W1 21.02.2002 (zastępstwo)

W2 28.02.2002

Rynek finansowy- miejsce, gdzie spotykają się pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy. Domeną tego rynku jest obrót instrumentami finansowymi.

Podział rynku finansowego: rynek pieniężny, kapitałowy, walutowy.

Rynek pieniężny- krótkoterminowy rynek finansowy, czas zaangażowania środków pieniężnych do 1 roku.

Rynek kapitałowy- rynek finansowy, na którym operacje finansowe mają postać obrotu kapitałem długoterminowym czyli całokształt transakcji, gdzie zwrot kapitału dokonuje się w czasie dłuższym niż rok. Dzielimy go na:

Rynek bankowy: długoterminowe depozyty, długoterminowe kredyty;

Rynek papierów wartościowych: akcje, obligacje, inne walory

Rynek walutowy- ogół transakcji polegających na oferowaniu i kupnie nadwyżek walutowych, a w tym transakcji umożliwiających zabezpieczenie się przed wahaniem kursów i stóp procentowych.

Podział rynku kapitałowego: rynek bankowy i rynek papierów wartościowych.

Struktura rynku kapitałowego wg kryterium znaczenia i zasięgu oddziaływania:

1. Rynki lokalne- rynki, na których popyt i podaż kreowane są przez miejscowe podmioty gospodarcze, władze lokalne i inwestycje lokalne;

2. Rynki regionalne- tworzone zazwyczaj wokół działającej giełdy papierów wartościowych w większych aglomeracjach miejskich;

3. Rynki krajowe (narodowe);

4. Rynki światowe- rolę nadrzędną spełniają centra finansowe świata.

Cechy wyróżniające światowe rynki kapitałowe:

1. uczestnikami są rządy międzynarodowe, organizacje finansowe, największe firmy;

2. nie ma ograniczeń w przepływie kapitału z rynków zagranicznych;

3. wysoka płynność instrumentów finansowych;

5. Rynki globalne- funkcjonalne powiązanie i silne zintegrowanie regionalnych, narodowych, światowych rynków w jeden rynek. W tym eurorynek- rynek, na którym transakcje finansowe przeprowadzone są poza miejscem pochodzenia danej waluty (rynek eurodolarowy).

Struktura rynku kapitałowego wg kryterium segmentacji rynków kapitałowych:

1. Rynki kapitałowe krajów uprzemysłowionych;

2. Rynki kapitałowe krajów nowouprzemysłowionych (Tajlandia, Malezja);

3. Rynki krajów postsocjalistycznych;

4. Rynki krajów rozwijających się.

Struktura rynku kapitałowego wg kryterium rodzaju obrotów:

1. Rynek pierwotny- rynek, na którym środki pozyskiwane z emisji różnych instrumentów trafiają bezpośrednio do emitenta. Występują tu tylko nowe instrumenty. Uczestnictwo emitenta na rynku pierwotnym może mieć charakter oferty publicznej lub prywatnej (zamkniętej);

2. Rynek wtórny- obrót instrumentami już istniejącymi.

• obrót giełdowy, w tym urzędowy rynek giełdowy, giełdowe rynki;

• obrót pozagiełdowy nieurzędowy, tzw OTC- niższe kryteria dopuszczeń papierów wartościowych do notowań. Transakcje w obrocie giełdowym i pozagiełdowym tworzą rynek regulowany;

• obrót na rynku prywatnym- rynek niezorganizowany. Inwestorzy dokonują transakcji finansowych w obrocie bezpośrednim negocjacji lub za pośrednictwem maklerów,

Uczestnicy rynku kapitałowego:

a) Emitenci:

• Skarb Państwa,

• Jednostki samorządu terytorialnego,

• Przedsiębiorstwa,

• Banki,

• Firmy ubezpieczeniowe,

• Międzynarodowe organizacje finansowe i inne.

2. Inwestorzy:

• inwestorzy instytucjonalni (banki, przedsiębiorstwa, skarb państwa, fundusze inwestycyjne, fundusze emerytalne, firmy ubezpieczeniowe i inne);

• inwestorzy indywidualni.

