfro­wego korzystnym jest jego wykorzystywanie również w postaci cyfrowej u użyt­kownika poprzez wykorzystywanie dostępnych przeglądarek typu Arc-View. Oczywiście wymaga to określenia standardu wymiany danych dostosowanego do wymagań oprogramowania aplikacyjnego i zapis produktu finalnego w od­powiedniej postaci. Ze względu na obecne upowszechnienie mikrokomputerów personalnych najkorzystniejszym jest zapis na płytach CD-ROM w formacie TIFF. Tak zapisana cyfrowa ortofotomapa może być eksploatowana jako od­dzielna warstwa w systemach GIS i stanowić tło dla planowania przestrzenne­go lub tworzenia opracowań tematycznych w technice hybrydowej z wykorzy­staniem metody monoplotingu.

21. Cyfrowa metoda uzyskiwania ortofotomapy.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Ostatnia+metoda, metodologia, materiały na zajęcia
mat bud - kruszywo metoda iteracji, Studia, II rok, Materiały Budowlane 2
111-4, materiały studia, 111. WYZNACZANIE SZEROKOŚCI PRZERWY ENERGETYCZNEJ W PÓŁPRZEWODNIKU METODĄ T
Analiza porfelowa metodą Markowitza, Materiały AGH- zarządzanie finansami, finanse przedsiębiorstw,
Metoda Brinellatel, Politechnika Lubelska, semestr 1, Inżynieria Materiałowa
Metoda gimnastyki, pedagogika I-III, edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna - materiały dla nauczyci
Metoda dobrego stratu Marty Bogdanowicz, Materiały metodyczne
metodaJG, STUDIA MATERIAŁY, MATEMATYKA
Wyznaczenie odporności na pękanie materiałów kruchych- metoda MML, Mechanika i Budowa Maszyn PŚK, Me
Analiza stanu naprężenia metodą elastooptyczną, Wytrzymałość materiałów(1)
Projektowanie betonu zwykłego metodą zaczynu, Prywatne, Uczelnia, Budownictwo, II Semestr, Materiały
metoda zaczynu, Studia, II rok, Materiały Budowlane 2
METODA 3 RÓWNAŃ- wzorki, NAUKA, budownictwo nowe 4.12.2011, Materiały budowlane
(), materiały zaawansowane technologicznie L, Zagadnienia wyznaczanie momentu dipolowego substancji
Powtórzenie materiału metoda zabawowa, metody sprawdzające
Wytrzymałość materiałów, Pomiar odkształceń - metoda elektrycznych tensometrów, Badanie odkształceń

więcej podobnych podstron