Drgająca szczytówka
Drgająca szczytówka. Przez jednych uwielbiana do granic wędkarskiej przyzwoitości, przez innych zaś krytykowana, przypisywana trendom mody wędkarskiej i nadal traktowana jako wynalazek wędkarzowi nieprzydatny. Kto to widział siedzieć i wlepiać wzrok w drgającą szczytówkę?! Przecież to nudne i jakże męczące. Zdania są podzielone. Większość sceptyków to tradycjonaliści i dojrzali wiekiem wędkarze preferujący połowy na tzw. ”ciężki grunt”.
Nie ma nic piękniejszego niż widok drgającej bądź wręcz uginającej się cieniutkiej końcówki wędki. Och, jak to podgrzewa krew w żyłach! Dowiedziono iż w rękach wprawnego wędkarza jest to metoda bardzo skuteczna i ma swoje niezaprzeczalne zalety: pozwala łowić w miejscach położonych daleko od brzegu, umożliwia utrzymanie przynęty w bardzo silnym nurcie, możliwe jest łowienie przy silnym wietrze. Wędkowanie tą metodą jest bardzo wciągające. Wielu wędkarzy na jej poczet odstawiło dotychczasowe metody połowu i uzależniło się od wpatrywania w szczytówkę. Zasada ta uczy cierpliwości, sprytu i refleksu. Już po kilku złowionych rybach możemy odróżnić branie od zwykłego kiwania się szczytówki na wietrze bądź uginania jej w prądzie rzeki. Staje się ona coraz bardziej popularna i wyodrębnia się tak jak sztuka karpiowa.
Metoda połowu na drgającą szczytówkę jest jedną z technik łowienia na gruntówkę bez spławika. Sygnalizatorem brań jest tu szczytówka w postaci wymiennej. Dzięki temu rozwiązaniu możliwe jest dostosowanie jej grubości do warunków panujących na łowisku (obciążenie i szybkość nurtu). Szczytówki uzbrojone są w kilka przelotek, które dzięki gęstemu umieszczeniu powodują lepszą sygnalizację brań. Ich końcówki pomalowane są jaskrawą farbą, co daje lepszą widoczność w chwili brania ryby. Podczas łowienia przypon z przynętą spoczywa najczęściej na dnie. Po zarzuceniu wędki w wybrane miejsce wędzisko umieszczamy na podpórkach ustawiając je tak aby tworzyło z żyłką kąt lekko rozwarty (nieco większy niż 90 stopni) i delikatnie napinamy żyłkę aż do momentu niewielkiego, lecz wyraźnego ugięcia szczytówki. Branie ryby sygnalizowane jest poprzez wyprostowanie, drgania lub ugięcie szczytówki. Zależy to od wielkości, gatunku oraz żerowania ryby. W dobrej wędce drgania są przenoszone na cały kij i przy odrobinie wprawy nie sposób ich pomylić z ruchami szczytówki wywołanymi wiatrem lub falą. Najistotniejszy jest moment zacięcia. Powinien on przypadać na zdecydowane przygięcie szczytówki lub jej rytmiczne, powtarzające się drgania. Należy pamiętać o tym, że żyłka pozostaje cały czas napięta i zacięcie nie powinno być zbyt energiczne i szerokie. Najprostszy zestaw używany w metodzie drgającej szczytówki zbudowany jest z przelotowo zamocowanego na żyłce głównej obciążenia o masie kilku do kilkudziesięciu gramów i przyponu umocowanego za pomocą krętlika. Obciążenie może stanowić ciężarek (różnego kształtu, najczęściej z wtopionym krętlikiem) lub koszyczek zanętowy. Obciążenie mocowane jest bądź wprost na żyłce bądź za pomocą rurki antysplątaniowej.
Wędki używane do metody drgającej szczytówki są stosunkowo delikatne, dlatego zarzucanie takim wędziskiem wymaga praktyki. Swoją budową przypominają wędziska spinningowe, które są bardzo elastyczne i wytrzymałe. Pierwsze tego typu wędki powstały w Anglii i w Niemczech. Są zwykle krótsze od spławikowych i mają ok.3 m. Drgająca szczytówka jest bardzo uniwersalną metodą połowu. Idealnie sprawdza się zarówno w rwącej rzece, jak i w spokojnych wodach jeziora. Oczywiście do połowu w tak różnych warunkach nie wystarcza jeden rodzaj wędki. W miarę rozpowszechnienia się tej metody połowu wyodrębniły się różne jej odmiany:
Swingtip - metoda, w której szczytówka sygnalizacyjna zwisa z wędziska przytwierdzona do niego za pomocą miękkiej gumowej rurki. Metoda ta przeznaczona jest na wody stojące.
