Tajemnica I: Zmartwychwstanie
Kiedy umiera człowiek, to już nie można z nim rozmawiać i już nie może nas pogłaskać, pocałować i dać nam coś dobrego swoimi rękami. Ciało zmarłego zostaje bowiem pochowane w ziemi i rozsypuje się w proch. Pierwszym Zmarłym, który nawet po śmierci rozmawia z nami i dotyka naszych ust i serc jest Pan Jezus.
Jego Ciało nawet po śmierci pozostało między nami, bo po trzech dniach pobytu w grobie Pan Jezus zmartwychwstał i już więcej nie umiera. Dlatego wszyscy ludzie, którzy żyli na ziemi, mogli mówić do Niego i słuchać Go, a nawet dotykać, bo Ciało Pana Jezusa zostało z nami pod postacią Chleba. Każdy z nas w Komunii św. może dotknąć ciała Zmartwychwstałego Pana Jezusa, jak to uczynił Tomasz i inni Apostołowie.
Ojcze. 10 Zdrowaś. Chwała. O mój Jezu...
Tajemnica II: Wniebowstąpienie
Żaden człowiek nie może być jednocześnie w dwóch miejscach. Jak jesteśmy w szkole, to nie ma nas w domu. Pan Jezus natomiast jest jednocześnie w niebie i na ziemi. Do nieba wstąpił w czterdzieści dni po swoim zmartwychwstaniu i tam zasiada po prawicy Ojca. Tu na ziemi natomiast pozostał w różnych miejscach, w których możemy go odnaleźć. W Księdze Ewangelii została Jego mądrość, a w Najświętszym Sakramencie pozostała Jego miłość. Kto chce spotykać Pana Jezusa tu na ziemi, powinien często otwierać Ewangelię i często przychodzić do kościoła, by patrzeć na tabernakulum, przed którym płonie wieczna lampka świadcząca o Jego obecności. Najlepiej jednak przychodzić przed ołtarz, bo to właśnie tutaj chleb zamienia się w żywe Ciało Pana Jezusa.
Ojcze. 10 Zdrowaś. Chwała. O mój Jezu...
Tajemnica III: Zesłanie Ducha Świętego
W poprzednich tajemnicach poznaliśmy przedziwne właściwości Ciała Pana Jezusa: Mimo śmierci żyje ono nadal i mimo tego, że Pan Jezus zabrał do nieba swoje ludzkie ciało, jest ono nadal z nami w Najświętszym Sakramencie. My tego nie potrafimy i jesteśmy ciekawi, gdzie Pan Jezus nauczył się tego i skąd ma takie zdolności? Dowiadujemy się tego właśnie w trzeciej tajemnicy chwalebnej. Człowiek takich rzeczy nie potrafi, bo jest śmiertelny, a jego ciało ma określone wymiary. Bóg jednak jest nieśmiertelny, a ponieważ jest Duchem, nie zamyka się w określonych wymiarach w przestrzeni, lecz rozciąga się na cały świat, a nawet poza jego granice. Dlatego Bóg jest wszędzie. Pan Jezus ma takie właściwości, bo od początku Duch Święty ukształtował Jego Ciało i nieustannie był w nim. W tej tajemnicy Duch Święty zstępuje na apostołów, a podczas chrztu zstąpił i na nas i zstępuje wciąż: w Sakramentach świętych, podczas modlitwy. I tak, powoli i my nabywamy tych właściwości, jakie ma ciało Pana Jezusa. I my kiedyś zmartwychwstaniemy i wtedy cały świat będzie należał do nas.
Ojcze. 10 Zdrowaś. Chwała. O mój Jezu...
Tajemnica IV: Wniebowzięcie
Matka Pana Jezusa pierwsza przyjęła Go do siebie, i pierwsza też po opuszczeniu ziemi znalazła się w niebie. Pan Jezus niesie ludzi do nieba na własnych rękach, choć na Jego rękach ciągle jeszcze są rany po gwoździach, którymi został przybity do krzyża. Swoją Matkę przeniósł jednak do nieba bez żadnych trudności. Maryja była bardzo lekka, bo nie było w niej żadnego zła, żadnego grzechu, nawet pierworodnego. My tez musimy Panu Jezusowi dopomóc w przeniesieniu nas do nieba. Dlatego musimy pozbywać się grzechów, które bardzo nas obciążają.
Ojcze. 10 Zdrowaś. Chwała. O mój Jezu...
Tajemnica V - Ukoronowanie NMP
Pan Jezus jest królem całego świata, bo wybrał Go sam Bóg. W rządzeniu ludźmi do niczego ich nie przymusza, tylko ponagla wszystkich swoją miłością. Pan Jezus swoją władzę okazuje służąc ludziom. On jest naszym królem, bo nas kocha, a my jesteśmy Jego poddanymi, gdy też kochamy. Dzięki tej miłości my też mamy udział w Jego królewskiej godności. Najbardziej pokochała swojego Syna, a z nim wszystkich ludzi, Jego Matka Maryja. Ona też jest Służebnicą Pańską. Dlatego jako pierwsza spośród nas została Królową nieba i ziemi.