3. Pośrednicy:

• banki inwestycyjne- prowadzenie operacji lokacyjnych, emisyjnych, gwarancyjnych, obsługujące inwestorów na lokalnych rynkach;

• banki uniwersalne- łączą działalność depozytowo- kredytową z działalnością inwestycyjną;

• konglomeraty finansowe;

• giełdy papierów wartościowych;

• OTC;

• domy maklerskie- instytucje upoważnione do dokonania czynności z zakresu obrotu papierami wartościowymi;

• instytucje brokerskie- niezależni eksperci.

Podstawowe instrumenty rynku kapitałowego:

1. akcje zwykłe i uprzywilejowane,

2. obligacje,

3. prawa poboru (prawo przysługujące dotychczasowemu akcjonariuszowi spółki do objęcia akcji nowych emisji w stosunku do liczby poszczególnych akcji),

4. prawo do akcji (zbywalny papier wartościowy, który jest prawem majątkowym o cenie zawyżonej od ceny akcji),

5. instrumenty hybrydowe (akcje uprzywilejowane, obligacje zamienne na akcje),

6. certyfikaty depozytowe -papier wartościowy (ADR- amerykańskie kwity depozytowe, GDR- globalne kwity depozytowe),

7. certyfikaty inwestycyjne (emitowane przez fundusze inwestycyjne),

8. instrumenty pochodne,

9. polisy ubezpieczeniowe, kredyty bankowe, depozyty bankowe,

10. euroakcje, euroobligacje, eurokredyty.

Funkcje rynku kapitałowego:

1. alokacyjna- trzeba gdzieś pozyskać fundusze na inwestycje, rynek zapewnia pozyskanie kapitału na działalność inwestycyjną i publiczną,

2. transformacyjna- rynek umożliwia transformację kapitału na różne instrumenty i jego przepływ przez rynek,

3. informacyjna- rynek decyduje o stopniu płynności emisji i podejmowaniu decyzji emisyjnych i inwestycyjnych,

4. wyceniająca- rynek umożliwia wycenę kapitału na podstawie kształtowania się rynkowych papierów wartościowych.

Inne funkcje: zwiększa się efektywność wykorzystania zasobów w gospodarce światowej, umożliwienie uczestnikom uniezaleznienia decyzji inwestycyjnych od wielkości posiadanych zasobów. Stwarzanie możliwości zróżnicowania pakietów posiadanych aktywów przez uczestników międzynarodowego rynku finansowego, a tym samym ograniczenie ryzyka w skali swiatowej.

W3 7.03.2002

Kryteria dotyczące ustalenia ważności międzynarodowych centrów finansowych:

• liczba banków zagranicznych,

• udział działalności prowadzonej w walutach obcych,

• udział działalności prowadzonej przez nierezydentów,

• wielkość rynku pieniężnego, kapitałowego,

• wielkość rynku walutowego.

Zalety międzynarodowych centrów finansowych:

• oszczędność wynikająca ze skali generacji,

• płynność rynku finansowego,

• elastyczność przepisów.

Znaczenie międzynarodowych centrów finansowych:

1. pierwszorzędne- Nowy Jork, Londyn, Tokio,

2. drugorzędne - Paryż, Amsterdam, Frankfurt,

3. trzeciorzędne- Wiedeń, Bombaj, Hongkong, Rio de Janeiro,

4. czwartorzędne- Los Angeles, Montreal, Panama.

NYSE (Nowy Jork)- w 1789r. rząd USA zamienił dług na obligacje zbywalne. W 1792r. została założona giełda na Wall Street (forma prawna spółka akcyjna, podlega kontroli Komisji Papierów Wartościowych i Giełd- SEC, członkami giełdy mogą być tylko osoby fizyczne- członkowie zwyczajni, członkowie giełdy muszą być posiadaczami tzw. miejsc, czarny poniedziałek na NYSE 19.10.1987- spadek 22,6% w ciągu 1 dnia).

