Arystoteles :
Na jego teorii opiera się cała nauka wychowawcza aż do XVII w. Prowadził szkołę w Liceum Ateńskim. Wychowanie miało charakter polityczny i państwowy uważał, że bardzo ważne jest wychowanie w rodzinie. Dzieci do 7 roku życia powinny wychowywać się w domu. W pierwszym etapie kształcenia zwraca się uwagę na spostrzeganie dziecka, dalej spamiętywanie, potem zastosowanie praktyczne. Rozwijał etykę przyjaźni i etykę wszelkiego współczucia między ludźmi. Zwracał uwagę na dobór osób jakie bywają w towarzystwie dziecka np. dziecko nie może przebywać w towarzystwie niewolników. Ukazał związki pomiędzy pedagogiką a psychologią. |
|
J |
Jan Amos Komeński :
|
|
Jan Jakub Rousseau :
Pierwsze dwa okresy miały się ograniczyć do rozwijania zdrowia i zmysłów, trzeci miał dać wykształcenie umysłu, czwarty wychowanie moralne. Swój program wychowawczy odnosił do człowieka w ogóle, wykluczając wszelkie podziały polityczne, narodowość, klasę czy zawód. Jego dzieło Emil było wydarzeniem, które zdołało poruszyć wielkie umysły tego okresu, mimo że sąd paryski skazał książkę na spalenie. |
|
Johann Friedrich Herbart :
|
|
Johann Heinrich Pastalozzi : uznawany za twórcę szkolnictwa elementarnego. Powodem upowszechnienia szkolnictwa elementarnego były pewne idee rewolucji. Na początku XIX w. w Europie zachodniej funkcjonuje system monitorialny czyli w sali gromadzi się dużą liczbę (grupę) dzieci, podzielonych na podgrupy i nimi dowodzi moniter czyli najstarszy uczeń. Tworzy on zakłady wychowawcze dla chłopskich dzieci, jest filantropem, nazywany ojcem szkoły powszechnej, jego dzieła to: „ Lemart i Gertruda” albo „ Jak Gertruda uczy swoje dzieci”. Krytykuje dotychczasowa szkołę. Tworzy teorie nauczania początkowego, programy nauczania w szkołach elementarnych (geometria, rysunek, geografia, przyrodoznawstwo). Opracowuje postawy metodyczne oparte na psychologii. Opracowuje metodykę nauczania poszczególnych przedmiotów ( język ojczysty, arytmetyka, rysunek ). Propaguje poglądowe metody nauczania. Łączy kształcenie umysłowe z wychowaniem fizycznym. Łączy naukę z wychowaniem moralnym. Wychowanie ma być planowane, począwszy od rodziny. Tworzy seminaria dla kadr. |
|
M |
Maria Montessori : (1870 - 1952) to lekarka, która całe życie zajmowała się wychowaniem dzieci, najpierw upośledzonymi umysłowo, doszła do wniosku, że to jedynie kwestia czasu, by dzieci upośledzone mogły osiągnąć poziom rozwoju podobny do dzieci zdrowych. Potem zajmuje się wychowaniem dzieci ze środowisk robotniczych. Organizowała domy dziecięce, które obejmują całodzienną opiekę dzieci. Twórczyni systemu wychowania przedszkolnego. Podstawą metody Montessori jest teza, że natura dziecka jest zdrowa, silna i bogata, a rolą wychowania jest rozwijanie w sposób samorzutny tych wrodzonych sił i predyspozycji. Główne jej prace to: Domy dziecięce, Metoda pedagogiki naukowej stosowana w wychowaniu najmłodszych dzieci. |
|
P |
Platon :
|
|
S |
Spencer Herbert :
|
|
Stanisław Konarski : (1700-73) otwiera szkołę Collegium Nobilium dla synów magnatów dla niewielkiej liczby , stara się podporządkować gustom i życzeniom magnatów. Przeprowadził gruntowną reformę szkól pijarskich. Prekursor polskiego oświecenia. Zrealizował program unowocześnienia szkolnictwa w zakresie programu, organizacji oraz metod nauczania i wychowania. Jego działalność zapoczątkowała modernizację całego szkolnictwa polskiego i przygotowała grunt dla zasadniczych reform - Komisji Edukacji Narodowej. |