Mechanika
w fizyce dział opisujący ruch i odkształcenie ciał materialnych lub ich części na skutek ich wzajemnych oddziaływań oraz badający stan równowagi między nimi.
Kinematyka
dział mechaniki zajmujący się matematycznym opisem układów mechanicznych oraz badaniem geometrycznych właściwości tego ruchu.
Kinematyka abstrahuje od działających sił
i bezwładności ciał.
Podstawowe pojęcia kinematyki to:
przestrzeń
czas
współrzędne
tor ruchu
prędkość
przyspieszenie
prędkość kątowa
przyspieszenie kątowe
Ruch
w fizyce to zmiana położenia ciała odbywająca się w czasie, postrzegana przez obserwatora zwanego układem odniesienia.
Parametry opisujące ruch:
przemieszczenie - zmiana położenia względem przyjętego układu odniesienia
tor - linia, po której porusza się ciało:
w ruchu prostoliniowym torem jest linia prosta
w ruchu krzywoliniowym torem jest linia krzywa
droga - długość odcinka toru
czas - różnica, między chwilą końcową a początkową ruchu
Podstawowe prawa rządzące ruchem sformułował
Klasyfikacja ruchów
Podział ze względu na toru ruchu:
prostoliniowy (poruszanie się po linii prostej)
krzywoliniowy (poruszanie się po linii krzywej)
po okręgu - najprostszy przypadek ruchu krzywoliniowego
po elipsie - ruch w polu sił centralnych
po paraboli - ruch w polu jednorodnym
inne (powyższe są najpopularniejsze)
Klasyfikacja ruchów
Podział ze względu na wartości prędkości:
jednostajny - prędkość nie zmienia się
zmienny - prędkość zmienia się
jednostajnie zmienny - zmiany prędkości są jednakowe w jednakowych przedziałach czasu
przyspieszony - prędkość zwiększa się
opóźniony - prędkość maleje
niejednostajnie zmienny
Zadania - ruch
narysuj wykresy zmian drogi, prędkości i przyspieszenia w funkcji czasu na opisanym dystansie:
wioślarz przewiosłował pierwsze 500m ruchem jednostajnym przyspieszonym, środkowy 1000m ruchem jednostajnym, a ostatnie finiszowe 500m ruchem jednostajnie opóźnionym
maratończyk pierwsze 25km przebiegł ruchem jednostajnym, pomiędzy 25-35km przeżywał kryzys i poruszał się ruchem jednostajnie opóźnionym, ostatnie kilometry ruchem jednostajnie przyspieszonym
maratończyk-amator linie startu minął z prędkością V1 i utrzymywał ją na niezmienionym poziomie do 25 kilometra. Na kolejnych 10 kilometrach biegł ruchem jednostajnie przyspieszonym, później przeżył kryzys i biegł ruchem jednostajnie opóźnionym. Biegacz nie dobiegł do mety, stanął na 38 kilometrze.
Dynamika
dział mechaniki zajmujący się ruchem ciał materialnych w zależności od działających na te ciała sił
Statyka - dział dynamiki zajmujący się przypadkami, gdy działające na ciało siły równoważą się
Kinetyka - dział dynamiki zajmujący się poruszającymi się pod działaniem sił ciałami materialnymi
Podstawowe prawa rządzące ruchem sformułował I. Newton
Zasady dynamiki punktu materialnego
(zasady Newtona)
Jeśli na ciało nie działa żadna siła lub siły działające na ciało równoważą się (czyli siła wypadkowa ma wartość zero), ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym.
Jeśli siły działające na ciało nie równoważą się (czyli siła wypadkowa jest różna od zera), to ciało porusza się ruchem zmiennym z przyspieszeniem wprost proporcjonalnym do siły wypadkowej, a współczynnikiem proporcjonalności jest odwrotność masy ciała.
Jeśli ciało A działa na ciało B siłą F (akcja), to ciało B działa na ciało A siłą (reakcja) o takiej samej wartości i kierunku, lecz o przeciwnym zwrocie.
