Tarnowskie Góry, 2009.11.29
Motto: „Jasiu, w dokumentacji kotłów OR16-102 jest bardzo dużo błędów. Wiem, ale ich dokumentacja ma być dostarczona do fabryk w takim stanie w jakim jest.” |
Instytut Maszyn i Urządzeń Energetycznych Politechniki Śląskiej ul. Konarskiego 22 44-100 Gliwice |
Opowieść o losie polskiej energetyki zgotowanym jej przez jednego agenta SB.
Część osiemdziesiąta trzecia
Powody pozostawienia polskich kotłów rusztowych w stanie zacofania technicznego
z okresu pierwszych lat istnienia Peerelu.
F. Wyjaśnienie powodów trwającej przez ostatnie 20 lat istnienia Peerelu zapaści jego przemysłu kotłowego w dostarczaniu krajowi dobrych konstrukcji kotłów rusztowych - niezależnie od nieopanowania przez ten przemysł produkcji samych palenisk narzutowych - z której ówczesne jego fabryki już później nie wyszły - część trzydziesta trzecia
Wyjaśnienie dlaczego zapotrzebowanie na duże kotły rusztowe zamiast unikatowymi w skali światowej konstrukcjami według wynalazku nr 82638, może być pokrywane tylko produkcją technicznych monstrum w rodzaju wyprodukowanego przez „RAFAKO” - Racibórz kotła OR35 dla NZPT w Brzegu, lub „zmodernizowanego” kotła OR32 w OPEC Grudziądz
- część piąta, o skutkach całkowitego odsunięcia inż. J. Kopydłowskiego od udziału w opracowaniu w 1967 r. projektu technicznego kotła typu OR16-101, a w 1968 r. dokumentacji wykonawczej (warsztatowej) kotła OR16-101, od której dokumentacja wykonawcza z 1972 r. kotła typu OR16-102 różniła się tylko rozwiązaniem urządzeń samego paleniska narzutowego - ciąg dalszy.
O. Jak łamano prawo wynalazcze
w sprawie projektów dotyczących kotłów typu OR16-102.
Wprowadzenie
I. Z pisma z 1974.09.19 Jerzego i Anieli Kopydłowskich do „FAKOP” Sosnowiec.
„Nie mając nadal szans efektywnego służenia swą pracą krajowi w ramach działalności służbowej z jednej strony, a z drugiej znając fakt popełnienia dziesiątków elementarnych błędów w kotle OR16-102 wykonanym w oparciu o projekt wynalazczy, którego jesteśmy twórcami, wobec tego że do błędów tych nie chcą przyznać się odpowiedzialni za nie pracownicy Ośrodka doprowadzając do kolejnej produkcji na rok 1975 sześciu kotłów w dotychczasowej wersji dokumentacyjnej, mimo wyraźnego stanowiska jednego z nas jako kierownika pracowni kotłów rusztowych oraz istniejących decyzji samego Ośrodka, z początkiem bieżącego roku informując o tym zarówno kierownika Zakładu Kotłów Przemysłowych, jak i Generalnego Konstruktora Zespołu Zakładów Projektowania i Rozwoju Kotłów, podjęliśmy się sami poza działalnością służbową opracowania nowej dokumentacji wykonawczej na kotły typu OR16-102 i aktualnie jesteśmy bliscy jej zakończenia (w ołówku oczywiście).
Wiemy już na co możemy liczyć w tej sprawie w zakładzie pracy, dlatego zwracamy się do Was o pomoc w zapobieżeniu utopienia w błocie kolejnych dziesiątków milionów złotych oraz zahamowania rozwoju nowoczesnych kotłów przemysłowych na najbliższe lata, jak to nastąpiło w przypadku kotłów typu OR6,5 w wyniku nieudolności i złej woli ludzi, którym powierzono zajmowanie się w Ośrodku paleniskami narzutowymi.