DJIA (Dow Jones Industial Average)- najstarszy i najpopularniejszy indeks giełdowy na świecie, obliczany na podstawie średniej ważonej cen akcji 30 spółek (AT&T, Coca- Cola, Hewlett Packard, IBM, General Motors itd.). Powstał w 1984r., a od 1986r. obliczany jest regularnie.

AMEX (American Stock Exchange)- Amerykańska Giełda Papierów Wartościowych- niższe wymagania dotyczące emitentów papierów wartościowych (rynek podstawowy, rynek alternatywny).

NASDAQ (Nowy Jork)- System Automatycznych Notowań Krajowego Stowarzyszenia Maklerów Papierów Wartościowych- jest to rynek pozagiełdowy (OTC), nie jest to miejsce, lecz system terminali komputerowych. Głównie dla mniejszych spółek, notowane także duże firmy (Apple, Toyota, Fuji, Ericsson, Volvo, Microsoft, Yahoo ). Największy rynek jeśli chodzi o ilość spółek- 5500. Rynek obsługujący 440 firm zagranicznych. Elektroniczny system pozwala na zawieranie transakcji w czasie rzeczywistym.

Londyńska Giełda Papierów Wartościowych (LSE- London Stock Exchange)- założona w 1773r. Duża koncentracja brytyjskiego systemu finansowego stanowi połączenie 6 regionalnych giełd (Londyn, Birmingham, Dublin, Glasgow, Liverpool, Manchester). Dopuszczenie papierów wartościowych do notowań na giełdach angielskich określone są w przepisach Ustawy o Usługach Finansowych. W 1988r. operacja „Big Bang”- wielki wybuch w celu zwiększenia roli Londynu we współzawodnictwie z rynkiem w Nowym Jorku i Tokio. System elektroniczny wykorzystywany jest w 3 segmentach (notowany, nienotowany, 3 rynek). Rezygnacja z niektórych prowizji celem obniżenia podatku giełdowego. Indeksem na LSE jest FT-SE (Financial Times- Stock Exchange).

TSE- Tokio Stock Exchange- powstała w 1878r. Na giełdę tokijską przypada 80% obrotów giełdowych całego kraju. Działa 7 innych giełd, najważniejsza po tokijskiej to Nabuko. Występują 2 segmenty: 1) sekcja podobna do NYSE- duże spółki, duża emisja; 2) sekcja podobna do AMEX- wartość aktywów dużo mniejsza, opłaty niższe. Indeks giełdowy: 1) NIKKEI ( Nikkei Stock Average)- indeks 225 wiodących sekcji na giełdzie; 2) TOPIX (Tokio Price Index)- ustalany na podstawie cen akcji z tzw. sekcji pierwszej. Członkami mogą być wyłącznie firmy maklerskie.

W4 14.03.2002

Największe instytucje bankowe świata wg wartości aktywów w 1999r. w mln USD:

1. Bank of Tokio- Mitsubishi Ltd, Tokyo, Japan- 691920

2. Deutsche Bank, AG, Frankfurt, Germany- 580069

3. Sumitomo Bank Ltd, Osaka, Japan- 483730.

W pierwszej 15-ce jest aż 7 banków japońskich, żadnego amerykańskiego.

Uprzywilejowane centra finansowe- offshore centres- obszar, na którym istniejący system prawny umożliwia nierezydentom redukcję obciążeń podatkowych w ich macierzystym kraju, czyli obszar na którym umożliwia się korzyści podatkowe.

3 typy rynków offshore:

- nowojorski- oddzielenie transakcji krajowych i zagranicznych np. International Banking Facilities (IBF) uprzywilejowane centrum bankowe w Nowym Jorku, w którym stworzono ułatwienia dla prowadzenia transakcji międzynarodowych przez banki amerykańskie. Nie jest to oddzielna instytucja, lecz wyodrębnione księgi rachunkowe z ksiąg bankowych banków krajowych. Ułatwienia na tym rynku: niższe stopy obowiązujących rezerw, zwolnienie z ubezpieczeń depozytów, zwolnienie z progów oprocentowania depozytów np. Japanese Offshore Market (JOM) rynek offshore w Tokio, Banki Japońskie, posiadają wydzielone rachunki JOM, zwolnione od niektórych krajowych regulacji,

- londyński- integracja transakcji krajowych i zagranicznych,

- raje podatkowe- „tax heaven” (oazy podatkowe, „taxes oases”).

