1998.09.03 wyrok s.apel. II AKa 155/98 KZS 1998/10/29
w Krakowie
1. Prowadzący śledztwo powinien dopuścić strony postępowania do udziału w czynności, której nie będzie można powtórzyć na rozprawie głównej (art. 272 § 1 d.k.p.k. i art. 316 § 1 k.p.k.). Za czynność taką należy uznać oględziny rzeczy, jeżeli ma być ona oddana uprawnionemu (art. 199 d.k.p.k.), wymontowanie z niej elementów dla posłużenia się nimi w celach dowodowych itp. Jeśli więc osoby te żądają udziału w czynności, należy je zawiadomić o jej miejscu i terminie, a w razie braku dowodu doręczenia zawiadomienia dla niestawających, czynność odroczyć (art.102 § 1-3 d.k.p.k. i art. 117 § 1-2 k.p.k.). Uchybienie temu może mieć wpływ na wynik sprawy, bo pozbawia strony możności wykazania zarzutów zgłaszanych do stanu dowodu rzeczowego.
2. (…)
1979.03.29 wyrok SN V KRN 49/79 OSNKW 1979/6/74
Zaniechanie zawiadomienia obrońcy o terminie rozprawy, tj. o terminie czynności procesowej, do udziału w której był on uprawniony, stanowi obrazę art. 102 § 1 k.p.k., przewidującego taki obowiązek.
Przeprowadzenie rozprawy w sytuacji, gdy brak dowodu zawiadomienia o jej terminie nieobecnego obrońcy, jest niedopuszczalne (art. 102 § 2 k.p.k.).
2002.03.28 uchwała SN I KZP 8/02 OSNKW 2002/5-6/33
Niestawiennictwo oskarżonego na rozprawę bez usprawiedliwienia - w rozumieniu art. 376 § 2 k.p.k. - oznacza, iż w dacie tej rozprawy nie zaistniały określone przepisem art. 117 § 2 k.p.k. przesłanki uzasadniające to niestawiennictwo. Dokończenie wówczas rozprawy pod nieobecność oskarżonego nie stanowi uchybienia wskazanego w art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k., chyba że fakt późniejszego ujawnienia okoliczności uniemożliwiających uczestniczenie w rozprawie był wynikiem przeszkód żywiołowych lub innych wyjątkowych przyczyn.
1982.05.14 postanow. SN II KZ 38/82 OSNKW 1982/9/63
Jeżeli wnioskodawca żądający przyznania mu odszkodowania za niesłuszne skazanie lub aresztowanie z jakichkolwiek przyczyn nie może wziąć udziału w rozprawie, to sam ten fakt nie stanowi jeszcze powodu do odroczenia rozprawy, gdyż udział wnioskodawcy w rozprawie nie jest obowiązkowy; jednakże wtedy, gdy swą nieobecność usprawiedliwi, wyrażając chęć wzięcia udziału w rozprawie, a nawet wyraźnie wniesie o jej odroczenie, wówczas sąd obowiązany jest ją odroczyć (arg. z art. 102 § 2 k.p.k.).
1980.09.27 uchwała SN U 1/80 OSNKW 1980/10-11/79
cała izba Izba Wojskowa
(…)
6. Niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionego przedstawiciela społecznego o terminie i miejscu przeprowadzenia czynności sądowej, w której ma prawo uczestniczyć, nie tamuje postępowania sądowego.
(…)
9. Dopuszczony do udziału w postępowaniu sądowym przedstawiciel społeczny może uczestniczyć w postępowaniu rewizyjnym, w którym korzysta on odpowiednio z takich uprawnień procesowych, jakie przysługują mu w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji.
(…)
2001.04.26 postanow. s.apel. II AKz 118/01 KZS 2001/5/31
w Krakowie
Rozpoznanie sprawy o dalsze stosowanie aresztowania bez dowodu doręczenia zawiadomienia obrońcy oskarżonego (podejrzanego) o posiedzeniu narusza prawo do obrony i jest rażącą obrazą przepisów postępowania (art. 117 § 2 k.p.k.).
V KK 296/09 - postanowienie z dnia 4 lutego 2010 r. (BSN 5/10)
1. Niespełnienie wymogu, o którym mowa w art. 117 § 2a k.p.k., ma znaczenie jedynie dla uznania nieobecności uczestnika procesu za nieusprawiedliwioną i otwarcia sądowi możliwości stosowania wobec niego środków przymusu procesowego lub prowadzenia rozprawy pod jego nieobecność. Jeżeli zaś zaświadczenie, wystawione przez lekarza innego niż lekarz sądowy nie budzi wątpliwości co do wskazywanej w niej okoliczności, sąd powinien wprawdzie zażądać od uczestnika przedstawienia zaświadczenia wystawionego przez podmiot wskazany w powyższym przepisie, ale gdy tego nie uczyni i uzna nieobecność danego uczestnika procesu za usprawiedliwioną, z wszelkimi tego konsekwencjami procesowymi, nie można traktować takiego postąpienia jako naruszenia prawa, które samo w sobie może mieć wpływ na treść orzeczenia.
2. (…)
Wyrok z dnia 25 listopada 2010 r., V KK 363/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 9/10)
Z treści (…) art. 450 § 3 k.p.k. w powiązaniu z normą art. 117 § 2 k.p.k. w sposób jednoznaczny wynika, iż tylko niestawiennictwo należycie zawiadomionego oskarżonego o terminie rozprawy odwoławczej nie tamuje rozpoznania sprawy. Na ocenę zasadności zarzutu zawartego w kasacji obrońcy nie może mieć wpływu fakt, że okoliczności wyżej wskazane nie były znane Sądowi odwoławczemu w chwili orzekania, gdyż ani oskarżony, ani też jego obrońca nie powiadomili Sądu o zatrzymaniu oskarżonego.
Postanowienie z dnia 3 marca 2011 r., sygn. akt: III KK 294/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 5/11)
Przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej podczas niestawiennictwa odpowiadającego z wolnej stopy oskarżonego, który należycie je usprawiedliwił i domagał się odroczenia rozprawy (art. 117 § 2 k.p.k.), ale którego obecność nie była obowiązkowa, bowiem ani sąd odwoławczy, ani prezes tego sądu nie uznali tego za niezbędne (art. 450 § 2 k.p.k.), nie jest uchybieniem, o którym mowa w art. 439 § 1 pkt 11 k.p.k.
1
ART. 117 K.P.K.