Bez względu na to jakie zajmiecie stanowisko, do czasu w którym będziemy mieli na czym rysować (zdarzyło się w przeszłości jednemu z nas, że go dwukrotnie pozbawiano deski kreślarskiej) dokumentację tą będziemy kończyli, nawet gdy pozostanie nam jedynie świadomość, że będziemy tylko mogli przekonać się jak mogłaby wyglądać konstrukcja kotła, gdyby nie dopuszczono się obrazy paragrafu 17 Rozporządzenia Rady Ministrów z 11 grudnia 1972 r. w sprawie projektów wynalazczych.
Do wiadomości: (-) dwa podpisy nieczytelne
„ZEMAK” W-wa
OBRKiUE Tarnowskie Góry.”
II. Z pisma z 1974.10.23 Jerzego Kopydłowskiego do Zjednoczenia „ZEMAK”.
„Około 1970 r. zdałem sobie ostatecznie sprawę, że odwoływanie się do Zjednoczenia w sprawie nieprzestrzegania przez Kierownictwo OBRKiUE przepisów Ustawy o wynalazczości nie ma żadnego sensu. Co z tego, że Zjednoczenie poleciło projekt powtórnie rozparzyć, skoro w wyniku tego powtórnie zwołana Komisja Wynalazczości jedynie podtrzymywała swoje poprzednie stanowisko.
Inicjatywa w sprawie moich, czy zgłaszanych w moim udziałem projektów wynalazczych, wyszła jak wiadomo od Zjednoczenia (patrz pismo TT-9/15/544/73 z 17 maja 1973 r.). Z odpowiedzi Kierownictwa Ośrodka wynikało jednak, że Zjednoczenie niepotrzebnie się „czepia” w sprawie w rzeczywistości prawidłowej działalności Ośrodka w tym zakresie.
Po kolejnym piśmie Zjednoczenia TT-9/15/738/73/869 z dnia 1973.08.25, co być może Zjednoczeniu nie jest wiadome, Kierownictwo Ośrodka nie podjęło decyzji nawet w stosunku do tych z pięciu projektów, które wymieniłem w piśmie z dnia 1973.07.18, co do których zapewniło Zjednoczenie, że decyzję taką podejmie w terminie późniejszym, niż wyznaczony przez Zjednoczenie na 1973.09.30.
Jakby tego było mało, Kierownictwo Ośrodka nie podjęło decyzji w sprawie kolejnych czternastu moich projektów wynalazczych, mimo że minął dwumiesięczny termin wyznaczony na ich rozpatrzenie w Ustawie o wynalazczości, dotyczących kotłów OR16-102 z paleniskiem narzutowym, z których trzy stawiają aktualnie pod znakiem zapytania pracę nowo wybudowanych Koszalińskich Zakładów Mięsnych, a mianowicie projektów: nr 9/74 z 1974.04.10; nr 11/74 z 1974.04.13; nr 12/74 z 1974.04.20; nr 13/74 z 1974.04.22; nr 17/74 z 1974.05.26; nr 18/74 z 1974.05.27; nr 20/74 z 1974.05.28; nr 21/74 z 1974.06.03; nr 22/74 z 1974.06.03; nr 23/74 z 1974.06.17; nr 24/74 z 1974.06.26; nr 26/74 z 1874.07.09; nr 27/74 z 1974.07.19; nr 28/74 z 1974.08.22.
Podobny los czeka niewątpliwie kolejne pięć projektów, a mianowicie: nr 29/74 z 1974.08.29; nr 31/74 z 1974.08.31; nr 32/74 z 1974.10.10; nr 33/74 z 1974.10.11; nr 34/74 z 1974.10.18.”
(-) podpis nieczytelny
III. Z pisma Zjednoczenia „ZEMAK” nr TT-9/5.870/74 z 1974.11.15 do OBRKiUE.
„Otrzymaliśmy odwołanie Ob. Jerzego Kopydłowskiego, dotyczące braku decyzji o przydatności projektów wynalazczych , a mianowicie: nr 9/74; .... nr 34/74 (łącznie wymieniono ich 29, jak w pkt II). Uprzejmie prosimy Obywatela Dyrektora o wydanie polecenia niezwłocznego rozpatrzenia w/w projektów oraz o powiadomienie Zjednoczenia o podjętej decyzji w terminie do 1974.11.30.