Raje podatkowe- wspólne cechy:

• niskie minimum kapitałowe,

• niskie opłaty licencyjne,

• brak podatków lub niskie podatki,

• zawarte umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z innymi krajami,

• brak lub niski limit obowiązkowych rezerw od depozytów,

• brak restrykcji dewizowych,

• brak limitu stóp procentowych,

• niskie koszty transakcyjne,

• sprawny i dobrze rozwinięty system bankowy wraz z niezbędną infrastrukturą finansową (telekomunikacja, wykwalifikowany personel, sieć komputerowa),

• liberalizm polityki gospodarczej i przyjazny klimat dla przedsiębiorczości,

• przestrzeganie tajemnicy bankowej, dyskrecja, anonimowość.

Rynki offshore:

1. w Europie- Andora, Cypr, Gibraltar, Guernsey, Jersey, Luksemburg, Liechtenstein, Malta, Monako, Wyspa Man, Szwajcaria (przywileje podatkowe),

2. na Morzu Karaibskim (Anguilla, Antigua i Barbuda, Antyle Holenderskie, Aruba), Bahamy (całkowity brak podatków), Barbados, Belize, Dominika, Grenada, Monserrat, Panama (zwalniająca od opodatkowania zagraniczne dywidendy i dochody z żeglugi), St. Christopher and Nevis, St. Lucia, St. Vincent i Grenadyny, Turks and Caicos, Wyspy Dziewicze (Wielka Brytania), Wyspy Dziewicze (USA),

3. w Azji Mniejszej- Bahrajn,

4. w Afryce i na Oceanie Indyjskim- Liberia (brak ograniczeń przy rejestrowaniu statków), Mauritius, Malediwy, Seszele,

5. we Wsch. Azji- Hongkong i Singapur (największe centrum finansowe offshore),

6. w Polinezji- Labuan, Nauru, Samoa, Tonga, Vanuatu (całkowity brak podatków), Wyspy Cooka, Wyspy Marschalla, Zachodnia Samoa.

Wolne strefy bankowe w NY (IBF), w Tokio (JOM), Międzynarodowe Centrum Finansowe w Dublinie są tzw onshore offshore centres.

Banki w oazach podatkowych koncentrują działalność na kredytach konsorcjalnych w eurodolarach, emisji euroobligacji, obrocie instrumentami pochodnymi.

Eurorynek- miejsce dokonywania znaczących międzynarodowych transakcji w walucie innej niż obowiązująca w kraju transakcji. Np. transakcje eurodolarowe (transakcje w dolarach poza granicami USA), transakcje eurofuntowe (transakcje w funtach poza granicami Wielkiej Brytanii), euroeurotransakcje (transakcje euro poza Unią Gospodarczą i Walutową). Centrum eurorynku jest Londyn.

Globalne przyczyny powstania eurorynku:

1. dynamiczny rozwój handlu światowego,

2. rozwój infrastruktury bankowej stwarzającej warunki do swobodnego przepływu kapitałów,

3. liberalizacja przepisów dewizowych, przepływów kapitałów w Europie,

4. intensyfikacja działalności inwestycyjnej przedsiębiorstw.

Najważniejsze segmenty eurorynku: rynek eurowalutowy (europieniężny), rynek kredytów, rynek euroobligacji i euroakcji.

Obligacje międzynarodowe:

1) obligacje zagraniczne- emitowane przez nierezydentów na krajowym rynku kapitałowym w walucie krajowej podlegające prawu kraju, w którym są emitowane i skierowane na ten rynek. Np. „Yankee bonds” (obligacje podmiotów zagranicznych nominowane w USD będące podmiotem obrotu USA), „Bulldog bonds” (w Wielkiej Brytanii), „Rembrandt bonds” (w Holandii), „Matador bonds” (w Hiszpanii), „Kiwi bonds” (w Australii i Nowej Zelandii), „Samurai bonds” i „Shibosai bonds” (w Japonii).