Rodzaje sił mechanicznych działających w sporcie (1)
bezwładności - prostoliniowa, odśrodkowa
grawitacji - Ziemi, Księżyca
tarcia - statycznego, kinetycznego
oporu ośrodka - płynów: cieczy, gazu
Rodzaje sił mechanicznych działających w sporcie (2)
naprężeń ciał stałych
sprężystości - statycznej, kinetycznej
parcia / ciśnienia
wyporu
Rodzaje sił mechanicznych działających w sporcie (3)
ruchu powietrza - wiatr, unoszenie
ruchu wody - fal, prądów, pływu
ciągu / siła nośna
rozproszenia / eksplozji
Rodzaje sił mechanicznych działających w sporcie (4)
odrzutu
zewnętrzny efekt działania sił mięśniowych - własnych, trenera, partnerów, przeciwników
działanie silników - spalinowych, elektrycznych
Dynamika - podstawowe wielkości
ruch postępowy
masa
m [kg]
siła
F=m*a [N]=[kgm/s2]
pęd
p=m*v [kgm/s]
ruch obrotowy
moment bezwładności
J=m*r2 [kgm2]
moment siły
M=F*r [kg*m2/s2]
moment pędu
K=J*ω [kgm2rad]
Dynamika - podstawowe wielkości
energia kinetyczna w ruchu postępowym
energia kinetyczna w ruchu obrotowym
energia potencjalna
praca
moc
Zasada zachowania pędu
Jeżeli na jakiś układ ciał nie działają siły (oddziaływania) zewnętrzne, wtedy układ ten ma stały pęd.
jeżeli F = 0, to p = const
Zmienić pęd układu może tylko siła działająca z zewnątrz układu.
m1V1=m2V2
Przykłady zadań i problemów, do rozwiązania których używamy pojęcia pędu
statek zderza się z krą lodową i grzęźnie w niej - pęd statku i kry po zderzeniu jest taki sam jak pęd statku przed zderzeniem.
kula uderza w deskę i przebija ją na wylot, zmniejszając przy tym swoją prędkość - kula oddaje część swojego pędu desce.
jedna kula bilardowa uderza w drugą - kula uderzająca przekazuje część (lub całość) pędu drugiej kuli.
bramkarz łapie lecącą piłkę - wraz z piłką dostaje także jej pęd.
zderzenia kul - zarówno sprężyste (kule odskakują od siebie, tak jak kule bilardowe), jak i niesprężyste (kule się łączą po zderzeniu).
i inne - np. biegnący człowiek wskakuje do wózka lub łódki.
We wszystkich tych przypadkach do opisania tego, co dzieje się tuż po zderzeniu stosujemy zasadę zachowania pędu.
Tę samą zasadę stosujemy też do zjawisk będących odwrotnością zderzenia
- opierających się na zasadzie odrzutu.
chłopiec stojący na łódce wyrzuca ciężki pakunek. Jak szybko będzie poruszać się łódka? - pęd chłopca z łódką równoważy pęd wyrzuconego pakunku.
granat rozrywa się dwie części - jedna część uzyskuje pęd w jedną stronę, a druga, taki sam pęd w stronę przeciwną
rakieta wyrzuca gazy odrzutowe w kierunku przeciwnym do ruchu. Sama, więc uzyskuje pęd odwrotny do pędu gazów.
działo wystrzeliwuje pocisk - znów występuje wtedy zjawisko odrzutu powodujące, że działo cofa się w kierunku przeciwnym do ruchu pocisku.
Zasada zachowania energii
Jedna z podstawowych zasad fizyki mówiąca, że w każdym izolowanym układzie fizycznym całkowita suma energii jest stała (nie zmienia się w czasie)
Jeżeli układ ciał jest odizolowany od wpływu sił zewnętrznych, to mogą następować zmiany energii poszczególnych ciał, ale całkowita suma ich energii musi pozostać taka sama.