(-) Dyrektor Techniczny. I-szy Zastępca Naczelnego Dyrektora, mgr inż. H. Rzechorzek.”
IV Z pisma OBRKiUE nr NJ-BS-5015/74 z 1974.11.30 do Zjednoczenia „ZEMAK”.
„W odpowiedzi na Wasze pismo z znakach jak wyżej w sprawie projektów wynalazczych zgłoszonych w naszym Ośrodku, których głównym twórca jest mgr inż. J. Kopydłowski, zawiadamiamy co następuje.
W chwili obecnej trwają prace związane ze sporządzaniem opinii technicznej przez pracowników naszego Ośrodka oraz Instytucje z zewnątrz. Opóźnienie oceny przydatności omawianych projektów wynalazczych nastąpiło na skutek nieotrzymania wiążących opinii, spowodowanego przeciążeniem naszych pracowników zadaniami planowymi.
Dla bliższego zobrazowania sprawy, niżej podajemy aktualny stan załatwiania omawianych projektów.
Główny twórca do dnia dzisiejszego zgłosił ogółem 22 projekty wynalazcze związane bezpośrednio ze zmianami konstrukcyjnymi i modernizacyjnymi kotła poprzeczno-walczakowego rusztowego typu OR16-102, zaprojektowanego w zakładzie R12 naszego Ośrodka oraz produkowanego przez „FAKOP” Sosnowiec.
Prototyp omawianego kotła jak dotychczas nie przeszedł koniecznych prób i badań i nie został oddany do eksploatacji ciągłej. Brak więc dostatecznie pewnych danych pozwalających na sporządzenie rzetelnych opinii technicznych do prawidłowej oceny przydatności omawianych projektów. Również „FAKOP” Sosnowiec wstrzymał prace związane z realizacją zlecenia nr 1.2.1051 z dnia 1972.08.04 dotyczącego adaptacji kotła OR16-102 na parę nasyconą.
Główny twórca projektów wynalazczych, jako kierownik pracowni kotłów rusztowych w zakładzie R12, sporządził omawiane projekty w okresie od 1974.04.10 do 1974.10.74 w postaci dokumentacji wykonawczej zmian poszczególnych grup i zespołów kotła, z opisem przedstawiającym wady konstrukcyjne, montażowe i eksploatacyjne rozwiązania dotychczasowego oraz zalety proponowanych nowych rozwiązań w formie ogólnych stwierdzeń.
Główny twórca uznał, że 19 projektów nosi cechy projektów racjonalizatorskich, dwa to wzory użytkowe, a jeden to wynalazek. Ponieważ szereg projektów nie może być stosowanych niezależnie od siebie, twórca przyjął propozycję scalenia projektów i tak 10 projektów scalono w jeden i zgłoszono 1974.06.17 jako projekt racjonalizatorski p. t. „Parownik i przegrzewacz pary kotła OR16-102”.
Ogólnie stwierdzamy, że przedmiotowe projekty wynalazcze dotyczą szczegółów rozwiązań konstrukcyjnych o charakterze technicznym nadających się do powtarzalnego stosowania w zakresie ulepszeń i usprawnień kotła parowego rusztowego zgłoszonego przez głównego twórcę pod Nr 14/66, który zgłosiliśmy do opatentowania w UP PRL dnia 7.02.1973 r.
Wobec braku możliwości materialnego urzeczywistnienia w OBRKiUE projektów racjonalizatorskich, jak i stosowania przez wykonywanie prawa, postanowiono że wszystkie projekty noszące cechy projektów racjonalizatorskich będą uznane jako nieprzydatne do stosowania w OBRKiUE i przesłane do producenta kotła i urządzeń pomocniczych tj. „FAKOP” Sosnowiec z propozycją zastosowania przemysłowego.
Projekty dotyczące wzorów użytkowych Nr 24/74 i Nr 28/74 poddane zostaną ocenie przydatności dla OBRKiUE zgodnie z wymaganiami prawa wynalazczego. W stosunku do projektu Nr 25/74 podjęto w dniu 22.08.1974 r. decyzję o uznaniu rozwiązania za wynalazek.
