Klasyczny model gospodarki

Pionowa krzywa podaży (tzw. wertykalizm klasyczny) świadczy o tym, że produkcja jest niezależna od cen, wszystkie zdolności produkcyjne są wykorzystane. Są wahania krzywej popytu. Każda zmiana cen powoduje natychmiast zmianę płac nominalnych tak, by były one zachowane na poziomie równowagi. To dostosowywanie się jest możliwe dzięki pełnej elastyczności cen i płac.

Analiza Say'a - teoria rynków, tam powstała teoria pojawiania się wartości na rynku. Właśnie na rynku następuje wymiana wszystkich wartości. Czynniki produkcji na rynku otrzymują dokładnie taką wielkość dochodu, jaką same wnoszą. A więc ogólny popyt równa się zawsze ogólnej podaży (dóbr i usług). Nie ma nad- ani niedoprodukcji. Jeśli posiadacze dochodu wydają mniej na spożycie, niż otrzymują dochodu, to wydają więcej na inwestycje (i na odwrót). Nie mamy tu bezrobocia - tyle jest czynników produkcji, ile potrzebujemy do wyprodukowania. Cały czas mamy do czynienia w gospodarce z procesami dostosowawczymi, bo płace są elastyczne. Pojawienie się jakiegokolwiek odchylenia powoduje powrót do stanu równowagi.

Objaśnienia do równań z poprzedniej strony:

1. Równowaga towarowa - (dochód = wydatkom). To równanie wyznacza wielkość stopy procentowej (r₀).

2. Powstaje jako wynik analizy rynku pieniężnego. Rynek pieniężny określa poziom cen P₀, który utrzymuje globalny popyt i globalną podaż w równowadze. oznacza, że uwzględniamy czynnik cen (zmiana cen), wyznaczamy poziom cen (M. - ilość pieniędzy w obiegu, P. - czynnik cenowy).

3. - funkcja produkcji (mikroekonom.); - wielkość dochodu, jaką możemy osiągnąć przy wykorzystaniu całego kapitału i siły roboczej (zatrudnienia). Wyznaczony jest poziom zatrudnienia (4), który podstawiony do (3) wyznacza nam, jaką wielkość produkcji możemy osiągnąć przy danym poziomie zatrudnienia.

4. Rynek pracy. W modelu klasycznym wielkość zatrudnienia jest wyznaczona tylko na rynku pracy (L₀). Nie reaguje ona w ogóle na popytową stronę gospodarki. W modelu klasycznym - to, co się dzieje na rynku pieniężnym i towarowym nie wpływa na wielkość zatrudnienia i na poziom płac realnych. Jest to tzw. izolacjonizm klasyczny, tzn., że każde równanie może być analizowane osobno. - popyt na pracę, - podaż pracy, . Powstaje nam poziom zatrudnienia L0, wyznaczający wielkość produkcji równowagi (Y₀). Say: Każda podaż znajdzie sobie swój popyt.

Pełny Keynesowski model gospodarki i równowagi

Funkcja podaży pracy jest dodatnio skorelowana z płacami nominalnymi, a nie realnymi jak w modelu klasycznym. Tutaj żaden z trzech rynków nie może funkcjonować niezależnie od innych, więc wszystkie równania w tym modelu są współzależne.

1. + (2) łącznie wyznaczają wielkość globalnego popytu (Y₀) oraz poziom stopy procentowej (r₀). Podstawiając poziom popytu globalnego do (3), wyznaczamy wielkość zatrudnienia L₀. Jest to poziom zatrudnienia niezbędny do wytworzenia takiej podaży dóbr i usług, która zaspokoi popyt globalny Y₀. Znając wartość dochodu (popytu globalnego), stopy procentowej i zatrudnienia, możemy określić poziom cen P₀ utrzymujący w równowadze istniejący popyt globalny i podaż globalną. Poziom zatrudnienia jest wyznaczony przez popyt globalny na dobra i usługi (a nie tylko na rynku pracy).

1. - równowaga na rynku towarowym.

2. - równowaga na rynku pieniężnym.

Krzywe podaży

Wzrost cen nie wpływa na wzrost podaży pracy (podaż pracy reaguje tylko na płace nominalne, a nie realne), więc funkcja podaży jest pozioma lub rosnąca.

Pełna równowaga (zależność między popytem a podażą):

Automatyczne procesy dostosowawcze nie istnieją (ceny i place nie są elastyczne), więc musi być impuls zewnętrzny (interwencjonizm państwowy).

Analiza podstawowych wielkości agregatowych u Keynesa

System poglądów ekonomicznych - z Górskiego.

Zależności między zmiennymi zależnymi i niezależnymi w modelu Keynesa :

Keynes: Mechanizm nakręcający nie jest związany z procesem wytwarzania i otrzymywaniem z tego tytułu dochodów, ale z wydawaniem dochodów. Ekonomiczna logika tego podejścia wyraża się w tym, że wydatki na konsumpcję i wydatki na inwestycje decydują o poziomie produkcji dóbr i usług, a więc również i o dochodach tych, którzy wytwarzają. A więc ekonomia odpowiada na pytanie: „Co decyduje o tym, że ludzie wydają na konsumpcję i inwestycje?”. Jest to podstawowe pytanie ekonomii keynesowskiej. Powstaje rola państwa jako podmiotu, który ma wprowadzić impuls.