Picker, wincelpicker - delikatna odmiana wędzisk z drgającą szczytówką. Wędki te są stosunkowo krótkie (do 3 metrów), a ich ciężar wyrzutu wynosi ok. 30 - 40 gram. (Wody stojące lub z lekkim uciągiem).
Feeder - ciężka odmiana drgającej szczytówki, wędziska są dłuższe (do 3,90 metra), ich ciężar wyrzutu wynosi do ok. 80 gram. (Wody o lekkim i średnim uciągu).
Heavy feeder - jest to najcięższa odmiana drgającej szczytówki, długość wędziska dochodzi do 4,50 metra. (Wody o dużym uciągu).
Kołowrotek - najważniejszy element zestawu na drgającą szczytówkę. Najlepiej sprawdzają się specjalistyczne kołowrotki produkowane specjalnie do tej metody. Świetnie sprawdzają się kołowrotki "matchowe", z długą szpulą, o wypukłym rdzeniu. Kołowrotek powinien być lekki i posiadać bardzo precyzyjny hamulec. Stosować można oba typy hamulca - dolny i górny, z tym, że najbardziej wszechstronny jest ten pierwszy, jeżeli dysponuje systemem DRAG. Kołowrotek powinien mieć spore przełożenie.
Żyłka główna - żyłka główna do metody drgającej szczytówki powinna mieć przekrój w granicach od 0,18 do 0,22 oraz jak największą wytrzymałość. Dobra żyłka powinna mieć powierzchnię twardą, gładką, odporną na ścieranie i działanie czynników zewnętrznych. Przekrój żyłki musi być wyrównany na całej długości. Od jakości i doboru żyłki w dużym stopniu zależy skuteczność łowienia.
Przypon - przypon powinien być bardziej miękki i rozciągliwy od żyłki głównej. Nie ma uniwersalnej długości przyponu dla metody drgającej szczytówki. Niekiedy zasadne jest używanie króciutkich, dziesięciocentymetrowych przyponów, innym razem należy wydłużyć je nawet do ponad metra. Bardzo ważną rzeczą a wręcz zasadą jest połączenie przyponu z żyłką główną za pośrednictwem krętlika.
Hak - podczas połowów metodą drgającej szczytówki można używać i testować całą gamę rodzajów, kształtów i numeracji haczyków. Zalety to od konkretnej techniki, wody, przynęty na którą łowimy oraz ryby, na którą czatujemy.
Obciążenie - obciążenie odgrywa tu najważniejszą rolę. Właściwy jego dobór stanowi podstawę powodzenia. Podstawą obciążenia w drgającej szczytówce jest przelotowy, grubokształtny ciężarek (lub koszyczek zanętowy) z uszkiem lub wtopionym krętlikiem. Waga obciążenia powinna być dobierana optymalnie do miękkości i akcji sygnalizatora, grubości żyłki głównej, siły prądu i wiatru, głębokości łowiska, rodzaju dna i odległości, w jakiej lokujemy przynętę.
Wędkarze bardzo chętnie używają wszelkiego rodzaju rurek antysplątaniowych, posiadających agrafkę służącą do przymocowania ciężarka lub koszyczka zanętowego. Ułatwia to podawanie przynęty i zapobiega splątaniu zestawu. Do połowów techniką drgającej szczytówki używa się koszyczków zanętowych , sprężyn, tulejek oraz różnego rodzaju pojemniczków. Inne są stosowane na wodach stojących oraz płynących. W jedne wsypuje się białe i czerwone robaczki, inne okleja kitem z mąk i kasz, w jeszcze inne wsypuje się płatki, makarony itp. Metoda drgającej szczytówki zdobywa sobie coraz szersze grono sympatyków. Zawdzięcza to wielkiej finezji łapania oraz niezwykłej skuteczności.
Dopek