Józef Flawiusz

“Wojna żydowska”

ks. II rozdz. VIII (162 - 166)

Są trzy szkoły filozoficzne u Żydów: faryzeusze, saduceusze i esseńczycy.

FARYZEUSZE

Nazwa „faryzeusz” oznacza separatystę tj. oddzielonego od tego co wulgarne i nieczyste.

Cieszą się opinią najlepszych znawców prawa.

Wszystko przypisują losowi (należy go rozumieć jako Opatrzność) oraz Bogu. Los wywiera wpływ na każde działanie.

To, czy jest się dobrym czy złym zależy przede wszystkim od człowieka (ale los też ma swój udział). Dusze wszystkich ludzi są nieśmiertelne. Dusze dobrych po śmierci przechodzą w inne ciała, dusze złych skazane są na wieczne męki.

Miłują się wzajemnie i dbają o dobre postępowanie ze wspólnotą.

SADUCEUSZE

Nazwę wyprowadza się od arcykapłana Sadoka z czasów Samuela.

W ogóle nie uznają losu. Bóg jest poza możliwością czynienia zła; nie da się też go oglądać. Tylko od woli człowieka zależy czy będzie czynił źle czy dobrze. Nie wierzą w nieśmiertelność duszy, ani w pośmiertną nagrodę lub karę.

We wzajemnych kontaktach są szorstcy, ich stosunki ze swoimi są tak samo oschłe jak z obcymi.

---