Muzeum Szlachty Mazowieckiej

posiada ekspozycję w Ciechanowie i Gołotczyźnie

biuro: Ciechanów, ul. Warszawska 61 A

tel./fax. [phone]

tel. [phone]

 

Ciechanów
budynek ekspozycji czasowych

ul. Warszawska 61
tel. [phone]

luty-marzec 1999 wystawa "Szlachta i jej siedziby w okolicach Ostrołęki"

 

Zamek Książąt Mazowieckich

ul. Zamkowa 1
tel. [phone]

Ekspozycja: broń biała, broń palna i uzbrojenie ochronne XV-XVIII wiek.

 

Gołotczyzna

"Krzewnia"
dom Aleksandra Świętochowskiego

tel. [phone]

Muzeum Pozytywizmu.

 

"Dworek"

tel. [phone]

Ekspozycja stała: "Szlachta mazowiecka w malarstwie i wnętrzach".

Ekspozycja składa się z galerii malarstwa i wystawy wnętrz.

Malarstwo otwiera galeria portretów. Najstarszy pochodzi z XVIII w., a najpóźniejszy z I poł. XX w. Obok wizerunków znanych na Mazowszu przedstawicieli takich rodów, jak: Łebkowscy, Konopkowie, Celińscy czy Grabowscy zaprezentowano także portrety reprezentatywne dla tamtych czasów. Pokazują one ówczesną modę, sposób ubierania się, fryzury, biżuterię. Wśród portretów osób dorosłych (często dostojników posiadających liczne ordery) znalazła się także niewielka grupa portretów dziecięcych.

portret Marianny i Józefa Celińskich, poł. XVIII w.

Drugą część galerii stanowi zespół obrazów autorstwa Adama Kazimierza Feliksa Ciemniewskiego (1866-1915), malarza wywodzącego się ze starego mazowieckiego rodu. Jest to niestety tylko część spuścizny artystycznej tego twórcy, ta która znajduje się już w naszych zbiorach. Galerię malarstwa kończy twórczość Jana Ciemniewskiego, syna Adama, oraz Olgierda Vetesco, syna właścicieli majątku Karniewo koło Ciechanowa. O tych dwóch ostatnich twórcach należy wspomnieć kilka słów, ponieważ nie są oni zbyt dobrze znani - a szkoda.

Jan Chryzostom Ciemniewski, syn Adama i Celiny z Żółtowskich urodził się 27 stycznia 1908 r. w Woźnikach. Po śmierci matki wychowywany u wujostwa Wiercińskich w majątku Wichrowo. Po osiągnięciu pełnoletności zajął się własnym majątkiem w Woźnikach. Gimnazjum ukończył w Płocku. W latach 30-tych studiował ogrodnictwo w Warszawie. Uczył się rysunku i malarstwa w warszawskiej szkole im. W. Gersona, u profesorów Lucjana Jagodzińskiego, Szyllera i Feliksa Słupskiego. Wystawiał bardzo rzadko, bo jedynie dwukrotnie - w salach Hotelu Angielskiego Klubu Artystycznego w Płocku. Na I Wystawie Sztuki Płocczan w 1932 roku zaprezentował obrazy olejne "Wnętrze" I-II, "Widok z balkonu", "Pejzaż" I-III. W czasie wojny zajmował się głównie ogrodnictwem. Po roku 1945 zmuszony opuścić rodzinne strony osiadł w Malborku. Tam też zmarł 13 marca 1978 r.

Olgierd Vetesco, syn Antoniego i Bronisławy ze Stachowskich urodził się 1 marca 1913 roku w Mińsku. Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnym domu w majątku Karniewo niedaleko Ciechanowa. W latach 1926-1927 uczęszczał do warszawskiej Szkoły Rysunku im. W. Gersona. W 1931 r. ukończył II Gimnazjum Związku Zawodowego Polskich Nauczycieli Szkół Średnich w Warszawie. W latach 1933-39 studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziałach Malarstwa Sztalugowego i Ściennego oraz Techniki Metalowej u profesorów: Tadeusza Pruszkowskiego, Mieczysława Kotarbińskiego i Leona Pękalskiego. Jako członek - od 1929 roku - Związku Młodych Artystów Malarzy, brał udział w wystawach zbiorowych. Krótko przed wojną prowadził przygotowania do wystawy indywidualnej, gromadząc ok. 200 obrazów. Niestety, cały dorobek uległ zniszczeniu w czasie działań wojennych. Podczas okupacji pracował jako robotnik w firmie budowlanej w Ciechanowie, a następnie w Przasnyszu. W 1945 roku wstąpił do Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1949 roku był też członkiem ZAIKS-u. Uprawiał wiele dziedzin sztuki, obok malarstwa sztalugowego i ściennego, także złotnictwo artystyczne (biżuteria srebrna i przedmioty dekoracyjno-użytkowe), grafikę. Zmarł w 1983 roku Warszawie.

W dalszej kolejności przedstawiono ekspozycję trzech wnętrz, które mają poprzez zgromadzone w nich obiekty tworzyć wrażenie, a nawet atmosferę zamieszkałego mazowieckiego dworku.

Dworek w Gołotczyźnie wprowadza w przełom XIX i XX wieku, sygnalizując w salonie, jadalni, czy nawet w gabinecie chwile świetności rodów mazowieckich (piękne tureckie tkaniny jedwabne, dywany, meble).

Większość elementów wyposażenia podkreśla przede wszystkim najwyższe wartości uznawane i deklarowane przez rody w dużej mierze drobnoszlacheckie - religijność i patriotyzm.

Opracowanie: mgr Hanna Długoszewska-Nadratowska, Dyrektor Muzeum.

---