PGUE III
Systematyka źródeł prawa wspólnotowego
-Traktat Lisboński
-Przejmuje podstawowe instrumenty prawne (rozporządzenie, dyrektywy, decyzje, opinie, zalecenia) z dotychczasowych traktatów
-Obok tego podziału traktat wprowadził podział na akty
-Prawodawcze
-Wydaje Rada Europejska i PE
-Delegowane
-Wydawana przez KE na mocy wyraźnego wskazania w akcie prawodawczym
-Może mieć zasięg ogólny i może zmieniać nieistotne elementy aktu prawodawczego
-Potencjalna treść, jej zakres, powinien być określony w akcie prawodawczym
-Prawo do wydawania aktów delegowanych nie jest bezwzględne
-PE i RE mogą określić warunki
-Akt d może wejść w życie tylko wtedy, jeżeli w określonym terminie PE i RE nie wyrażą sprzeciwu
-RE i PE mogą zadecydować o odwołaniu uprawnień do wydania aktu delegowanego
-PE i RE muszą zadecydować, który z warunków (albo oba) zostanie wykorzystywany
-Przeważnie używa się tego o braku sprzeciwu
-Wykonawcze
-Wydawane na podstawie innych aktów prawnych i przekazują kompetencje wykonawcze KE lub w wyjątkowych sytuacjach RE
-Konsekwencja uporządkowania procedur prawodawczych zpewnić jednolite wykonywane innych aktór prawnych
-Nie ma zasięgu ogólnego
-Systematyka ta rozbija ogromną grupę, bardzo zróżnicowanych między sobą, rozporządzeń
-Patrz: art. 289-291 Traktatu p Funkcjonowaniu UE
-Źródło tego podziału
-Konsekwencja uporządkowania procedur prawodawczych
-Nowe zdefiniowanie podziału kompetencji wykonawczych w ramach UE
-Akty prawne dzielimy na
-Akty prawa pierwotnego
-Pierwotne akty prawa wspólnotowego to traktaty i inne prawa o tej randze (np. akt o wyborach do PE)
-Akty pochodne
-Przyjmowane są przez instytucje na podstawie upoważnienia traktatowego
-Rozporządzenia
-Są instrumentem ujednolicania prawa, ktre jest identyczne na terenie całej UE
-Adresatami mogą być państwa członkowskie i podmioty do nich przynależne-Obowiązują w całości i nie wymaga celem obowiązywania dokonywania jakichkolwiek czynności przez państwa członkowskie
-Obowiązuje bezpośrednio i wywiera bezpośredni skutek [patrz: poprzedni wykład]
-Dyrektywa
-Skierowana do państw członkowskich (nie koniecznie do wszystkich, choć zazwyczaj tak jest; może być skierowana do grupy państw, np. grupy państw strefy euro)
-Wiąże co do rezultatu - zobowiązuje państwa, by poprzez wydanie przepisu prawa wewnętrznego osiągnęło określony rezultat
-Z reguły są bardzo szczegółowe i pozostawiają państwom niewiele miejsca na zróżnicowanie przepisów prawa wewnętrznego
-Z reguły po prostu implementuje się dyrektywy (słowo w słowo)
-Dyrektywy nie wywierają skutku bezpośredniego, ale mogą wywierać skutek bezpośredni horyzontalny - nadawanie kompetencji podmiotom władzy państwowej
-Decyzje
-Akty skierowane do konkretnych adresatów,
-Przy czym konkretny adresat może być napisany imiennie (np. decyzja o zgodzie na wuzję przedsiębiorstw) lub grupa adresatów wskazanych opisowo
-Decyzja wiąże w całości i wywołuje skutek bezpośredni
-Pozwala harmonizować prawo przy zachowaniu różnic w materii ustawowej państw członkowskich
-Materia ustawowa - zakres regulacji, który musi być regulowany ustawami, a nie może być regulowany aktami niższego rzędu
-Najczęściej wynika to z konstytucji, np. „szczegóły reguluje ustawa”
-Państwo decyduje, czy powinno regulować sprawę ustawowo
-WB
-Pomimo różnic, WB ma małe problemy implementacją prawa UE
-Największe ma Francja i Niemcy
-Obowiązuje zasada absolutnej suwerenności parlamentu
-Przyjęto domniemanie, że dopóki parlament się nie zgadza z przepisem UE, to domniemanie się zgadza
-Zalecenia i opinie
-Różnica
-Zalecenia wskazują sposób postępowania adresatowi (państwu członkowskiemu, jego jednostce lub organom UE)