Prawo zachowania energii mechanicznej
Zasada, która mówi, że podczas ruchu ciała bez sił niezachowawczych (tj. oporu, tarcia, lepkości itp.) jego całkowita energia mechaniczna, (czyli suma energii kinetycznej i potencjalnej) się nie zmienia.
EM=EK+EP
Zadania - zasada zachowania energii mechanicznej
Jaką moc rozwinął zawodnik, który podniósł sztangę o masie m=100 kg na 1 metr w czasie t=1s, masa zawodnika 100kg.
Z jakiej wysokości musiałby spaść samochód, aby w momencie uderzenia mieć prędkość V=180 km/h
Z jakiej wysokości musi skoczyć pionowo do wody skoczek o masie m=50kg, aby zanurzyć się w niej na 4 metry, średnie opory ruchu w wodzie F=1250N.
Zadania - zasada zachowania pędu
Z działa o masie 1 tony wystrzelono poziomo pocisk o masie 20 kg z prędkością 400 m/s. Oblicz prędkość odrzutu armaty.
Oblicz wielkość siły działającej na gimnastyka o masie 50 kg w skrajnym górnym i dolnym położeniu, gdy wykonuje kołowrót wielki z prędkością 5 rad/s. Odległość OSC gimnastyka od osi obrotu wynosi 1m
Maszyny proste
Zgodnie z zasadą zachowania energii, praca wykonana nad danym układem bez maszyny prostej oraz z użyciem dowolnego zbioru maszyn prostych jest zawsze taka sama. Korzyść polega na tym, że możemy np. użyć mniejszej siły, ale wówczas musimy pokonać dłuższą drogę.
Przykładem może być drążek użyty jako dźwignia prosta, którą podnosimy ciężki przedmiot działając mniejszą siłą niż ciężar danego przedmiotu, ale rękoma pokonujemy drogę odpowiednio większą od tej, którą pokona podnoszony ciężar.
Maszyny proste
Podstawowymi maszynami prostymi jest dźwignia i równia pochyła, pozostałe maszyny są rozwinięciem lub szczególnym przypadkiem wyżej wymienionych.
Podstawowe maszyny proste to:
obrotowe
dźwignia
kołowrót
przekładnia (zębate, cierne, pasowe, łańcuchowe, śrubowe)
blok (krążek) / wielokrążek
przesuwne
równia pochyła
klin
śruba
Wyznaczanie ogólnego środka ciężkości ciała człowieka metodą dźwigni jednostronnej
Środkiem ciężkości ciała nazywamy punkt, w którym jest przyłożona wypadkowa sił ciężkości (ciężarów) wszystkich elementów ciała
Główną zaletą tej metody wyznaczania OSC jest jej prostota oraz możliwość zastosowania w odniesieniu do konkretnego, żywego człowieka.
Istotną wadą jest konieczność utrzymania przez badaną osobę nieruchomej pozycji w trakcie pomiarów.
OSC człowieka w postawie stojącej znajduje się na wysokości od 53 do 60% wysokości ciała. Średnie wartości dla populacji młodszych mężczyzn wynoszą 56,5%, a dla młodych kobiet 55,5%.
Wyznaczanie ogólnego środka ciężkości ciała człowieka metodą dźwigni jednostronnej
Różnice położenia OSC mogą wynikać z:
płci
wieku
budowy ciała
grupy zawodowej lub sportowej
Wyznaczanie ogólnego środka ciężkości ciała człowieka metodą dźwigni jednostronnej
Sporządź schematyczny rysunek stanowiska pomiarowego oznacz na nim długość dźwigni(l) położenie OSC (d), ciężar ciała (Q) oraz wskazanie wagi(R)
Sporządź tabelę w której umieścisz dane, odczyty, wyniki obliczeń (Rosc, Rw) oraz charakterystykę badanej osoby według wzoru poniżej:
MQ - MR= 0, MQ = MR, R=Rc - Rd [kg]
Q.d = R.l
dosc = R.l / Q [cm]
dw = d / h [%]
dw [%] - względne położenie OSC, czyli stosunek
procentowy dosc do długości całego ciała
dosc [cm] ramię ogólnego środka ciężkości