Wielka Piramida
Herodot(ok. 485-425 p.n.e.), grecki historyk z Azji Mniejszej, zwany przez Cycerona ojcem historii, podróżnik. Gorący rzecznik demokracji. Autor licznych opisów podróży, jak też materiałów historycznych, etnograficznych i geograficznych twierdzi że Wielką Piramidę zbudowano w ciągu 20 lat przez Cheopsa.
Według powszechnie panującej opinii specjalistów Wielka Piramida składa się z około 2,5 miliona bloków kamiennych. Wśród nich są takie, które ważą po 40 ton i więcej, oraz takie które ważą zaledwie tonę. Większość waży po około 3 tony. Jeśliby przy wznoszeniu piramidy pracowano 20 lat, to znaczy że rocznie umieszczano w niej 125 tysięcy bloków. Z pewnością nie mylę się zakładając, iż także ówcześni Egipcjanie nie pracowali dzień w dzień. Nawet przy braku związków zawodowych były przecież uroczystości i święta. Zakładam więc, że było 300 dni roboczych w roku. 125 tysięcy monolitów dzielone przez 300 dni roboczych daje dzienną wydajność 416,6 sztuki. Przyjmując że robotnicy harowali 12 godzin dziennie. 416 bloków kamiennych dziennie, podzielone przez 12 godzin daje 34 bloki na godzinę lub też, podzielmy to jeszcze przez 60 minut i mamy wydajność w akordzie wynoszącą 1 gigantyczny kamień co dwie minuty! W tym uproszczonym rachunku mówimy o gotowych do ułożenia i będących już na miejscu skalnych blokach, a to daje nieco fałszywy obraz. Najpierw trzeba je przecież było odłupać od skały i przyciąć do ustalonych wymiarów, wypolerować, no i wreszcie przetransportować na plac budowy. Przy całej technice jaką dziś dysponuje ludzkość nie udało by się zbudować tej piramidy w ciągu 20 lat a co dopiero w tamtych czasach. Zatem kto, kiedy i jak zbudował tę piramidę? Na Cheopsa wskazują tylko dwa elementy. Pierwszy to ten że Herodot napisał że twórcą piramidą jest Cheops. Cheops to zapis grecki, po egipsku faraon ten nazywał się Chufu. U Diodora Sycylijskiego budowniczy nosi nazwę Chemmis, zaś Pliniusz Starszy, który wymienia listę historyków, którzy przed nim pisali na temat piramid, stwierdza: "Żaden z nich nie potrafi jednak powiedzieć, kto jest budowniczym." Drugim dowodem na to jest inskrypcja w jednej z "komór odciążających" nad komorą królewską. Ale przecież ta inskrypcja jest fałszerstwem niejakiego Hovard'a Vyse'a , brytyjskiego pułkownika gwardii. Namalował on tą inskrypcję, wpadł przez to że użył znaków, jakich za czasów Cheopsa jeszcze nie było. Zatem z łatwością możemy podważyć te dwa dowody, ale pytanie pozostaje jeśli nie Cheops/Chufu to kto? Są zapiski w pismach arabskich że twórcą piramidy był panujący w Egipcie, na trzysta lat przed potopem król Saurid. Miał on podobno sen, który doprowadził do budowy piramidy? Również jego doradców i proroków dręczą przerażające sny, zapowiadające koniec cywilizacji. "otwarło się niebo i wyszło z niego promieniste światło [...] i zeszli z nieba mężowie, którzy mieli w rękach żelazne maczugi i natarli na ludzi." Król zapytał więc swych mędrców, czy po potopie Egipt będzie się jeszcze nadawał do zamieszkania. Kiedy uzyskał odpowiedź twierdzącą, zdecydował się na budowę piramid, aby zachować całą ówczesną wiedzę ludzką. Znakomity powód. Jednak Księga Chitat często podaje sprzeczne datowania budowy piramidy. A kimże był ten dalekowzroczny Saurid? Czy to jakaś mglista, mityczna postać, wymyślona w nierzeczywistym świecie marzeń i tęsknot, czy też da się go gdzieś umiejscowić? Księga Chitat powiada o nim, iż był to "Hermes, którego Arabowie zwą Idrysem". Sam Bóg osobiście miał go nauczyć wiedzy o gwiazdach i objawić mu, iż na Ziemię przyjdzie katastrofa, lecz część świata ocaleje i będzie tam potrzebna wiedza. Dowiedziawszy się o tym Hermes kazał wybudować piramidy. Hermes miał jeszcze inne imię, dla Hebrajczyków zwał się Henoch. Zajrzyjmy zatem do ich przekazów. Imię Henoch w języku Hebrajskim znaczy tyle co "wyświęcony nauczyciel, nauka". Mojżesz wymienia go jako siódmego patriarchę, a więc żyjącego jeszcze przed potopem, patriarchę, który od tysiącleci stoi w cieniu syna Matuzalema, o którym w Genesis czytamy, iż dożył 969 lat (stąd "wiek Matuzalemowy"). W Starym Testamencie o Henochu wspomina się tylko pobieżnie, chociaż patriarcha ten wcale nie zasłużył sobie na takie traktowanie. Henoch jest bowiem autorem niezwykle intrygujących, napisanych w pierwszej osobie ksiąg. Owe "księgi Henocha" nie weszły do kanonu Starego Testamentu, ojcowie Kościoła nie zrozumieli go i wycofali nawet z "powszechnego użytku". Dzięki Bogu Kościół etiopski nie zastosował się do tych nakazów. Teksty Henocha zostały włączone do kanonu Starego Testamentu Kościoła abisyńskiego i od tej pory figurują w wykazie ksiąg Pisma Świętego. Dziś znamy dwa różne warianty księgi Henocha, tak zwaną księgę etiopską i słowiańską. Porównanie obu tekstów wskazało jednego autora. Pierwsze pięć rozdziałów księgi Henocha zapowiada sąd ostateczny. W rozdziałach 17-36 znajdują się opisy podróży Henocha do różnych światów i do odległych sklepień niebieskich, rozdziały 37-71 przekazują najróżniejsze przypowieści, które opowiedzieli prorokowi "niebianie", zaś rozdziały 72-82 zawierają szczegółowe dane na temat orbit Słońca i Księżyca, informacje o dodatkowych dniach w latach przestępnych, o gwiazdach i mechanice nieba. Pozostałe rozdziały to rozmowy Henocha z jego synem Matuzalemem, któremu Henoch zapowiada zbliżający się potop. Na koniec Henoch znika odlatując w niebo na ognistym wozie. Słowiańska księga Henocha zawiera dodatkowe informacje, które nie występują w wersji etiopskiej. Podaje, w jaki sposób Henoch wszedł w kontakt z mieszkańcami niebios: "Księgi świętych przypowieści Henocha, mędrca i wielkiego pisarza, którego Bóg wziął do siebie i ukochał, aby ujrzał miejsca zamieszkania Najwyższego [...] W pierwszym miesiącu 365 roku życia, pierwszego dnia miesiąca, ja, Henoch, byłem w domu moim sam [...] i ukazało mi się nader wielkich mężów, jakich nigdy na Ziemi nie widziałem. A oblicza ich jaśniały jako słońce, oczy ich były niczym pochodnie płonące, z ust ich ogień wychodził; ich pióra wyglądu różowego, ich stopy purpurowe, ich skrzydła bardziej jaśniejące niźli Bóg, ich ramiona bielsze niźli śnieg. I stanęli u wezgłowia łoża mego i wezwali mnie imieniem moim. Ja jednak obudziłem się ze snu i ujrzałem tych mężów wyraźnie, jak stali przy mnie. I przemówili do mnie mężowie owi: Bądź dzielny, Henochu [...] wnijdziesz dziś z nami do nieba. I powiedz swoim synom i wszystkim dzieciom domu twego, co mają robić bez ciebie na Ziemi w domu twoim, i żeby nikt cię nie szukał, aż Pan przywiedzie cię z powrotem ku nim." Henoch zostaje wzięty poza Ziemię, gdzie poznaje różne "anioły". Wręczają mu aparat do "szybkiego pisania" i proszą aby zapisał wszystko, co podyktują mu "aniołowie": "O Henochu, przyjrzyj się pismu niebiańskich tablic, przeczytaj, co na nich napisano, i zapamiętaj wszystko po kolei." W ten oto sposób powstaje trzysta ksiąg, spuścizna bogów przekazana Ziemianom. Po wielu tygodniach Henoch zostaje przez Obcych odprowadzony z powrotem do domu. Co zatem łączy starotestamentowego proroka Henocha z królem Sauridem, którego Arabowie uważają za budowniczego piramid:
Obydwaj żyją przed potopem;
Obydwaj zostali ostrzeżeni przez bogów o nadciągającym potopie;
Obydwaj są autorami ksiąg ze wszystkich gałęzi nauki;
"Bóg" we własnej osobie" przekazał im wiedzę na temat astronomii;
obydwaj zarządzili, aby ich dzieła zachowano dla przyszłych pokoleń.
Oprócz tych zgodności pojawiają się także różnice. Saurid ma być podobno pochowany w Wielkiej Piramidzie - Henoch opuścił Ziemię w niebiańskim pojeździe. Ponadto w zachowanych księgach Henocha daremnie by szukać choćby jednego słowa, iż Henoch kazał budować piramidy. Tych wszystkich ludzi łączy jedno. Czy to będzie Hermes, Henoch, Idris czy Saurid - wszyscy zaliczali się do klanu wybranych. Wreszcie przekazy łączą ich z "zapisanymi księgami", które, zostały "ukryte". Być może miejsce ukrycia to Wielka Piramida? Jednak kto i kiedy ją zbudował pozostanie jeszcze zagadką na wiele lat. Pora by nauka zmieniła swój fałszywy pogląd i nie bazowała na tak łatwo podważalnych dowodach jakim są dowody wskazujące budowniczego na Cheopsa.
2