Ojcze. 10 Zdrowaś. Chwała. O mój Jezu...
Tajemnica I: Zwiastowanie
W tej tajemnicy cieszymy się z Maryją radosną wiadomością. Anioł Gabriel zwiastował Jej, że Ona pierwsza spośród ludzi przyjmie Zbawiciela świata. Dzisiaj my dowiadujemy się, że Pan Jezus nas wybrał, aby przyjść do nas w I Komunii świętej i tę dobra nowinę przyjmujemy też z wielką radością. Maryja odpowiedziała Panu Bogu, że pragnie, aby to się stało w Jej życiu. My też jesteśmy gotowi, by Panu Jezusowi wyjść naprzeciw, aby przygotować dla Niego swe serca. „Gotowe jest serce moje, Boże”. (Ps 108,2)
Ojcze. 10 Zdrowaś. Chwała. O mój Jezu...
Tajemnica II: Nawiedzenie świętej Elżbiety
Maryja nie zatrzymuje dobrej nowiny o przyjściu Zbawiciela tylko dla siebie. Wyrusza w daleką drogę do swojej krewnej Elżbiety, by podzielić się z nią dobrą wiadomością. W czasie tej drogi coraz mocniej czuje, że Pan Jezus jest razem z nią, że zbliża się chwila Jego narodzenia. My też, po usłyszeniu dobrej nowiny o tym, że Pan Jezus przyjdzie do nas w I Komunii świętej, wyruszamy w drogę. Będziemy przychodzić na Mszę świętą, inne nabożeństwa i na katechezy, a w „Dzienniczkach podróży” będziemy zapisywać etapy tej drogi. I my będziemy coraz bardziej odczuwać, że Pan Jezus jest z nami.
Ojcze. 10 Zdrowaś. Chwała. O mój Jezu...
Tajemnica III: Narodzenie Pana Jezusa
Do chwili narodzenia Pana Jezusa w Betlejem, o jego obecności wśród ludzi wiedziała tylko Maryja i Józef oraz Elżbieta i Zachariasz. Po jego narodzeniu dowiedzieli się o tym pasterze, mędrcy i cały świat. Już od chrztu świętego Pan Jezus jest z każdym dzieckiem, i dzięki temu ochrzczony mały człowiek jest dzieckiem Bożym. Ale czasem dzieci nie wiedzą o tym, bo nawet rodzice nie wiedzą, że ich dzieci są tak blisko Boga. Po Komunii świętej każdy może nas zapytać: „Czy ty jesteś, Synem Bożym”?. A my mamy odpowiadać tak jak Pan Jezus: „Tak. Jestem nim” (Łk 22,70).
Ojcze. 10 Zdrowaś. Chwała. O mój Jezu...
Tajemnica IV: Ofiarowanie Pana Jezusa
Po czterdziestu dniach od narodzenia, przyszedł czas, aby Jezusa ofiarować Panu Bogu. Maryja z Józefem wypełnili ten przepis Prawa z całą skwapliwością. Ofiarując Jezusa Bogu ofiarowali go jednocześnie ludziom. Pierwsi tę ofiarę przyjęli: starzec Symeon i prorokini Anna. Podczas chrztu świętego rodzice obiecali, Bogu, że tak wychowają swoje dzieci, aby mocno w Niego wierzyły i bardzo Go kochały, a przez doprowadzenie dzieci do pełnego uczestnictwa we Mszy świętej ofiarowali je Bogu. Przez to ofiarowanie dzieci mogą lepiej zrozumieć najważniejszą sprawę w życiu, że „nikt z nas nie żyje dla siebie” (Rz 14,7).
Ojcze. 10 Zdrowaś. Chwała. O mój Jezu...
Tajemnica V: Znalezienie Pana Jezusa
Maryja z Józefem wiele razy przychodzili do świątyni Jerozolimskiej i dobrze znali drogę do domu Pana. Dwunastoletni Jezus wybrał się do świątyni pierwszy raz i zaginął w drodze. Rodzice jednak tak długo go szukali, aż Go znaleźli.
To rodzice są powołani do tego, by dzieciom opowiedzieć o tym, jak to jest, kiedy Pan Jezus przychodzi do nas w Komunii św., co należy Mu wtedy powiedzieć i jak Go kochać. Chyba że sami się zagubili. I wtedy dzieci mogą stać się dla zagubionych rodziców przewodnikami w ponownym odnajdywaniu drogi do świątyni.
Ojcze. 10 Zdrowaś. Chwała. O mój Jezu...