Wykład: Współczesne zagrożenia rozwoju dzieci ( dzieci mniejszych szans) c.d.

1. Zdecydowana większość dzieci ulicy wywodzi się z rodzin ubogich, bezrobotnych, wielodzietnych, o niskim poziomie wykształcenia i niskich standardach socjalno-bytowych, często dotkniętych chorobą, alkoholizmem lub trwałym kalectwem. Znaczna część dzieci ulicy pochodzi również z rodzin rozbitych, a także z rodzin samotnych matek lub ojców.

• Dzieci ulicy wywodzą się przede wszystkim z rodzin wieloproblemowych, w których sprzężenie różnych niekorzystnie indywidualnie i społecznie zjawisk współwystępujących ze sobą utrudnia lub uniemożliwia rodzinie zaspokojenie potrzeb dzieci ważnych z punktu widzenia ich prawidłowego rozwoju bez pomocy z zewnątrz.

• Autorzy zajmujący się losem dzieci ulicy ( B. Głowacka 1997, W. Kołak 1998, B. Smolińska-Theiss 1993) wskazują na następujące typy sytuacji, w których podstawowym środowiskiem wychowawczym dziecka staje się ulica. Są to:

1. dzieci pochodzące z rodziny dysfunkcjonalnej, nie zapewniającej poczucia bezpieczeństwa, miłości i więzi emocjonalnej, osamotnione, często głodne, doświadczające przemocy ze strony osób najbliższych;

2. dzieci odrzucone przez rodzinę, ponieważ nie spełniają jej oczekiwań. Rodzice nie mają ( lub nie chcą mieć dla nich czasu);

3. dzieci doznające niepowodzeń szkolnych, mniej sprawne intelektualnie od swoich rówieśników, często zachowujące się agresywnie, pozostają dziećmi ulicy za sprawą negatywnej eliminacji ze środowiska szkolnego i rówieśniczego;

4. dzieci doświadczające biedy i ubóstwa, dla których ulica jest nie tyle terenem zabaw i spotkań z rówieśnikami, co miejscem pracy, zdobywaniem pożywienia, pieniędzy i schronienia;

5. dzieci lubiące przestrzeń i niezależność, nie poddające się rygorom wychowawczym.

Wszystkie dzieci wychowywane na ulicy i przez ulicę stanowią grupę ryzyka

i są potencjalnie zagrożone sieroctwem społecznym lub patologią.

1

---