Dochód narodowy w sensie dualistycznym rozumiemy jako:

1. strumień dochodów,

2. strumień wydatków

Dochód narodowy jako strumień dochodów - suma płac, rent, procentów, zysków, uzyskiwanych przez gospodarstwa domowe z tytułu świadczenia usług przez trzy czynniki: pracę, kapitał, ziemię. Te dochody można przeznaczyć:

• na konsumpcję C,

• na oszczędności S.

Suma dochodów: Y = C + S.

Społeczeństwo oszczędza, by konsumować w bliższej lub dalszej przyszłości. Oszczędności lokujemy w bankach lub papierach wartościowych. Rezygnujemy z płynności - za to otrzymujemy wynagrodzenia (stopa procentowa).

Dochód narodowy jako strumień wydatków - oszczędzanie to również przygotowanie przyszłych inwestycji. Mamy dwa strumienie wydatków:

• na konsumpcję C,

• na przygotowanie przyszłych inwestycji I.

Suma wydatków: Y = C + I.

Warunkiem równowagi jest (1) = (2), tzn. C+S = C+I, czyli S = I (oszczędności równe są inwestycjom). To oznacza, że globalna podaż i popyt dóbr i usług są do siebie całkowicie dostosowane. To oznacza również, że istnieje identyczność decyzji podmiotów dot. kwot, jakie chcą zaoszczędzić i zainwestować. W praktyce te decyzje nie są identyczne. Istnieją bowiem różnice między bodźcami do inwestowania i oszczędzania, np. gotowość przedsiębiorstw do inwestycji zależy od rozpiętości między krańcową efektywnością kapitału a stopą procentową (ceną kapitału). Producenci analizują dochodowość z jednostki kapitału i koszt jednostki kapitału.

Wielkość inwestycji jest wyznaczana przez skłonność do oszczędzania, która jest zależnością funkcjonalną między określoną wielkością dochodu narodowego a rozmiarami oszczędności.

S - przeciętna skłonność do oszczędzania jako stosunek oszczędności do dochodu (udział oszczędności w dochodzie narodowym).

S' - krańcowa skłonność do oszczędzania informuje nas, jak wielki przyrost dodatkowych oszczędności powoduje każdy przyrost dochodu.

Dopełnienie skłonności do oszczędzania stanowi skłonność do konsumpcji. Tu też mówimy o przeciętnej i marginalnej (krańcowej) skłonności do konsumpcji

Marginalna skłonność do konsumpcji informuje nas o wielkości wywołanej jakimkolwiek przyrostem dochodu narodowego w stosunku do poziomu wyjściowego.

, bo ludzie tylko część swego przyrostu dochodu wydają na przyrost konsumpcji.

W krótkim okresie przeciętna skłonność do konsumpcji jest wielkością stałą - w sposób jednoznaczny wyznacza rozmiary wydatków konsumpcyjnych C i poziom oszczędności S. Z tego wynika, że ani konsumpcja, ani oszczędności nie mogą stać się przyczynami zmian w rozmiarach dochodu narodowego. O tych zmianach muszą decydować inwestycje. Równowaga może zostać zachowana jedynie w wyniku niedopasowania do siebie popytu na dobra inwestycyjne z ich podażą.

Siły decydujące o rozmiarach inwestycji są zupełnie inne niż siły decydujące o rozmiarach oszczędności, a więc jak pogodzić równość S=I ? - Otóż wprowadzono dwa określenia: Inwestycje i oszczędności ex post (zrealizowane, rzeczywiste) i ex ante (planowane, zamierzone). Ex post zawsze się zgadzają, ex ante nie muszą być sobie równe.

Jeśli luka deflacyjna.

Jeśli luka inflacyjna.

prof. dr hab. E. Okoń-Horodyńska: Makroekonomia: Wykład 6: 20.11.96

prof. dr hab. E. Okoń-Horodyńska: Makroekonomia: Wykład 6: 20.11.96

Strona 8 z 6

© `96 Tom

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

Strona 1 z 6

© `96 Tom

Y₀

^{Jest ona pionowa, bo dochód narodowy będzie wzrastał inflacyjnie.}

krótkookresowa krzywa podaży globalnej (Keynes)

SAS

wczesnokeynesowska krzywa podaży globalnej

Y₀

P₀

AS

P

P₀

P₁

(↓P↓r)

(↓M)

E₀

E₁

SAS₀

DLS

AD₁

AD₀

A

Y₁ Y₂ Y_p Y

Zmienne niezależne

Zmienne zależne

oraz stopa procentowa

Krańcowa rentowność kapitału

Psychologiczna skłonność do konsumpcji

Konsumpcja

Inwestycje

Zatrudnienie

Dochód nar.

Oszczędności

---