W związku z powyższym zawiadamiamy, że Ośrodek nasz dokona ostatecznej oceny przydatności zgłoszonych projektów wynalazczych do końca bieżącego roku.
(-) Zastępca Dyrektora Ośrodka d/s Badawczo Rozwojowych mgr inż. J. Krztoń.”
V. Z pisma „FAKOP” z 1975.10.13 do OBRKiUE.
„W naszym zamówieniu na opracowanie dokumentacji technicznej kotłów OR16-102 przekazanym do OBRKiUE z dnia 1975.04.30 znak 446/TPk.3.1/75/ML postawione zostały warunki jakie powinna spełniać bez zastrzeżeń zmodernizowana konstrukcja kotła OR16-102.
O tym, które ze zgłoszonych ... projektów mogą zaleźć zastosowanie w dokumentacji technicznej kotła (po zapoznaniu się z naszymi opiniami) może zadecydować Wasz Ośrodek, jako główny projektant kotła, biorąc przy tym pełną odpowiedzialność za jego prawidłową i bezawaryjną pracę. Po przekazaniu nam akt projektów, które znajdą zastosowanie w dokumentacji kotła OR16-102, Fabryka nasza wyda decyzję o przyjęciu ich do stosowania. (-) Z-ca Dyrektora d/s Technicznych mgr inż. A. Toczkowski”
VI. Z pisma „FAKOP” z 1975.12.11 do OBRKiUE
W odpowiedzi na Wasze pismo z dnia 1975.12.03 o znakach NJ-DA/pfn/56/75 w sprawie projektów wynalazczych dotyczących kotła OR16-102 informujemy, że nasze stanowisko dotyczące w/w projektów przedstawiliśmy jednoznacznie w naszym piśmie z dnia1975.10.13 ... i podtrzymujemy w dalszym ciągu.
Wasze pismo ... jest dla nas niejasne . Oczekujemy zdecydowanego stanowiska z Waszej strony. Ponownie informujemy, że Wasza opinia jako projektanta kotła jest dla nas decydująca i po przekazaniu nam akt projektów, które znalazły zastosowanie w dokumentacji modernizowanego przez Was kotła przyjmiemy je do stosowania. (-) Z-ca Dyrektora d/s Technicznych mgr inż. A. Toczkowski”
VII. Z korespondentki wewnętrznej NJ-DN-TR1 z 1976.01.05
„Nawiązując do pisma poufnego „FAKOP” Sosnowiec ... z dnia 1975.12.11 w sprawie projektów mgr inż. J. Kopydłowskiego oraz teleksu R12 do „FAKOP” nr 1452/R12/75 w którym podano, że decyzje o zastosowaniu przedmiotowych projektów należą do „FAKOP”, a zmiany w dokumentacji kotła OR16-102 Zakład R12 wykona na podstawie zamówienia „FAKOP”, zawiadamiamy co następuje:
„FAKOP” Sosnowiec stoi na stanowisku, że jedynie opinia projektanta kotła jest dla nich decydująca dla podjęcia decyzji, które ze zgłoszonych przez mgr inż. J. Kopydłowskiego projektów zostaną przyjęte do stosowania. W związku z tym prosimy o opracowanie opinii technicznej dla „FAKOP” Sosnowiec dotyczącej przedmiotowych projektów zawierającej wyszczególnienie rozwiązań, które znalazły, bądź znajdą zastosowanie w dokumentacji modernizowanego kotła OR16-102 opracowywanej przez Zakład R12 na podstawie zamówienia „FAKOP” znak 446/TPk3.3.1/75 z dnia 1975.04.30.
Trzy segregatory projektów mgr inż. J. Kopydłowskiego oraz opinie „FAKOP” dotyczące przedmiotowych projektów z dnia 1975.03,10; 1975.06.05 oraz 1975.08.12 znajdują się w aktach NJ i zostaną udostępnione opracowującemu opinię.”
