W urządz chłodnicz. Transportuje się ciepło od temp. niższej do wyższej, trzeba z zewnątrz doprowadzić energię(mechaniczną, cielna, elektryczna). Ciepło w czasie parowania czynnika chłodzącego Qo w temp To jest odbierane od chłodzonego środowiska o temp. wyższej. Doprowadzenie energii jako pracy stężenia Nt, pozawala czynnikowi osiągnąć temp. skraplania Tk Czynnik oddaje do otoczenia ciepło skraplania Qk. Obieg chłodniczy- w układzie zamkniętym z tym samym krążącym czynnikiem chłodzącym. W układzie parowym jest zjawisko parowania cieczyciepło jest oddawane otoczeniu. Obniżenie temp. ciekłego czynnika chłodzącego jest przez dławienie spadek ciśnienia płynu wskutek przepływu przez przewężenie bez wymiany ciepła z otoczeniem i bez pracy zewnętrznej.
Wybór czynnika chłodzącego- cechy dobrego: duże ciepło parowania, mała objętość właściwa pary, w danym zakresie temp. niskie ciśnienie. Najczęściej amoniak. Nowy i ekologiczny jest Recilin (właściwości zbliżone do freonu). Związki HFC. Nie niszczy ozonu.
Równania stany czynników obiegowych chłodziarek parowych- złożone, ich analiza najczęściej za pomocą termodynamicznych. 2 typy:1) temp.-entropia (T-s)
2) logarytm z ciśnienia- entalpia(log p-i).
Na wykresie logp - lewa graniczna to stopień suchośći x=0 wrzenie, prawa x=1 para nasycona sucha. K punkt krytyczny o temp krytycznej i „p” krytycznym.
Obieg Carnota- Stopień doskonałości chłodziarki jest stopień zbliżenia jego obiegu do odwróconego obiegu Carnota z 2 izoterm. Czen. Cgłodz. Podlega przemianom w parze nasyconej mokrej. Idealny Carton: 1) adiabatyczne sprężenie pary- sprężarka zasysa z parownika parę nasycona mokrą o „p” po, i temp. To i kosztem pracy sprężania (ls) spręża ją izotropowo do „p” pk i temp. tk i wtłacza do skraplacza czynnik, który jest parą nasyconą suchą(x=1)
2) izobaryczne i izoterm. skraplanie pary. Po odebraniu ciepła w skraplaczu od czynn. Chłod. Przez płyn chłodzący wykrapla się przy stałym „p” skraplania pk i temp. Tk.a w ptk 3wrze.
3) izotropowe rozprężanie cieczy- ciekły czynnik dopływa do rozprężarki i w wyniku pracy rozprężenia temp. i „p” spadają do To i po.
4) izobaryczne i izoterm. parowanie ciecz rozprężona ciecz dopływa do parownika pobiera ciepło w ilość qo przy stałym „p” po i temp. To stając się nasycona parą mokrą.
Pracę i ciepło obiegu określa się:
-praca pobrana przez sprężarkę, - praca uzyskana w rozprężarce, - praca obiegu, - ciepło oddane w skraplaczu, - ciepo pobrane w parowniku.
Stopniem termo dynam. doskonałości obiegu jest współczynnik wydajności chłodniczej. ε=qo/lob
Obieg mokry LINDEGO- Obieg chłod. Parowy z rozprężarką nie istnieje. Praca odzyskiwana w rozprężarce jes t mała z pracą wkładaą przy sprężaniu czynnika. Stosuje się zawór dławiący regulujący też dopływ czynnika. Rozprężanie izentalpowe. Mniejsza wydajność niż u Carnota Δqo, praca jednostkowa obiego teoretycznego = pracy sprężania.
Obieg suchy- sprężarka zasysa parę nasyconą suchą, sprężanie w parze przegrzanej. Przed izobar-izotem. Skraplaniem musi być izobaryczne ochłodzenie pary przegrzanej do temp nasycenia Tk. Czynnik opuszający parownik nie może mieć kropelek cieczy. Osuszanie par jest w osuszaczu, a ciecz wraca do parownika. Stopień suchości x zależy od osuszacza. ε jest na ogół mniejszy niż dla obiegu mokrego o tej samej jednostkowej wydajności chłodniczej, ale wartość dla obiegu suchego jest lepsza.
Obieg suchy z dochodzeniem zmniejszenie jednost. Wydaj. Chłod. p zawór regulacyjny wyrównuje się dochładzaniem ciekłego czynnika poniżej Tk. Dochładzanie jest izobar. x=0. Następuje przyrost jednostkowej wydajności chłodzenia o Δqo. Wydajnośc jest większa bez dochładzania.
Obieg przegrzany. Wewnetrzna wymiana ciepła ciepły czynnik ze skraplacza dochłodzony jest za pomocą zimnych par wypływających z parownika Pray się przegrzewają i SA zasysane. Wydajność większa niż w suchym.
Obiegi wielostopniowe różnica miedzy temperatura parowania a skraplania wpływa na wydajność i zwiększenie pracy obiegu. Wzrost stopnia sprężania spadek stopnia przetłaczania sprężarek przez silniejsze oddziaływanie przestrzeni szkodliwej. Stosuje się 2, 3 stopniowe sprężanie.
Wielkości obiegów sprężarkowych parowych. 1)Jednostkowa wydajności chłodzenia qo
2)Wydajności ciepła skraplacza qk
3)wydajność cieplna dochładzacza qd
4)teoretyczna praca obiegu
5)Właściwa wydajność chłodnicza qv
6)Wydajność chłodzenia urządzenia Qo
7)Wydajność cieplna skraplacza Qk
8)Wydajność cieplna dochładzacza Qd
9)Strumień objętości czynnika chłodniczego Vs
10)Moc teoretyczna sprężarki Nt
11)teoretyczny współczynnik wydajności chłodzenia Kt