WSPÓŁPRACA SĄSIEDZKA
Tworzenie przyjaznych stosunków współpracy z sąsiadami Polski oraz współdziałanie z nimi w tworzeniu przygranicznych
i regionalnych warunków bezpieczeństwa jest istotnym środkiem bezpieczeństwa narodowego.
Wielostronne formy współpracy w ramach Trójkąta Weimarskiego (Polska, Niemcy, Francja) oraz Grupy Wyszehradzkiej (Polska, Czechy, Słowacja, Węgry), a także Rady Państw Morza Bałtyckiego oraz dwustronna współpraca ze wszystkimi sąsiadami.
Strategicznie ważna dla bezpieczeństwa Polski oraz całej Europy jest współpraca sąsiedzka z Ukrainą, ukierunkowana na wzmocnienie jej niepodległości i włączenie do struktur NATO i UE. Wynika to
z faktu, że „bez Ukrainy Rosja przestaje być imperium i na odwrót - podporządkowawszy sobie Ukrainę, automatycznie staje się imperium”, jak to określił prof. Z. Brzeziński,
Wzrastająca skala zagrożeń transgranicznych (elektrownie jądrowe, powodzie, nielegalna migracja, przestępczość zorganizowana) wymusza konieczność szerokiej współpracy, w tym udzielania pomocy w zakresie bezpieczeństwa, tworząc trwałe instytucje i procedury współdziałania sąsiedzkiego.
Współpraca sąsiedzka z Rosją na zasadach partnerstwa ma również kapitalne znaczenie dla bezpieczeństwa Polski i całej Europy.
Warto zwrócić uwagę na niespotykane w dotychczasowej historii formy współpracy wojskowej z sąsiadami, jaką są wspólne formacje wojskowe:
korpus polsko-niemiecko-duński,
brygada polsko-czeska,
batalion polsko-ukraiński
batalion polsko-litewski.
Trudno o lepszy przykład tworzenia wzajemnego zaufania
z sąsiadami Polski.
R. Kuźniar, (red.), Między polityką a strategią, Warszawa 1994, s. 146.