VIII. Z pisma OBRKiUE nr NJ -DA/636/76 z 1976.02.10 do „FAKOP”
„W odpowiedzi na Wasze pismo .... z dnia 1975.12.11 donosimy uprzejmie, że zgodnie z Waszą propozycją akta powyższych projektów przekazujemy do Zakładu Kotłów Przemysłowych celem zaopiniowania które ze zgłoszonych projektów znalazły, bądź mogą znaleźć zastosowanie w dokumentacji technicznej zmodernizowanego kotła OR16-102. Zbiorczą opinię do projektów, którą opracujemy w ramach Waszego zlecenia na modernizację kotłów OR16-102, można będzie przyjąć jako podstawę do wydania decyzji o przyjęciu przedmiotowych projektów wynalazczych do stosowania przez Was w produkcji. Z uwagi na obciążenie naszych działów specjalistycznych planowymi pracami terminowymi orientacyjny termin opracowania opinii określamy na 1976.05.10. (-) Dyrektor inż. Antoni Banaś”
IX. Z protokółu Nr 41/76 z posiedzenia Komisji Wynalazczości „FAKOP” w dniu 22 października 1976, która zawnioskowała odmowę zastosowania wszystkich projektów wynalazczych dotyczących kotła OR16-102.
Można się z niego dowiedzieć, że OBRKiUE w ogóle nie opracował zbiorczej opinii do projektów, mającej być podstawą do wydania decyzji o przyjęciu projektów wynalazczych do stosowania przez „FAKOP”, a jedynie po kolejnym monicie „FAKOP”, pismem z 1976.09.02 „ ... przy piśmie znak NJ/BS/pfn/87/76 z dnia 1976.09.16 przesłał ... ponownie do rozstrzygnięcia w/w projekty wynalazcze, stwierdzając w nim: „Rozwiązania proponowane przez mgr inż. J. Kopydłowskiego nie nadają się do zastosowania w wyprodukowanych kotłach OR16-102. Ponieważ propozycje przedmiotowych projektów [nie eliminują generalnie niedoskonałych i awaryjnych szczegółów konstrukcyjnych prototypowego kotła OR16-102], Ośrodek nasz nie zamierza rozwijać konstrukcji kotłów rusztowych z narzutem według rys. B0-9000 (czytaj: rysunek zestawieniowy kotła OR16-110), lecz w oparciu o konstrukcję kotła naszego Zakładu Kotłów Przemysłowych R12 według rys. założeniowego nr 2-1256100 zatwierdzonego przez Główną Radę Techniczną OBRKiUE.”
„Biorąc w tej sytuacji pod uwagę negatywne stanowisko, jakie zajął w przedmiotowej sprawie OBRKiUE ... to jest projektant kotła, Komisja w podsumowaniu dyskusji opierając się na powyższym wnioskuje o odmowę przyjęcia do wykorzystania w/w projektów.”
W protokóle Nr 41/76 świadomie przemilczano przy tym takie treści wcześniejszego pisma OBRKiUE nr NJ-BS/pfn/70/76 z 1976.07.26: „Dla zobrazowania istoty proponowanych rozwiązań przedmiotowych projektów wynalazczych wykonano „Analizę proponowanych zmian kotła OR16-102” (załącznik 4), przedstawiając je w formie porównawczej z kotłem KDR20 i OR16-102. Działalność w/w (czytaj: autorów tych projektów) polegała między innymi na wykorzystaniu swej wiedzy technicznej i zdobywanych doświadczeń montażu i eksploatacji kotłów rusztowych w sukcesywnym opracowywaniu rozwiązań technicznych wszystkich grup i zespołów nowej wersji kotła rusztowego z narzutem paliwa.” O treści samego załącznika 4 w protokóle Nr 41/76 z posiedzenia Komisji również nie ma ani słowa
Złamaniem przepisów prawa wynalazczego przez „FAKOP” było już samo niedopuszczenie do udziału w niej głównego ich twórcy, zwłaszcza że wszystkie projekty rozpatrywano jako zgłoszone w „FAKOP”. Natomiast w CBKK dokładnie tym razem zadbano aby treść pisma do „FAKOP” z 1976.09.02 nie trafiła do rąk mgr inż. Anieli Kopydłowskiej.