-Niedostosowanie się do zaleceń może w późniejszym terminie przynieść skutek w postaci rozpoczęcia procedury sądowej przed ETS
-Opinia - zdanie nt. przedstawionych propozycji
-W sensie istotowym coś zupełnie innego
-Połączono je na gruncie tego, że nie są wiążące prawnie
-Tworzenie prawa pochodnego
-Traktat Lizboński wprowadza poważne zmiany
-Akt prawny wydaje Rada Europejska i Parlament Europejski lub, wyjątkowo, sama Rada
-Wcześniej było odwrotnie
-To ma daleko idące konsekwencje
-Szczególnie przy realizacji inicjatywy ustawodawczej KE, która teraz wysyłą projekty i do Rady, i do Parlamentu
-Oowocuje to także innym nazewnictwem („czytanie aktów” ` zamiast „czytanie aktów w parlamencie”), co dotyczy całej interakcji między Radą a Paralemtnem
-Zwykła procedura prawodawcza
-Komisja przekazuje projekt prawodaw3czy do RE i PE
-Jako pierwszy działanie podejmuje PE, uchwala swoje stanowisko i przekazuje Radzie
-Jeśli RE zgadza się ze stanowiskiem PE, to akt prawny zostaje przyjęty w brzmieniu zaproponowanym przez parlament
-Jeżli PE wprowadza poprawnki, to KE nie wypowiada się na nich
-Jeśli RE nie zgadza się ze stanowiskiem PE, to wydaje własne stanowisko i przekazuje je wraz z uzasadnieniem dlaczego nie zgodziła się na stanowisko PE
-KE zajmuje stanowisko w kwestiach poruszonych przez RE
-Następuje koniec I czytania
-Kończy się
-Wydaniem aktu
lub
-Przekazaniem PE aktu wraz ze stanopwskiem KE
-II czytanie
-Również rozpoczyna się w PE
-PE akceptuje stanowisko RE
-Jeśli nie wypowie się przez 3 miesiące, to akt prawny wchodzi w życie
-Jeśli PE odrzuca stanowisko RE, akt prawny upada
-PE proponuje poprawki
-Przekazywane są RE i KE
-KE opiniuje poprawki i przekazuje opinię RE
-Jeśli RE przyjmie wszystkie poprawki PE, akt prawny uznaje się za przyuhęty w wersji uznanej przez PE
-Jeśli RE nie przyjmie wszytstkich poprawek, uznaje się, że jestbrak zgody i prechodzi się do procedury pojednawczej
-Procedurę pojednawczą inicjjuje przewodniczący PE, inicjujkąc komitet pojednawczy (przedstawiciele państw członkiowskich i jednakowa ilość członków parlamentu). Jego zadaniem jest 6 tygodni wypracowanie akceptowalny dla wszystkich tekst. Podstawą jest stanowsko RE i PE z poprawkami.
-Jeśli komitet pojednawczy w ciągu 6 tygodni nie przyjmie aktu prawnego, uznaje się, że akt upadł
-Jeżeli przyjmie, to przeprowadza się III czytanie
-RE i PE ma 6 tygodni, aby przyjąć akt zgodnie z projektem
-Tu już nie przedstawia się poprawek, można tylko zaakceptować lub niezaakceptowane
-Specjalna procedura prawodawcza
-W istocie jest ich kilka
-Najczęściej przypomina to dawną procedurę zgody
-Traktat Lizboński porządkuje kwestię umów mn
-Przed Lizboną nie było jasne, czy to UE zawiera umowy mn, czy zawierają ją państwa członkowskie a UE to narzędzie negocjacji
-W art. 8 jest szczególna delegacja dot. zawierania umów dobrosąsiedzkich
-Na mocy Traktatu Lizbońskiego UE ma równoległe [do państw członkowskich] kompetencje zewnętrzne
-Umowę w imieniu UE akceptuje RE
-KE prowadzi negocjacje, ale decyzje o związaniu się umową podejmuje RE (jednomyślnie bądź większością kwalifikowaną, w zależności od zakresu i przedmiotu umowy - zgodnie z doktryną równoległej kompetencji zewnętrznej)
-Kompetencja równoległa nie może wykraczać poza kompetencje UE
-Jeżeli umowa dotyczy kompetencji dzielonych, to musi to być umowa mieszana
-To taka, której stronami są zarówno Unia, państwa członkowskie oraz państwa trzecie
-Wszystkie umowy szerokie (stowarzyszeniowe, o współpracy itp.) są umowami mieszanymi
-Musi być zatwierdzana zgodnie z procedurą konstytucyjną państw członkowskich