SAMOBÓJSTWO
DEFINICJE SAMOBÓJSTW-akt zabicia się, świadomy, racjonalny, dobrowolny, intencjonalny, stanowiący środek lub cel
E. Durkheima- każdy przypadek śmierci będący bezpośrednim lub pośrednim wynikiem działania lub jego zaniedbania, przejawianego przez ofiarę zdającą sobie sprawę z jego skutków
M. Halbwash- każdy przypadek śmierci wynikający z czynu dokonanego przez ofiarę, której celem jest zabicie się, ale nie nosi on znamion poświęcenia
Deshaies- akt zabicia się, dokonany z reguły świadomie, w którym śmierć stanowi bądź środek, bądź cel
KLASYFIKACJA
-Z. Płużek- rodzaje samobójstw: 1) demonstratywne(uczucia wrogości skierowane na otoczenie, w którym leży wina za niepowodzenia jednostki) 2) rzekome (uczucia wrogości skierowane to na siebie, to na otoczenie - celem jest tu zwrócenie na siebie uwagi, a nie śmierć) 3) prawdziwe ( wina za własne kłopoty lokowana jest w sobie, poczucie bezradności, bycia niepotrzebnym)
- 3 grupy osób podejmujących działania suicydalne: 1)dokonująca zamachu samobójczego na skutek zakłócenia czynności psychicznych 2)osoby, które usiłują, najczęściej nieskutecznie, dokonać samobójstwa, celem nie jest pobawienie siebie życia, ale demonstracja 3)osoby dokonujące samobójstwa z zachowaniem pełnej przytomności umysłu i zastosowaniem skutecznych środków
WYJAŚNIANIE PRZYCZYN SAMOBÓJSTW
1. B. Hołysz- samobójstwo nie stanowi dzieła przypadku, ale ciąg wzajemnie ze sobą powiązanych myśli i czynów
Podział: 1.dokonane; 2. usiłowane ( 1.wyobrażone-uświadomienie sobie, że istnieje sposób rozwiązania swoich problemów poprzez odebranie sobie życia; 2. upragnione- osoby obsesyjnie nawiedza myśl o samobójstwie, jednak odrzucają ją, poszukują innych sposobów rozwiązania problemu; 3. usiłowane- osoby wkraczają w ciąg zachowań , których celem jest pozbawienie siebie życia. Próby te nie zawsze są skuteczne, ale jeśli cel zostanie osiągnięty to działanie kończy się śmiercią)
2. E. Ringel samobójstwo to szczytowa faza neurotyzm, w której następuje utrata sił ekspansywnych jednostki, jest więc wynikiem długotrwałego procesu gromadzenia się urazów (brak uzyskania pomocy, poczucie izolacji, osamotnienie, poczucie winy, bezradność, samotność, wysoki poziom lęku, ciągły niepokój, bunt, manifestacja odrębności)
PROFILAKTYKA ZACHOWAŃ SUICYDALNYCH
Poziomy:
1. oddziaływanie edukacyjne obejmujące całe społeczeństwo w kierunku kształtowania postaw akceptujących życie postaw i kompetencji ułatwiających rozwiązywanie problemów, przystosowania się do nowych sytuacji
2. oddziaływania podejmowane wobec całych populacji zagrożonych suicydalne
3. instytucjonalne i pozainstytucjonalne indywidualne oddziaływanie na osoby (pomoc psychiczna i wsparcie) w sytuacji presuicydalnej
4. oddziaływanie na jednostkę, która znalazła się w sytuacji suicydalnej (terapia), którego celem jest przywrócenie jednostce motywacji do życia, możliwości kształtowania kompetencji i umiejętności pozwalających jej dalej żyć
Założenia profilaktyki:
-edukacyjne-dotyczące całego społeczeństwa
-diagnostyczne- odnoszące się do grup zwiększonego ryzyka, jak i do czynników sprzyjających samobójstwom
-wczesne ujawnianie reakcji sygnalizujących niebezpieczeństwo dokonania samobójstwa
-kształtowanie i wzmacnianie postawy akceptacji, zrozumienia, życzliwości, gotowości do pomocy wśród bliskich potencjalnych zabójców
-realizacja działań profilaktycznych