klasy społeczne - wielkie zbiorowości społeczne charakteryzujące się zróżnicowanym dostępem do bogactwa, władzy i wiedzy. Zróżnicowanie to ma charakter trwały (samoodtwarzający się). W innych ujęciach klasy społeczne to zbiorowości różniące się interesami. Ks. Władysław Piwowarski klasę społeczną określa jako \"społeczny podmiot, którego członkowie odznaczają się strukturalnie podobnym miejscem w procesie gospodarowania i podobnym społecznym położeniem oraz wspólnymi interesami i w pewnych warunkach także wspólną świadomością swego położenia.
Klasy społeczne to jeden z podstawowych elementów struktury społecznej, odnoszący się do zasadniczych podziałów (zróżnicowań) występujących w obrębie współczesnych społeczeństw. Ujmując problem odwrotnie - każde społeczeństwo jest zwykle wewnętrznie zróżnicowane; najistotniejsze czynniki zróżnicowania uznać można za podstawę wyodrębnienia klas społecznych. Klasy uznawane są za wielkie grupy społeczne lub zbiorowości społeczne, warstwy społeczne natomiast za zbiory lub kategorie społeczne.
Klasy mogą być wyodrębniane na podstawie rozmaitych kryteriów. Najczęściej wskazuje się kryteria ekonomiczne, społeczne i świadomościowe. Uwzględnianie wyłącznie czynników ekonomicznych, a zwłaszcza kryterium własności środków produkcji jest (było) charakterystyczne dla ujęć marksistowskich, w których kryteria wyodrębniania klas społecznych zawarte w pismach K. Marksa i F. Engelsa próbuje się stosować do analizy współczesnych społeczeństw. \"Współwystępuje ono również w postaci poglądów akcentujących nie tylko liczebny wzrost, wewnętrzny awans i przodującą rolę klasy robotniczej, ale także nadrzędność jej perspektywicznych, a nawet doraźnych interesów wobec reszty społeczeństwa.\"
Ralf Dahrendorf przez klasy rozumie grupy pozostające w konflikcie - \"termin oznacza grupy konfliktu generowanego przez zróżnicowaną dystrybucję władzy (authority) w imperatywnie skoordynowanych związkach (associations)\".
Stanisław Ossowki analizując problem struktury klasowej w społecznej świadomości, wyodrębnił 3 zasadnicze typy ujęć: 1) ujęcia dychotomiczne - wyodrębnia się w nich 2 przeciwstawne klasy (np. bogaci - biedni, rządzący - rządzeni, wyzyskujący - wyzyskiwani); 2) schemat gradacji - wyodrębnia się przynajmniej 3 klasy: 2 biegunowe i pośrednią. Biorąc pod uwagę wyłącznie jedno kryterium - zazwyczaj ekonomiczne (lub kryterium własności) - tworzy się schemat gradacji prostej. Jeśli pod uwagę bierze się więcej czynników -oprócz kryteriów ekonomicznych także takie czynniki, jak poziom wykształcenia, pochodzenie, styl życia itp. - wówczas tworzony jest schemat gradacji syntetycznej. W jego obrębie braki jednej cechy mogą być kompensowane przez \"nadwyżkę\" innych cech; 3) ujęcia funkcjonalne - kładące nacisk na komplementarność klas; klasy oprócz interesów przeciwnych mają także interesy wspólne (nadrzędne). W ujęciu tym klasy są sobie nawzajem potrzebne, gdyż każda z nich pełni określone funkcji (zadania),których realizacja jest niezbędna dla istnienia całego systemu społecznego. Przykładem ilustrującym ten typ analizy jest funkcjonalna teoria stratyfikacji K.Davisa i W.Moore\'a. Ujęcia funkcjonalne są niejako przeciwieństwem ujęć dychotomicznych, w których celowo dokonuje się uproszczenia struktury klasowej do dwóch biegunów, aby zmobilizować \"masy\" do zmiany istniejącego, niesprawiedliwego porządku społecznego. Ujęcia funkcjonalne służą natomiast raczej podtrzymaniu status quo.
Zmiany struktury społeczeństwa polskiego w okresie powojennym przedstawiane były w kategoriach zaniku podziałów klasowych, nakładania się na podziały klasowe nowych podziałów społeczno-zawodowych lub opisu stanów nierówności i zróżnicowania. Po 1989 r. zaczęto podkreślać znaczenie klasy średniej w obrębie struktury społecznej; upatruje się w niej czynnik stabilizujący procesy zmian społecznych. Zarazem jednak pojawiają się głosy, że \"zbyt duże są różnice miedzy ludźmi zaliczanymi do i zbyt mało mają oni ze sobą wspólnego, aby można było sensownie twierdzić, że razem wzięci faktycznie tworzą odrębna klasę.\"
Włodzimierz Wesołowski nawiązując do rozróżnień dokonanych przez Maxa Webera, wyróżnia w obrębie współczesnego społeczeństwa polskiego następujące klasy: klasę robotnicza, klasę chłopską, drobna burżuazję, inteligencję i specjalistów, klasy uprzywilejowane dzięki własności i edukacji. Ryszard Dyoniziak jako zasadnicze elementy struktury społeczeństwa polskiego wskazuje: klasę robotniczą, klasę chłopską, inteligencję i pracowników umysłowych, warstwę rządzącą, warstwę prywatnych producentów (poza rolnictwem) i handlowców, warstwę spółdzielców oraz warstwę sprzedawców ulicznych.
Zaobserwować można pewną niechęć do używania pojęcia \"klasa społeczna\". Pojawiają się głosy, że klasy w ogóle nie istnieją. Z jednej strony uwidaczniają się tu reakcje na wieloletnią dominację ideologii marksistowskiej, z drugiej natomiast wyraźnie rysuje się potrzeba ścisłego określenia lub zredefiniowania pojęcia klasy społecznej. Sam termin jest przy tym kwestią drugoplanową - niezależnie od nazwy istotnym czynnikiem, który winien być uwzględniony w analizach socjologicznych, jest wewnętrzne zróżnicowanie i podział społeczeństwa na zasadnicze grupy (lub ewentualnie zbiory).