8.z drugiej kartki (Kształcenie specjalne i pomoc specjalna upośledzonym umysłowo. Kształcenie specjalne a szkoła specjalna).

Szkoły specjalne- prowadzą nauczanie i wychowanie dzieci niezdolnych do realizacji obowiązku szkolnego w ramach szkół zwykłych ze względu na kalectwo, przewlekłą chorobę, niedorozwój umysłowy, niedostosowanie społeczne. (A.Hulek)

Szkoła specjalna jest placówką, w której najpełniej realizowane są zadania pedagogiki specjalnej:
1.przygotowanie osoby niepełnosprawnej do znoszenia swojej inności
2.przygotowanie osoby niepełnosprawnej do życia w społeczeństwie
3.przygotowanie społeczeństwa do funkcjonowania z osobami niepełnosprawnymi

Cele szkół specjalnych:
usprawnianie niezaburzonych funkcji
korygowanie nieprawidłowości rozwojowej w sferze intelektualnej i osobowościowej
kompensowanie defektów fizycznych i psychicznych
zapewnienie w dostępnym zakresie wykształcenia ogólnego i zawodowego
(A.Hulek)

Szkoły specjalne powinny także:
stwarzać warunki do wszechstronnego działania, zarówno o charakterze gospodarczym, towarzyskim, rozrywkowym, społecznym, sportowym,  jak i kulturalnym
stwarzać w życiu placówki sytuacje umożliwiające wdrażanie uczniów do pełnienia określonych ról gospodarczych jakie pełnić będą po osiągnięciu dojrzałości
pozastawić trwały ślad w osobowości ucznia, oddziaływanie na jego sferę intelektualną i emocjonalną
przygotowanie do życia w społeczeństwie, do zespołowego zorganizowanego działania
dostrzeganie i rozwijanie indywidualnych możliwości każdego dziecka
zapewnianie uczniom warunków do realizacji różnorodnych potrzeb
(H.Borzyszkowska)

Szkoły specjalne:
Przedszkola specjalne
szkoły podstawowe specjalne
gimnazja specjalne
szkoły zawodowe i różne formy szkolenia dla dorosłych w ośrodkach zawodowej rehabilitacji
Warsztaty Terapii Zajęciowej
(H.Borzyszkowska)

Kształcenie specjalne to zorganizowany proces edukacji dostosowany do potrzeb i możliwości ucznia niepełnosprawnego, w stosunku, do którego konieczne jest zastosowanie specjalnej organizacji nauki i metod pracy ukierunkowanych na wszechstronny rozwój ucznia i uwzględniających jego specjalne potrzeby.

Cele kształcenia specjalnego:
korygowanie zaburzonych, usprawnianie nie zaburzonych funkcji psychicznych
wyrabianie sprawności ruchowych i umiejętności potrzebnych do wykonywania zawodu
kształtowanie nawyków i praktycznych umiejętności niezbędnych w życiu społecznym i zawodowym
kształtowanie właściwej postawy społecznej oraz wpajanie podstawowych zasad kultury życia codziennego
wyrobienie samoobsługi i samodzielności w różnych przejawach życia codziennego
(H.Borzyszkowska)

W obrębie systemu kształcenia specjalnego dla upośledzonych umysłowo działają:
Przedszkola specjalne
szkoły podstawowe specjalne i klasy specjalne przy podstawowych szkołach normalnych
specjalne zakłady wychowawcze (szkoły specjalne z internatem)
specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze
szkoły życia i klasy życia
świetlice szkolne lub półinternaty
zasadnicze szkoły zawodowe specjalne, zawodowe klasy specjalne przy normalnych szkołach zawodowych oraz kształcenie kursowe

Metoda ośrodków pracy opiera się na zainteresowaniach dziecka, dostosowana jest do charakterystycznych potrzeb i skłonności, uwzględnia wszystkie właściwości psychiczne ucznia a także wymagania zawarte w programie nauczania dla innych klas szkoły podstawowej.

Przy stosowaniu metody ośrodków pracy w toku codziennym należy uwzględnić:
1.Zajęcia wstępne- celem jest przede wszystkim przygotowanie dziecka do dnia pracy przez wytworzenie atmosfery do nauki, wzbudzanie zainteresowania tematem dnia, załatwianie spraw porządkowych, itp.
2.Obsrewacja- dziecko zdobywa wyobrażenia o przedmiocie na który zwraca uwagę. Jej celem jest wdrażanie dziecka do zdawania sobie sprawy z otaczających zjawisk.
3.Kojarzenie- przeznaczone jest na to, aby nauczyć dzieci myślec tzn. wdrożyc do umiejętności kojarzenia wiadomości nabytych dzięki obserwacji z innymi wiadomościami. Umiejętność kojarzenia wpływa na rozwój moralny i społeczny dziecka.
4.Ekspresja- dziecko pod wpływem aktywnej działalności wyładowuje swój naturalny żywiołowy pęd do zabawy i czynności praktycznych
5.Zajęcia końcowe- ocena wysiłku dzieci przy wykonywaniu zadania, przypomienie o pracy domowej itp.

Korzyści stosowania metody ośrodków pracy:
budzi zainteresowania pracą i dążenie do wiedzy
rodzi zaufanie do nauczyciela i stwarza atmosferę wyzwalającą aktywność dziecka
budzi w dziecku wiarę we własne siły i rozwija optymizm życiowy
umożliwia nauczycielowi indywidualne poznanie i traktowanie dziecka
zapewnia stały kontakt ucznia z otaczającym go światem
uwzględnia zasady poglądowości, systematyczności i stopniowania trudności
rozwija pojęcie przestrzeni
rozwija zdolności poznawcze przez tworzenie dynamicznych struktur kompensacyjnych
uczy zdobywania wiadomości
kształtuje prawidłową postawę fizyczną
kształci logiczne myślenie, umiejętność porównywania, klasyfikowania, uogólniania
uczy dobierania i stosowania odpowiednich materiałów i narzędzi pracy
kształtuje wolę przez stwarzanie sytuacji zmuszających do natychmiastowego podejmowania decyzji
rozwija uczucia społeczne
ułatwia wybór zawodu przez próby wykonywania różnych prac
zbliża upośledzonych do społeczeństwa
zapewnia wszechstronny rozwój ucznia

---