Co było jeszcze w tym piśmie, to ujawnił dopiero Protokół Nr 1/77 z posiedzenia w dniu 1976.12.14 Komisji Wynalazczości Zjednoczenia Przemysłu Maszyn Ciężkich i Urządzeń Energetycznych „MEGAT” (gdzie inż. J. Kopydłowski odwołał się od decyzji „FAKOP”), jako informację co również pisał w nim OBRKiUE, a mianowicie że: „niektóre wprowadzone na skutek złożonych awarii zmiany w eksploatowanych kotłach OR16-102 są zbieżne z powyższymi propozycjami zgłoszonych projektów. Źródła inspiracji wprowadzenia tych zmian nie można określić, czy pochodziły ze zgłoszonych projektów, czy też odwrotnie, lub były oczywistą dla każdego technika koniecznością (znanym konstrukcyjnie sposobem rozwiązania.”
Wyjątkowo przy tym „udano się” treścią podkreśloną, jako że projekty były zgłaszane od 1974.04.10 do 1974.10.18 (patrz część II i III), a problemy z pierwszymi kotłami OR16-102 uruchomionymi w Koszalinie zaczęły ujawniać się w październiku 1974 r., dokładnie na czas zgłoszenia ostatniego z nich (patrz część 82 opowieści).
========================================================================
Prawdą było tylko to, że:
1. W latach 1975÷1976 wszystkie zmiany w dokumentacji kotła OR16-102 (za wyjątkiem dotyczących paleniska i obmurza) - według których poprawiano, lub próbowano poprawiać złe rozwiązania 16 kotłów OR16-101 i OR16-102 - w Zakładzie Kotłów Przemysłowych R12 były dokonywane pod wyłącznym kierownictwem mgr inż. Anieli Kopydłowskiej i za każdym razem w oparciu o rozwiązanie z któregoś z projektów wynalazczych.
2. Nim 29 grudnia 1976 r. „FAKOP” wydał decyzje o nieprzydatności wszystkich projektów wynalazczych, prawie dokładnie rok wcześniej, bo 22 grudnia 1975 r., ówczesny dyrektor „FAKOP” mgr inż. Wojciech Kowalski wyraża zgodę na wyprodukowanie dwóch kotłów typu OR40-010 - w rozwiązaniu wykorzystującym wszystkie owe projekty wynalazcze, za wyjątkiem dotyczącego przegrzewacza pary, ponieważ w tej wersji kotła wg wynalazku nr 82638 inż. J. Kopydłowski zastosował rozwiązanie stanowiące prawdziwą rewolucję w sposobie przegrzewania pary dla celów technologicznych. Dla sprawdzenia w piwnicy zachowały się kompletne dokumentacje zarówno kotła OR16-110, jak i kotła OR40-010. Żaden z zastosowanych w kotle OR40-010 kilkudziesięciu projektów wynalazczych dotyczących kotła OR16-102 nie okazał się chybionym, natomiast do sprawdzenia tego pozostaje nadal kocioł OR40-010 w kotłowni SFW ENERGIA. Inż. J. Kopydłowski nie doszukał się natomiast w kraju żadnego kotła OR16 późniejszej konstrukcji CBKK, nawet z paleniskiem narzutowym przerobionym na warstwowe.
3. Z 1986 r. pochodzi dokumentacja modernizacji części ciśnieniowej kotła OR16-101 zainstalowanego w Dolnośląskich Zakładach Gazownictwa we Wrocławiu. W części opisowej z autorem w osobie mgr inż. Anieli Kopydłowskiej - również jako figurującej w rubryce sprawdzający na wszystkich 110 rysunkach dokumentacji wykonawczej - oraz z podpisem kierownika Zakładu Kotłów Przemysłowych R12 w osobie inż. Michała Flodrowskiego, można przeczytać: „Nadmienia się, że w opracowanej dokumentacji zostały wykorzystane projekty racjonalizatorskie dotyczące poprawy konstrukcji kotłów OR16-101 i OR16-102 zgłoszone w Centralnym Biurze Konstrukcji Kotłów.”