2) euroobligacje- są nominowane w walucie innej niż waluta kraju, w którym dokonywana jest emisja. Są sprzedawane na rynkach zagranicznych przez międzynarodowe konsorcja bankowe. Nie podlegają uregulowaniom narodowego rynku kapitałowego. Są planowane równocześnie w wielu centrach finansowych. Np. euroobligacje w funtach emitowane we Francji, „Shogun bonds” i „Geisha bonds” na rynku japońskim emitowane przez podmioty zagraniczne w walucie innej niż jen.

3) obligacje globalne- wartość emisji wynosi około 1mld USD.

Opodatkowanie dochodów firm:

- podatek w źródła (kapitałowy)- np. od wypłacanych dywidend (15%), od odsetek od obligacji (20%), od opłat licencyjnych;

- podatek dochodowy (płatny od dochodu) tj. zweryfikowanego zysku brutto.

Procedura emisji (montaż) euroobligacji. Podstawowe etapy:

1. Faza przygotowania emisji

1. wybór wiodącego organizatora emisji;

2. sesje due dilligence i przygotowanie prospektu emisyjnego;

3. przeprowadzenie audytu prawnego.

2. Faza tworzenia konsorcjum gwarancyjnego i lokacyjnego

1. zaproszenia dla banków do udziału w gwarantowaniu emisji;

2. potwierdzenie udziału banków w objęciu emisji euroobligacji;

3. podpisanie umowy z powiernikami.

3. Faza rozprowadzenia euroobligacji

1. spotkania z inwestorami w głównych ośrodkach finansowych;

2. publikacja prospektu emisyjnego;

3. podpisanie umowy subskrypcji;

4. publikacje ogłoszenia prasowego o szczegółach nowej emisji euroobligacji;

5. dostarczenie eurooblikacji inwestorom.

Struktura konsorcjum emisyjnego euroobligacji:

- Grupa prowadząca- bank wiodący stojący na czele konsorcjum emisyjnego, banki współrządzące konsorcjum;

- Grupa gwarancyjna;

- Grupa sprzedająca;

- Inni- powiernik, agent fiskalny, agent ds. płatności, agent ds. notowań.

Rynek euroakcji

Euroakcje są papierami udziałowymi emitowanymi przez spółki transnarodowe na rynku krajowym i na rynkach zagranicznych jednocześnie.

Euroakcje mają 2-dzielną strukturę: transza krajowa i transza zagraniczna. W USA każdą z transzy zarządza odrębna instytucja. W Europie całą emisję euroakcji w formie jednej transzy przejmuje międzynarodowy syndykat emisyjny, który następnie rozprowadza euroakcje na rynki europejskie, na rynek amerykański i japoński.

Zalety rynku euroakcji:

1) pozwala na ulokowanie emisji o dużej skali- 100 i więcej mld USD;

2) rozszerza bazę kapitałową poza granicami kraju;

3) stanowi formę promocji firmy na rynku kapitałowym;

4) rozprasza akcjonariat, co zapewnia łatwiejszą kontrolę nad firmą w kraju.

W5 21.03.2002

Specyficzne cechy inwestycji na rynku kapitałowym:

1) kapitał ma postać kapitału finansowego;

2) przedmiotem inwestycji są papiery wartościowe średnio- i długoterminowe;

3) obrót kapitałem ulokowanym w papiery wartościowe może być dokonywany bardzo szybko i na wielu rynkach kapitałowych;

4) inwestor może dokonywać wyboru stopnia zróżnicowania ryzyka inwestycyjnego mając do dyspozycji wiele instrumentów finansowych.

Uczestnicy rynku kapitałowego w Polsce: 1) inwestorzy, 2) pośrednicy i instytucje regulujące rynek kapitałowy, 3) emitenci.

