Scenariusz apelu z okazji pożegnania klasy III gimnazjum

Występują: uczniowie klasy II

Narrator 1: Drogie Koleżanki i Koledzy! Dzisiejsza uroczystość zamyka bardzo ważny etap w Waszym życiu. Spędziliście w tych murach wiele chwil radosnych i smutnych, przeszliście drogę od wystraszonego pierwszaka do absolwenta, który stoi przed wyborem dalszej drogi życiowej. Czy pamiętacie ten dzień, gdy weszliście po raz pierwszy do tej szkoły? Czuliście niepewność, nie mieliście pojęcia, co Was tu może spotkać. Powoli dorastaliście, nabieraliście doświadczenia i pewności siebie.

Narrator 2: Nie sposób, kończąc pewien etap w życiu, nie zadumać się nad przeszłością. Nie sposób też nie zerknąć nieśmiało w przyszłość. Robicie to teraz. Zadajecie sobie pytania - co Was czeka? Jakie niespodzianki przygotował Wam los? Jakich ludzi spotkacie na swojej drodze? Jacy staniecie się Wy sami pod wpływem nowych doświadczeń?

Recytator 1: Ludzie potrafią zadziwiać.

Zabierają się do czegoś z zapałem,

Poświęcają na coś całe życie,

Wkraczają na drogę wiodącą ku czemuś wielkiemu...

Czują się mocni,

Ale tylko do czasu pierwszych trudności,

Ciężkich chwil, niepowodzeń.

Kiedy muszą iść przez mrok,

Zaczynają się bać i wycofują się.

Mówią:

Recytator 2: „To dla mnie za trudne, mam już dosyć!”

Recytator 3: „Nie mogę dłużej! Po co miałbym się męczyć?”

Recytator 4: „Inni są temu winni - to otoczenie, układy, struktury...”

Recytator 5: Takiemu człowiekowi czegoś brak: kręgosłupa!

Kręgosłup oznacza konsekwencję, stałość,

Zaufanie do samego siebie,

Do swoich zdolności,

Do własnej wartości,

Do otaczających ludzi.

Kręgosłup to panowanie nad swymi uczuciami i nastrojami.

Kręgosłup to zdolność przetrwania.

Recytator 6: Są ludzie, którym dlatego brak kręgosłupa,

Bo takimi się urodzili.

Istnieją też ludzie, którym brak kręgosłupa,

Bo takimi się stali,

Bo w ich wychowaniu słowa: „odwaga”, „charakter”, „siła woli” i „ofiara” -

Były tabu.

Recytator 7: Są też ludzie, którym brak kręgosłupa,

Gdyż pod ciężarem własnego życia go złamali,

Albo którym został on przetrącony

Przez ludzką bezwzględność.

Recytator 8: Wam też potrzebny jest kręgosłup,

Aby iść z godnością jak człowiek,

Aby nie zwieszać głowy,

Aby przyjmować na siebie odpowiedzialność

I znosić ciężary i smutki,

I aby nie ustępować wobec przemocy,

Ani przed nikim się nie płaszczyć za pieniądze.

Recytator 9: Potrzebny jest więc kręgosłup,

Aby wytrzymać tam, gdzie inni rezygnują,

Aby iść wyprostowanym,

Własną, obraną przez siebie drogą.

Piosenka „Przeżyj to sam” z repertuaru zespołu Lombard

Recytator 10: Idź wyprostowany wśród tych, co na kolanach,

Wśród odwróconych plecami i obalonych w proch.

Ocalałeś nie po to, aby tylko żyć.

Masz mało czasu - trzeba dać świadectwo.

Bądź odważny gdy rozum zawodzi. Bądź odważny -

W ostatecznym rachunku jedynie to się liczy.

A gniew Twój silny niech będzie jak morze

Ilekroć usłyszysz głos poniżanych i bitych.

Recytator 11: Strzeż się jednak dumy niepotrzebnej.

Oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz

I powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych?

Strzeż się oschłości serca. Kochaj źródło zaranne,

Ptaka o imieniu nieznanym, dąb zimowy,

Światło na murze, splendor nieba.

Czuwaj i idź, dopóki krew obraca w piersi Twoją ciemną gwiazdę.

Powtarzaj wielkie słowa. Powtarzaj je z uporem

Bądź wierny.

Idź.

Piosenka „Wędrówką życie jest człowieka” z repertuaru Starego Dobrego Małżeństwa
(lub recytacja na tle melodii):

Wędrówką jedną życie jest człowieka;

Idzie wciąż, dalej wciąż.

Dokąd? Skąd? Dokąd? Skąd?

Jak zjawa senna życie jest człowieka;

Zjawia się, dotknąć chcesz,

Lecz ucieka. Lecz ucieka!

Ref.: To nic! To nic! To nic!

Dopóki sił - jednak iść, przecież iść, będę iść.

To nic! To nic! To nic!

Dopóki sił - będę szedł, będę biegł, nie dam się.

Wędrówką jedną życie jest człowieka;

Idzie tam, idzie tu.

Brak mu tchu. Brak mu tchu!

Jak chmura zwiewna życie jest człowieka;

Płynie wzwyż, płynie w niż.

Śmierć go czeka. Śmierć go czeka!

Ref.: To nic! (...)

Narrator 1: Drogie Koleżanki i Koledzy! Nieuchronnie nadszedł czas pożegnania. Dziś kończy się ważny etap Waszego życia. Nim się rozstaniemy, przyjmijcie na dalszą drogę z serca płynące życzenia:

Narrator 2: - zdrowia i uśmiechu,

• wytrwałości i optymizmu,

• wiary w siebie i innych,

• miłości najbliższych, bliskich i dalekich

• oraz wytrwałości w mężnym znoszeniu zmiennych wyroków Fortuny.

Narrator 1: A na pamiątkę wspólnie spędzonych lat przyjmijcie od nas te symboliczne upominki.

{następuje wręczenie upominków uczniom klasy kończącej szkołę przez młodszych kolegów}

Opracowanie: Małgorzata Dziedzic

3

---