Decyzja „FAKOP”, uznająca wszystkie projekty za nieprzydatne, pozostaje także w całkowitej sprzeczności z wcześniejszym stanowiskiem CBKK (powtórzone z pkt IV):
„Ogólnie stwierdzamy, że przedmiotowe projekty wynalazcze dotyczą szczegółów rozwiązań konstrukcyjnych o charakterze technicznym nadających się do powtarzalnego stosowania w zakresie ulepszeń i usprawnień kotła parowego rusztowego zgłoszonego przez głównego twórcę pod Nr 14/66, który zgłosiliśmy do opatentowania w UP PRL dnia 7.02.1973 r.
Wobec braku możliwości materialnego urzeczywistnienia w OBRKiUE projektów racjonalizatorskich, jak i stosowania przez wykonywanie prawa, postanowiono że wszystkie projekty noszące cechy projektów racjonalizatorskich będą uznane jako nieprzydatne do stosowania w OBRKiUE i przesłane do producenta kotła i urządzeń pomocniczych tj. „FAKOP” Sosnowiec z propozycją zastosowania przemysłowego.”
Jaką trzeba mieć łajdacką osobowość aby choćby tylko po takich swoich wcześniejszych stwierdzeniach napisać następnie, że te projekty wynalazcze nie nadają się do zastosowania w wyprodukowanych kotłach OR16-102?
Siódmy komunikat nadzwyczajny.
o palenisku narzutowym, „które sprawdziło się jako wyjątek potwierdzający regułę, że tak nie jest”:
Za prawidłowo działające palenisko narzutowe eksploatowane przez siebie już przez wiele lat w kotle wodnym typu WR2,5-035 uważa Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Braniewie, ul. Rzemieślnicza 2, dyrektor techniczny Robert Zakrzewski, tel. (55) 644.15.15.
Sprostowanie: w części 82 nieprawidłowe jest nazwisko kierownika ( -) Jerzy Kopydłowski
działu technicznego. Ma być Eugeniusz Zaniewski.
Do wiadomości: 1. Raciborska Fabryka Kotłów „RAFAKO” ul. Łąkowa 31; 47-300 Racibórz 2. Sędziszowska Fabryka Kotłów „SEFAKO” ul. Przemysłowa 9; 28-340 Sędziszów 3. Fabryka Palenisk Mechanicznych ul. Towarowa 11; 43-190 Mikołów 4. Zakłady Urządzeń Kotłowych „Stąporków” ul. Górnicza 3; 26-220 Stąporków 5. Krajowa Agencja Poszanowania Energii ul. Mokotowska 35; 00-560 Warszawa 6. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska ul. Powstańców 41 a; 40-024 Katowice
|
|
Do tej treści brakuje tylko uzupełnienia: a użytkowników kotłów OR16-102 i 0R16-101 zamierzamy pozostawić ich własnemu losowi.
„FAKOP” pogrążyła się również przywołaniem w Protokóle Nr 41/76 takiej oto treści pisma OBRKiUE z 1976.09.02: „Z opracowanych przez Was (tzn. „FAKOP” opinii wynika, że projekty te mogły by być wykorzystane pod warunkiem uzyskania gwarancji OBRKiUE spełnienia założonych parametrów pracy i bezawaryjnej eksploatacji kotła.”, a łącznie z OBRKiUE (CBKK) treścią ujętą w klamry.
Było to zjednoczenie, które jako pierwsze zlikwidował później Mieczysław Rakowski.