Inwestor- posiadacz środków finansowych zamierzający za ich pomocą dokonać jakiejkolwiek inwestycji w postaci:

- dokonania zakupu nieruchomości lub wartości niematerialnych i prawnych w celu osiągnięcia z nich przychodów w postaci wzrostu wartości;

- zawierania transakcje na rynku pieniężnym i kapitałowym;

- dokonywania zakupu innego podmiotu gospodarczego;

- założenia nowego podmiotu gospodarczego.

Inwestor kapitałowy- posiadacz środków finansowych chcących dokonać inwestycji na rynku kapitałowym.

Rodzaje inwestorów:

1. wg kryterium źródła pochodzenia kapitału- inwestorzy krajowi, zagraniczni, międzynarodowe korporacje, międzynarodowe instytucje finansowe;

2. wg kryterium przesłanek jakimi kierują się inwestorzy- inwestorzy bierni (traktują nabyte waluty jako trwałą lokatę przynoszącą korzyści w postaci odsetek, dywidend, premii). Są to inwestorzy długoterminowi. Ten rodzaj inwestowania sprzyja stabilności koniunktury giełdowej), inwestorzy czynni (działają w ramach krótkookresowej strategii nastawionej na uzyskanie jak największego zysku w wyniku krótkookresowych wahań papierów wartościowych; zbyt duży udział inwestorów spekulacyjnych wpływa destabilizująco na koniunkturę giełdy);

3. wg kryterium stopnia ukonstytuowania się- inwestor indywidualny (głównie osoby fizyczne i współudziałowcy niewielkich firm), inwestor instytucjonalny (głównie osoby prawne, banki, fundusze inwestycyjne, firmy ubezpieczeniowe). Inwestor kwalifikowany- podmiot dysponujący środkami finansowymi i wiedzą fachową umożliwiającą ocenę ryzyka inwestycyjnego związanego z danym papierem wartościowym. Są to: a) banki, domy maklerskie, firmy ubezpieczeniowe, fundusze inwestycyjne, międzynarodowe instytucje finansowe, podmioty dominujące wobec emitenta; b) inwestorzy strategiczni, którzy mają co najmniej 25% akcji; c) osoby fizyczne i prawne, które zamierzają kupić akcje o wartości emisyjnej co najmniej 100 000 euro.

Udziały w aktywach sektora bankowego w 2000r.: banki spółdzielcze (4%), banki z przewagą kapitału polskiego (26%), banki z przewagą kapitału zagranicznego (70%).

Największe aktywa w Polsce: PKO BP, PEKAO S.A., BRE Bank S.A., BPH PBK S.A., BIG BG S.A., BGŻ S.A., PBK S.A.

Bankowość inwestycyjna- forma pośrednictwa między podmiotami potrzebującymi funduszy i podmiotami, które posiadają okresowo wolne nadwyżki kapitałowe. Podstawowymi modelami bankowości inwestycyjnej są: a) model anglosaski opierający się na bankach wyspecjalizowanych; b) model kontynentalny umożliwiający bankom prowadzenie działalności uniwersalnej. Polski model bankowości zmierza w stronę modelu banku uniwersalnego łączącego model banku komercyjnego z inwestycyjnym.

Glass Stigal Act od 1936r. w USA oddzielić działalność komercyjną od inwestycyjnej do 1999r. W 1999r. zmieniono go.

Podstawowe funkcje banku na rynku kapitałowym (obok działalności depozytowo- kredytowo- rozliczeniowej):

1. bank jako inwestor- a) nabywa papiery wartościowe; b) prowadzi portfele inwestycyjne na zlecenie klientów; c) własne przejęcia spółek;

2. bank jako pośrednik- a) organizowanie emisji papierów wartościowych; b) gwarantowanie emisji; c) przygotowanie dokumentów emisyjnych; d) prowadzenie sprzedaży papierów wartościowych; e) pełni rolę powiernika; f) doradztwo w zakresie obrotu papierów wartościowych; g) przechowywanie obcych papierów wartościowych; h) pośredniczenie w przejęciach i fuzjach; i) kredytowanie zakupu papierów wartościowych; j) organizowanie kredytów konsorcjalnych;

3. bank jako emitent- emitowanie własnych akcji, obligacji, listów zastawnych (przez banki hipoteczne), certyfikatów depozytowych i innych papierów wartościowych (weksel, czek).