We wnioskach Komisji Zjednoczenia „MEGAT” można na tą okoliczność przeczytać: „Komisja uznaje, że niektóre zmiany wprowadzone do eksploatowanych kotłów OR16-102 wynikające z prototypowości zastosowanych rozwiązań, dostosowania kotła do istniejących warunków eksploatacyjnych, oraz zaistniałych awarii, są zbieżne z niektórymi propozycjami zgłaszanych projektów. W związku z tym, że w czasie stosowania tych poprawek byłyby już duże trudności w obiektywnym stwierdzeniu źródła inspiracji, tym trudniej teraz, zarówno do zgłoszonych projektów, jak i zastosowanych poprawek oraz bardzo skomplikowanych warunków eksploatacyjnych, ocenić wpływ tych poprawek na ogólną pracę kotła i związaną z nią instalację kotłową. Komisja uznaje za niecelowe dalsze rozpatrywanie tej sprawy. Obecnie bowiem podjęcie tych badań związane byłoby z bardzo dużym nakładem środków materialnych, zaangażowania czasu dużej liczby specjalistów, bez żadnej gwarancji uzyskania z tego jakichkolwiek korzyści gospodarczych, ogólnych, czy też przez racjonalizatorów. Domniemanie innych źródeł „inspiracji” wyjątkowo również nie pasuje do przytoczonej w pkt IX treści pisma OBRKiUE z 1976.07.26.
Krztoniowy Kolektyw tak wtedy „robił w portki” (w obawie o konsekwencje, jakie może spowodować wstrzymanie produkcji w Zakładach Mięsnych w Koszalinie z braku pary), że na tą okoliczność obchodzono się z nią przez ten czas jak z „jajkiem”. Nie było przecież poza nią w CBKK nikogo innego, kto te projekty mógłby prawidłowo w tym celu wykorzystać. Jaki wcześniej debilny pomysł w sprawie przegrzewacza pary miał przykładowo mgr inż. Józef Wasylów, to przy innej okazji.
Z pisma nr TZT/CE/370/75 z 1975.12.29 BPPTiF „Proerg” do Zakładów Tworzyw Sztucznych „Erg” w Gliwicach: „Zgodnie z postanowieniami Rady Technicznej odbytej w dniu 1975.11.29 ... nasz przedstawiciel inż. J. Kopydłowski przeprowadził w dniu 1975.12.22 rozmowę telefoniczną z dyrektorem naczelnym „FAKOP” Sosnowiec inż. Wojciechem Kowalskim. Dyrektor „FAKOP” wyraził zgodę na wyprodukowanie przez „FAKOP” dwóch kotłów z paleniskiem narzutowym wg dokumentacji opracowanej przez BPPTiF „Proerg” ... z terminem dostawy w drugim półroczu 1977 r. ... Dokumentacja ta będzie uwzględniała technologię wytwórcy kotłów z zachowaniem obowiązujących norm wykonawczych i materiałowych. Podstawą opracowania dokumentacji będzie wykonany pod kierunkiem obecnego pracownika BPPTiF „Proerg” na zlecenie „FAKOP” w 1966 r. w Centralnym Biurze Konstrukcji Kotłów projekt wstępny typoszeregu dużych kotłów rusztowych z paleniskiem narzutowym.”
W samym opisie na str. 2 pisze: „Eksploatowane kotły OR16-101 charakteryzują się bardzo niską żywotnością poszczególnych elementów i są wyjątkowo uciążliwe w eksploatacji. Nie osiągają również gwarantowanej sprawności.
Na małą dyspozycyjność tych kotłów po stronie części ciśnieniowej składają się między innymi:1. Zamulanie się komory dolnej ekranu przedniego; 2. Pękanie rur ekranu przedniego; 3- Wyboczenie ekranu tylnego; 4- Uszkodzenia dolnej części tylnej ściany komory paleniskowej; 5- Pękanie rur pęczka konwekcyjnego; 6- Przepalanie się opancerzenia wewnętrznego kotła w obrębie ciągu konwekcyjnego; 7- Pękanie rur przegrzewacza pary oraz zrywanie jego zawieszeń; 8- „Plucie” kotła przy przekroczeniu 50 % obciążenia; 9- Niespodziewany spadek poziomu wody w walczaku w zakresie wyższych obciążeń kotła, mimo pracy pomp zasilających; 10- Duże rozszczelnienie ciągu podgrzewacza powietrza w obrębie uszczelnień labiryntowych i ściany działowej, powodujące bardzo duży przepływ powietrza do spalin w obrębie ciągu konwekcyjnego; 11- Konstrukcyjne nieszczelności ciągu podgrzewacza wody powodujące dodatkowy wzrost przyssania fałszywego powietrza do spalin.”
W związku z treścią załącznika do części 51 opowieści.
5