Fundusze inwestycyjne- osoba prawna, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych w papiery wartościowe i inne prawa majątkowe. Fundusz inwestycyjny może być utworzony wyłącznie przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych po uzyskaniu zezwolenia KPWiG. Towarzystwo może utworzyć więcej niż jeden fundusz. Uczestnikami mogą być osoby fizyczne, prawne i jednostki gospodarcze nie posiadające osobowości prawnej. Aktywa funduszu obejmują środki z tytułu wpłat jego uczestników, prawa nabyte przez fundusz oraz pożyczki z tych praw. Fundusz dokonuje wyceny aktywów netto funduszy przypadających na jednostkę uczestnictwa (fundusze otwarte) lub certyfikaty inwestycyjne (fundusze zamknięte lub mieszane).

Cechy charakterystyczne funduszy inwestycyjnych w Polsce

1) FIO- fundusz inwestycyjny otwarty- zbywa jednostki uczestnictwa, które mogą być dziedziczone, ale nie mogą być sprzedawane osobom trzecim. Cechy podstawowe: a) płynna liczba uczestników; b) obowiązek przyjmowania nowych uczestników; c) obowiązek utrzymania jednostek uczestnictwa na żądanie uczestnika; d) środki są zazwyczaj inwestowane pasywnie. Ograniczenia: w inwestowanie FIO nie można lokować więcej niż 10% wartości swoich aktywów w papiery wartościowe wyemitowane przez jeden podmiot;

2) SFIO- specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty- członkiem SFIO może być uczestnik, który posiada ponad 5% jednostek uczestnictwa lub jest przedstawicielem ponad 5% uczestników w funduszu otwartym (fundusz w funduszu) tworzone do planów emerytalnych.

28.04.

CECHY CHARAKTERYSTYCZNE FUNDUSZY INWESTYCYJNYCH W POLSCE

3)fundusz inwestycyjny zamkniety ( FIZ)

Emituje certyfikaty inwestycyjne(CI) które są papierami wartosciowymi na okazicela reprezentującymi jednakowe prawa majątkowe. CI mogą być przedmiotem wtórnego obrotu. Cechy podstawowe:

• stała liczba uczestników , zmieniająca się jedynie z chwilą nowych emisji certyfikatów

• funduwsz, który wyemitował ( C I) nie może ich nabywac

• środki są zazwyczj inwestowane.............

Ograniczanie w inwestowaniu podobne jak w przypadku FIO

4. specjalistyczny fundusz inwestycyjny zamknięty ( SFIZ)

Może emitować CI imienne i na okaziciela. Może emitować CI które nie podlegają obowiazkowi wprowadzania do publicznego obrotu. Oprócz lokat własciwych dla FIZ przedmiotem lokat FIZ mogą nabywać prawo własności, grunty, budynki i lokale

5. Fundusz inwestycyjny mieszany FIM

FIM emituje certyfikaty inwestycyjne i dokonuje ich wykupienia na żądanie uczestnika funduszu

UCZESTNICTWO UDZIAŁOWCA FUNDUSZU INWESTYCYJNEGO W TRANSAKCJACH RYNKU KAPITAŁOWEGO

kapitał kapitał

jednostka

uczestnictwa papiery

lub certyfikat depozytowy wartościowe

Podział funduszy inwestycyjnych ze względu na specyfikę działania

1. fundusze obce

2. fundusze o agresywnym wzroście inwestycji w papiery wartościwe , które ponoszą maksymalne zyski kapitałowe

3. fundusze stabilnego wzrostu kapitałowego inwestycji w spółki o ........ pozycji na rynku

4. fundusze zrównoważone. ....... akcji do obligacji zazwyczaj wynosi 60 do 40. W czasie hossy fundusze zrównoważone mają gorsze wyniki niż fundusze agresywne, ale w czasie bessy osiągają lepsze wyniki.

5. Fundusze bezpiecznego inwestowania lokują środki w obligacjach skarbowych, bonach skarbowych

6. Fundusze obligacji

7. Fundusze rynku pienięznego

8. Fundusze nieruchomosci

9. Fundusze towarowe

Fundusze inwestycyjne o największych aktywach netto w Polsce na koniec września 2001 r.

1) Pioneer Pierwszy Polski OFI 563 mln. zł

2) Alfa SFIO 548

3) OFI Instrumentów Dłużnych Skarbiec - obligacja 421

Fundusze venture capital

Venture capital to kapitał średnio lub długo terminowy wnoszony do firmy nie notowanej na giełdzie w formie udziałów z zamiarem ich odsprzedaży. Skutkiem finansowania typu venture capital jest podwyższenie kapitału zakładowego przedsiębiorstwa

Fundusz venture capital to zorganizowana jednostka:

1. która dostarcza kapitał własny lub znosi kapitał własny , mniejszym , nowo powstającym lub rozwijającym się przedsiębiorstwom, które charakteryzuje się dużym potencjałem rozwojowym w zakresie produktu, technologii lub usług

2. której celem jest jednorazowe odzyskanie kapitału powiększonego o zyski

3. która aktywnie pomaga w zarządzaniu tym przedsiębiorstwem

PODSTAWOWY PODZIAŁ FIRM UBEZPIECZENIOWYCH

• Firmy ubezpieczeń majątkowych i osobowych

• Firmy ubezpieczeń na życie

• Ubezpieczenia na życie posagowe i rentowe

Ubezpieczenia:

• casco pojazdów lądowych i szynowych, powietrznych, żeglugi morskiej i sródlądowej, przedmiotów w transporcie

• szkód wywołanych żywiołami i innymi

• chorobowe, od wypadku

• odpowiedzialności cywilnej

• kredytu, ryzyka finansowego

Gwarancje ubezpieczeniowe:

• a scerfinance - ubezpieczenie bankowe które świadczy firma ubezpieczeniowa swoim dotychczasowym klientom

• bancassurance- bankowość ubezpieczeniowa. Banki mogą podejmować działalność ubezpieczeniową tylko przez strony niezależnych podmiotów.

Przedmiotem lokat firm ubezpieczeniowych mogą być wyłącznie:

1. bony skarbowe, obligacje SP, inne papiery wartościowe emitowane przz państwo, depozyty skarbowe, pożyczki udzielane SP oraz pożyczki gwarantowane przez SP, obligacje gmin - bez ograniczenia

2. obligacje emitowane przez inne podmioty- do 5 % funduszu ubezpieczeniowego

3. pożyczki zabezpieczone hipotecznie, nieruchomości ( z wyjątkiem nieruchomości rolnych) - do 25 % funduszu ubezpieczeniowego

4. akcje dopuszczone do publicznego obrotu, lokaty w funduszach powierniczych - do 30 % funduszu

5. udziały i akcje w krajowych spółkach prawa handlowego nie opuszczone do publicznego obrotu - do 15% funduszu ubezpieczeniowego

6. depozyty bankowe- do 20 % funduszy własnych banku

7. pożyczki pod zastaw.................................

Fundusze emerytalne:

Podstawą organizacyjną każdego funduszu emerytalnego jest plan emerytalny, który określa zasady i wielkość wpłat oraz zasady i wielkość otrzymywanych świadczeń. Fundusz emerytalny jest częścią planu emerytalnego w postaci wyodrębnionego majątku pochodzącego ze składek, które inwestowane śą w sposób który powinien zagwarantować środki na przyszłe emerytury. Otwarte fundusze emerytalne tworzą tzw. drugi filar powszechnych ubezpieczeń. Fundusze emerytalne są zarządzane przez powszechne towarzystwa emerytalne działające na podstawie zezwoleń udzielonych przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi .

Zaletą funduszy emerytalnych jest ich kapitałowy charakter przy zachowywaniu bezpieczeństwa klientom.

W Polsce działa 17 funduszy emerytalnych.

!Wykład jest niedokończony!

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

Udziałowiec funduszu inwestycyjnego

Fundusz inwestycyjny

Rynek kapitałowy

---